Het Diner 07-03-10
Herman Koch
Uitgever: Anthos Amsterdam
Jaar van uitgave: 2009
Aantal pagina’s: 300

De avond waarop dit verhaal zich afspeelt gaan de twee echtparen Lohman uit eten in een duur sterrenrestaurant. Paul en Claire zijn uitgenodigd door Paul’s broer Serge. Ze hebben vanavond niet zomaar iets te bespreken. De toekomst van hun kinderen, die vreselijke dingen hebben uitgespookt waar liever niet over gepraat wordt, staat op het spel. Ze hebben namelijk een zwerver vermoord en de daad begint langzamerhand aan het licht te komen doordat Beau, de adoptiezoon van Serge en Babette het filmpje met de gebeurtenis op youtube heeft geplaatst. De ouders zijn praktisch radeloos en weten niet wat ze met de situatie aan moeten. Hun kinderen verraden willen ze niet. Het wordt al later in de avond en het dessert is al geserveerd, wanneer Serge opstaat en vertelt dat hij heeft besloten om morgen bekend te makend dat hij zich terugtrekt als kandidaatslid voor de verkiezingen. Paul en Claire zijn gechoqueerd en besluiten later op de avond Serge te verwonden, zodat hij zich de dag daarna niet kan vertonen op de persconferentie en het plan niet kan door gaan.


Hoofdpersonen:

Paul:
De hoofdpersoon van dit boek. Alles is vanuit zijn perspectief geschreven. Dat kun je al vanaf het begin merken als je ziet hoe hij de irritante gerant beschrijft die hun voorgerecht uitlegt. In het begin van het boek denk je dat het een wijs man is, maar als je verder leest zie je dat hij niet helemaal is zoals je verwacht had, hij blijkt zware medicijnen te slikken, omdat hij aan een erfelijke ziekte lijdt. . Ook merk je dat hij zichzelf niet goed kan beheersen, wanneer hij de rector van zijn zoon neerslaat omdat die het niet eens is met het werkstuk wat hij heeft ingeleverd.

Serge:
De broer van Paul. Een hypocriete bekende politicus met een neppe lach die zichzelf behoorlijk wat vindt. Het is al gelijk vanaf het begin duidelijk dat Paul zijn eigen broer verafschuwt, dat kan je zien door dat hij erg hatelijke gedachtes over Serge heeft. Het is niet precies duidelijk of het jaloezie is, maar hij heeft het erg met Serges echtgenote te doen, omdat ze met zo’n afschuwelijke vent in het bootje gestapt is.

Claire:
De vrouw van Paul, een lieve zorgzame vrouw, die Paul altijd begrijpt en accepteert hoe hij is. Paul beschrijft haar als een slimme vrouw, een vrouw die zijn gedachtes te boven gaat.

Babette:
De vrouw van Serge, een lieve vrouw die nogal slecht in haar vel zit, omdat haar relatie niet goed loopt. Babette komt die avond van het diner binnen met rode ogen, waaraan je kunt opmerken dat ze gehuild heeft. Doordat je gedachtes van Paul te zien krijgt weet je dat Babette en Serge net ruzie hebben gehad.

Michel, Nick:
De twee kinderen van de dinerende echtparen, Michel, de zoon van Paul en Nick de zoon van Serge hebben een zwerver die in een pinhokje sliep omgebracht doordat ze een jerrycan bij haar neerlegden en daarna een lucifer erbij gooiden. In het pin hokje stonden camera’s en de beelden zijn zelfs op het programma ‘Opsporing Gezocht’ geweest. Ze zijn nog niet gepakt en dat willen ze ook graag zou houden, want de enige die van hun geheim weten zijn hun ouders.

Beau:
De geadopteerde zoon van Babette en Serge. Aan het begin van de avond van het incident was hij bij Michel en Nick, omdat ze terug kwamen van een feestje. Michel en Nick moesten nog even pinnen, maar al snel bleek het dat ze hele andere dingen van plan waren. Beau wilde er niet bij zijn, omdat hij het zielig vond. Maar later in het boek blijkt dat Beau achter een boom is gaan zitten en de hele gebeurtenis van de twee jongens en de zwerver gefilmd heeft en hij het op Youtube heeft gezet, zodat de jongens hem geld zouden geven voor zijn scooter. Michel en Nick willen niet dat de gebeurtenis uitkomt en besluiten daarom Beau te vermoorden.



