Leonie was boos op Nancy. Na school ging ze naar Jeroen, zonder dat haar ouders het wisten. Leonie heeft het hele verhaal aan Jeroen en zijn broertje Lex verteld.

Nancy had het idee dat de stalker misschien René was, Leonie had René een keer afgewezen toen hij haar verkering vroeg. Ze vertelde het meteen aan Leonie en zij dacht dat Nancy gelijk had. Toen ze René ermee confronteerde ging ineens haar telefoon, het was de stalker. Dus René kon de stalker niet zijn.

Er gingen weer een paar dagen voorbij en Leonie hoorde niets van de stalker. Tot ze 's morgens haar fiets wilde halen en er een schoenendoos onder de bagagedrager zat. Er zat een dode kat in.

Toen Nancy ziek was, moest Leonie alleen naar school fietsen. Dit vond ze niet fijn en ze vroeg Jeroen of hij met haar mee kon fietsen, maar dat ging niet want Jeroen had andere uren. Lex had het gesprek tussen Jeroen en Leonie meegekregen en bood aan om met haar naar school te fietsen, want hij had dezelfde uren.

Leonie had een nieuwe simkaart gekocht en haar nummer alleen aan vrienden gegeven. Ze dacht dat de stalker haar nu niet meer zou kunnen bereiken. Maar het stalken stopte niet.

De vader van Leonie wilde dat ze aangifte ging doen bij de politie en ging met haar mee. Rechercheur van Buren werd meteen op de zaak gezet.

De volgende ochtend werd Nancy slachtoffer van de stalker. Op de voordeur van haar huis stond met rode verf 'sterf' geschreven.

Een paar dagen later ging op school het brandalarm af, iedereen moest de school meteen uit. Na een tijdje bleek dat het een loos alarm was, iemand had het alarm aangezet. Toen Leonie de volgende les in haar tas keek, zag ze een zwart doosje. In de pauze maakte ze het doosje open, er zat een ring in met een briefje erbij. Op het briefje stond dat Leonie de ring moest dragen, als ze dat niet zou doen zou hij Karma wat aan doen. Leonie belde rechercheur van Buren en hij kwam meteen naar school. Van Buren heeft een aantal verdachte leerlingen ondervraagd en het nieuws van de stalker verspreidde zich snel door school. Iedereen was benieuwd hoe het was om een stalker te hebben.

De stalker wist dat de politie hem bijna te pakken had, maar ging door. Dit keer had hij bij De Soos twee dreigbrieven opgehangen. Op de eerste stond 'Leonie is een slet, sterf slet!' en op de tweede stond 'Lex is een hond, sterf hond!'. Lex werd ook thuis opgebeld. Hij vertelde dit aan rechercheur Ressman en zij vroeg of de politie de huistelefoon mocht aftappen. Het hele gezin gaf hier toestemming voor, dus dit gebeurde.

Toen de politie het telefoontje van de stalker aan Lex terugluisterde viel iets op. De stalker kreeg eerst de moeder van Lex aan de telefoon. Hij vroeg om Lex en toen klonk er een raar geluid tijdens het afluisteren. Heleen Ressman vroeg zich af wat dit was en vroeg het aan rechercheur van Buren. Hij zei dat het betekent dat de GSM reageert op de huistelefoon. Dit betekent dat de GSM in hetzelfde huis is als de huistelefoon. Ze luisterden het gesprek verder af en ze merkten dat alleen Lex praatte, de stalker zei helemaal niets terug, het bleef stil aan zijn kant van de lijn.

De dag daarna kwam rechercheur van Buren Lex halen voor verhoor. Lex ontkende alles, maar er waren te veel bewijzen tegen hem. Hij zat verstrikt in zijn eigen leugens en bekende uiteindelijk dat hij de stalker was.

Vier maanden later heeft Leonie al het contact met Jeroen verbroken, als ze bij Jeroen thuis was dacht ze alleen maar aan Lex. Dat was logisch, want Lex heeft daar ook gewoond. Met Nancy heeft Leonie wel nog steeds contact. Ze praat veel met Nancy en dit helpt bij het verwerkingsproces. Maar echt vergeten kan ze het nog steeds niet.

13) Auteur.

