1953 – De Storm. [A]
Het boek ‘1953’ is geschreven door Rik Launspach. De eerste druk verscheen in januari 2009 en werd gepubliceerd door Sebes & Van Gelderen Literair Agentschap te Amsterdam. Deze roman heeft 476 bladzijdes. Ik heb dit boek gekozen, omdat ik het voor kerst heb gekregen en ik voor school ook nog een boek moest lezen.
Op basis van de omslag kon ik concluderen dat het om een storm ging, want je ziet kapot gemaakte huizen en doorbroken dijken. Vanaf de omslag kon ik ook aflezen dat het om een jong volwassen vrouw gaat met een probleem. De man lijkt haar te troosten. De titel is 1953, de storm. Hiervan weet ik al dat het over de watersnoodramp gaat van 1953, die zich afspeelde in Zeeland. Pas wanneer je de flaptekst leest leer je dat het meisje haar kind verloor en dat de man ooit het kind in zichzelf is verloren, waardoor hij zich raar gedraagt.
Samenvatting: Het is 1952. Julia is achttien jaar en ontzettend eigenwijs. Helaas komt dit niet van pas bij haar christelijke familie en dorpsgenoten. Het wordt dan ook niet gewaardeerd dat ze zwanger wordt van een jongenman, Diewer, die nadat hij hoort dat ze zwanger is, weg rent. Iedereen spreekt schande van haar zwangerschap, behalve haar zus, Bekka, en haar werkgever, Minke. Julia werkt een tijdje in het hotel van Minke waar ze Regina, haar arrogante zus, ontmoet. Regina heeft een vreselijke tijd achter haar rug gehad: een suffe man, een extreem zware zwangerschap en het verlies van haar kindje, Koen, door een ziekte. Dit tast haar niet alleen lichamelijk aan, maar vooral psychisch, want ze beleefd waanbeelden dat haar kindje nog leeft. In december ontslaat Minke Julia, omdat Regina tijd wilt doorbrengen met haar zus. Julia komt na een aantal maanden weer terug thuis, waar haar ouders haar nog steeds negeren. Plotseling breken Julia’s vliezen en Bekka helpt haar naar het ziekenhuis, ook al duurt het een aantal uren. De ‘een maand te vroeg’ geboren Ernst is kerngezond en mag na een maand naar huis. Op de avond van 31 januari 1953 lopen Bekka en Julia door de storm naar huis. Niemand had verwacht dat het water zo snel zo stijgen, want haar vader en moeder redden het niet eens meer naar de zolder. Op de zolder breekt de ene kant van het huis af en ook Bekka wordt meegesleurd door het water. Nu zijn alleen Ernst en Julia nog over. Niemand wist dat de storm zo erg zou zijn, want waterstaat heeft niemand gewaarschuwd. Alleen Joost van Ven wist dat het zo ver zou komen, maar omdat mensen hem als een gestoord persoon beschouwen werden zijn verslagen nooit gelezen. Rutus is een 24-jarige jongen die in dienst is bij de Luchtmacht. Hij gaat naar Zeeland om polshoogte te nemen en redt daar een vrouw die in het water aan het verdrinken is. Hij redt haar, maar ze is erg koppig tegen hem, want na een tijdje komt hij erachter dat hij haar heeft weggehaald van haar kindje. Rutus gaat door weer en wind mee met deze vrouw, genaamd Julia. Julia is er van overtuigd dat Ernst nog leeft, want ze had hem veilig in een kist gestopt. Ze zoeken de hele dag en aangekomen bij het huis is er een kist, maar geen Ernst. De kist is nog droog van de binnenkant, dus is ze er van overtuigd dat iemand hem eruit heeft gehaald. Ze gaan richting Minke’s hotel, waar vele overlevenden zijn. Ze overnachten daar samen met alle andere en in de nacht hoort ze Ernst huilen. Ze is er zeker van dat hij in het hotel is. De volgende dag komt plotseling Diewer opdagen na al die maanden en verteld haar