Gegevens van het boek:
Titel: De jongen in de gestreepte pyjama
Schrijver: John Boyne
Uitgever: Arena
Jaar van uitgave: 2008

Boekkeuze:
Waarom heb ik voor dit boek gekozen omdat ik van boeken houd waar verhalen ook echt zijn of echt zijn gebeurt. De voorkant sprak mij er aan, namelijk op de voorkant van het boek zag je al een beetje waar over het verhaal gaat dus leek het boek mij al leuker dan dat je alleen de titel leest.

Samenvatting:
Als Bruno thuis komt is Maria (dienstmeisje) bezig zijn spullen in te pakken. Zijn vader heeft een nieuwe baan gekregen van de furie als kampcommandant in Auschwitz. Bruno vindt het heel jammer dat ze gaan verhuizen naar Auschwitz omdat hij dan afscheid moet nemen van zijn vrienden Karl, Daniel en Martin. Als Bruno bij zijn nieuwe huis in Auschwitz komt vind hij het heel anders dan dat hij had verwacht. Hij vond dat in Berlijn veel mooier, het was daar veel groter. Waar hij nu woont vind Bruno het maar oud en kaal. Bruno vindt dit huis maar niks en wilt weer naar huis. Hij probeert van alles om hier weg te komen maar het heeft geen enkel nut. Als uiteindelijk duidelijk is dat hij er maar het beste van moet maken, gaat hij kijken of er nog iets interessantst te ontdekken is. Bruno staat met zijn zus Gretel voor het raam kijken en ziet wat, hij ziet allemaal jongens en mannen werken achter hoge hekken met prikkeldraad, Bruno denkt dat het boeren zijn die op het platteland werken. Hij vond het wel raar dat al die mannen en jongens in gestreepte pyjama’s liepen. Bruno vond het maar saai in het huis want er was niks te ontdekken, toen kwam hij op een idee om buiten dingen te gaan ontdekken. Bruno liep langs het hek het duurde veel langer dat hij verwacht had; het leek wel kilometers ver door te gaan. Toen Bruno weer terug wilde lopen naar huis zag hij ineens een stip die langzamerhand een jongen werd, Bruno ging stap je voor stap je naar de jongen toe. Bruno begint te praten met de jongen. De jongen heet Shmuel en is ook 9 jaar oud net als Bruno. Shmuel draagt een gestreepte pyjama met een Jodenster erop. De jongens leren elkaar steeds beter kennen en er ontstaat een vriendschap tussen Bruno en Shmuel die totaal verschillend zijn want Bruno is de zoon van de commandant van de furie en Shmuel een jood in een concentratie kamp. Bruno neemt ook elke keer eten mij als hij bij Shmuel langs komt omdat Shmuel heel erg mager is. Toen Bruno naar boven ging zag hij Shmuel glazen poetsen bij hun thuis, omdat Shmuel van die kleine handjes heeft. Als Luitenant Kotler komt en Shmuel ziet eten vraagt hij aan Bruno of hij zelf dat eten heeft gepakt of dat Bruno het aan hem heeft gegeven, Bruno weet niet wat hij moet zeggen maar hij geeft Shmuel de schuld. Als Bruno een paar dagen later weer bij Shmuel komt kijken heeft Shmuel een blauw oog, Bruno wil weten waardoor dat komt maar Shmuel wil het er liever niet over hebben. Als Bruno verteld dat ze weer terug gaan naar Berlijn omdat het niet goed gaat tussen zijn ouders vind Shmuel dat heel erg, daar gaat zijn enige vriend denkt hij. Op de laatste dag voor dat Bruno terug naar Berlijn gaat hij nog even snel langs Shmuel. Bruno zit daar een beetje in het zand graven, dit brengt Bruno op een idee om Shmuel te gaan helpen om zijn vader te zoeken in het kamp, want Shmuel is zijn vader in het kamp zoek geraakt. Bruno heeft afgesproken met Shmuel dat Shmuel morgen een gestreepte pyjama mee moet nemen en dat Bruno dan morgen met een schep en eten komt. Als Shmuel de volgende dag zit te wachten heeft Shmuel het gevoel dat Bruno niet meer zou komen. Na een tijdje komt Bruno er aan en kleed zich snel om en gaat een gat graven, en kruipt zo onder het hek door. Als Bruno in het kamp is horen zin ze in één keer gefluit. Ze moesten van de soldaten netjes in rijen staan en liepen naar barakken. Bruno dacht dat ze daar gingen schuilen voor de regen en dat ze eindelijk een douche kregen. Toen in eens moest iedereen zijn kleren uittrekken en werden met ze allen in een kamer gestopt met de deur op slot. Bruno houdt Shmuel zijn hand stevig vast en zegt;’’ jij bent mijn beste vriend Shmuel’’. Als de ouders Bruno kwijt zijn gaan ze overal opzoek, ze komen aan bij het hek waar Bruno zijn kleren liggen. Dan zijn ze net te laat en is hun zoon Bruno al vergast.


Manier waarop het geschreven is:
Het boek heeft een chronologische volgorde. Het verhaal begint met een jongen die 8 jaar is en eindigt als hij 9½ is. Het wordt vanuit de hoofdpersoon geschreven.

Hoofdpersonen:
Bruno (hoofdpersoon):
9 jaar oud en heel bij de hand. Hij woonde eerst in Berlijn met zijn ouders en zus maar nu in Auschwitz. Hij is klein voor zijn leeftijd (daar plaagt zijn zus Gretel hem altijd mee). Zijn vrienden in Berlijn heten Karl, Daniel en Matin. Bruno houdt heel erg van dingen ontdekken, en gaat ook vaak op ontdekkingstocht.

Shmuel:
Shmuel is de jongen in de gestreepte pyjama, hij is 9 jaar oud en jood. Shmuel zit in een concentratie kamp met zijn vader die hij in het kamp kwijt raakt. Ook is Shmuel heel mager omdat hij bijna niets te eten krijgt in het concentratie kamp.

Uitwerking van het Thema:
Het verhaal speelt zich af in de 2e Wereldoorlog. Het gaat over de vriendschap die ontstaat tussen 2 jongens. De jongen Bruno is een zoon van een commandant van de Furie, en Shmuel is een jongen in het concentratiekamp.

Mening & leeservaring:
Ik vond het een mooi boek omdat het een verhaal is wat echt gebeurd is, en het is ook een heel erg leerzaam boek omdat het over de oorlog gaat. Ik vond het een heel zielig boek omdat het niet goed afloopt, omdat allebei de jongens overlijden in de gaskamer van het concentratiekamp.