Feitelijke gegevens
Titel: De ooggetuige
Auteur: Simone van der Vlugt
Verschijningsdatum 1e druk: 1 juni 2012
Gebruikte druk: 1e
Aantal bladzijden: 92
Uitgeverij: “De ooggetuige” is een uitgave in het kader van de Maand van het Spannende boek. Dat wordt verzorgd door CPNB. Wie in die maand juni een spannend boek koopt, krijgt het boekje er als gratis geschenk bij.

Biografie auteur
Simone van der Vlugt is een van Nederlands populairste en meest bekroonde thrillerauteurs. Bij het schrijven van De ooggetuige is zij niet over één nacht ijs gegaan. Ze heeft zich uitvoerig laten informeren bij KoninklijkeVisio, het expertisecentrum voor slechtziende en blinde mensen. Die extra kennis en inzichten maken dat je de belevingswereld van de hoofdpersoon van binnenuit meemaakt en zelf ook binnentreedt in de schimmige wereld van angst en spanning.

Flaptekst
 In “De ooggetuige” speelt het zichtvermogen een belangrijke rol. Een jonge slechtziende vrouw is getuige van een overval met dodelijke afloop. Hoe goed heeft zij de daders kunnen zien? Wat doen de daders als ze vernemen dat zij niet blind is maar slechtziend? Op magistrale wijze weet Van der Vlugt een indringende spanning op te bouwen die zich tot in je diepste beenmerg nestelt.

Eerste zin van het boek
“Ze zeggen wel eens dat iedere stem uniek is, dat je iemand uit honderden mensen kunt herkennen als je let op de klankkleur van een stem.” (blz. 5)

 Laatste zin van het boek
“Misschien” zegt ze ten slotte. “Daar hebben we het nog wel over.”Ze schuift dicht naast me, slaat haar armen om me heen en belt de politie.”(blz. 92)

Samenvatting
Manon Jonker is 22 jaar. Op een dag is ze vlak voor sluitingstijd ooggetuige van een brutale roofoverval op een juwelierszaak in Nijmegen. Eigenaar Rob is een goede vriend van haar en ze is op het ogenblik dat de mannen binnenkomen even naar de wc. Daarna vertelt de eigenaar tegen de mannen dat ze blind is. Zelf wordt hij  meegenomen naar achter in zijn zaak en hij wordt doodgeschoten. Als de daders weg zijn, belt Manon de politie. Maar ze kan vanwege haar handicap geen signalement geven. Ze gaat naar huis: ook haar vier jaar oudere zus Bibi komt naar haar toe. Op televisie wordt het bericht verspreid dat ze niet blind maar slechtziend is. Daarmee loopt ze ineens wel gevaar. Ze bezoekt met haar geleidehond Max haar ouders die ook niet erg gerust zijn op een goede afloop. Wanneer Manon met haar vrienden  de volgende dag de kermis bezoekt, wordt ze van achteren benaderd door de stem van een man die zegt dat ze haar mond moet houden tegenover de politie, omdat ze anders in de problemen komt. Toch geeft ze telefonisch aan de politie door dat ze is bedreigd. De politie kan op dat moment niet veel doen.

De volgende dag staat er een artikel in de regionale krant waaruit je zou kunnen opmaken dat Manon de vrouw is om wie het draait. Er komen veel reacties, maar Bibi houdt alles af. Manon gaat met haar hond Max naar haar werk: op haar kamer is een schoonmaker bezig die er eigenlijk niet hoort. Ze wordt weer nerveus. Ze is gemeenteambtenaar, haar collega’s leven erg mee en één wil haar wel naar huis begeleiden, maar op het laatste moment moet hij zijn kind uit het dagverblijf halen. Dat is fataal voor Manon, die op het zebrapad met opzet wordt aangereden en naar het ziekenhuis moet worden vervoerd. Ze heeft namelijk een flinke hoofdwond.

Wanneer ze thuiskomt, zegt Bibi huilend dat het allemaal haar schuld is. Toen ze zes jaar was heeft ze Manon in struiken met stekels geduwd waardoor ook haar goede oog het zicht verloren heeft. Manon schrikt daar erg van, want ze had dat verhaal nog nooit gehoord. Daarom kampt Bibi met een enorm schuldgevoel, waardoor ze altijd voor Manon is blijven zorgen. Manon wil het haar vergeven. Dan wordt de verjaardag van Bibi gevierd. Allerlei vrienden komen er een feestje vieren en tijdens het feestje raakt Manon er steeds meer van overtuigd dat een van hen, Rutger, iets met de overval te maken heeft. Ze herkent zijn stem. Hij blijft ook na afloop hangen en Bibi lijkt dronken op de bank te liggen. Rutger komt voor de misdaad uit en hij is van plan nu ook Manon om te brengen. Maar dan komt Bibi als een duiveltje uit een doosje te voorschijn: ze heeft de bekentenis van Rutger op haar IPhone vastgelegd en ze slaat met een hard voorwerp op zijn kop. Hij is niet dood, maar ze waarschuwen natuurlijk wel  de politie.