dat Job, een bewoner van het dorp, een baby had gevonden. Door het smerige water gaan Diewer, Rutus en Julia op zoek naar het huis, maar ze treffen Job echter dood aan. Terug in het hotel hoort Julia Ernst weer huilen, maar ze vernedert zichzelf door Regina’s arm beet te pakken, terwijl zij een meisje beet heeft. Ondertussen zijn er boten aangekomen en mensen vertrekken. Julia en Rutus wachten tot het laatst en besluiten dan toch weg te gaan, want ze hebben geen keus. Julia heeft alles wat haar dierbaar is verloren. Regina heeft er een kindje erbij. Toen Job Ernst kwam brengen, beschouwde Regina dat het kindje een geschenk van God was. Omdat iedereen iets tegen de ‘in hun ogen’ onbeschofte Julia heeft, besloot niemand het te vertellen. Regina is haar man verloren in de ramp, maar ze heeft al snel een nieuwe man, waar ze in Maleisië mee gaat wonen als miljonairsvrouw. Julia woont ondertussen met Rutus, maar na een jaar gaat ze alweer terug naar haar oude woonplaats, ook al verklaren mensen haar voor gek. Nog steeds is ze opzoek naar Ernst, want diep van binnen gelooft ze dat hij nog leeft. Op een dag ziet ze in de krant een foto van Regina met haar baby verwikkelt in Julia’s blauwe wolken dekentje. Ze zoekt en zoekt, maar Regina is spoorloos. Na 18 jaar geeft ze het eindelijk op. Het is goed zo. Ze is zevenendertig.
De hoofdpersoon in dit boek is Julia. Zij is de ‘round’ character van het boek, want we lezen hoe ze zich voelt, maar maakt niet een grote karakterontwikkeling, omdat ze zichzelf blijft. Julia is de rode draad van de verhaallijn. Over alle andere personen zoals Regina, Minke, Rutus, Joost van Ven en Julia’s familie komen we ook veel te weten, want ze komen steeds terug in het verhaal en ze zijn allemaal op een manier verbonden met Julia.
Het verhaal speelt zich af in 1952/1953, want dit is wanneer de echte storm gebeurde. Het is dan ook realistische fictie. Het boek is uitgegeven op januari 2009 en wordt op dit moment gelezen. De vertelde tijd is van april 1952 tot 1973. Er zitten natuurlijk wel tijdsprongen in. Van april 1952 tot februari 1953 wordt alles in veel details geschreven. Daarna is er een jaar dat ze bij Rutus woont, maar veel dingen gebeuren niet, op de ruzie en het verhuizen na. Daarna komt er een grote tijdsprong, want ze vertelt hoe ze zich voelt over Ernst na 18 jaar. Ze geeft de hoop op. Het verhaal is niet chronologisch verteld. In het boek leer je werkelijk alle personen goed kennen, want er wordt geschreven over hun verleden en wat voor een soort personen ze nu zijn. Een goed voorbeeld dat bewijst dat het niet chronologisch verteld wordt is wanneer Julia nog alleen op de zonder zit met Ernst. Opeens lees je over Rutus die een vrouw redt, maar we weten niet wie ze is. In het boek rent de vrouw weg, maar Rutus gaat haar achterna. Na een tijdje stelt ze zich voor als Julia. Op de heenweg naar haar huis denkt ze terug aan alles wat er gebeurd is en dan komen we pas te weten hoe het huis instortte en zij bijna verdronk. Je vindt ook veel flashbacks in het verhaal, want er wordt veel over verledens verteld. Bijvoorbeeld over hoe Rutus de oorzaak is geweest van de dood van zijn broertje en zijn vader en hoe hij het kind in zichzelf verloor. Al deze stukken over hun verleden verklaard was voor een soort mensen ze nu zijn.
Het verhaal speelt zich af op vele plekken, maar geografisch gezien veel in Zeeland. De plekken waar Julia het meest komt zijn haar familie huis en het hotel van Minke.
