Gebeurtenissen:
Aan het begin van het boek komt Bruno (hoofdpersoon) erachter dat hun dienstmeisje zijn spullen aan het inpakken is. Ze vertrekken naar Oudwiss, een concentratie kamp. Bruno heeft geen idee wat er achter het hek gebeurt, wat alle kleine jongens, grote jongens, vaders en grootvaders in gestreepte pyjama’s aan het doen zijn. Van zijn ouders mag hij niets weten over de mensen achter het hek. Maar dat maakt hem alleen maar nieuwsgieriger. In Berlijn (zijn vorige woonplaats) ging hij graag op ontdekkingstocht, en dus nu ook in Oudwiss. Hij liep langs het meters lange hek en ontmoet dan Shmuel, een jongentje in een gestreepte pyjama, dat even oud is als Bruno. Ze ontmoeten elkaar steeds vaker als Bruno naar het hek gaat en worden goede vrienden. Bruno wil nog een keer naar Shmuel toe om afscheid te nemen, ze gaan weer terug naar Berlijn. Bruno kruipt onder het hek door en trekt een gestreepte pyjama aan. Niemand heeft iets door totdat Bruno met een hele grote groep Joden in een donkere ruimte gestopt en sinds dien is er nooit meer iets van Bruno vernomen.
Personen:
Bruno de hoofdpersoon, is een jongentje van 9 jaar. Hij woont met zijn ouders en zus in Berlijn. In Berlijn heeft hij drie beste vrienden, Karl, Daniël en Martin. Over die vrienden wordt verder niet over verteld. Bruno is een jongen die graag op avontuur gaat.
Ik vind Bruno een round character omdat het hele verhaal gaat om hem. Je leeft je helmaal in hem in. Hij is nog zo jong en heeft een vader die heel belangrijk is in de oorlog. Bruno heeft geen idee van alles wat er gebeurt en waar zijn vader mee bezig is. Bruno vindt het vreselijk dat hij is verhuis omdat hij dus nu zijn beste vrienden voor altijd moet missen en zijn grootouders. Hij vindt het dus helemaal niet leuk in Oudwiss, maar probeert op een gegeven moment toch om het leuk te gaan vinden. Bruno is dus een jongen die graag alles zelf uitzoekt en zelf wil proberen. Over het uiterlijk wordt niet zo veel beschreven in het verhaal, wel moet Bruno zijn hoofd kaal scheren omdat er luizen zijn ontdekt.
Shmuel is de jongen in de gestreepte pyjama. Hij is precies even oud als Bruno, ze zijn allebei geboren op vijftien april 1934. Shmuel praat iets minder dan Bruno en is ook iets slimmer, dat maakt ze toch weer heel verschillend ook al zijn ze precies even oud. Shmuel komt uit Polen maar spreekt ook Duits omdat zijn moeder Duits, Frans, Italiaans en Engels spreekt. Shmuel is vaak moe omdat hij zo weinig eten krijgt, hij is helemaal verzwakt en is daarom ook erg dun, ook Shmuel is kaal.
Gretel is de zus van Bruno. Ze is 12 jaar en wordt bijna 13 en dat moet iedereen weten. Bruno vindt haar een vreselijk vervelend nest hij noemt haar ‘hopeloos geval’. Altijd als haar broertje iets zegt wat hij net een beetje verkeerd uitspreekt verbeterd ze hem direct en ook dat vind Bruno vreselijk.
Gretel heeft een enorme poppen verzameling op haar kamer en elke ochtend zit ze uren in de badkamer. Ik vind Gretel een antiheld omdat ze heel gemeen doet tegen haar broertje maar tegen andere mensen helemaal niet.
Luitenant Kotler is een bijpersoon. Hij werkt voor Bruno’s vader in het leger. Hij is best belangrijk. Zo gedraagt hij zich in ieder geval. Gretel vindt hem helemaal geweldig maar Bruno vindt hem vreselijk. Hij noemt Bruno knulletje en daar kan Bruno absoluut niet tegen. Over het karakter of uiterlijk van Luitenant Kotler wordt niet veel geschreven.
Pavel is een joodse man die in het nieuwe huis van Bruno werkt. Hij maakt groente schoon en bedient de tafel. Maar hij is ook een dokter. Niemand weet dat alleen Bruno. Pavel was voor de oorlog dokter maar sinds hij is opgepakt is hij een hulp in huis en woont hij in het kamp. Pavel is een rustige, vriendelijke oude man.