Helen Vreeswijk is geboren op 1 maart 1961 in Den Haag. Helen had het moeilijk op school door haar dyslexie. Ze moest boekjes lezen die ze saai vond en begon daarom zelf verhalen te schrijven. Helen is een tijdje vingerafdrukdeskundige geweest. Ook heeft ze verhalen geschreven op de kinderpagina van het personeelsblad bij de Centrale Recherche Infodienst. Ze is in 2010 gestopt met haar recherchewerk bij de politie. Nu schrijft ze verhalen over waar gebeurde zaken. De namen en een aantal gebeurtenissen zijn veranderd, zodat herkenning onmogelijk is. Helen is getrouwd en heeft ze 2 dochters. Ze woont in een klein dorpje in Gelderland.

In 2001 verscheen haar eerste boek, 'Het geheim van Brute Han'. Ze heeft naast 'De stalker' en 'Het geheim van Brute Han' ook nog de boeken 'Stuurloos', 'Het losgeld', 'Bruiden van God', 'Loverboys', 'Overdosis', 'Chatroom', 'Eerwraak', 'Ontvoerd', 'Leugens', 'Judas' en 'Zwijgplicht' geschreven. Helen heeft het boek 'Over the edge' geschreven in samenwerking met Dirk Bracke.

Het verhaal is fijn om te lezen. Het is redelijk vlot geschreven. Er wordt veel in detail beschreven, maar het is niet te langdradig. De zinnen hebben een fijne lengte en er worden bijna geen moeilijke woorden gebruikt.

14) Mening.

Dit boek heb ik gekozen, omdat het mij erg spannend leek. Dat het verhaal gebaseerd is op een waar gebeurde recherchezaak, maakt het nog spannender, maar ook heel heftig. Ik wilde weten wat de stalker tegen Leonie zei. Ook wilde ik weten wie de stalker was, ik was benieuwd of het een bekende van Leonie was of niet.

Mijn verwachting van dit boek was dat het spannend en heftig zou zijn. Ik had wel verwacht dat er een paar grappige en vrolijke stukjes in het boek voor zouden komen, maar dat was helemaal niet zo.

Leonie vond ik in het begin van het verhaal niet sympathiek, ze was erg zelfingenomen. Als iemand iets zei wat haar niet beviel begon ze hem/haar uit te schelden. Later in het verhaal kreeg ik meer sympathie voor haar, omdat ze heel erg bang en onzeker werd.

Leonie vond ik in het begin van het verhaal niet sympathiek, ze was erg zelfingenomen. Als iemand iets zei wat haar niet beviel begon ze hem/haar uit te schelden. Later in het verhaal kreeg ik meer sympathie voor haar, omdat ze heel erg bang en onzeker werd.

Ik vond Nancy een sympathiek meisje. Ze stond altijd voor Leonie klaar. Ook al belde Leonie midden in de nacht, dat maakte haar niets uit.

Ik vond Jeroen geen sympathieke jongen. Hij dacht alleen maar aan zichzelf en hoe Leonie zich voelde maakte hem niets uit.

Lex leek mij een erg sympathieke jongen. Hij stond, in tegenstelling tot zijn broer Jeroen, wel voor Leonie klaar. Achteraf bleek dat hij bij Leonie in de buurt wilde zijn, omdat hij de stalker was.

Ik vond Karma een sympathiek meisje. Ze heeft het syndroom van down en heeft daardoor meer aandacht nodig van haar ouders. Dit stoorde Leonie, want zij kreeg geen aandacht van haar ouders meer, alle aandacht ging naar Karma. Leonie werd hierom vaak boos op Karma. Toch bleef Karma altijd aardig tegen Leonie.

Rechercheur van Buren vond ik sympathiek, omdat hij er alles aan deed om de stalker te vinden. Zelfs als hij thuis was bleef hij doorwerken aan de zaak.

Rechercheur Ressman vond ik een sympathieke vrouw. Ze bleef altijd aardig tegen Leonie. Ook als Leonie haar afsnauwde, omdat ze niet wilde vertellen hoe het met de zaak stond.

Met de personen leefde ik emotioneel mee. Het heftige verhaal trok je mee in de gebeurtenissen.

Dit boek is zeker een aanrader. Het is een spannend en heftig boek met een onderwerp waarmee iedereen in aanraking zou kunnen komen. Ik zou dit boek aanraden aan jongens en aan meisjes die van spannende boeken houden.