Het thema van het verhaal is watersnoodramp. De motieven die dit boek ondersteunen zijn weersomstandigheden, liefde voor het andere geslacht en familie, zwangerschap en hoop.
Comparatistische criteria: de vergelijking met andere teksten en de film [B]
Rik Launspach is een acteur en een schrijver, geboren op 19 juli 1958 te Arnhem. Helaas is hij altijd met zijn carrière als acteur bezig geweest, waardoor hij nooit zijn schrijftalent heeft laten zien totdat 1953 uitgegeven was. Hij heeft na het boek wel het scenario van de film geschreven samen met Marjolein Beumer. Hierover vertel ik later.
Ik heb een aantal andere boeken gelezen over de watersnoodramp van 1953, maar degene die ik me nog het beste kan herinneren en een aantal maanden geleden nog gelezen heb, is Oosterschelde Windkracht 10 van Jan Terlouw. Dit boek ging ook over een eigenwijs meisje van ongeveer 18 jaar met een vriend, maar die raken elkaar kwijt in de storm. Later vinden ze elkaar weer na een hele tocht. Het meisje raakt haar broer en oma kwijt. Ook in Oosterschelde Windkracht 10 komen er tussendoor stukken tekst over waterstaat en mensen die niet willen geloven dat er een storm op komst is en dat de dijken niet sterk genoeg zijn. Ik vind 1953 beter dan die van Jan Terlouw. De verhaallijn is veel echter en er gebeurd meer. Je leeft veel beter mee met het verhaal, omdat er meer verteld wordt over de bijpersonen, zoals hun verleden, maar ook omdat het vanuit verschillende personen wordt geschreven. Alles wordt in moeilijk taalgebruik uitgelegd, maar wel zo begrijpelijk dat je snapt wat er gebeurd. 1953 staat dan ook wel bekend als een roman voor volwassenen. Oosterschelde Windkracht 10 staat bekend als een boek van de boeklijsten in de meeste middelbare scholen.
De storm van 1953 is echt gebeurd. Dit verhaal is zo levensecht en geloofwaardig doordat er vele gegevens over bekend zijn, omdat het dus eerder gebeurd is. De werkelijkheid is dus erg goed weer gegeven. Omdat ik al eerder onderzoek naar de watersnoodramp van 1953 had gedaan, was de tekst geen vernieuwing. Ik houd er overigens wel van om te lezen over iets waarover ik al eerder gelezen heb, in dit geval de watersnoodramp dus.
De film ‘De Storm’ kwam uit op 17 september 2009, geregisseerd door Ben Sombogaart. Zoals ik al vermeld heb, is het scenario geschreven door Rik Launspach zelf. De verhaallijn is hetzelfde, maar sommige gebeurtenissen en namen zijn anders. De film begint al anders. Julia gaat dan naar een feest waar ze uitgescholden wordt voor ‘hoer’. Vanaf hier kan je nog niet weten wat er allemaal gebeurd is voordat ze zwanger werd en hoe de bevalling verliep. In het boek wordt dat wel beschreven. Ook is er in de film niet bekend dat ze werkt in een hotel. Het moment dat Julia nog alleen met haar baby is, wordt ze meegetrokken door een koe, niet omdat het huis in elkaar stort. De film is op dit moment wel veel duidelijker wanneer Rutus Julia vanuit de helikopter redt, omdat we weten dat het Julia is. In het boek komen we daar pas later achter. Net als in het boek gaat Rutus overal met Julia mee. Ze gaan naar haar huis waar ze een lege kist vinden, naar het hotel waar ze Minke nog nooit ontmoet heeft en naar Jobs huis waar ze Job aantreffen. Bijna alles wat er in het boek gebeurt, gebeurd ook in de film, maar in de film is er geen jaar waar ze met Rutus gaat wonen. Er wordt gelijk een grote tijdsprong gemaakt naar 1971 waar de opening van een dijk is. Hier ontmoet ze Regina met haar zoon weer. Julia gaat met Regina praten, omdat ze weet dat het Ernst is. Julia en Ernst lopen een stukje alleen en praten over alles wat er gebeurd is. Julia weet dat ze het niet over kan doen en laat Ernst achter zich. Ze is gelukkig getrouwd met Rutus. Dit is ook weer een heel ander einde, want in het boek gaat Julia bij Rutus weg en vindt Ernst nooit.