Maria is de huishoudster van de familie van Bruno. Als Bruno thuis komt is zij degene die zijn spullen stilletjes aan het inpakken is. Maria zegt niet veel omdat ze heel bescheiden is. Bruno kan het goed met haar vinden, hij vindt het leuk om met haar te kletsen. Beter dan tegen zichzelf praten.
Ralf (vader) is de vader van Bruno. Bruno vindt hem knap in zijn mooie pak en is best trots op zijn vader. Ik vind dat Ralf streng is en zo’n figuur heb ik ook in mijn hoofd als ik het boek lees. Hij praat niet veel met zijn kinderen, eigenlijk praten ze alleen met elkaar onder het eten. Ralf is een echte Duitse man. Ik denk dat hij blond is maar daar wordt niets over gezegd in het boek.
Ruimte:
Het verhaal speelt zich af in Polen. Bruno zegt steeds dat de plek waar hij woont Oudwiss heet. Maar daar bedoelt hij Auswitz mee. Sinds Bruno Shmuel heeft gevonden als vriend gaat hij elke dag bij hem op bezoek, behalve als het regent want dan zou het opvallen dat er iets is wat niemand mag weten anders zou hij nooit in de regen naar buiten gaan.
Als Bruno op ontdekkingsreis gaat loopt hij langs het hek en dat duurde veel langer dan Bruno had verwacht. Zijn ontdekkingsreis gaat door het bos, dat bos ligt achter zijn huis. Eigenlijk is dat zijn tuin. Aan het einde van het boek gaat Bruno naar Shmuel toe. Hij moet dan zijn regen laarzen uittrekken omdat het anders op zou vallen dan hij mooie laarzen aan had. Bruno vindt het niet erg fijn om de modder onder zijn schone voeten te voelen maar op dat moment heeft hij alles voor zijn enige vriend over. Er worden geen overeenkomsten tussen ruimte en sfeer gegeven.
Tijd:
Bijna het hele verhaal wordt chronologisch verteld. Er zit een flash back in. Dan denkt Bruno terug aan het etentje met de Furie.
Hoofdstuk 11 De Furie Blz. 32
Enkele maanden eerder, net nadat vader het nieuwe uniform had gekregen waardoor iedereen hem ‘Herr Kommandant’ moest noemen en net voordat Bruno bij thuiskomst zag dat Maria zijn spullen stond in te pakken, kwam vader op een avond in grote staat van opwinding thuis, wat helemaal niets voor hem was, en stapte de huiskamer binnen waar moeder, Bruno en Gretel zaten te lezen.
Aan het eind van het verhaal toen Bruno niet meer terug kwam van zijn bezoek aan Shmuel, vat de schrijver een stuk samen:
Hoofdstuk 20 Het laatste hoofdstuk Blz. 55
Daarna werd er nooit meer iets van Bruno vernomen. Een paar dagen later, toen de soldaten het hele huis hadden doorgezocht en alle steden en dorpen in de buurt waren afgeweest met foto’s van de kleine jongen…..
…
…
Een paar maanden daarna kwam er een stel soldaten naar Oudwiss en moest vader met hen mee, en hij ging zonder protest, graag zelf, want het kon hem niet echt meer schelen wat ze met hem deden.
Meestal begon een nieuw hoofdstuk met ‘de volgende morgen’. Daaraan herken je de vertelde tijd.
Verteller:
Het verhaal wordt verteld door een verborgen verteller. Op deze manier kan de schrijver elke persoon zelf aan het woord laten komen. Daar heeft de hoofdpersoon niets mee te maken.
Perspectief:
Je kijkt in het hele verhaal vooral mee met Bruno. In hoofdstuk 19 is Bruno bij Shmuel achter het hek. In het volgende voorbeeld lees je een gesprek tussen Bruno en Shmuel en dan zie je dat het vooral over Bruno gaat, zijn gedachtes en hoe hij tegen alles aankijkt:
Hoofdstuk 19 Wat er de volgende dag gebeurde blz. 54
‘Ik denk dat ik nu naar huis moet,’ zei Bruno. ‘Loop je met me mee naar het hek?’ Shmuel opende zijn mond om hem antwoord te geven maar precies op dat moment klonk er een luide fluittoon en tien soldaten - meer dan Bruno ooit op één plek bij elkaar had gezien - omsingelden een deel van het kamp, het deel waar Bruno en Shmuel stonden. ‘Wat gebeurt er? Fluisterde Bruno. ‘Wat is er aan de hand?’ ‘Dat doen ze soms,’ zei Shmuel. ‘Dan laten ze mensen op mars gaan.’
