Algemene gegevens
Auteur: Amélie Nothomb
Titel: Stupeur et Tremblements
Genre: Een autobiografische roman.

1. Thema van het boek

Het thema van dit boek is een jonge vrouw die veel moeite heeft met de compleet verschillende cultuur en verhoudingen in Japan. Het is heel erg wennen als je vanuit een kapitalistisch westerse maatschappij in een keer overstapt naar de Japanse cultuur, waarin macht een veel belangrijkere rol speelt en vrouwen minderwaardig zijn.


2. Vragen over de hoofdpersoon:

a. Wie is de hoofdpersoon?
Amelie Nothomb

b. Wat houdt haar bezig?
Zij is vooral bezig met de cultuurverschillen tussen de westerse en de oosterse cultuur en hoe ze hiermee om moet gaan.


3. Beschrijf het karakter van de hoofdpersoon

Amélie is een doorzetter, omdat ze ondanks dat ze afzakt van tolk naar schoonmaakster, ze niet opgeeft en blijft doorgaan en blijft geloven in haarzelf. Haar karakter verandert wel een beetje gedurende het verhaal. Eerst is ze vol verwachting en nog ‘naïef’ als je naar Japan gaat. Daarna is ze vooral heel teleurgesteld als ze steeds verder afzakt in het bedrijf. Wel vind ik dat ze niet assertief is. Ze is eigenlijk tolk, maar zakt af tot toiletschoonmaakster. Ze komt nooit voor zichzelf op en doet wat haar wordt opgedragen.

4. Vragen over tijd

In welke tijd speelt het verhaal zich af?

Ik weet niet precies wat de gewoontes zijn in Japan in deze tijd, waardoor ik niet kan zeggen of de dingen die in het boek gebeuren, ook nu zouden kunnen gebeuren. Maar het lijkt mij dat het zich nu zou kunnen afspelen. Het is een auto-biografisch boek, waardoor ik weet dat dit verhaal zich in de jaren ’90 heeft afgespeeld.

Wat is de duur van het verhaal?

Het verhaal speelt zich in ongeveer één jaar tijd af.

Zijn er belangrijke sprongen in de tijd?

Er zijn geen belangrijke sprongen in de tijd. Het verhaal speelt zich chronologisch af en er wordt geen gebruik gemaakt van flashbacks of flash forwards.

5. Vragen over de plaats

Op welke plekken speelt het verhaal zich af?

Het verhaal speelt zich af in Tokio, in het Japanse bedrijf, Yumimoto, en dan vooral op de 44e verdieping.


Geven de plaats(en) het verhaal een extra dimensie?

De plaats van het verhaal is erg belangrijk. Het is voor het verhaal heel belangrijk dat het zich in Japan afspeeld. Het zou zich nooit in Europa kunnen afspelen. De Japanse cultuur en gewoonten komen uitgebreid naar voren. Het boek gaat vooral over de worsteling die Amélie daarmee heeft.


6. Is er een moraal of boodschap in het boek?

Het gaat meer om het contrast tussen de westerse en de oosterse culturen en waar je allemaal tegenop kunt botsen als je van de ene cultuur op de andere overstapt. Ik denk dat de schijfster vooral de cultuurverschillen duidelijk wilde maken en europa wat meer wilde vertellen over de Japanse cultuur.

Misschien willde de schrijfster ook duidelijk maken hoe belangrijk het is dat iedereen gelijk is en dat wij ons hiermee heel gelukkig moeten prijzen.

Deze boodschap vind ik heel goed bij deze tijd passen. Niet de gelijkheid tussen man en vrouw, maar vooral de gelijkheid tussen alle mensen, mensen uit het buitenland en mensen die al heel lang in Nederland wonen. Met dat verschil hebben veel nederlanders een groot probleem en ik vind dat er nog steeds veel wordt gediscrimineerd in Nederland. Daarom denk ik dat deze boodschap heel hedendaags is.


7. Verklaar de titel
De titel “Stupeur et tremblements” betekend in het Nederlands “Met angst en beven”. Deze titel slaat denk ik op het gevoel dat Amélie heeft binnen de onderneming. Alles wat ze doet is verkeerd, ze wordt altijd afgeblaft. Wanneer ze bij de baas staat, staat ze te beven van angst omwille van de reactie die ze zal krijgen. Het zijn twee gevoelens die constant terug komen in het verhaal.