Eindoordeel [C]
1953 is het beste boek dat ik tot nu toe gelezen heb over de watersnoodramp. Het is ontzettend goed geschreven, al vond ik het af en toe wel een beetje moeilijk. Natuurlijk had ik al verwachtingen dat er mensen zouden overlijden, maar daardoor was ik ook erg goed op de dramatische en ongelukkige moment ingesteld. Toch waren het voor mij wisselende verwachtingen wat Julia betreft. Ze raakt haar kindje kwijt. Het ene moment dacht ik dat ze hem wel terug zou gaan vinden, het andere moment leek er geen hoop meer. Hier kan je uit concluderen dat Rik Launspach een ontzettende goede schrijver is.
Ik vond het boek soms wel onbegrijpelijk en onoverzichtelijk, waardoor ik sommige stukjes een paar keer over moest lezen om het te snappen. Dit komt omdat er zoveel informatie in verwerkt wordt. Nadat je het boek gelezen hebt, begin je het pas te snappen. Het boek was erg interessant en nooit saai, want er gebeurde nou eenmaal zoveel. Dat het boek geloofwaardig en realistisch is, blijkt uit de komst van de film ‘De Storm’.
Ik waardeer dit boek enorm, want ik heb nog nooit een boek gelezen over de watersnoodramp met zoveel details. Ik denk dat Rik Launspach een ontzettend goed boek geproduceerd heeft. Hij heeft de watersnoodramp niet meegemaakt, maar weet toch ontzettend veel erover wat wel blijkt uit alle informatie die hij geeft. Na dit boek gelezen te hebben, kan ik eindelijk zeggen dat ‘Het verrotte leven van Floortje Bloem’ niet meer mijn favoriete boek is. 1953 was veel uitdagender in taalgebruik en was veel interessanter.
Het boek ‘1953’ is geschreven door Rik Launspach. De eerste druk verscheen in januari 2009 en werd gepubliceerd door Sebes & Van Gelderen Literair Agentschap te Amsterdam. Deze roman heeft 476 bladzijdes. Ik heb dit boek gekozen, omdat ik het voor kerst heb gekregen en ik voor school ook nog een boek moest lezen.
Op basis van de omslag kon ik concluderen dat het om een storm ging, want je ziet kapot gemaakte huizen en doorbroken dijken. Vanaf de omslag kon ik ook aflezen dat het om een jong volwassen vrouw gaat met een probleem. De man lijkt haar te troosten. De titel is 1953, de storm. Hiervan weet ik al dat het over de watersnoodramp gaat van 1953, die zich afspeelde in Zeeland. Pas wanneer je de flaptekst leest leer je dat het meisje haar kind verloor en dat de man ooit het kind in zichzelf is verloren, waardoor hij zich raar gedraagt.