‘Op mars!’ zei Bruno ontsteld. ‘Ik kan niet mee op mars. Ik moet op tijd thuis zijn voor het eten. We eten vanavond lekker vlees.’ ‘Ssst,’ zei Shmuel met een vinger op zijn lippen. ‘Niks zeggen want dan worden ze kwaad.’ Bruno fronste zijn voorhoofd maar was opgelucht dat alle mensen in gestreepte pyjama’s in dit deel van het kamp bij elkaar gingen staan, de meesten werden door soldaten bij elkaar geduwd, zodat hij en Shmuel verstopt zaten in hun midden en niet gezien konden worden.
Thema:
Het thema van het boek is: Een onschuldig jongentje in de oorlog.
Ik heb dit thema gekozen omdat Bruno er niets aan kan doen dat zijn vader dat werk heeft en dat hij geen idee heeft wat er allemaal achter het hek gebeurt.
Aan het begin van het boek komt Bruno (hoofdpersoon) erachter dat hun dienstmeisje zijn spullen aan het inpakken is. Ze vertrekken naar Oudwiss, een concentratie kamp. Bruno heeft geen idee wat er achter het hek gebeurt, wat alle kleine jongens, grote jongens, vaders en grootvaders in gestreepte pyjama’s aan het doen zijn. Van zijn ouders mag hij niets weten over de mensen achter het hek. Maar dat maakt hem alleen maar nieuwsgieriger. In Berlijn (zijn vorige woonplaats) ging hij graag op ontdekkingstocht, en dus nu ook in Oudwiss. Hij liep langs het meters lange hek en ontmoet dan Shmuel, een jongentje in een gestreepte pyjama, dat even oud is als Bruno. Ze ontmoeten elkaar steeds vaker als Bruno naar het hek gaat en worden goede vrienden. Bruno wil nog een keer naar Shmuel toe om afscheid te nemen, ze gaan weer terug naar Berlijn. Bruno kruipt onder het hek door en trekt een gestreepte pyjama aan. Niemand heeft iets door totdat Bruno met een hele grote groep Joden in een donkere ruimte gestopt en sinds dien is er nooit meer iets van Bruno vernomen.
Personen:
Bruno de hoofdpersoon, is een jongentje van 9 jaar. Hij woont met zijn ouders en zus in Berlijn. In Berlijn heeft hij drie beste vrienden, Karl, Daniël en Martin. Over die vrienden wordt verder niet over verteld. Bruno is een jongen die graag op avontuur gaat.
Shmuel is de jongen in de gestreepte pyjama. Hij is precies even oud als Bruno, ze zijn allebei geboren op vijftien april 1934. Shmuel praat iets minder dan Bruno en is ook iets slimmer, dat maakt ze toch weer heel verschillend ook al zijn ze precies even oud. Shmuel komt uit Polen maar spreekt ook Duits omdat zijn moeder Duits, Frans, Italiaans en Engels spreekt. Shmuel is vaak moe omdat hij zo weinig eten krijgt, hij is helemaal verzwakt en is daarom ook erg dun, ook Shmuel is kaal.
Gretel is de zus van Bruno. Ze is 12 jaar en wordt bijna 13 en dat moet iedereen weten. Bruno vindt haar een vreselijk vervelend nest hij noemt haar ‘hopeloos geval’. Altijd als haar broertje iets zegt wat hij net een beetje verkeerd uitspreekt verbeterd ze hem direct en ook dat vind Bruno vreselijk.
Gretel heeft een enorme poppen verzameling op haar kamer en elke ochtend zit ze uren in de badkamer. Ik vind Gretel een antiheld omdat ze heel gemeen doet tegen haar broertje maar tegen andere mensen helemaal niet.
Luitenant Kotler is een bijpersoon. Hij werkt voor Bruno’s vader in het leger. Hij is best belangrijk. Zo gedraagt hij zich in ieder geval. Gretel vindt hem helemaal geweldig maar Bruno vindt hem vreselijk. Hij noemt Bruno knulletje en daar kan Bruno absoluut niet tegen. Over het karakter of uiterlijk van Luitenant Kotler wordt niet veel geschreven.
Pavel is een joodse man die in het nieuwe huis van Bruno werkt. Hij maakt groente schoon en bedient de tafel. Maar hij is ook een dokter. Niemand weet dat alleen Bruno. Pavel was voor de oorlog dokter maar sinds hij is opgepakt is hij een hulp in huis en woont hij in het kamp. Pavel is een rustige, vriendelijke oude man.
