1. naam, datum, nummer



2. de titel



titelbeschrijving

schrijver: Khalid Boudou



titel: Pizzamaffia



welke druk 1e plaats en jaar van uitgave: Amsterdam 2007 jaar van 1e uitgave: 2007



titelverklaring:

Het boek gaat over de oorlog tussen twee pizzazaken. De strijd tussen hen beide wordt steeds heftiger en het spel wordt steeds harder gespeeld. Het begint een echte maffiafilm te worden: ze proberen elkaar van alle kanten te raken en niets maakt ze meer iets uit. Omdat het dus uiteindelijk draait om de pizza’s, heet het boek pizzamaffia.





3. verhaalsoort



Ik denk dat dit verhaal een roman is, omdat het soms ingewikkeld in elkaar zit. Over het plot is erg goed nagedacht. Daarom is het een psychologische roman. De gedachtes en de gevoelens van de hoofdpersoon komen duidelijk naar voren. Ook de verandering en ontwikkeling daarvan wordt in de loop van het verhaal steeds zichtbaarder. De verandering wordt vooral veroorzaakt door de gebeurtenissen, deze zijn dus best wel belangrijk voor de hoofdpersoon. Daarom is het een psychologische roman.





4. opbouw



indeling en tekstsoorten in het boek:

Het boek is gewoon ingedeeld in verschillende hoofdstukken, met meestal aparte titels. Ik denk dat de schrijver dit heeft gedaan omdat dit natuurlijk meestal zo is en je een pauze hebt om even over het hoofdstuk na te denken. (Hoewel ik dat niet nodig had en meteen wilde weten hoe het verder ging). Het boek is trouwens chronologisch ingedeeld, maar begint met een proloog en eindigt met een epiloog. Door de proloog is het boek meteen spannend. Daarom heeft de schrijver dit dus gedaan.

De schrijver gebruikt verschillende tekstsoorten. Allereerst is er natuurlijk gewoon het verhaal, met af en toe schuinsgedrukte stukjes tekst erin. Dit zijn meestal dan liedjes of stukjes uit een film. Daarnaast zijn er ook hoofdstukken waarin gesprekken plaatsvinden tussen de hoofdpersoon en zijn vriendin op msn (msn-online getiteld). Ook staan er vaak woorden in het Marokkaans. Deze woorden zijn dan schuin gedrukt. Ten slotte staan er soms nog sms’jes in deze zijn dan met hoofdletters geschreven. De schrijver heeft dit denk ik gedaan voor de variatie. Het is leuk om af en toe weer een andere vorm te lezen in het verhaal. Dat maakt het net even bijzonderder.





5. handelingsverloop



korte inhoud:

Brahims vader heeft een pizzazaak. Hij heeft reuma en kan er niet werken, daarom werkt oom Faris in de zaak. Maar de vader van Brahim verdenkt zijn broer ervan dat hij geld heeft gestolen. Hij ontslaat oom Faris en Brahim moet de zaak over nemen. Oom Faris begint nu een eigen pizzazaak, op aandringen van zijn zoon. De concurrentie tussen de twee pizzazaken wordt steeds heftiger en het begint een echt maffia te worden. Het gaat steeds slechter met Brahim en hij gaat helemaal over zijn toeren als zijn vriendin het uitmaakt. Op het eind blijkt dat Brahims neef, Haas, overal achter zit en Brahim vermoord hem bijna.



beginsituatie:

Alles is eigenlijk nog goed. Het is gezellig in de pizzazaak en er wordt altijd hard gewerkt. De familie is nog erg gezellig. Alleen Brahims vader wordt steeds achterdochtiger, maar dat is hij altijd al geweest dus dat is niets bijzonders. Brahim werkt dus in de zaak van zijn vader en doet het heel goed op school. Hij is een van de beste leerlingen in Havo vier en heeft een leuke vriendin.



einde:

De familierelatie op het einde is niet helemaal duidelijk. Wel is zeker dat het weer helemaal goed is tussen Brahim en zijn vriendin. Of het ooit nog goed kan komen tussen hem en zijn neef is onduidelijk. Na alles wat er is gebeurd is dat denk ik moeilijk. Maar waarschijnlijk is er wel minder ruzie, nu bekend is dat oom Faris niets kwaads in de zin had.



happy end:

Het boek heeft voor Brahim een happy ending. Het is weer aan met zijn vriendin en daar is hij erg blij mee. Waarschijnlijk is zijn relatie met zijn neef niet meer in orde gekomen, maar ik denk niet dat hij dat erg vind. De pizzaoorlog is voorbij en nu zal hij eindelijk wat rust hebben.