Samenvatting: Het is 1952. Julia is achttien jaar en ontzettend eigenwijs. Helaas komt dit niet van pas bij haar christelijke familie en dorpsgenoten. Het wordt dan ook niet gewaardeerd dat ze zwanger wordt van een jongenman, Diewer, die nadat hij hoort dat ze zwanger is, weg rent. Iedereen spreekt schande van haar zwangerschap, behalve haar zus, Bekka, en haar werkgever, Minke. Julia werkt een tijdje in het hotel van Minke waar ze Regina, haar arrogante zus, ontmoet. Regina heeft een vreselijke tijd achter haar rug gehad: een suffe man, een extreem zware zwangerschap en het verlies van haar kindje, Koen, door een ziekte. Dit tast haar niet alleen lichamelijk aan, maar vooral psychisch, want ze beleefd waanbeelden dat haar kindje nog leeft. In december ontslaat Minke Julia, omdat Regina tijd wilt doorbrengen met haar zus. Julia komt na een aantal maanden weer terug thuis, waar haar ouders haar nog steeds negeren. Plotseling breken Julia’s vliezen en Bekka helpt haar naar het ziekenhuis, ook al duurt het een aantal uren. De ‘een maand te vroeg’ geboren Ernst is kerngezond en mag na een maand naar huis. Op de avond van 31 januari 1953 lopen Bekka en Julia door de storm naar huis. Niemand had verwacht dat het water zo snel zo stijgen, want haar vader en moeder redden het niet eens meer naar de zolder. Op de zolder breekt de ene kant van het huis af en ook Bekka wordt meegesleurd door het water. Nu zijn alleen Ernst en Julia nog over. Niemand wist dat de storm zo erg zou zijn, want waterstaat heeft niemand gewaarschuwd. Alleen Joost van Ven wist dat het zo ver zou komen, maar omdat mensen hem als een gestoord persoon beschouwen werden zijn verslagen nooit gelezen. Rutus is een 24-jarige jongen die in dienst is bij de Luchtmacht. Hij gaat naar Zeeland om polshoogte te nemen en redt daar een vrouw die in het water aan het verdrinken is. Hij redt haar, maar ze is erg koppig tegen hem, want na een tijdje komt hij erachter dat hij haar heeft weggehaald van haar kindje. Rutus gaat door weer en wind mee met deze vrouw, genaamd Julia. Julia is er van overtuigd dat Ernst nog leeft, want ze had hem veilig in een kist gestopt. Ze zoeken de hele dag en aangekomen bij het huis is er een kist, maar geen Ernst. De kist is nog droog van de binnenkant, dus is ze er van overtuigd dat iemand hem eruit heeft gehaald. Ze gaan richting Minke’s hotel, waar vele overlevenden zijn. Ze overnachten daar samen met alle andere en in de nacht hoort ze Ernst huilen. Ze is er zeker van dat hij in het hotel is. De volgende dag komt plotseling Diewer opdagen na al die maanden en verteld haar dat Job, een bewoner van het dorp, een baby had gevonden. Door het smerige water gaan Diewer, Rutus en Julia op zoek naar het huis, maar ze treffen Job echter dood aan. Terug in het hotel hoort Julia Ernst weer huilen, maar ze vernedert zichzelf door Regina’s arm beet te pakken, terwijl zij een meisje beet heeft. Ondertussen zijn er boten aangekomen en mensen vertrekken. Julia en Rutus wachten tot het laatst en besluiten dan toch weg te gaan, want ze hebben geen keus. Julia heeft alles wat haar dierbaar is verloren. Regina heeft er een kindje erbij. Toen Job Ernst kwam brengen, beschouwde Regina dat het kindje een geschenk van God was. Omdat iedereen iets tegen de ‘in hun ogen’ onbeschofte Julia heeft, besloot niemand het te vertellen. Regina is haar man verloren in de ramp, maar ze heeft al snel een nieuwe man, waar ze in Maleisië mee gaat wonen als miljonairsvrouw. Julia woont ondertussen met Rutus, maar na een jaar gaat ze alweer terug naar haar oude woonplaats, ook al verklaren mensen haar voor gek. Nog steeds is ze opzoek naar Ernst, want diep van binnen gelooft ze dat hij nog leeft. Op een dag ziet ze in de krant een foto van Regina met haar baby verwikkelt in Julia’s blauwe wolken dekentje. Ze zoekt en zoekt, maar Regina is spoorloos. Na 18 jaar geeft ze het eindelijk op. Het is goed zo. Ze is zevenendertig.