Maria is de huishoudster van de familie van Bruno. Als Bruno thuis komt is zij degene die zijn spullen stilletjes aan het inpakken is. Maria zegt niet veel omdat ze heel bescheiden is. Bruno kan het goed met haar vinden, hij vindt het leuk om met haar te kletsen. Beter dan tegen zichzelf praten.
Ruimte:
Het verhaal speelt zich af in Polen. Bruno zegt steeds dat de plek waar hij woont Oudwiss heet. Maar daar bedoelt hij Auswitz mee. Sinds Bruno Shmuel heeft gevonden als vriend gaat hij elke dag bij hem op bezoek, behalve als het regent want dan zou het opvallen dat er iets is wat niemand mag weten anders zou hij nooit in de regen naar buiten gaan.
Als Bruno op ontdekkingsreis gaat loopt hij langs het hek en dat duurde veel langer dan Bruno had verwacht. Zijn ontdekkingsreis gaat door het bos, dat bos ligt achter zijn huis. Eigenlijk is dat zijn tuin. Aan het einde van het boek gaat Bruno naar Shmuel toe. Hij moet dan zijn regen laarzen uittrekken omdat het anders op zou vallen dan hij mooie laarzen aan had. Bruno vindt het niet erg fijn om de modder onder zijn schone voeten te voelen maar op dat moment heeft hij alles voor zijn enige vriend over. Er worden geen overeenkomsten tussen ruimte en sfeer gegeven.
Tijd:
Bijna het hele verhaal wordt chronologisch verteld. Er zit een flash back in. Dan denkt Bruno terug aan het etentje met de Furie.
Hoofdstuk 11 De Furie Blz. 32
Enkele maanden eerder, net nadat vader het nieuwe uniform had gekregen waardoor iedereen hem ‘Herr Kommandant’ moest noemen en net voordat Bruno bij thuiskomst zag dat Maria zijn spullen stond in te pakken, kwam vader op een avond in grote staat van opwinding thuis, wat helemaal niets voor hem was, en stapte de huiskamer binnen waar moeder, Bruno en Gretel zaten te lezen.
Aan het eind van het verhaal toen Bruno niet meer terug kwam van zijn bezoek aan Shmuel, vat de schrijver een stuk samen:
Daarna werd er nooit meer iets van Bruno vernomen. Een paar dagen later, toen de soldaten het hele huis hadden doorgezocht en alle steden en dorpen in de buurt waren afgeweest met foto’s van de kleine jongen…..
…
…
Een paar maanden daarna kwam er een stel soldaten naar Oudwiss en moest vader met hen mee, en hij ging zonder protest, graag zelf, want het kon hem niet echt meer schelen wat ze met hem deden.
Meestal begon een nieuw hoofdstuk met ‘de volgende morgen’. Daaraan herken je de vertelde tijd.
Verteller:
Het verhaal wordt verteld door een verborgen verteller. Op deze manier kan de schrijver elke persoon zelf aan het woord laten komen. Daar heeft de hoofdpersoon niets mee te maken.
Perspectief:
Je kijkt in het hele verhaal vooral mee met Bruno. In hoofdstuk 19 is Bruno bij Shmuel achter het hek. In het volgende voorbeeld lees je een gesprek tussen Bruno en Shmuel en dan zie je dat het vooral over Bruno gaat, zijn gedachtes en hoe hij tegen alles aankijkt:
Hoofdstuk 19 Wat er de volgende dag gebeurde blz. 54
‘Op mars!’ zei Bruno ontsteld. ‘Ik kan niet mee op mars. Ik moet op tijd thuis zijn voor het eten. We eten vanavond lekker vlees.’ ‘Ssst,’ zei Shmuel met een vinger op zijn lippen. ‘Niks zeggen want dan worden ze kwaad.’ Bruno fronste zijn voorhoofd maar was opgelucht dat alle mensen in gestreepte pyjama’s in dit deel van het kamp bij elkaar gingen staan, de meesten werden door soldaten bij elkaar geduwd, zodat hij en Shmuel verstopt zaten in hun midden en niet gezien konden worden.
Thema:
Het thema van het boek is: Een onschuldig jongentje in de oorlog.
Ik heb dit thema gekozen omdat Bruno er niets aan kan doen dat zijn vader dat werk heeft en dat hij geen idee heeft wat er allemaal achter het hek gebeurt.
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden