Gegevens:

Titel: Alleen maar nette mensen
Auteur: Robert Vuijsje
Uitgever: Nijgh & Van Ditmar
Plaats: Amsterdam
Eerste druk: Maart 2008
Aantal bladzijdes: 286


Samenvatting:

Zo zwart als de nacht, grote borsten, gouden tanden en dikke billen. Daar is David naar op zoek in een vrouw.
David Samuels is een 21-jarige joodse jongen die vaak word aangezien als een Marokkaan door z’n zwarte haar
David heeft drie jaar geleden zijn gymnasiumopleiding voltooid in Amsterdam. Daar heeft hij ook Naomi leren kennen, een aardig meisje met wie hij al jaren verkering heeft.
Zijn vrienden, Bas en Daan, volgen netjes een studie, David daarentegen houd zich andere doelen voor ogen.

David is op zoek naar zichzelf, hoort hij bij de wittemannen of bij de allochtonen?
In de jaren na de middelbare school ontstaat er een nieuwsgierigheid naar de zwarte vrouw en haar cultuur, David betreed, met z’n keppeltje en al, de Bijlmer. Daar maakt hij kennis met jonge alleenstaande zwarte moeders.
Rowanda is haar naam, twee gouden tanden en twee gouden borsten.
David wil een echte negerin en geen bounty (dat is een negerin van buiten maar een blanke van binnen) en Rowanda lijkt wel in aanmerking te komen
Aangemoedigd door de neef van Rowanda, Ryan, gaat David op zoek naar nog een zwarte vriendin. Hier komt Rowanda achter en maakt een einde aan de relatie. Ze wil immers geen liegman en David blijkt nu ook gelogen te hebben.
Na meerdere pogingen met verschillende zwarte vrouwen heeft David nog niet gevonden wat hij wilt. Hij reist naar Memphis Tennessee in de hoop daar grote negerinnen te vinden die ook intelligent zijn. Tot zijn spijt zijn de zwarte vrouwen daar net zoals witte intellectuele vrouwen in Nederland.
Hij reist terug naar Nederland om zich weer bij Naomi te voegen, helaas heeft Naomi een relatie met Daan. Dat is een dreun in zijn gezicht.
Uiteindelijk raakt hij aan de praat met Naima ze is Marokkaans maar wel ontwikkeld, hij geeft het een kans.

Woorden: 304



Thema:

Het thema van het verhaal is; David die een zoektocht begint naar zichzelf en daarbij de verschillen tussen de culturen in Nederland laat zien.

Motieven:

1. David zoekt contact met zwarte vrouwen.
- Deels ook uit nieuwsgierigheid, maar ook om erachter te komen bij welke soort mensen David thuishoort - zoekt hij contact met zwarte vrouwen.
-“Ik had goed nieuws en slecht nieuws. ‘Het goede nieuws is dat ik de intellectuele negerin hier heb gevonden” blz 261


2. De ouders van David die komen eten bij Rowanda
- Als de ouders van David, rasechte ‘Oud-Zuiders’, komen eten bij Rowanda word het pas duidelijk wat een wereld van verschil er tussen die culturen ligt.
“De meegebrachte champagne was duurder dan het totale eten, merkt Davids vader wel op” blz 119

3. Hoe Surinaamse mannen omgaan met zwarte vrouwen.
- Hier word weer goed beschreven hoe verschillend onze culturen zijn. Als de hele mannelijke familie op het balkon zit terwijl de vrouwen binnen koken komen ze met de raarste verhalen over de zoveelste chick die ze hebben ‘gebald’
“Alle familieleden van Clifton moesten hard lachen. Alleen Ryan niet ‘Hoe vaak moet ik het je zeggen?’ Je moet altijd alles checken. Alles. Altijd” blz 100/101

4. David verkent terreinen die onbekend voor hem zijn.
- Om te weten te komen bij welke soort mensen David hoort gaat hij naar de Bijlmer opzoek naar zwarte vrouwen en hij maakt een reis naar Amerika. Ook de seksuele escapades zijn onbekend terrein voor David.
-“Ryan vroeg: ‘Je gaat toch niet zeggen dat Rowanda je enige vrouw is?’”