Tijd:
Dit boek speelt zich af in het heden, rond 2006. Dat kan je merken doordat er jaren genoemd worden en bijvoorbeeld moderne dingen zoals Youtube en mobieltjes bestaan. Ook wordt er over Balkenende gesproken, waaraan je kunt merken dat het boek nogal actueel is.



Plaats / Ruimte:
Het boek speelt zich ergens in Nederland af. Waar is niet precies bekend. Je kan het merken aan de typische Nederlandse programma’s zoals opsporing verzocht, en andere Nederlandse producten die terugkomen in dit boek.



Opbouw:
Dit hele boek speelt zich eigenlijk af binnen 24 uur, alleen doordat er ontzettend veel flashbacks in zitten lijkt het een stuk langer. Het boek bestaat uit zes delen. Het aperitief, voorgerecht, hoofdgerecht, nagerecht, digestief en de fooi. Een erg uitgebreide maaltijd dus. De indelingen van de gerechten in dit boek is denk symbolisch, omdat er bij het voorgerecht bijvoorbeeld nog niet zo veel gebeurd, en over koetjes en kalfjes wordt gepraat. Het nagerecht is daarmee vergeleken al een stuk serieuzer en dan komt de waarheid op tafel.



Vertelstandpunt:
Dit hele boek kijk je mee met het leven van Paul. Je ziet zijn gedachtes, die vaak warrig en hatelijk zijn. Ook merk je pas na een tijdje in het boek dat het eigenlijk een vreemde snuiter is, omdat hij bijvoorbeeld helemaal niks aan het incident doet wat zijn zoon heeft veroorzaakt. Het gaat hem er meer om dat ze door kunnen leven, en dat het snel vergeten wordt.



Thema:
Het thema van dit boek is denk ik; schone schijn.

De hoofdpersonen in dit boek proberen zichzelf goed en zedelijk voor te doen. De twee families willen niet naar buiten brengen dat hun zonen crimineel zijn. Ze denken vooral aan hun eigen belang. Ze durven de waarheid niet te aanvaren en kiezen daarom de makkelijkste weg, namelijk ontkennen.



Titel:
De titel van dit boek; ‘Het Diner’ slaat op het hele boek, de twee echtparen dineren namelijk dit boek en krijg je flashbacks te zien. Eerst dacht ik, toen ik dit boek zag, dat het volledig over eten ging. Ik werd een beetje in de war gebracht door de titel en de kaft, die een grote oranje kreeft afbeeldt. Het restaurant waar de hele gebeurtenis plaats vind, is een restaurant waar Paul niet graag komt. Hij beschrijft de gerant als een vreselijk persoon, en verafschuwt de minuscule gerechten die hij voorgeschoteld krijgt. In het boek staat dat de naam van het restaurant niet bekend wordt gemaakt, omdat het anders mensen daarnaar toe gaat trekken om die specifieke reden. Ik betwijfel of het restaurant daadwerkelijk ook echt bestaat, het lijkt me onwaarschijnlijk, maar toch.



Motto:
Het motto van dit boek is het dialoog wat helemaal voorin het boek staat. De tekst komt uit de film ‘Reservoir Dogs’. Het is een dialoog tussen twee personen.
Nice Guy Eddy
C’mon throw it in a buck.

Mr.Pink
Uh-huh. I don’t tip.

Nice guy Eddy
Whatdaya mean, you don’t tip?

Mr. Pink:
I don’t believe in it. “

Ik weet niet precies wat ik achter dit dialoog moet zoeken, maar ik denk dat het iets te maken heeft met het bewijzen tegenover elkaar. Laten zien dat je het wel durft, dat je wel een container naar een zwerver durft te gooien. (Als ik terug kijk op de hoofdpersonen van dit boek)

Mening:
Ik had me dit boek heel anders voorgesteld, maar achteraf ben ik ontzettend blij dat ik dit boek gekozen heb, omdat het thema me erg aansprak en Herman Koch heel mysterieus schrijft. Ik begrijp denk ik nog niet alles helemaal, omdat er veel flashbacks in waren en veel dingen werden weggelaten, zoals de dood van Beau. Ik denk dat als ik het boek overnieuw zou lezen dat ik dan weer nieuwe dingen zou ontdekken die ik voorheen nog niet volledig begreep.

