1. Primaire gegevens
Het boek dat ik gelezen heb heet Joe Speedboot en is geschreven door Tommy Wieringa.
Het boek is voor het eerst uitgegeven in 2005 door uitgeverij De Bezige Bij, Amsterdam.
De editie die ik heb gelezen is uit gegeven in 2009 door Noordhoff Uitgevers, Groningen/Houten.
Het is niet duidelijk welke druk ik heb gelezen. Dit staat niet in het boek.
Joe Speedboot heeft 269 bladzijdes.
Het boek begint op bladzijde 9.

2. Waarom gekozen?
Joe Speedboot heb ik gekozen om te lezen omdat mijn leraar zei dat Joe Speedboot wel een heel mooi boek was.

Ik was al van plan om lijsters te gaan bestellen en toen ben ik ook maar als eerste Joe Speedboot gaan lezen. De achterkant van het boek sprak me ook heel erg aan, omdat daar een beschrijving van het boek op stond, daar stond dat Frans Hermans na een ernstig ongeluk in een rolstoel terechtgekomen is, dat vond ik best wel zielig, bedacht ik dat ik Joe Speedboot als eerste wou gaan lezen.

3. Wat verwacht je?
Ik verwacht dat het boek gaat over het ongeluk van Frans Hermans en hoe hij precies in die rolstoel terecht is gekomen en hoe het ongeluk is gekomen. En dat het een klein stukje zou gaan over Joe, Pj en Nubiër Mahfouz. Ik had verwacht niet dat het heel veel hier van zal afwijken.

4. Eerste reactie
Mijn eerste reactie was, toen ik nog niet halverwege het boek was, wat is dit boek saai. Ik vond het boek tegen de helft heel erg saai worden omdat het heel erg langdradig werd. Elke dag gebeurde steeds het zelfde, er veranderde heel weinig. Wat ik wel heel bijzonder vond, was dat Frans zo sterk was met één arm en dat hij hier mee ook zo goed kon armpje drukken, ook vond ik het heel bijzonder hoe Joe het vliegtuig heeft laten vliegen. Dat is best wel knap voor iemand die nog nooit eerder in een vliegtuig heeft gevlogen en er één heeft gemaakt.

5. Uittreksel, bronvermelding + motivatie

Uittreksel:
Het boek is in de ikvorm geschreven door Fransje Hermans. Hij woont in Lomark, Westerveld, Nederland en is een grote bewonderaar van de samoerai; hij leest het boek van Miyamoto Musashi, waar hij diverse citaten uit haalt.

Fransje (14 jaar) is in coma geraakt, doordat hij overreden is door een grasmaaier. Hij ligt met zoals hij schrijft: “40 kilo lam vlees en één functionele arm” in het ziekenhuis.

Na 200 dagen kwam hij bij. Zijn ouders en broers Dirk en Sam zitten om zijn bed heen. Ze praten over een bruine, wilde jongen: Joe Speedboot (een naam die hij zelf gekozen heeft, omdat hij zijn andere naam niet bij hem vond passen. Zijn echte achternaam is Ratzinger, maar zijn echte voornaam was zijn geheim). Hij zou een aantal bommen hebben gemaakt (hij verliest zijn pink en ringvinger door een misbom) en zijn vader was gestorven, doordat hij met de verhuiswagen in het huis van familie Maandag gereden zou zijn. Christof, zoon van Egon Maandag (baas van de grootste fabriek in Lomark; Betlehem Asfalt), was vanaf dat moment beste vrienden met Joe.

Half juni mag Fransje weer naar huis. Hij gaat met zijn broers naar de kermis, maar zij laten hem achter bij de oude boerderij van Rinus Hovingen. Fransje kon niets doen, zijn arm is nog niet sterk genoeg om zichzelf voort te bewegen, wat al snel wél zo is. Dat was de eerste keer dat hij Joe tegenkomt.