Personages:

Hoofdpersoon:

- David Samuels: is een 21-jarige zoon van een programmamaker bij de Nederlandse televisie. Ze wonen in Oud-Zuid in Amsterdam. Ze wonen in een buurt waar ‘alleen maar nette mensen’ wonen, volgens de moeder van David.
David heeft tot nu toe voldaan aan de verwachtingen van Oud-Zuid. Hij heeft het Barlaeus afgemaakt en hij gaat al sinds z’n twaalfde met Naomi – een ambitieus meisje van vergelijkbare komaf.

Hij gaat, anders dan Naomi en zijn vrienden, na het gymnasium niet naar de universiteit, maar neemt een tijdje vrijaf om over zijn studiekeuze na te denken.
David bezoekt ook dokter Bornstein, een vriend van de familie, om over zijn onzekerheden te praten. Zijn ouders zien hem graag een studie volgen of een verantwoorde baan. Maar dat is David niet van plan. Hij heeft andere interesses: zwarte vrouwen. Via-via betreedt hij het zwarte Amsterdamse stadsdeel: de Bijlmer. Daar maakt hij kennis met jonge, alleenstaande moeders. Met één van hen, Rowanda, begint hij iets. Hij komt bij haar thuis en komt erachter dat zwarte vrouwen heel anders zijn dan witte. Ze houden bijvoorbeeld graag hun hand op, waarvoor ze als tegenprestatie op elk moment dat hun zwarte mannen dat willen hun benen uit elkaar moeten doen.

Bijpersonen:

-Naomi: Een meisje waar David vanaf z’n 12e al verkering mee heeft. Ze is perfect voor hem en past goed in het plaatje. In de periode waarin David onzeker was over zijn studie en toekomst bleef Naomi trouw sms’en en msn’en.
In de tijd dat David naar Amerika is krijgt Naomi iets met Daan, een vriend van David. Als David terugkomt uit Amerika is hij woedend en wil hij er niks meer mee temaken hebben.
- Rowanda: Rowanda is de eerste negerin uit de Bijlmer waar David iets mee krijgt.
Ze is heel donker en heeft een breed achterwerk. Ook heeft ze maat 95 F van haar BH-cup.
David is veel geld kwijt aan shoppen met Rowanda en het begon erop te lijken dat Rowanda profiteerde van het rijkeluiszoontje David.
- Ryan: ‘Wis de foto’s en berichten meteen zodat ze er niet achterkomt’. Dat is het advies dat Ryan gaf toen hij en David uit gingen stappen.
Ryan en z’n vrienden playeren erop los, hoe meer vrouwen hoe meer status. Ryan heeft ook een slechte invloed op David aangezien David dingen doet waar hij later spijt van heeft.
- Daan en Bas: Daan en Bas zaten bij David in de klas op het gymnasium en zijn alle twee braaf een studie gaan volgen. Daan krijgt een relatie met Naomi terwijl David in Amerika zit. David beëindigde ook de vriendschap tussen hem en Daan toen hij daar achter kwam.

Van Bas hoort David dat er ook in Memphis Tennessee grote negerinnen lopen die misschien wel intelligent zijn. Voor de rest heeft Bas een niet echt urgente rol in het verhaal.

Titelverklaring: De titel “Alleen maar nette mensen’ slaat terug op de uitspraak van de moeder van David. Die benadrukte dat er ‘alleen maar nette mensen’ in Oud-Zuid wonen. Ze bedoeld met andere woorden dat er geen allochtonen in Oud-Zuid wonen.
Ook is de titel en het verhaal nogal tegenstrijdig, het verhaal is alles behalve netjes.

Mijn mening:

“Alleen maar nette mensen” is een roman die je in 3 á 4 avonden uit kan hebben. Dat komt niet door het aantal bladzijdes maar dat komt door de verhaallijn, er is geen een saai moment. Zijn verhaal heeft vaart, is goed geschreven en geeft een inkijkje in een wereld waarvan je het bestaan wel kent maar tegelijkertijd erg ver weg is.
Vuijsje heeft een actueel onderwerp gekozen en ook een onderwerp dat nogal gevoelig ligt bij sommige mensen. Je moet dit boek nuchter bekijken en je moet je niet snel aangesproken voelen. De humor zit er deels in dat hij elke cultuur afgaat en elk volk eigenlijk afkraakt, dit kan je beledigend vinden maar ook ongelofelijk grappig. De waarheid zit achter de humor verscholen.
Ik denk ook dat het boek herkenbaar en soms confronterend voor zowel blanke als zwarte inwoners van Amsterdam.
Je zou het stereotypering kunnen noemen. Ik denk dat de meeste mensen deze kenmerken wel herkennen in iemand in hun omgeving. Vuijsje brengt deze alleen maar onder de aandacht.

1. Emotieve argumenten:
Ik heb eigenlijk alleen plezierige emoties beleefd aan dit verhaal. De voornaamste is nog wel humor. Dat is ook een van de grote krachten van het boek. Ook zorgde het boek voor amusement en ontspanning.

2. Esthetische argumenten:
Het verhaal van Robert Vuijsje heeft vaart, is goed geschreven en geeft een inkijkje in een wereld waarvan je het bestaan wel kent maar tegelijkertijd erg ver weg is.

Vuijsje heeft een actueel onderwerp gekozen en ook een onderwerp dat nogal gevoelig ligt bij sommige mensen. Je moet dit boek nuchter bekijken en je moet je niet snel aangesproken voelen. De humor zit er deels in dat hij elke cultuur afgaat en elk volk eigenlijk afkraakt, dit kan je beledigend vinden maar ook ongelofelijk grappig. De waarheid zit achter de humor verscholen.

3. Morele argumenten:
Het is lastig om van het verhaal af te leidenhoe Robert Vuijsje over de dood denkt. Het verhaal gaat eigenlijk niet over leven en dood, het gaat over alledaagse dingen.

4. Realistische argumenten
Ik denk dat het verhaal grotendeels waar is. Robert Vuijsje heeft ook gestudeerd op het Barlaeus Gymnasium in Amsterdam. Ook bracht hij een jaar door aan de Amerikaanse Universiteit van Memphis.
Ik denk dat hij zo z’n eigen draai heeft gegeven aan zijn eigen ervaringen om de lezer aandachtig te houden. Het verhaal gaat over alledaagse dingen.

5. Structurele argumenten
Het verhaal wordt onderverdeeld in drie grote delen. Deze de aanduiding van de maanden Februari, Maart en April. Deze delen worden onderverdeeld in veel kleine in hoog tempo vertelde hoofdstukken.
Het verhaal heeft een logische opbouw. Het hele verhaal door zie je af en toe flashbacks die terugslaan op de ervaringen met Naomi. De flashbacks maken je niet in de war en zijn goed te plaatsen.
Vaak worden de gedachtes van David, die ontstaan bij bepaalde handelingen, uitgebreid verwoord. Als het originele verhaal dan weer begint kan er verwarring ontstaan.
Het eerste hoofdstuk van de roman heet “Dag schoonheid”en het laatste hoofdstuk heet ook zo “Dag schoonheid” Het is een soort cirkel.

Het doel van het verhaal is dat David erachter komt bij welke soort mensen hij hoort. Het einde zorgt niet echt voor voldoening echter komt hij er wel achter waar hij bij hoort. De Marokkanen.

6. Intentionele argumenten

Een achterliggende gedachte van het boek zou kunnen zijn dat wij moeten beseffen dat er plekken in Nederland zijn waar vrouwen worden behandeld als vuil. Ook brengt Vuijsje culturen aan het licht waar de meesten mensen nog geen weet van hebben.

Recensies
Naam: Henk Bergman
Bron: http://www.recensieweb.nl
Datum: 28 April 2008
Mijn eerste criterium voor de vraag of ik een boek goed vind is nogal banaal: heeft het me geboeid? Voor dat examen slaagt Vuijsje met vlag en wimpel. Zijn verhaal heeft vaart, is goed geschreven en geeft een inkijkje in een wereld waarvan je het bestaan wel kent maar die tegelijkertijd erg ver weg is als je je tot het autochtone deel van de bevolking mag rekenen. Of het een roman is – zoals zo duidelijk op de cover staat vermeld? Dat geloof ik nou weer niet. Daarbij doet het er voor mij niet toe of Vuijsje alles wat hij hier in al die ultra korte hoofdstukjes beschrijft ook werkelijk heeft meegemaakt. Misschien wel, misschien niet. Maar een roman is (voor mij in elk geval) meer dan louter een beschrijving van gebeurtenissen – hoe kundig ook gedaan. Tekenend voor Vuijsje is dat hij zinnen waar het moeilijk dreigt te worden – als hij gedachten moet verwoorden – voortijdig afbreekt met een streepje, gevolgd door het woordje ‘stop’. Kennelijk weet hij het dan gewoon niet meer. Niets om je voor te schamen, maar het is de verdienste van de romanschrijver dat hij de elementaire descriptie nu juist wel kan ontstijgen. Ondanks de rijkelijk aanwezige dialogen vind ik Alleen maar nette mensen dus meer journalistiek. Goeie journalistiek, dat wel. Het boek zou een fantastisch krantenfeuilleton zijn geweest – eeuwig jammer dat die niet meer bestaan.
Eindoordeel (Henk Bergman):


