De feitelijke informatie

Mel Wallis de Vries, Verstrikt. Utrecht, 2011

Een korte samenvatting

Als Lara wakker wordt ziet se alleen zwart. Ze kan zich niet bewegen en is ban. Eerst denkt ze dat ze droomt, maar dan blijkt dat ze niet wakker kan worden hoe hard ze ook haar best doet. Langzaam komt ze er achter dat er een ernstig ongeluk is gebeurd en ze in coma is geraakt. Eerst denkt ze dat ze dood is, maar dan denkt ze aan Maud haar beste vriendin. Maud is ook in gevaar, alleen weet ze dit zelf niet.

Maud is heel verdrietig en zoekt troost bij het vriendje van Lara. Als zee een keer iets met hem gaat drinken is er ook een andere vriend van Bobbie (vriendje van Lara). Dat is Dexter langzaam wordt Maud verliefd op Dexter. Als ze een paar keer met Dexter uit is gegaan komt ze bij hem thuis. Ze verteld dat ze het heel eng vindt om bij Lara langs te gaan. Tester besluit om samen met Maud naar Lara te gaan. Als ze bij Lara zin gaat Maud naast Ara’s bed en pakt haar hand vast. Zachtjes knijpt Maud in Lara’s hand, Lara knijpt terug. Snel halen Dexter en Maud een dokter maar die zegt:”Lara is hersendood, het is onmogelijk dat ze in je hand kneep.” Maud is helemaal van streek “hersendood dat kan niet”, denkt ze. Langzaam beseft ze dat er een kans is dat ze haar vriendin nooit meer terug zou zien.

Ze gaat naar huis en daar zit haar broertje David een joint te roken ze zegt dat ze het tegen hun moeder gaat vertellen alleen dan zegt David: “dan vertel ik waar jij twee weken geleden ’s nachts uit hing”. Maud vraagt zich af waar ze dan was. Haar broertje pakt zijn iPhone en laat een app zien waarmee hij haar volgt. Samen fietsen ze naar de plek waar ze toen was. Langzaam ziet Maud het hele ongeluk voor zich. Ze ziet dat iemand Lara neer slaat met een baksteen. Hij heeft een witte jas aan. Daarna valt Lara in het water.

 Later gaat Maud naar Dexter en zegt ze wat ze zojuist heeft ontdekt. Dexter gelooft haar zogenaamd niet en zegt dat ze lijdt aan posttraumatisch stress syndroom. Ze krijgt een kopje thee maar wat ze niet weet is dat er verdovende pilletjes in zitten. Ze valt flauw en hoort de huisgenote van Dexter binnenkomen. Ze praten over het ongeluk en over haar en Lara hier uit haat Maud dat Arthur, Bobbie en Dexter achter alles zaten. Als de ambulance komt omdat ze een overdosis pillen heeft gehad. Als Maud wakker wordt is Lara ook uit haar coma. Ze hoort dat David ze heeft aangegeven bij de politie en zo loopt alles goed af.

Een beschrijving van de ziekenhuiskamer van Lara

Ik beschrijf de ziekenhuiskamer van Lara. Op de vloer licht een lichtgroen zeil en er is een kleine wasbak achter een metalen kast waar je spullen op kan ruimen. Er staat een vaas met gele tulpen in de vensterbank en er hangen een paar mooie beterschapkaarten op het prikbord. Er is een lawaaiige airco, een beademingsapparaat en er hangt een infuus. Ook staat er in de kamer een bed en in dat bed ligt Lara. Ze ligt in coma. Ik denk dat er ook een tafel en stoelen staan. Aan het bed hangt een controle kaartje waar alle onderzoeken op worden geschreven.

Ik heb deze ruimte uitgekozen omdat op Bladzijde 105 van het boek heel goed wordt uitgelegd hoe deze ruimte er uit ziet. Ook vind ik het een heel mooi stukje uit het boek.

Mijn mening en beoordeling over het boek

Spannend: het boek is heel spannend om te lezen doordat er de hele tijd van uit een ander persoon word verteld en er stukjes een beetje vervaagd worden. Bladzijde 38 Wat spookt die vent daar uit? Heel overdreven kijk ik in zijn richting. Ergens hoop ik dat hij nu wegloopt. Maar hij blijft staan. Ik kan zijn gezicht niet zien door de schaduw van zijn petje.

Mooi poëtisch: er staan hele mooie uitspraken in het boek. Bladzijde 105 Het zachte, monotone geruis van de airco slokt alle geluiden van buiten op. Als er op straat een oorlog zou uitbreken, zouden wij het in deze kamer niet door hebben. Dit is een wereld in een wereld. En in het midden van die wereld staat een bed. Het bed van Lara.

Ontroerend: er zijn stukjes dat je denkt dat je elk moment kan gaan huilen. Bladzijde 155-156 “We hebben de uitslagen van alle onderzoeken binnen”, zegt dokter Kleijn. “Eens kijken, waar heb ik ze…” Geritsel van papieren. Een diepe zucht. “Het spijt me, ik heb geen goed nieuws. We nemen bijna geen hersenactiviteit meer weer bij uw dochter.” Geen hersenactiviteit? Waar heeft hij het over? “W-wat bedoelt u? ” vraagt mijn moeder. Een nog diepere zucht. “Lara is zo goed als hersendood.” Het zwart wordt zo krap dat ik nauwelijks meer kan ademhalen.

Ik raad dit boek zeker aan mijn klasgenoten aan, dat komt omdat het heel spannend is en het heel mooi geschreven is. Ook is het een mooi boek en het gaat over dat je niet iedereen moet vertrouwen. Ik denk daarom dat veel andere dit ook een heel leuk boek vinden.

Waarom heb ik dit boek gekozen?

Met Sinterklaas had ik dit boek van mijn ouders gekregen. Eerst dacht ik dat het heel erg saai was, maar toen ik er in ging lezen had ik het boek al in twee dagen uit. Het kwam mij heel goed uit dat ik dit leuke boek had gekregen want nu kan ik er mijn boekverslag over doen.