Fransje moet de 3e klas overdoen, waardoor hij bij Joe en Christof in de klas komt. Engel Eleveld helpt hem met plassen, wie ook snel bevriend raakt met Joe.

Vanaf het moment dat Joe een kauw (Woensdag) voor Fransje pakt, gaat hij vaker met Joe om.

Als Fransje 15 is, verhuist hij naar het tuinhuisje. Daar schrijft hij alles over Lomark op. Bijvoorbeeld dat Julius en Kathleen Eilander, uit Afrika, met hun prachtige dochter Picolien Jane (PJ) in Lomark komen wonen. Bijna alle jongens zijn op slag verliefd op PJ. Ook hoorden ze dat mevrouw Eilander een naaktloper was. Dat wilden ze zien! Ze bouwden een vliegtuig en op 10 januari vloog Joe. Hij zag niets, want er zat haar voor…

Op een vakantie naar Egypte wordt Regina Ratzinger (moeder van Joe) smoorverliefd op Mahfouz Husseini. Ze trouwen en de Nubiër komt bij hun wonen.

Vanaf toen zat Fransje vaak op de Veerkop met Housseini (Papa Afrika), die op een dag een boot bouwde en er in augustus mee weg voer, zonder ooit terug te komen.

Fransje drinkt met zijn broer Dirk voor het eerst bier. Hij zuipt zich dronken en belandt in een gevecht. Bier is een verlossing; een nieuwe liefde voor Fransje.

In november van het eindexamenjaar plaatste zijn vader een brikettenpers in de tuin. Hij zei er nog niets over, maar vanaf het jaar na Fransjes examens werd Fransje brikettenperser. Hij strompelde tussen de machines door, want hij had zichzelf een beetje leren lopen.

Fransje en Joe hebben één keer samen gevlogen. Dat vond Fransje prachtig, maar ook koud en doodeng!

PJ heeft verkering met Joop Koeksnijder. Fransje en Christof haten hem daarom, want zij zijn nog steeds smoorverliefd op PJ.

Engel en Joe gaan na de vakantie naar de kunstacademie. Joe als Autonoom, Engel gaat wat met illustratie doen. Christof wordt ondernemer, net als zijn vader.

Langs Lomark komt, na een zwak protest, een vierbaansweg; de E981.

In november komt Joe terug in Lomark. Hij is 2 weken bij PJ in Amsterdam geweest, waarna hij vrienden met haar is, en heeft genoeg van zijn school. PJ heeft een vriend; Arthur Metz, een schrijver. Joe wordt tijdelijk stenensjouwer in Duitsland, maar al snel shovelmachinist bij Betlehem.

Op 1 mei, Dag van de Arbeid, komt Joe met de melding dat het een geluksdag is. Fransje moet armworstelaar worden! Maar Fransje zegt nee. Vlak daarna vliegt Woensdag weg. Joe koopt een begrafeniswagen. In juli komen Christof en Engel ook terug. Engel heeft voor volgend jaar een beurs aangeboden gekregen bij Ecole des Beux-Arts in Parijs.

Na een leuke zomer brengen ze Engel terug naar Enschede en haalt Joe zijn spullen op.

Joe neemt Fransje mee naar de sloperij van Fransjes vader: Hermans & Zn. Sloopwerk. Daar zien ze een grote muur van briketten. Al Fransjes briketten! Ze werden helemaal niet verkocht! Hij stopt met brikettenpersen en wordt armworstelaar. Hij traint heel veel, gaat op dieet en oefent tegen Hennie Oosterloo.

Eind oktober is er in Luik, België, een armworstel-toernooi. Fransje wordt er 2e en wint 5000 gulden. Dat deelt hij met Joe.

PJ komt thuis. Ze is afgetuigd door haar vriend. Na een tweede keer blijft ze in Lomark. Ze gaat veel om met Joe en Fransje. Ze gaat mee naar een toernooi in Rostock, die Fransje wint. In een hotel wordt Joe ontmaagd door PJ. Vanaf toen is het aan tussen hun.

Dan komt er slecht nieuws: Engel is dood! Er is een hond op hem gevallen vanaf de 9e verdieping, in Parijs. Hij wordt in Lomark begraven.

De ex van PJ brengt een nieuw boek uit: ‘Om een vrouw’. Het gaat over Tessel (wat PJ voorstelt). Zij is een hoer, want ze doet het met 10 mannen en heeft hem bedrogen.

Op 6 mei is er een toernooi in Poznan. De beste armworstelaar Mansur komt ook. Als Fransje tegen hem vecht, breekt hij zijn pols. Als ze de paspoorten ophalen, zonder Joe erbij, kijken ze stiekem naar zijn echte naam: Achiel Stephaan Ratzinger.

PJ verzorgt Fransje. Op een dag trekt ze hem af! Het was goddelijk, maar hij heeft hier ook wel spijt van.

20 december vertrekt Joe. Hij gaat met een shovel meedoen aan Paris-Dakar. 1 januari begint de race. Joe doet het goed, maar op de laatste dag verschijnt hij niet aan de finish; hij is naar de plaats waar Housseini woonde, hij hoopte dat hij daar heen was gevaren. Eind januari komt hij terug in Lomark.

Ondertussen kwam PJ vaak naar Fransje. Ze heeft toestemming gekregen om zijn dagboeken te lezen en ze pijpt en ontmaagd Fransje.

Jaren later heeft PJ wat met Christof. Ze is zwanger van een zoon en ze trouwen. Joe loopt na dat nieuws weg. Op de bruiloft komt het vliegtuig over gevlogen met een doek waarop staat: ‘hoer van de eeuw’. Dat stond ook in het boek van Arthur Metz. Fransje vond dat heel erg grappig. Hij bleef seks hebben met PJ als Christof naar het buitenland was.

Fransjes moeder, Maria Gezina Hermans - Putman stierf door lymfeklierkanker.

Bronvermelding:
http://scholieren.samenvattingen.com/documenten/show/0489270/Joe+Speedboot+%3A+roman/Wieringa%2C+Tommy/?query=joe_speedboot

Motivatie:
Deze samenvatting heb ik gekozen omdat ik vond dat dit de beste samenvatting was die ik kon vinden op internet. Deze vond ik het beste omdat hij heel erg lang is, precies vertelt wat er in het boek is gebeurd, maar toch ook kort en krachtig. Ik denk dat je een samenvatting over dit boek ook niet veel korter kunt maken. Want er valt heel veel te vertellen wat er in het boek gebeurd en de gebeurtenissen die de schrijver heeft genoemd in de samenvatting zijn ook allemaal erg belangrijk. Ook heb ik geen spellingfouten gevonden. De schrijver heeft in elk geval het boek heel goed gelezen om te kunnen onthouden wat er allemaal precies is gebeurd in het verhaal.

6a. Verwerkingsopdracht
Verwerkingsopdracht
Ik ga verwerkingsopdracht C7 doen.
Verwerkingsopdracht C7: Schrijf naar aanleiding van een door jou gekozen belangrijke gebeurtenis in het boek een fragment uit het dagboek van een hoofdpersoon die bij deze gebeurtenis betrokken is. Geef hierbij duidelijk aan hoe deze persoon “in het verhaal zit” en laat goed uitkomen welke houding en gevoelens hij/zij heeft ten aan zien van die gebeurtenis. Geef in een inleiding een kort toelichting/verklaring/uitleg. Min. 350 woorden.

Ik heb gekozen om een stuk uit het dagboek van Joe Speedboot te schrijven. Joe Speedboot is erg belangrijk in het verhaal omdat het de titel van het boek is en hij is de beste vriend van Frans Hermans die de hoofdrol speelt. Ik heb gekozen om een de gebeurtenis met het vliegtuig te gebruiken omdat het een leuke en spannende gebeurtenis is, die ook erg belangrijk is voor het verhaal. Joe Speedboot heeft met deze gebeurtenis heel veel te maken. Hij zorgt er voor dat deze gebeurtenis plaats vind.

Opdracht C7:
Hallo lief dagboek,

Je wil niet weten wat voor spannends ik vandaag heb mee gemaakt. Ik, Engel en Christof hebben een vliegtuig gemaakt en vandaag vonden we dat het tijd werd om het vliegtuig te testen. Frans kwam ook kijken. Het is echt jammer voor die jongen dat hij in een rolstoel zit en niks kan, behalve dan met die ene arm. Die arme jongen kan zelfs niet meer praten. Zielig ding.

Maar wij wouden vandaag dus dat vliegtuig gaan testen, dat ding staat nu in de schuur bij Rines en hij heeft genoeg ruimte zodat het vliegtuig kan opstijgen en landen. Er ligt ijs op het land dus kon ik over het ijs rijden om hem te laten opstijgen. Toen ik de motor startte maakte het een geweldig geluid. Het vliegtuig bromde er over. Ik reed het vliegtuig de schuur uit en sotnd naast de jongen. Engel gaf me een teken en ik reed het weiland op, ik nam een langen “aanloop” en probeerde op te stijgen. Ik kwam een paar centimeters van de grond los en stuiterde weer terug op het ijs. Ik probeerde het nog een keer en kwam weer maar een klein stukje van los van het ijs meteen daarna stuiterde ik weer terug. Ik draaide het vliegtuig om, want ik was aan het einde van het weiland, bij de sloot. Ik reed terug op de jongens af en versnelde mijn snelheid, ik trok de hendel helemaal naar mij toe, ik kwam steeds dichter bij de jongens, dus het was nu of nooit, ik moest ik de lucht in met het vliegtuig. Toen gebeurde iets waar ik op had gehoopt, we gingen de lucht in. WE VLOGEN!

Ik keek naar beneden en zag Engel en Christof springen, juichen en elkaar omhelzen. Fransje had een grote glimlach op zijn gezicht. Hij was trots, dat zag je zo aan hem. Ik vond dat ik wel weer lang genoeg had gevolgen en maakte me klaar om naar beneden te gaan, ik nam was gas terug en ging de landing inzetten. Ik stond vlak voor de jongens stil, ze renden naar me toe en omhelzende me. Ze zeiden dat ze trots op me waren. Fransje zat nog steeds te glimlachen en schreef op een notitieblokje dat hij het prachtig vond wat ik had gedaan. We zette het vliegtuig weer terug in de schuur en gingen terug naar huis. Dit was een van mijn beste dagen in Lomark. Geweldig gewoon.

Doei lief dagboek, tot snel.

Mijn verwerkingsopdracht heeft 414 woorden.


7a. Boekbespreking
Boek: Joe Speedboot van Tommy Wieringa.

• Onderwerp:
Het genre is avonturenroman. Het thema van Joe Speedboot is strijdbaar, competitiestrijd, uitmuntend zijn en mislukking. De motieven voor het thema is dat Frans wil graag de beste zijn in het armpje drukken. Hij blijft steeds maar strijden. Hij heeft dus veel strijdlust.

De titelverklaring voor Joe Speedboot is omdat Joe Speedboot in het verhaal de beste vriend is van de hoofdpersoon, hij zorgt voor een aantal gebeurtenissen. Het grootste gedeelte van het verhaal gaat ook over Joe Speedboot.

• Gebeurtenissen:
Een van de gebeurtenissen is als Joe een vliegtuig aan het bouwen is. Zijn eigen vliegtuig zodat hij de moeder van PJ kan gaan begluren uit de lucht. Als het vliegtuig af is wil hij hem gaan testen. Het vliegtuig maar heel veel lawaai. Maar toch is het Joe gelukt om het vliegtuig te laten rijden over ijs. Als ze voor het eerst Joe zijn vliegtuig willen laten vliegen komt hij telkens maar kleine stukjes van de grond en stuitert hij weer terug op de grond. Maar na een aantal keer proberen lukt het om in de lucht te blijven. De testrit is geslaagd!