Hans Bergman is duidelijk in zijn recensie. Het boek is vlot te lezen en je raakt geboeid door het verhaal.
-“heeft het me geboeid? Voor dat examen slaagt Vuijsje met vlag en wimpel.”
- “Zijn verhaal heeft vaart”
Desondanks doet het z’n genre ‘Roman’ geen eer aan, volgens Hans.
-“ Of het een roman is – zoals zo duidelijk op de cover staat vermeld? Dat geloof ik nou weer niet”
Ook twijfelt Hans eraan of Vuijsje dat allemaal zelf heeft beleefd.
Al snel als de hoofdpersoon in gedachte verzonken is word de lezer als het ware afgewimpeld door het woordje ‘stop’
-“ Kennelijk weet hij het dan gewoon niet meer.”
Hij vindt ‘Alleen maar nette mensen’ toch iets van journalistiek hebben.
-“ Ondanks de rijkelijk aanwezige dialogen vind ik Alleen maar nette mensen dus meer journalistiek. Goeie journalistiek, dat wel.”


Naam: Jenna de Ries
Bron: http://www.deadline.nl
Datum: 22 oktober 2008

David is een Marokkaans-uitziende Jood, wonend in Oud-Zuid. Zijn ouders hebben geld en met zijn VWO-diploma op zak is Davids vervolgopleiding aan de universiteit een feit. Zijn toekomst is voor hem uitgestippeld maar David wil wat anders. Hij wil graag naar bed met negerinnen; iets wat zijn ouders niet kunnen waarderen.

Robert Vuijsje behandelt twee totaal verschillende onderwerpen in Alleen maar nette mensen. Allereerst gaat het om David: een puber op zoek naar zijn identiteit. Verder belicht Vuijsje onze multiculturele samenleving vanuit de allochtonen. Bij het verlaten van een winkel wordt Davids tas gecontroleerd op diefstal. Mede hierdoor voelt hij zich geen Nederlander want hij is ‘anders’, maar Marokkanen accepteren hem ook niet want hij heeft geld.


In plaats van de kritiek op de samenleving als hoofdonderwerp te kiezen, gaat Alleen maar nette mensen vooral over de zoektocht van David naar een intellectuele negerin die hem zal bespringen als een wilde tijger. Dit maakt het boek erg plat. Een gemiste kans, want een meer diepgaande allochtone visie op onze samenleving had zeker niet misstaan.

Het boek bestaat uit heel veel korte hoofdstukjes waarvan de toegevoegde waarde aan het verhaal onduidelijk is. Dit leest erg vervelend. Verder gebruikt Vuijsje veel jongerentaal. Dit past bij het onderwerp, maar de overdaad aan slecht Nederlands gaat op een gegeven moment tegenstaan.

Robert Vuijsje werkte eerder als journalist bij Nieuwe Revu en De Pers. Deze journalistieke achtergrond komt duidelijk naar voren in zijn fictiedebuut. Vuijsjes verhaal mist de diepgang, die menig roman heeft. De personages blijven oppervlakkig en het boek raakt de lezer op geen enkele manier. Dit alles maakt van Alleen maar nette mensen een absolute niet-bestseller, maar blijkbaar denken Vlaamse mannen daar anders over.



