Primaire gegevens
Het boek is geschreven door Heleen van Royen.
Het boek heet De gelukkige huisvrouw.
Het boek is uitgegeven door FBM uitgevers uit Amsterdam.
Het is de zevenentwintigste druk uit 2010.
De eerste druk was in 2000.


Motivering keuze
Ik hoorde dat de film de gelukkige huisvrouw in de bioscoop was. Ik ben er niet heen geweest. Maar mijn moeder kwam thuis met het boek. Ik ben er in begonnen maar had het nog niet uitgelezen. Ik vind dit wel een geschikt boek om een boekverslag over te schrijven.


Samenvatting
Lea Meyer-Cornelissen is een 31-jarige ‘kakmadam’ uit Aerdenhout. Ze is getrouwd met Harry die in het vastgoed zit. Op een dag wil haar man een kind. Eerst denkt Lea aan een geadopteerd kind, maar Harry wil er een van hem zelf. Lea’s lesbische voedvrouw, Machteld, heeft de aanstaande moeder een thuisbevalling aangepraat, maar er gaat iets fout en na urenlange weeën en uitstelling moet Lea alsnog naar het ziekenhuis. De baby wordt gehaald door schaar, pomp en tangen. Dit is voor haar een traumatische ervaring. Iedereen in Lea’s omgeving vind Harry junior helemaal geweldig, behalve Lea zelf. Ze belandt in een postnatale depressie en raakt helemaal ontspoord. Ze beeld zichzelf in dat ze een belangrijke boodschap heeft, een soort tweede Jezus, en daardoor probeert ze Harry Junior te doden door hem te laten stikken. Ze wordt opgenomen in een kliniek en uiteindelijk belandt ze in de behandelkamer van de psycholoog Beau van Kooten. Hij probeert haar ervan te overtuigen dat de zelfmoord van haar vader, twintig jaar geleden de oorzaak is van de huidige crisis. Om dit te verwerken moet Lea gaan rouwen. Hiervoor moet zij verschillende fasen doorlopen. In de laatste fase verbeeldt ze zich dat ze haar vader hoort. Ze gaat in haar bruidsjurk naar de plaats waar haar vader zichzelf had verdronken. Ook zij gaat het water in. Daarna eindigt het met dat ze een dagboek gaat beginnen voor Harry net zoals haar moeder dat ook voor haar deed.



Genre
Het genre is een psychologische roman. Dat vind ik omdat er heel veel nadruk wordt gelegd op het innerlijk van de personages. In het boek wordt ook dieper ingegaan op de rede waarom iets gebeurt.


Titel
De titel is de gelukkige huisvrouw. Voordat Lea een kind krijgt is ze een hele gelukkige huisvrouw. Als ze eenmaal haar kind heeft is dat anders. Dan wordt ze depressief en is ze niet meer gelukkig. Aan het eind van het boek is ze volgens mij wel weer gelukkig.


Ondertitel
Er is geen ondertitel.


Motto
Er is geen motto in dit boek.


Opdracht
‘Dit boek is voor jou. Toen ik het schreef, heb ik steeds aan je gedacht. Misschien heb je het geleend, misschien heb je het cadeau gekregen, misschien heb je het gekocht. Ik hoop het laatste. Hoe dan ook, het is nu van jou. Je mag ermee doen wat je wilt. Het bestaat uit 80962 woorden. Ik zou het op prijs stellen als je ze allemaal leest. Het verhaal begint op bladzijde 7.’


Personages
De belangrijkste personages zijn Lea en Harry. Harry Junior en de vader van Lea zijn bijfiguren.


Lea is 31-jarige vrouw. Ze is een ‘kakmadam’ en behoorlijk arrogant. Maar hoe verder je in het verhaal komt, hoe sympathieker ze wordt. Eerst is ze heel agoïstisch maar dan gaat ze zich in het verleden met haar vader verdiepen. Dan gaat ze meer aan haar man denken en aan haar kind. Ze wordt omschreven als een knappe vrouw. Het is een karakter want je leert haar karakter heel goed kennen. In het verhaal veranderd haar karakter ook.

Een andere belangrijk personage is Harry. Harry is de man van Lea. Hij is een succesvolle zakenman in vastgoed. Hij is gelukkig met zijn huwelijk met Lea. Maar als Harry Junior eenmaal is geboren besteed hij bijna geen aandacht meer aan Lea.

Harry is een type want zijn karakter wordt niet heel uitgebreid beschreven en maakt ook niet echt een duidelijke ontwikkeling door.


Verteller
Het hele verhaal wordt verteld vanuit ik-perspectief. Het verhaal wordt namelijk verteld vanuit Lea. Bijv. : Tranen sprongen in mijn ogen. Wat zou ik graag bij hem zijn… Ik zou me helemaal uitkleden en hem stevig omhelzen.’


Ruimte
Het verhaal speelt zich af Aerdenhout. Daar wonen Lea en Harry. Het verhaal speelt zich ook af bij het kantoor van Beau van Kooten. Het wordt omschreven als een kantoor met luxe artikelen en een luxe inrichting. De ruimte heeft geen speciale functie in het verhaal.


Tijd
Er staan stoms stukken van dagboeken in. Daaruit kan ik opmerken dat haar zoontje is geboren in 1998. Dus het grootste gedeelte van het verhaal speelt zich af in 1998.