• Personen:
Frans Hermans is de hoofdpersoon van het verhaal, hij is in een rolstoel terecht gekomen na een ongeluk waardoor hij verlamd is geworden. Het is een jongen met geen zelfmedelijden en veel doorzettingskracht. Frans Hermans is een karakter omdat je alleen weet wat hij denkt en voelt. Je weet niet hoe hij er ziet.

Joe Speedboot is een bijpersoon met een grote rol. Het is een technische jongen die vliegtuigen en bommen kan maken. Hij is ook een karakter omdat je niets weet over zijn uiterlijk. Als je iets weet over het uiterlijk dan is het een type.

PJ is een Afrikaansmeisje, ze is een schoonheid. Je weet dat zij een type is omdat ze een aantal uiterlijke kenmerken vertellen.

Engel is een grote stoere maar toch een vriendelijk jongen. Hij houdt van kunst. Engel is ook weer een bijpersoon en een karakter. Je weet alleen hoe Engel denkt over sommige dingen.

Moeder Hermans is ook een bijpersoon, ze is een lieve, zorgzame en ongeruste moeder. Zij is ook weer een karakter. Je weet niks over Moeder Hermans uiterlijk.

Vader Hermans is overige persoon. Hij is een karakter, je weet alleen hoe hij denkt over sommige denken.

De broers Hermans zijn net zoals vader Hermans overige personen, ze komen heel weinig voor in het verhaal. Je weet bij hun ook niks over het uiterlijk.

• Opbouw
Het verhaal is chronologisch verteld, want je gaat niet terug in de tijd of juist vooruit in de tijd. Er komen dus geen flashbacks en flash forward in voor. Het verhaal speelt zich af in Lomark, wat ligt in Nederland, ook speelt het zich een gedeelte af in Polen.

De tijd dat het verhaal zich afspeelt is niet helemaal duidelijk. Je weet alleen wel dat het zich af speelt in ongeveer de 20e eeuw want ze hebben auto’s en ingewikkelde machines zoals de brikketen pers. Je komt alle seizoenen tegen van ijs tot een warme zomerdag. Dit is voor sommige gebeurtenissen wel erg belangrijk.

Het verhaal is in de ik - perspectief geschreven. Het ik – perspectief is Frans Hermans. Het is in de ik – perspectief geschreven omdat je weet wat Frans Hermans denkt, voelt, ziet, schrijft en verder waarneemt.

Je weet net zoveel als de ik – persoon. Er zit zeker spanning in het boek, op meerder momenten zelfs. Als Joe bijvoorbeeld voor het eerst zijn vliegtuig wil gaan testen, of als ze in Polen zijn en je niet weet wat er precies gaat gebeuren.

De spanning bouwt zich soms wel snel op. Bij het vliegtuig bijvoorbeeld.

Joe Speedboot is de titel, omdat Joe Speedboot de beste vriend is van de hoofdpersoon en hij zorgt voor veel van de gebeurtenissen. Het verhaal staat in teken van Joe Speedboot.

Het motto van het boek is :

Er wordt gezegd dat de samoerai

Een tweevoudige Weg heeft,

Van het penseel en het zwaard.

MIYAMOTO MUSASHI

De verteltijd van het boek is ongeveer 10 uur. De vertelde tijd is zo’n 3 jaar. Als het verhaal is afgelopen is Frans 17, aan het begin van het verhaal was Frans 14.

• Taalgebruik
De stijl is heel normaal, korte zinnen en geen moeilijke woorden. Er komen wel redelijk veel dialogen in voor, maar ook heel veel gedachten van de hoofdpersoon en beschrijvingen van hoe de dialogen in elkaar zitten.