Het boek kwam totaal niet overeen met mijn gedachtes, maar ik denk dat het dat juist zo spectaculair maakte, de hoofdpersonen waren allemaal rond de 45, dus die denken sowieso over hele andere dingen dan ik zou doen.

De manier hoe Paul handelde met zijn naasten vond ik apart, je kunt zien dat het een bedachtzame en ingetogen man is die over veel dingen nadenkt. Het opmerkelijke is dat er in het boek niet precies duidelijk wordt gemaakt welke ziekte Paul nou heeft, daar ben ik trouwens nog steeds benieuwd naar!

Het thema van het boek, schone schijn, werd pas later duidelijk, als je alle flashbacks te zien krijgt. Dan snap je pas echt wat er aan de hand is en waarom ze samen een diner hebben in een duur restaurant. Ik vond het erg fascinerend hoe Herman Koch dit boek in elkaar heeft gezet. De structuur is opmerkelijk bijzonder en doordacht omdat op het laatst alles in elkaar valt, als puzzelstukjes.

De gedachtes van Paul waren belangrijker dan de gebeurtenissen, omdat die meer aan de orde waren. Je zag alles vanuit zijn perspectief en daarom was het niet altijd de hele waarheid en werden er dingen weggelaten die hij bijvoorbeeld ook niet wist. Ik vond de gebeurtenissen opmerkelijk en interessant. Dat kwam ook vooral omdat het hele boek afhangt van de beslissing die aan tafel genomen zal worden.

Ik ben niet beïnvloed door het gedrag van Paul, dat zou ik ook liever niet willen, omdat hij een aparte kijk op dingen heeft. Ik zou niet in zijn schoenen willen staan, omdat hij een moeilijke beslissing moet maken voor zijn vrouw en zoon.

Dit boek is best gemakkelijk uit te lezen, het taalgebruik is niet moeilijk of ouderwets, omdat het recent geschreven is. Het is wel een boek wat je later pas echt snapt. Het zou best kunnen als hier nog eens een verfilming van gemaakt zou worden. Ik heb het boek in de vakantie gelezen, toen ik daar de tijd voor had, en toen ik het uit had was ik eigenlijk best wel teleurgesteld omdat het zo’n open einde heeft. Ik wilde liever dat het nog verder ging, zodat ik precies kon lezen hoe het was afgelopen, maar ik denk juist dat het boek zo interessant is omdat er veel dingen zijn waar je over kunt door fantaseren.

Het gedeelte waarin Paul stiekem het mobieltje van zijn zoon doorzoekt vind ik spannend, want vlak daarna komt Michel binnen en stop Paul het mobieltje met de schokkend filmpjes in zijn zak.

Ik denk niet dat ik zelf het mobieltje van mijn kind zou doorzoeken. Ik vind dat een mobiel privé-eigendom is, en ik zou het zeker niet leuk vinden als mijn ouders dat bij mij zouden doen.

Het taalgebruik is normaal, maar de gedachtes van Paul zijn opmerkelijk, en soms ook erg humoristisch, bijvoorbeeld wanneer hij in de wc naast een dikke man met een worstenpiemel staat. Hij beschrijft letterlijk hoe hij denk dat het geslachtsdeel van de man er zou uitzien in zijn belevenis.

Het fragment wat ik onthouden heb is wanneer Paul naar de school van zijn zoon Michel gaat om over een werkstuk geschiedenis te praten, waarin volgens de leraar nogal schokkende ideeën in zijn verwerkt. Het gesprek met de rector begint rustig, totdat hij persoonlijke vragen aan Paul gaat stellen, zoals over zijn ziekte en medicaties. Paul schiet uit zijn slof en uiteindelijk belandt de rector in het ziekenhuis doordat Paul hem helemaal bont en blauw heeft geslagen.

Ik vind dit erg fascinerend, als je bedenkt dat het allemaal begon bij een werkstuk. Ik zie deze gebeurtenis nog niet op een normale school gebeuren. En zeker niet bij ons op het Herman Jordan!