6. vertelwijze

vertelperspectief:

Dit verhaal is duidelijk een ik-verhaal. Het boek wordt verteld door de ik-persoon en hij verteld alles wat hij toen allemaal heeft gezegd en dacht over de mensen om zich heen. Je krijgt volledige kijk in al zijn gevoelens. Maar niet in die van andere, alleen wat ze daar zelf over verteld hebben. Daarom is dit boek duidelijk een ik-verhaal.



citaat:

“Zijn vragende ogen vraten mij zowat op. Het is niet eerlijk, dacht ik. Dat hij zo naar me kijkt en dat hij allemaal van die rare dingen zegt. Ik wil tijd hebben om te voetballen, om te pokeren, om met Alice te eten en romantisch naar Texel te gaan. O, wat hadden we het op haar verjaardag toch leuk gehad. Ze was echt trots op die gare rap van me. En ik wil zoveel mogelijk leren, om uiteindelijk op de beurs van Amsterdam te werken.”





7. verhaalfiguren



hoofdfiguur:

De hoofdfiguur in dit boek is Brahim. Hij is (volgens zichzelf) een knappe jongen die altijd genoeg aandacht krijgt van de meiden. Hij ziet er goed uit en besteed ook altijd veel aandacht aan zijn uiterlijk. Zijn ouders zijn van Marokkaanse afkomst en hij is dus licht getint. Hij zegt vaak Marokkaanse woorden als hij Nederlands praat, wat hij erg vaak zegt is Wallah. Daarnaast gebruikt hij vaak erg grof taalgebruik. Maar hij is wel ontzettend lief en ook een beetje een slijmbal bij zijn liefje. Brahim is een round character. Zijn innerlijk wordt uitgebreid beschreven in zijn boek. Hij probeert een echte man te worden, maar hij heeft veelte veel gevoelens voor van alles en nog wat. Zijn vader probeert hem daarom wat harder te maken.



citaat:

‘Ik raakte in de war. Ik stopte mijn hand onder het trainingpak. Maar ergens diep in me begon ik medelijden met oom Faris te krijgen. Hij keek dan ook zo stomverbaasd. Maar misschien was hij wel een heel goede acteur. En hij was nog altijd de vader van die slang van een Haas. Dus dan moest hij ergens toch ook wel een slang zijn. Mijn ouwe had mij niet voor niets laten knippen in de foto’s van oom Faris. Maar ik durfde hem niet eens aan te kijken, laat staan iets aan te doen.”



bijfiguren:

- Haas (Iljas): de neef van Brahim. Hij is jaloers en zorgt eigenlijk voor alle problemen in het leven van Brahim. Later ziet Brahim vooral als een dunne spijker met vieze krullen.

- Oom Faris: de oom van Brahim. Eerst werkte hij in de pizzazaak tot hij wordt ontslagen. Hij is als een soort vader voor Brahim.

- Alice: de vriendin van Brahim, hij houdt echt heel veel van haar (en zij van hem).

- Ouwe (Amar): de vader van Brahim. Ze hebben niet echt een goede band. Dit komt omdat de ouwe Brahim geen echte man vind. Hij vindt zijn zoon maar slap.





8. ruimte:



De ruimte waar het verhaal zich vooral afspeelt is de pizzazaak: Novara. Het is zeker geen toevallige ruimte. Het hele boek gaat namelijk over de heftige pizzaoorlog. En zonder een pizzazaak is er natuurlijk geen pizzaoorlog. De meeste hoofdstukken spelen zich dan ook in deze zaak af. Het verhaal zou heel anders worden als je geen pizzazaak had. Heel veel dingen uit de pizzaoorlog zouden dan helemaal niet kunnen gebeuren. De sfeer in de zaak komt soms wel en soms niet overheen met het gevoel van de hoofdpersoon. De sfeer in de pizzazaak is erg goed en gezellig. Het is er leuk om er te werken, maar vaak ook wel erg chaotisch. De hoofdfiguur voelt zich meestal niet zo vrolijk meer, dan past de ruimte dus niet bij zijn gevoelens. Maar dat is vooral op het eind zo. In het begin past de ruimte juist heel goed, dan is de hoofdfiguur nog happy. De ruimte geeft niet echt een aanleiding voor het thema, omdat het soms wel met de gevoelens van de hoofdpersoon te maken heeft en soms ook niet.





9. tijd



tijdsverloop:

Het boek is chronologisch verteld. Af en toe denkt hij wel terug aan iets van eerder, maar het blijft een chronologisch verhaal. Wel is het zo dat het boek begint met een proloog die ander half jaar later is dan het verhaal. Omdat de lezer dit als eerst leest lijkt het geen chronologisch verhaal, maar dit is de proloog en niet het echte verhaal. Daarom is het dus chronologisch verteld.



flashbacks:

De proloog is in feite een grote flashforward. Daarna begint het echte verhaal pas. Daar zitten geen flasforwards of flashbacks in. Af en toe denkt de hoofdfiguur wel aan iets wat al eerder is gebeurd en legt dit kort uit, maar dit is geen flashback te noemen.



versnelling en vertraging:

In het boek zitten af en toe natuurlijk tijdversnellingen. In een volgend hoofdstuk ben je dan ineens een paar weken verder. Uiteindelijk verteld het boek wat er in ander half jaar allemaal kan gebeuren. Spannende of belangrijke dingen worden juist heel langzaam verteld. Er vind dan dus tijdsvertraging plaats.



historische tijd:

Het boek speelt zich duidelijk af in het heden. Er wordt gebruik gemaakt van verschillende communicatiemiddelen, zoals msn en er zijn ook veel sms’jes. Verder kun je dit zien aan het feit dat er af en toe stukjes of personen uit films van deze tijd zijn uitgehaald. Zo wordt Scareface en Pirates of the Carabien een aantal keer genoemd. Daarnaast wordt er ook gesproken over moderne artiesten en programma’s. Dit laat dus duidelijk zien dat het in deze tijd zich afspeelt.