Een fragment dat me aan spreekt is:

Op een dag vroeg Joe of ik wilde meewerken aan een klein experiment.

Hij reed me tot aan de werkbank in de hangar en kwam tegenover me zitten. De werkbank waaraan Engel bouwtekeningen maakte stond tussen ons in. Met zijn rechterhand pakte hij de mijne en plaatste onze ellebogen in het midden, zodat onze onderarmen in een hoek van zestig graden tegenover elkaar stonden. Met een snelle beweging drukte Joe mijn arm tegen de tafel waardoor mijn lichaam schuin in de stoel kwam te hangen. Hij zette mij arm weer rechtop en drukte opnieuw, maar nu met minder kracht zodat ik langzamer werd omgeduwd. De rug van mijn hand raakte het tafelblad, ik keek hem aan en vroeg me af wat hij van me wilde.

- Zet eens een beetje kracht, zei hij

Ik zette een beetje kracht. Hij deed hetzelfde. Zo zaten we een tijdje tegenover elkaar. Toen gooide hij zijn schouder erin en drukte harder. Ik gaf niet mee, hij drukte harder en zijn ogen puilden. Ik gaf een beetje mee.

- Zet kracht verdomme! Kreunde hij.

Ik zette aan en bracht onze handen weer naar het midden van de tafel.

- Drukken!

Ik drukte hem neer. Hij kreunde en liet los.

- Moeilijk? Vroeg hij.

Ik schudde mijn hoofd.

- Een beetje moeilijk?

Het was niet erg moeilijk geweest. Joe knikte tevreden en stond op. Hij verliet de loods en kwam terug met een paar roestige ijzeren staven onder zijn arm. De staven varieerden in dikte, de dunste klemde hij vast in de bankschroef aan de kopse kant van de werkbank.

- Nog even Fransje, zei hij, en posteerde me bij de banschroef.

Kun je die ombuigen?

Ik pakte de staaf in mijn hand en boog hem om. Joe klemde de volgende staaf vast. Deze dikker en ik pakte hem vast. Ik ondervond weinig weerstand toen ik er een hoe in trok, maar toch gloeide de afdruk van het ijzer rood in mijn hand. Het gaf me een goed gevoel om dingen om te buigen.

Joe klemde nu de laatste staaf in de bankschroef. Die was aanmerkelijk dikker dan de twee vorige. Ik sloeg mijn vliegers eromheen en spande aan maar de klootzak gaf niks prijs. Ik ging ertegenaan, ik wilde Joe niet teleurstellen. Er kwam een raar geluid uit mijn keel, ik trok op leven en dood maar veel gebeurde er niet. Wel hoorde ik het geluid van brekend glas en metaal dat rinkelde op steen. Toen gaf hij mee – hij boog langzaam mijn richting op. Was dat bloed of snot dat uit mijn neus liep?

- Ho maar!

Ik liet los maar tot mijn verrassing sprong de staaf terug als elastiek. Er klonk een harde knal, ik kreunde van teleurstelling: het ijzer was niet verbogen, het was alleen maar de andere kant van de werkbank gweest die omhoog was gekomen – het geluid dat ik had gehoord was van vallende bierflesjes en gereedschappen geweest. Ik had gefaald.

- Schitterend, zei Joe, echt schitterend. Weet je wat die bank weegt?

Hij knielde naaste me neer. Zijn gezicht was vlak bij de mijne, hij keek zonder te knipperen en ik zag dat zijn linkeroog iets anders uitstraalde dan zijn rechtoog – het linkeroog schoot vuur, wat door het rechtoog werd getemperd, daar lag een soort mededogen in dat groter was dan ik kon begrijpen.

- Daar kun je nog lol van hebben, van die arm, zei hij. Hou ‘m in vorm, je weet nooit.

Ik heb dit stukje gekozen omdat in dit stukje laat zien dat Frans geen zelfmedelijden heeft, hij heeft veel doorzettingsvermogen en je leest hoe sterk hij is.