De vertelde tijd is 2 jaar. De verteltijd is 198 bladzijdes. Het verhaal is niet chronologisch verteld. Het verhaal wisselt van sessies bij beau, Lea’s jeugd en nu.

Fabel en sujet is niet hetzelfde. Het volgorde van het verhaal is anders dan hoe het verteld wordt. Er wordt gebruik gemaakt van flashbacks. Het verhaal begint al met hoe Lea in de inrichting terecht is gekomen. Het verhaal is discontinu want er worden soms stukken tijd overgeslagen. Er is geen tijdsverdichting. Af en toe wel een tijdsprong maar dat wordt niet duidelijk verteld. Tijdsvertraging is er wel. Soms worden dingen heel uitgebreid verteld.



Structuur
Het boek is opgebouwd uit 42 hoofdstukken. Het verhaal begint in medias res. Het begint met hoe Lea in de inrichting is gekomen en dat is midden in het verhaal. Er zijn twee verhaallijnen. De ene gaat over de geboorte van haar zoontje en haar huwelijk met Harry. De andere gaat over de dood van haar vader.



Thema
Het thema is het verwerken van overledenen. Lea heeft nooit de dood van haar vader verwerkt toen ze klein was. Daarom maakt ze nu deze moeilijke periode mee. Dit staat ook in verband met jezelf vinden. Na de geboorte van haar zoontje is Lea zichzelf helemaal kwijt.



Motieven
Een motief is bijv. eenzaamheid. Lea voelt zich vaak eenzaam. Een ander motief is de dood. Ze moet de dood van haar vader verwerken. Maar er wordt ook iets verteld over een oude man die doodgaat. Er is geen duidelijk leidmotief te noemen.



Informatie over de schrijver
Na haar studie werkt Van Royen bij als redacteur bij Haarlems Dagblad, als verslaggever bij Radio Noord-Holland en als freelancer bij diverse tijdschriften.

Heleen van Royen debuteerde in 2000 met de kaskraker De gelukkige huisvrouw, waarvan tot op heden meer dan 250.000 exemplaren zijn verkocht. Haar debuutroman is vertaald in acht landen en werd internationaal lovend ontvangen. Theatergezelschap Het Vervolg voerde de gelijknamige bewerking van haar boek met veel succes op in heel Nederland, en een film is in de maak. Heleen van Royen schreef tevens wekelijks een spraakmakende column in Het Parool en op Planet Internet. In 2003 verscheen Godin van de jacht, dat meteen na verschijning de eerste plaats van tal van bestsellerlijsten veroverde. In anderhalf jaar tijd gingen ruim 200.000 Godinnen over de toonbank, het boek was de best verkochte Nederlandse roman van 2003. De film- en vertaalrechten zijn ook al verkocht.

Naast drie controversiële romans schreef Heleen van Royen tussen 2002 en 2004 een serie spraakmakende columns voor Het Parool en Planet Internet. Eind 2003 verscheen een selectie van haar columns in Je zal er maar mee getrouwd zijn.


Eigen mening
Ik vind het een mooi boek. Maar wel een moeilijk boek. Sommige stukken waren moeilijk om te lezen en andere stukken waren juist makkelijk om te lezen.

Bijv. de stukken waarin Lea en Harry ruzie maken vind ik leuk om te lezen. Of het moment dat Lea Harry Junior heeft verstopt. Dan zit er spanning in en wil ik weten wat er verder gebeurt dus leest het snel.

Maar als het ging over de overleden man die haar kracht geeft leest het moeilijk. Ik snapte daar weinig van. Hij gaf haar aanwijzingen terwijl hij dood was. Maar dat kwam door haar psychische stoornis.


De titel vind ik goed gekozen. Ik vind de titel uitnodigend. Het klinkt niet als een ouderwets of een moeilijk boek. Ook de omslag vind ik er leuk uit zien. Als ik zo’n boek zie staan in de bieb zou ik hem wel uitkiezen.

In het genre had ik me niet echt verdiept. Maar over het algemeen vind ik psychyse romans redelijk moeilijk om te lezen. Omdat er echt diep wordt ingegaan op het karakter.

De opdracht die aan boek van het begin staan vind ik heel mooi. Heel goed gekozen bij dit boek. Zeker na de ontwikkeling die het verhaal ondergaat.

Ik vind het leuk dat de tijd waarin het zich afspeelt rond deze tijd ligt. Alles is heel herkenbaar. Bijv. dat Beau van Kooten een iMac heeft.

Ik vind het lastig hoe het verhaal is opgebouwd. Het is totaal niet chronologisch. Ik had op sommige moment niet door of het nu was of in het verleden. Dat had voor mij wel iets duidelijker mogen zijn.

Ik vind het origineel hoe er stukjes dagboek tussen zijn geplakt. Dat zorgt voor wat afwisseling. Het is leuk om ding op een andere manier te zien. Dus dat er niet de hele tijd wordt verteld over hoe zij dat vroeger vond maar hoe zij dat toen heeft opgeschreven.

Het thema vind ik mooi. Het is iets wat vaker voorkomt, iets waar je nog wat van kunt leren. Dat Lea de dood van haar vader nooit heeft verwerkt. Daaruit blijkt dat je je gevoelens niet moet opkroppen maar er over moet praten.

Het taalgebruik vind ik leuk. Het is totaal niet netjes en fijn om te lezen.

Het boek is een aanrader voor iedereen.