Eindoordeel (Jenna de Ries):

Jenna de Ries heeft een totaal andere mening dan Henk Bergman. Ze vindt dat Vuijsje geen aandacht geeft aan de dingen die juist interessant zijn.
-“ In plaats van de kritiek op de samenleving als hoofdonderwerp te kiezen, gaat ‘Alleen maar nette mensen’ vooral over de zoektocht van David”
Ze vind het boek plat wat een gemiste kans is.
-“ Een gemiste kans, want een meer diepgaande allochtone visie op onze samenleving had zeker niet misstaan”
Ze vindt de korte hoofdstukjes ook vervelend te lezen en vind het taalgebruik toepasselijk, maar op lange termijn tegenstaan.
- “Verder gebruikt Vuijsje veel jongerentaal. Dit past bij het onderwerp, maar de overdaad aan slecht Nederlands gaat op een gegeven moment tegenstaan”
Jenna is eigenlijk in geen enkel opzicht positief over het boek. Ze mist de diepgang en vindt de personages oppervlakkig. Kortom, ze vind het geen gouden uil waard.
-“Dit alles maakt van Alleen maar nette mensen een absolute niet-bestseller, maar blijkbaar denken Vlaamse mannen daar anders over”



Overeenkomsten recensies:

Hans Bergman vindt het niet romanwaardig, Jenna die is al helemaal niet positief over het verhaal dus kan zich daar ook goed bij aansluiten.
Jenna vind dat je duidelijk in het verhaal duidelijk kan merken dat Vuijsje voorgaande jaren journalist is geweest. Hans vind dit ook.

Verschillen recensies:

Ik denk dat het overduidelijke verschil tussen de recensies is dat Jenna het boek totaal niks vindt, terwijl Hans zich, in bepaalde opzichten, er nog wel in kan vinden.
Waarom dit verschil zo duidelijk is weet ik niet. Het boek kan door iemand gewaardeerd worden en kan bij iemand anders een afgunst opwekken. Dit verschilt per persoon.

Eigen mening over recensies
1. Ben je het eens/oneens met de recensenten?
- Hans Bergman: In zekere mate geef ik Hans gelijk. Het heeft mij ook zeker geboeid en ik vloog er ook doorheen. Een roman zou ik het ook niet noemen. Ik denk niet dat wanneer Vuijsje ‘stop’ zei, hij daadwerkelijk niets meer verder wist. Ik denk dat hij niet te ver op z’n gedachtes in wou gaan omdat het dan te langdradig zou worden.
Ik bespeur geen journalistiek in dit boek, dit ligt misschien aan mijn schaarse ervaring met literatuur.
- Jenna de Ries: Ik ben het totaal niet eens met Jenna, ik vind het juist goed dat Vuijsje eens niet de cliché onderwerpen van de multiculturele samenleving behandeld. Waar ik humor in zie ziet zij ‘platte jongerentaal’

Ik vind ook dat hij een geschikt personage heeft gekozen voor het beleven van deze gebeurtenissen. Misschien was hij zelf zo vroeger, misschien was hij het niet. Het maakt mij vrij weinig uit of het autobiografisch is of niet.
Waar ik humor in zie ziet zij ‘platte jongerentaal’

2. Zijn de recensenten iets belangrijks vergeten te melden?

- Hans Bergman: Ik denk dat sowieso een korte samenvatting van het verhaal wel gepast zou zijn. Ook had hij iets meer over het verhaal zelf en de personages kunnen vertellen in plaats van alleen de schrijver en de manier waarop hij schrijft.
- Jenna de Ries: Aangezien ze een duidelijke negatieve mening heeft had ze die naar mijn idee beter moeten onderbouwen. Het is wel makkelijk een felle recensie te schrijven zonder het goed te onderbouwen. Een goeie recensie laat je het boek van een andere kant zien en geeft je meer inzicht in het verhaal zelf. Dit miste ik bij beide recensies.

3. Hebben de recensenten hun mening goed onderbouwd, en hoe dan?

Aan de ene kant hoeft een recensent zijn mening niet goed te onderbouwen aangezien je niet verplicht bent het te lezen. Je kan er zelf waarde aan hechten of je kan het in de prullenbak gooien.
Om iemand echt te overtuigen van je mening zou je met citaten een goed beeld kunnen creëren. Geen van de beide recensenten heeft dit gedaan, ik hecht ook evenveel waarde aan alle twee de recensies. Dat wil niet zeggen dat ik ze alle twee gelijk geef.