10. motieven en thema



motieven:

Motieven in dit boek zijn onder andere: liefde, jaloezie, eergevoel, vader-zoonrelatie en natuurlijk over het oorlog voeren. Brahim is nog steeds erg verliefd op zijn meisje; Alice. Uiteindelijk blijkt dat Haas achter alle problemen van Brahim zit, alleen maar omdat hij jaloers is. In het boek wordt Brahim een paar keer heel boos en gaat hij op wraak uit door zijn eergevoel (om zijn trots te beschermen). Tenslotte gaat het boek ook nog over de relatie tussen vader en zoon, die niet al te goed is. Dit komt vooral omdat de vader zijn zoon als niets ziet.



thema:

Pas op met jaloezie, er kunnen vreselijke situaties door ontstaan.





11. stijl



stijlkenmerken:

Dit boek is in een vrij grove taal geschreven, met veel woorden die wij als jongeren ook gebruiken. Er zitten ook veel scheldwoorden. Meestal zijn ze niet heel erg, maar ze maken elkaar echt uit voor van alles en nog wat. Daarnaast valt ook op dat er veel Marokkaanse woorden door het Nederlands worden gemixt. Gelukkig is het nog wel goed te begrijpen voor niet-Marokanen. Het maakt het verhaal zelf leuker, omdat je niet weet wat het is, een van de woorden is onder andere floes (geld) en wallah. Verder valt er eigenlijk niet zoveel op aan de stijl van de schrijver. De zinnen hebben een normale lente en er zitten niet te veel bijvoeglijke naamwoorden in. Wel is de schrijver zeer goed in staat een levende dialoog neer te zetten. Je kunt als lezer goed meeleven met de hoofdpersoon.



citaat:

“Ik pakte een sigaret. ‘Ja,’ zei ik. ‘De situatie is echt klote.’ ‘Ja, de situatie is verdomd klote.’ ‘Ja, de situatie is echt shit.’ ‘Ja, de situatie is echt fokking shit.’ En daar bleef het dan bij: we hadden duidelijk allebei niet echt zin om erover te praten. Wallah, ik moest toch wat zeggen, dus vroeg ik tussen het snikken door: ‘Het komt toch wel goed, Haas?’ Haas sprong op. ‘Wat doe je, a jankerd. Je bent toch geen homo?’





12. beoordeling:



Ik vond dit boek echt heel spannend. Ik moest ook gewoon heel snel verder lezen, totdat het echt te laat werd. Vanaf het begin heeft het boek je in zijn greep. In de proloog is namelijk al zoveel gebeurd, dat je echt de drang voelt om te weten hoe dat allemaal gekomen is. Langzaam worden dan de personages voorgesteld. Dan vraag je je pas echt af: Hoe kan het straks zo ver komen? Je moet dat gewoon weten. Daarnaast vind ik het taalgebruik in dit boek echt geweldig. Er wordt heel veel in het boek gescholden en andere grove woorden gebruikt. Hier heb ik erg om kunnen lachen. Ook de Marokkaanse woordjes vind ik leuk. Het duurde wel een tijdje voordat ik bijvoorbeeld door had dat floes geld is. Maar dit maakt het verhaal nog leuker! Ook vond ik het plot goed in elkaar zitten. Af en toe was het wel wat voorspelbaar. Maar ik zag niet aankomen dat Haas achter alles zit. En dat hij jaloers was op Brahim en het daarom deed. Daarnaast vond ik alle motieven echt goed uitgedacht en beschreven. Er is echt goed nagedacht over hoe het verhaal in elkaar zit. Zo leerde Brahim bijvoorbeeld ook Meneer Woo kennen. Ik dacht eerst dat hij niet belangrijk was, maar dit was hij natuurlijk wel! Hij leverde uiteindelijk het wapen, waarmee Brahim Haas wilde gaan vermoorden. Wat ik ook erg goed vond in dit boek waren de beschrijvingen van de mensen. Elke keer als een personage binnen kwam werd deze uitgebreid beschreven, qua uiterlijk en innerlijk. Vaak werd er ook nog een verhaal verteld over wat Brahim heeft meegemaakt met dit personage. Kortom, het boek was een beetje voorspelbaar en er zat veel slecht taalgebruik in, maar ik vond het echt een super leuk en spannend boek.