Leeservaring

 Ik heb dit boek gekozen omdat het als tweede in het lijstje met boeken die ik moet lezen voor school staat. Dit boek bracht bij mij gemengde gevoelens op. Soms vond ik het heel interessant wat er gebeurde, ik had soms medelijden met de hoofdpersoon maar ik maakte me ook kwaad om de stomme dingen die hij af en toe deed.  Ik vond het verhaal toch interessant en wilde het meteen uitlezen.

Dit boek heeft mij aan het denken gezet over hoe slecht de gevangen in de Dominicaanse Republiek het eigenlijk hebben. Als je op Curaçao opgepakt wordt is het volgens mij heel anders. Ik vind dat de hoofdpersoon Castel eigenlijk wel dom is. Hij heeft veel foute keuzes in zijn leven gemaakt. Ik vind wel dat hij goed met de dingen die hem overkomen omgaat. Hij geeft niet op en is best optimistisch.

Het lezen van dit boek ging best makkelijk, het was vlot te lezen. Het taalgebruik was eenvoudig, er zaten wel wat Spaanse woorden tussen maar die kon ik, doordat ik een klein beetje Spaans kan, goed begrijpen. Er waren veel verrassingselementen in het boek. Ik vond de meeste dingen die er gebeurden wel een verrassing. Ik verwachte bijvoorbeeld niet dat het Castel zou lukken om te ontsnappen, maar dat hij eerder legaal uit de gevangenis zou komen. Het slot vind ik heel mooi. Ik vind het prettig dat Castel toch thuis is gekomen en dat hij probeert zijn leven weer normaal te leiden.

Uittreksel

Castel groeit in Rotterdam op, en woont samen met zijn moeder en zus in een flat.

Castel heeft zijn school niet afgemaakt en komt al gauw met drugs in aanraking.

Hij handelt  in drugs maar gebruikt zelf niet.

Hij rent bij wijze van spreken het hele land door om mensen hun bestellingen af te leveren, want als je eenmaal een klant hebt, is het de kunst om deze niet kwijt te raken.

Castel werkt bij een autobedrijf, daar heeft hij Faatje leren kennen.

Via Faatje komt hij in een grotere drugswereld terecht.

In de Dominicaanse Republiek moet hij drugssmokkelen.

Op dat moment is hij achttien.

Castel moet een wielrennersbroek aan met in de dichtgenaaide zakken zakjes met anderhalve kilo cocaïne. Daarover doet hij zijn gewone spijkerbroek.

Op het vliegveld wordt hij opgepakt.

Hij krijgt acht jaar cel in de gevangenis van de vreselijkste gevangenissen van de Dominicaanse Republiek.

Het is er zo corrupt als ik weet niet wat, als je iets wil regelen dan ga je naar de bewakers, geeft ze wat geld en het is geregeld.

Maar als er ruzie is (Wat er vrijwel altijd is) doen de bewakers niks.

Eén, omdat ze niet durven. Twee, ze kunnen niks beginnen tegen alle gevangen. Want als het er op aankomt, vormen de gevangen eigenlijk een soort grote familie.

Je hebt ruzie met driekwart van de gevangenis, maar als het er om gaat, helpt iedereen je.

En drie, de bewakers kregen toch wel betaald, of ze nou iets uitvoerde of niet.

Verder lagen er een paar vieze, bezweette, bebloede, stinkende matrassen.

Soms was er 11 dagen geen stroom en moesten ze ver lopen naar een put waar ze water uit konden halen, dan moest je nog het geluk hebben dat ze het water niet van je stalen.

’s Nachts liepen er kakkerlakken en muizen.

De douche hing boven een gat, drie keer raden wat dat gat was; een wc.

Er werd gehandeld in wapens, geld en drugs. Ook met de Bewakers.

De eerste dag dat Castel in de gevangenis kwam verliep op een aparte wijze.

Ze duwde hem en nog een andere Europeaan de cel in met hun tas met spullen.

Castel had enkel nog een paar vuile onderbroeken, geld had hij niet meer.

De Britt die tegelijkertijd met hem de cel in werd geduwd was een tengere jongen die bang uit zijn ogen keek. Daarom liepen de gevangenen als eerste op hem af, ze pakte zijn tas en haalde alles wat bruikbaar was eruit.

Daarna liepen ze naar de tas van Castel. Eén gevangen wilde de tas oppakken maar Castel gaf hem meteen een stomp in zijn gezicht. Niet vanwege de vuile onderbroeken die er nog inzaten, maar omdat als hij alles maar liet gaan hij wist dat hij het hier niet lang vol zou houden. Ze moesten weten dat ze hem niks konden flikken. Vanaf het eerste moment.

En het had effect, er kwam een oude man naar hem toe lopen en zei ‘dat vriendje van je, is ten dode opgeschreven, maar jou wil ik wel helpen.’

Castel noemde hem Daddy.

Daddy vertelde Castel altijd dat hij nooit naar de ‘afdeling C’ mocht gaan.

Daar waren altijd gevechten en als je er niks te zoeken had werd je af gemaakt.

Daar zaten de Latino’s.

Castel was nieuwsgierig en ging opzoek naar afdeling C.

Toen hij er was kwam er al gauw een groepje mannen om hem heen staan en keken hem dreigend aan.

Castel zette een grote bek op maar dat pakte niet goed uit, iemand trok hem aan zijn shirt omhoog, waardoor zijn shirt verschoof en zijn tatoeage van een kroon zichtbaar was.

De man liet hem zakken en zei sorry.

Later hoorde Castel van Daddy dat als je een tatoeage van een kroon hebt, je automatisch een Latino bent.

Sinds dien ging Castel steeds vaker langs afdeling C, en toen op een dag de oude leider van de Latino’s vrij was gelaten werd Castel benoemd tot de nieuwe Latino King.

Kleineman (Jack), een vriend van Castel, werd vrijgelaten en beloofde Castel te helpen met ontsnappen.

Met het geld van Castel’s moeder werd Castel naar een betere gevangenis aan de andere kant van de Dominicaanse Republiek over geplaatst.