Titelverklaring
Manon Jonkers is getuige van een roofoverval op de plaatselijke juwelier. Die wordt doodgeschoten. De daders weten niet beter dan dat Manon blind is en daarom laten ze haar leven. Wanneer de politie echter het bericht verspreidt dat ze niet blind maar slechtziend is, komt de spanning voor Manon terug. Ze loopt nu wel degelijk gevaar, omdat ze van blinde getuige “ooggetuige”wordt.

Genre
“De ooggetuige”is een korte literaire thriller.
Ook is er sprake van een whodunit.

Uitgewerkte thematiek en motieven
Enkele motieven  die in dit korte verhaal worden uitgewerkt.:
- De roofoverval : drie mannen plegen een roofoverval op een juwelier
- Whodunit: het is niet duidelijk wie de moord heeft gepleegd
- De getuige van de overval moet uit de weg geruimd worden.
- Relatie tussen zussen: Bibi is de oorzaak van het slechte gezichtsvermogen van Manon.
- Schuldgevoel: Bibi is schuldig aan de slechtziendheid van Manon en voelt zich daar schuldig over.

Structuur & perspectief
Er is een ik-verteller, de 22-jarige Manon. Ze vertelt in de o.t.t. wat ze heeft meegemaakt en “gezien.”

Er zit geen onderverdeling in het verhaal; er zijn ook geen hoofdstukken. De vertelling is grotendeels chronologisch. Sommige dagen worden van elkaar gescheiden door een witregel. Het verhaal heeft een gesloten einde: de whodunit is uitgekomen.

De tijdlagen van het verhaal & het decor van de handeling
Uit het verspreide persbericht kun je opmaken dat de roofoverval heeft plaatsgevonden in Nijmegen. Maar net als in de meeste boeken kun je uit de tekst niet opmaken wanneer het verhaal speelt. Wel kun je uit gegevens opmaken dat het een actueel verhaal is. Bibi legt de bekentenis van Rutger namelijk vast op haar IPhone.

Beoordeling scholieren.com
Het verhaal stelt eigenlijk niet veel voor: een roofoverval met moord en een whodunit. Daarnaast een ingelast motief van een zusje dat twintig jaar geleden haar zusje heeft geduwd. Er wordt niet goed uitgewerkt, waarom ze dat heeft gedaan en ook niet waarom ze dat na twintig jaar pas vertelt aan haar zusje.  

Je krijgt het boekje cadeau als je een spannend boek koopt in juni.
Het is een makkelijk verhaal, niet heel erg spannend, maar ja, een gegeven paard…..

Wanneer je het op je literatuurlijst wilt zetten, zou dat m.i. alleen kunnen op het vmbo/mavo. Op de  havolijst zou het te gering van waarde zijn en dat betekent natuurlijk ook dat het verhaal veel te “licht” (nl. ook nog eens erg dun)  is voor de vwo-lijst.

Recensies
Het NRC is niet erg positief over het niveau van dit geschenk. (1 juni 2012)
In de 92 pagina’s die Simone van der Vlugt de lezer serveert, ontbreekt het in opmerkelijke mate aan spanning en urgentie. Het boek kabbelt. Niet eerder verscheen er een thriller waarin het de lezer bijblijft dat er tot tweemaal toe een bord naar de keuken wordt gebracht. ‘Hé, daar gaat weer een bordje’, is een gedachte die in een lezersbrein niet mag opkomen tijdens het lezen van een thriller(......)
"Simone van der Vlugt kan voorwaar wel beter; wellicht heeft de wil om voor een zo breed mogelijk publiek te schrijven haar parten gespeeld. Of is De ooggetuige juist een boek voor fijnproevers. Velen zal deze thriller vermoedelijk vooral bevreemden. En voorlichten over slechtziendheid en geleidehonden. Opmerkelijk bijvoorbeeld dat ‘Zoek lift!’ tegen zo’n beest zeggen echt werkt.

Bronnen
Er is een interview met de schrijfster te lezen op de volgende website
http://www.twenteuitdekunst.nl/boeken/ik-maak-me-niet-druk-over-heersende-normen