Het verhaal speelt zich af in 1952/1953, want dit is wanneer de echte storm gebeurde. Het is dan ook realistische fictie. Het boek is uitgegeven op januari 2009 en wordt op dit moment gelezen. De vertelde tijd is van april 1952 tot 1973. Er zitten natuurlijk wel tijdsprongen in. Van april 1952 tot februari 1953 wordt alles in veel details geschreven. Daarna is er een jaar dat ze bij Rutus woont, maar veel dingen gebeuren niet, op de ruzie en het verhuizen na. Daarna komt er een grote tijdsprong, want ze vertelt hoe ze zich voelt over Ernst na 18 jaar. Ze geeft de hoop op. Het verhaal is niet chronologisch verteld. In het boek leer je werkelijk alle personen goed kennen, want er wordt geschreven over hun verleden en wat voor een soort personen ze nu zijn. Een goed voorbeeld dat bewijst dat het niet chronologisch verteld wordt is wanneer Julia nog alleen op de zonder zit met Ernst. Opeens lees je over Rutus die een vrouw redt, maar we weten niet wie ze is. In het boek rent de vrouw weg, maar Rutus gaat haar achterna. Na een tijdje stelt ze zich voor als Julia. Op de heenweg naar haar huis denkt ze terug aan alles wat er gebeurd is en dan komen we pas te weten hoe het huis instortte en zij bijna verdronk. Je vindt ook veel flashbacks in het verhaal, want er wordt veel over verledens verteld. Bijvoorbeeld over hoe Rutus de oorzaak is geweest van de dood van zijn broertje en zijn vader en hoe hij het kind in zichzelf verloor. Al deze stukken over hun verleden verklaard was voor een soort mensen ze nu zijn.
Het verhaal speelt zich af op vele plekken, maar geografisch gezien veel in Zeeland. De plekken waar Julia het meest komt zijn haar familie huis en het hotel van Minke.
Het thema van het verhaal is watersnoodramp. De motieven die dit boek ondersteunen zijn weersomstandigheden, liefde voor het andere geslacht en familie, zwangerschap en hoop.
Comparatistische criteria: de vergelijking met andere teksten en de film [B]
Rik Launspach is een acteur en een schrijver, geboren op 19 juli 1958 te Arnhem. Helaas is hij altijd met zijn carrière als acteur bezig geweest, waardoor hij nooit zijn schrijftalent heeft laten zien totdat 1953 uitgegeven was. Hij heeft na het boek wel het scenario van de film geschreven samen met Marjolein Beumer. Hierover vertel ik later.
Ik heb een aantal andere boeken gelezen over de watersnoodramp van 1953, maar degene die ik me nog het beste kan herinneren en een aantal maanden geleden nog gelezen heb, is Oosterschelde Windkracht 10 van Jan Terlouw. Dit boek ging ook over een eigenwijs meisje van ongeveer 18 jaar met een vriend, maar die raken elkaar kwijt in de storm. Later vinden ze elkaar weer na een hele tocht. Het meisje raakt haar broer en oma kwijt. Ook in Oosterschelde Windkracht 10 komen er tussendoor stukken tekst over waterstaat en mensen die niet willen geloven dat er een storm op komst is en dat de dijken niet sterk genoeg zijn. Ik vind 1953 beter dan die van Jan Terlouw. De verhaallijn is veel echter en er gebeurd meer. Je leeft veel beter mee met het verhaal, omdat er meer verteld wordt over de bijpersonen, zoals hun verleden, maar ook omdat het vanuit verschillende personen wordt geschreven. Alles wordt in moeilijk taalgebruik uitgelegd, maar wel zo begrijpelijk dat je snapt wat er gebeurd. 1953 staat dan ook wel bekend als een roman voor volwassenen. Oosterschelde Windkracht 10 staat bekend als een boek van de boeklijsten in de meeste middelbare scholen.