8. Wat vond je van het boek?

Ik vond het onderwerp heel origineel. Ik had nog nooit eerder iets gelezen over de cultuurverschillen tussen oosterse en westerse landen. Ik was dan ook heel verbaast over de oosterse cultuur, over de waarden en normen daar. Ik wist wel dat het in Japan heel anders was. De vader van een goede vriendin van mij is daar een paar keer geweest en hij vertelde dat die machts verschillen heel groot waren. Maar ik wist niet dat het zo erg was. In dit boek worden die machtsverschillen heel duidelijk en dit vond ik mooi en interessant aan het boek.

Door het ik-perspectief kom je veel te weten over de gevoelens van Amélie. Ik vond het wel jammer dat de gebeurtenissen niet heel spannend of spectaculair waren, waardoor het na een tijdje saai werd. In het begin van het verhaal was ik nog heel verbaast over hoe de Japanners met Amélie omgaan en dan is het nog wel leuk, maar vanaf het moment dat ze al 3 keer van baantje gewisseld is, is de verbazing er wel een beetje vanaf.

Amélie kwam wel levensecht over en je kwam genoeg te weten over haar gevoelens. Ook kon ik me erg goed inleven in Amélie. Ik zou ook stomverbaasd zijn, wanneer me verteld wordt dat ik de koffie niet netjes aan mag bieden in het Japans, waarvan je juist zou denken dat het erg gepast is.

Ik kon het aan de ene kant wel waarderen aan Amélie zo stug volhield om haar baan te behouden, ondanks het feit dat ze de toiletten schoon moest maken. Maar aan de andere kant vond ik het ook heel frustrerend. Zelf had ik het nooit zo lang vol gehouden en daarom zat ik na een tijdje haar steeds in mijn hoofd aan te moedigen om voor haarzelf op te komen. Dit deed ze steeds maar niet en dat werd frustrerend. Je gaat toch niet als je vloeiend Japans spreekt je tijd verdoen met het schoonmaken van toiletten? Ik vond dat ze eerder had moeten ingrijpen en niet zo over zich heen had moeten laten lopen. Het verhaal was al niet heel spectaculair en zo’n confrontatie had het nog wat spannender kunnen maken.

Ook vond ik het een beetje raar dat ze zo weinig wist over de japanse cultuur. Ze had er toen ze klein was immers al vijf jaar gewoont en ze sprak de taal heel goed. je zou daardoor denken dat ze wel iets meer zou weten over de Japanse cultuur en wat minder naïef zou zijn toen ze in Japan ging werken.

Ik vind het een boek met een origineel onderwerp, maar weinig spektakel en ik vind het geen aanrader voor anderen om te lezen. Wel is het leuk als je iets te weten wilt komen over de cultuurverschillen tussen de oosterse en de westerse wereld.

9. Samenvatting

Amélie est une jeune femme belge. Quand elle était petite elle habitait cinq années au Japon. Elle a étudié la langue japonaise. Amélie a obtenu un contrat de traductrice dans la compagnie Yumimoto et retournait a son pays natal quand elle avait vingt ans.


Cette compagnie a une hiérarchie étrange où Amélie n'était pas habitué.

Toute personne dans cette compagnie a quelqu'un au-dessus de lui. Elle a d'abord été un interprète, mais maintenant elle dois faire d'autres choses.

Par exemple, Monsieur Saito elle fait rédiger une lettre, réponse à une invitation pour une jouer au golf. Mais Monsieur Saito n’approuve pas la lettre.


Puis elle obtient une nouvelle tâche: distribuer le café. Monsieur Saito trouve qu'elle ne faire pas bien aussi parce que elle offre à un relation d'affaire de M. Saito une tasse de café à la langue japonaise. Maintenant apparaît qu'elle peut comprendre tout le monsieur dit. Et c’est très impolite.

Chaque fois, elle ne peut pas remplir sa tâche, et elle obtient un autre emploi.

Amélie pensait être traductrice, elle finira femme de ménage du toilettes.

Finalement, le contrat d'Amélie expirer, et elle donner sa démission. Ci-joint, elle doit s'humilier parce que c’est une habitude au Japon.

Le livre finit avec une petite lettre de Fubuki, la maîtresse d'elle pendant elle travaille au la compagnie Yumimoto. Elle félicite elle avec le livre Amélie a écrit. La lettre est écrite en japonais. D'ici apparaît le respect pour Amélie.