De storm van 1953 is echt gebeurd. Dit verhaal is zo levensecht en geloofwaardig doordat er vele gegevens over bekend zijn, omdat het dus eerder gebeurd is. De werkelijkheid is dus erg goed weer gegeven. Omdat ik al eerder onderzoek naar de watersnoodramp van 1953 had gedaan, was de tekst geen vernieuwing. Ik houd er overigens wel van om te lezen over iets waarover ik al eerder gelezen heb, in dit geval de watersnoodramp dus.
De film ‘De Storm’ kwam uit op 17 september 2009, geregisseerd door Ben Sombogaart. Zoals ik al vermeld heb, is het scenario geschreven door Rik Launspach zelf. De verhaallijn is hetzelfde, maar sommige gebeurtenissen en namen zijn anders. De film begint al anders. Julia gaat dan naar een feest waar ze uitgescholden wordt voor ‘hoer’. Vanaf hier kan je nog niet weten wat er allemaal gebeurd is voordat ze zwanger werd en hoe de bevalling verliep. In het boek wordt dat wel beschreven. Ook is er in de film niet bekend dat ze werkt in een hotel. Het moment dat Julia nog alleen met haar baby is, wordt ze meegetrokken door een koe, niet omdat het huis in elkaar stort. De film is op dit moment wel veel duidelijker wanneer Rutus Julia vanuit de helikopter redt, omdat we weten dat het Julia is. In het boek komen we daar pas later achter. Net als in het boek gaat Rutus overal met Julia mee. Ze gaan naar haar huis waar ze een lege kist vinden, naar het hotel waar ze Minke nog nooit ontmoet heeft en naar Jobs huis waar ze Job aantreffen. Bijna alles wat er in het boek gebeurt, gebeurd ook in de film, maar in de film is er geen jaar waar ze met Rutus gaat wonen. Er wordt gelijk een grote tijdsprong gemaakt naar 1971 waar de opening van een dijk is. Hier ontmoet ze Regina met haar zoon weer. Julia gaat met Regina praten, omdat ze weet dat het Ernst is. Julia en Ernst lopen een stukje alleen en praten over alles wat er gebeurd is. Julia weet dat ze het niet over kan doen en laat Ernst achter zich. Ze is gelukkig getrouwd met Rutus. Dit is ook weer een heel ander einde, want in het boek gaat Julia bij Rutus weg en vindt Ernst nooit.
1953 is het beste boek dat ik tot nu toe gelezen heb over de watersnoodramp. Het is ontzettend goed geschreven, al vond ik het af en toe wel een beetje moeilijk. Natuurlijk had ik al verwachtingen dat er mensen zouden overlijden, maar daardoor was ik ook erg goed op de dramatische en ongelukkige moment ingesteld. Toch waren het voor mij wisselende verwachtingen wat Julia betreft. Ze raakt haar kindje kwijt. Het ene moment dacht ik dat ze hem wel terug zou gaan vinden, het andere moment leek er geen hoop meer. Hier kan je uit concluderen dat Rik Launspach een ontzettende goede schrijver is.
Ik vond het boek soms wel onbegrijpelijk en onoverzichtelijk, waardoor ik sommige stukjes een paar keer over moest lezen om het te snappen. Dit komt omdat er zoveel informatie in verwerkt wordt. Nadat je het boek gelezen hebt, begin je het pas te snappen. Het boek was erg interessant en nooit saai, want er gebeurde nou eenmaal zoveel. Dat het boek geloofwaardig en realistisch is, blijkt uit de komst van de film ‘De Storm’.
Ik waardeer dit boek enorm, want ik heb nog nooit een boek gelezen over de watersnoodramp met zoveel details. Ik denk dat Rik Launspach een ontzettend goed boek geproduceerd heeft. Hij heeft de watersnoodramp niet meegemaakt, maar weet toch ontzettend veel erover wat wel blijkt uit alle informatie die hij geeft. Na dit boek gelezen te hebben, kan ik eindelijk zeggen dat ‘Het verrotte leven van Floortje Bloem’ niet meer mijn favoriete boek is. 1953 was veel uitdagender in taalgebruik en was veel interessanter.
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden