MARTE JACOBS.

Zakelijke gegevens van het boek:
Auteur: Tim Krabbé.
Titel van het Boek: Marte Jacobs.
Uitgeverij: Prometheus, Amsterdam.
Genre: Roman.

Samenvatting [Marte Jacobs]:
Emile Binnenbaum is dichter weliswaar succesvol, maar er worden niet zo veel gedichtenbundel verkocht. Hij koopt de boeken van zijn klasgenoot Willem Reiff, die dikke boeken schrijft die goed worden verkocht. Toch snapt hij niet dat lezers zich er door heen kunnen worstelen. Ze waren zes jaar klasgenoten geweest op het Amstel Lyceum en met nog twee andere vrienden Leo en Henk waren ze eens van plan geweest om naar Spanje te liften, maar veel verder dan Baarn waren ze niet gekomen. ’s Avonds was Emile met een heel jong meisje een knakworst gaan eten. Leo was later bij een auto-ongeluk om het leven gekomen en Henk was een succesvol directeur geweest die voor een heleboel geld zijn bedrijf heeft verkocht, waarna hij een reünietje uitschrijft voor de vrienden. Emile gaat er heen, weet dat ook Willem Reiff zal komen en weet dat er zeker twee woorden worden genoemd bij het weerzien: “knakworst”en “Marte.” Wanneer ze ’s avonds bij elkaar zijn, komt het fotoboek op tafel. Er is een foto bij van het schoolfeest waarop ook Marte te zien is. Het was tijdens de reünie ter gelegenheid van het 100-jarig bestaan. Emile wil eigenlijk “Marte”in het gezicht van Willem Reiff zeggen. Maanden later wordt hij nog meer verrast wanneer hij hoort dat Willem reiff een boek heeft gepubliceerd met de titel “Het meisje uit mijn jeugd.”
Emile en Willem zijn op dit moment in het verhaal ongeveer 60 jaar.


De zestienjarige Emile is in Schoorl op het feestje van een vriend van zijn ouders. De kinderen moeten gaan spelen in een duinpan. Ze gaan voetballen. Emile is niet zo’n goede voetballer, maar hij wordt ingedeeld in het team met een negenjarig meisje Marte. Die springt als een giraffe, zo dartelt ze en hij wordt geïnspireerd door haar. Ze vormen samen <>en maken vele doelpunten. In de rust liggen ze bij elkaar in het gras. Natuurlijk is Emile veel ouder dan zij, maar hij is erg tot haar aangetrokken. Ze weet niet dat ze met links schiet. Dat vindt ze heel bijzonder: rechtshandig en linksvoetig. Aan het einde van de avond komt er een meisje (ouder zusje, denkt Emile) Marte ophalen.

Weer enkele jaren later is Emile achttien jaar en op school ziet hij de brugklasser Marte komen. Hij herkent haar onmiddellijk. Emile is eindexamenkandidaat en het is “not done”om je met brugklassers bezig te houden. Hij heeft ook nog een zekere reputatie op school, want hij is redacteur van de schoolkrant en hij levert zelf veel bijdragen. Hoewel Marte niet knap is, nog lang geen sexy uiterlijk heeft, is hij weer direct weg van haar. Op school doet hij pogingen om haar tussen de lessen steeds te zien. Ook schrijft hij in de schoolkrant een gedicht” Pasgeboren girafje . Via de metafoor van het girafje dat wankel op zijn benen staat schrijft hij eigenlijk een ode voor Marte. Hij krijgt diverse complimenten en het zal later zijn bekendste gedicht blijven. Marte speelt een rolletje in een toneelstuk. OP een schoolfeest danst hij met het stuk van de school Thérèse. Daar is iedereen jaloers op. Hij laat een keer tegen Willem Reiff uit zijn mond vallen dat hij een meisje uit de brugklas leuk vindt. Hij wijst haar aan, maar hij krijgt er spijt van, want Willem noemt haar spottend”een platvis.”
Het is op school een onmogelijke liefde tussen een zesdeklasser en een brugklasser. Emile ziet nog dat ze goed kan tekenen: een hondje.

Drie jaar later studeert de 21-jarige Emile (eerst Nederlands daarna psychologie) In de stad ziet hij de 14-jarige Marte met een aantal vriendinnen in de bioscoop. Eigenlijk ziet ze er qua kleding niet uit, maar hij zoek toch contact met haar. Het weerzien is hartelijk en ze spreken af op de plek waar ze afscheid hebben genomen. Dat zal de rode draad in veel ontmoetingen zijn tussen hen. Steeds spreken ze af op de plek waar ze de laatste keer afscheid hebben genomen. Het worden iedere keer zogenoemde kronkeltochten: ze bezoeken alles, bekijken alles, bepraten alles met elkaar. Zo vertelt Marte altijd zijn dromen aan Emile. In één ervan staat ze in een lange rij alfabetisch op de dood te wachten. Maar ze laat in de droom de J vallen en dan heet ze ineens Acobs en dan mag ze voorin de rij gaan staan. (Het zal een voorspellende of een symbolische droom blijken te zijn) Intussen denkt Emile steeds meer na over zijn verhouding met Marte. Ze is nog maar veertien jaar, lichamelijk nog nauwelijks ontwikkeld en hij wil haar wel zoenen, maar heeft het nog steeds niet gedaan. Bij de laatste keer dat ze elkaar zien, fantaseert hij over de kus die haar zal geven.
Intussen weet Emile dat het meisje in de duinen niet het zusje maar de moeder van Marte was. Die was heel jong moeder geworden en is eigenlijk een nymfomane. Ze wordt steeds verliefd op mannen, met wie ze gaat samenwonen. Soms moet Marte mee, maar ze mag ook wel eens bij haar nare oma in Amsterdam blijven.
Omdat Emile in de stad een bekende dichter is geworden, mag hij optreden in een poëziefestival in Walhalla ( Paradiso?) Natuurlijk doet hij het beroemde gedicht “Pasgeboren girafje.” Hij ziet dat Marte in de zaal zit en voelt zich één met haar. Zijn mooie vriendin Thérèse is ook in de zaal. Die weet niets van het bestaan van zijn relatie met Marte af. Na het festival lijken uitgevers bereid te zijn het werk van Emile uit te geven. Hij gaat met Thérèse op vakantie naar Noorwegen. Daar denkt ze dat ze zwanger is geworden, maar op de laatste dag van de vakantie is ze gelukkig ongesteld geworden. Een dag later maakt ze het uit. Bij thuiskomst liggen er twee brieven: een van een uitgever en één van Marte. Daarin zegt ze de laatste afspraak af.

Het Amstel Lyceum viert zijn honderdjarig bestaan met een reünie. Emile geeft zich op in de hoop er Marte weer te ontmoeten. Hij is inmiddels 25 jaar, Thérèse is getrouwd en Willem Reiff wil ook wel naar de reünie komen. Eerst ziet hij Marte niet, maar dat komt omdat ze in het feestcomité zit. Ze is er druk mee bezig en heeft in het begin weinig tijd voor hem. Daarom danst hij met zijn oude vriendin Thérèse, maar uiteindelijk danst hij toch tot in de late uurtjes met zijn grote liefde. Het lijkt een beloftevolle avond te worden en hij weet bijna zeker dat hij nu wel zal kunnen zoenen. Maar als er wat reüniegangers voor de school blijven hangen en Marte en hij een beetje besluiteloos op elkaar wachten, komt popie-jopie Willem Reiff aanzetten en hij neemt Marte mee.

Emile is woedend en verdrietig tegelijk. Dat Willem hem dat kon aandoen, maar ook dat Marte met Willem meeging, vindt hij onbegrijpelijk. Willem heeft zelfs gevraagd om bij hem langs te komen, want hij wil van de relaties van Emile gebruik maken omdat hij nu zelf ook aan het schrijven (van verhalen) begonnen is. In de kamer van Reiff moet Emile er niet aan denken dat Marte hier enkele dagen gelden heeft liggen vrijen met Willem. Dat is een onverdraaglijke gedachte. Omdat hij weet dat Marte zijn carrière volgt, wil hij een een tweede gedicht voor haar schijven. Het gaat over een man en een vrouw die in een woestijn staan totdat er een man op een motorfiets komt die het meisje mee grist. Opvallend zijn haar wapperende benen. Hij vindt het gedicht mooi en denkt dat Marte de symboliek wel zal begrijpen. Maar de redacteur van het tijdschrift wil eerst niet plaatsen. Hij heeft betere gedichten gezien : als concessie brengt Emile toch een verandering in de titel aan: het wordt toch “wapperende benen.” Zo gauw het zaterdags in de krant staat, verwacht hij dat Marte zal reageren, dat ze zal beseffen dat hij van haar houdt. Maar ze komt niet en ten einde raadt belt Emile die avond maar een ander vriendinnetje.

In de krant ziet Emile een advertentie dat Willem Reiff weer een nieuwe roman heeft. De foto van Marte staart hem aan. Het boek heet “Een meisje uit mijn jeugd”en zal spoedig verschijnen. Emile weet intussen dat Marte op 18-jarige leeftijd zelfmoord heeft gepleegd : hij verneemt dat toevallig tijdens een vakantie in Joegoslavië. Maar verder weet hij er niets over en gaat zijn vriend een boek over haar schijven. Hij is van slag. Zal hij er trouwens zelf in voorkomen? Ze hadden er samen altijd over gezwegen. Binnenbaum heeft inmiddels wel 1000 gedichten geschreven, maar hij wordt nog steeds gerefereerd aan zijn “Pasgeboren girafje”. Hij is de enige van het poëziefestival in Walhalla die was blijven publiceren. Nu lag er een verzoek van een speeltuinvereniging om een gedicht voor de opening te schrijven, maar hij voelt er niet veel voor.

Zoals met alle boeken van Reiff gaat hij op weg om het te kopen. Onderweg komt Marte naast hem lopen. (In zijn verbeelding: ze houden een gesprek.) Marte is verontwaardigd dat Reiff een boek over haar geschreven heeft. Ze zegt dat ze het meisje uit Emiles jeugd was. Ook vertelt ze hem dat ze begrepen had dat Pasgeboren Girafje voor haar geschreven was.
Emile koopt het boek en kan niet wachten met lezen. Willem vertelt in zijn roman over het meisje M* dat hij op de reünie heeft opgepikt. Hij had haar op die avond ontmaagd en daarna was hun relatie alleen op seks gebaseerd. (het waren “neukmarathons.” Pure lichamelijke liefde, ze had verder nooit iets over haar zelf losgelaten. Willem had haar nooit kunnen krijgen. OP de 85e dag van hun relatie komt M* naar Willem: ze heeft een ananas meegenomen. Terwijl hij bezig is met het eten, leest zij d e krant. Willem neemt onverwachts een foto van haar. Op dat moment beseft M* dat ze er een einde aan wil maken: eerst aan de verhouding met Willem en daarna aan haar leven. Ze hangt zich op in de badkamer.

Emile vindt het wel een goed boek. Hij rekent terug en de dag dat Marte zich ophangt is precies de dag nadat zijn “Wapperende benen” werd gepubliceerd. Had ze de symboliek begrepen en beseft dat ze nooit met Reiff had moeten meegaan.
Hij beseft dat hij geen begenadigd dichter is, maar dat de goden hem en Marte hebben samengebracht, waardoor hij tenminste één mooi gedicht heeft kunnen schrijven.
Hij zou de ware toedracht nooit onthullen en hij zou het gedicht voor de speeltuin gaan schrijven. Hij loopt er zelfs langs om inspiratie op te doen. Hij zou weer een gedicht gaan schrijven: het vertaalwerk waarmee hij geld verdient, kan wel even wachten.
Want dichter, dat was wat hij was. Dat had Marte Jacobs hem gemaakt. Zolang hij gedichten schreef, waren ze samen.

Tijd
Verteltijd:
Het boek heeft 166 bladzijden en het lezen ervan duurde ongeveer drie/vier uur.

Vertelde tijd:
Het boek begint de wrok van Emile tegenover zijn vriend Reiff. Jaren later, ontmoeten zij elkaar weer en moet hij denken aan het verleden. Hierna begint hij te vertellen over het meisje dat hij tegenkwam toen hij zestien jaar was. Het meisje, Marte Jacobs, was bij deze ontmoeting negen jaar oud. Ze voetbalde samen in de duinpan, speelde met elkaar over, en waren samen ontiegelijk goed. De connectie tussen hen is opvallend, zoals hij alles verteld, en hoe gefascineerd hij is van dit meisje. Zo ontdekt hij bijvoorbeeld dat ze elke bal, met haar linkervoet trapt en vindt hij haar op een klein girafje lijken. Jaren later, wanneer Emile in het laatste jaar zit, zijn examenjaar. Ziet hij haar opnieuw. Ze zit dit maal in de eerste, en Emile zit in de zesde klas. Emile wil graag met haar praten, en elke keer verheugd hij zich weer op de ontmoetingen, wanneer Emile van de Griekse naar de Duitse les gaat, en hierbij Marte tegenkomt. Als Emile van school af gaat, ziet hij Marte niet meer. Ze is weer met haar moeder verhuisd, haar moeder verhuisd nogal vaak. Hierna zit er vier jaar tussen, tot zij elkaar weer ontmoeten. Ze doen dit de bioscoop. Na deze ontmoeting, spreken zij weer af. Het blijft niet bij deze ontmoetingen. Ze maken een soort trektocht door Amsterdam. Elke keer beginnen zij hun nieuwe afspraak, op het punt waar ze de vorige keer gestopt zijn. Maar uiteindelijk komt ook hier een einde aan. Emile gaat op vakantie met zijn vriendin Thérèse, naar Noorwegen.
Zij hebben nog 1 afspraak hierna, maar die zegt Marte af.

Na nogmaals 4 jaar, komen ze elkaar weer tegen. Er is een jubileum op hun oude middelbare school. Maar uiteindelijk gaat ze niet met Emile mee, maar met zijn vriend Reiff.
Hierna ziet Emile Marte niet meer. Ookal heeft hij nog een gedichtje voor haar geschreven, namelijk het tweede gedicht, ze zal niet naar hem toekomen. Uiteindelijk blijkt later wel, dat er een kans is geweest dat ze hem heeft willen bellen, maar dat ze niet meer durfde. 2 jaar later hoort hij pas dat ze zelfmoord heeft gepleegd. Vanaf dit moment denkt hij nog wel vaak aan haar, hij vindt het spijtig en vind het jammer dat hij haar nu nooit meer zou zien. Hij heeft nooit haar graf bezocht of het lef gehad om erachter te komen, waarom ze zelfmoord heeft gepleegd.
Jaren later, wanneer hij 53 jaar is, heeft hij een etentje met zijn oude vrienden, waaronder Reiff.
Later blijkt dat Reiff en toen over zijn boek heeft gehad, een meisje uit mijn jeugd.
Dit is echter niet het meisje uit zijn jeugd, maar dat van Emile.
Het verhaal doet er dus 37 jaar over, vanaf dat hij 16 is, tot hij 53 jaar is.

Relatie tussen verteltijd en vertelde tijd:
Het boek beschrijft op een aantal gebieden wel aardig precies wat er gebeurt, en hoe hij ergens over denkt. Hoe diegene ergens over denkt, wat er in hem omgaat en hoe hij zich voelt.
Het hele verhaal is eigenlijk een flashback. Emile denkt terug aan het meisje, Marte Jacobs.
Het is dus niet verwarrend of wat dan ook, want het is eigenlijk het hele verhaal.
Aan sommige dingen is in het boek meer aandacht besteed dan andere dingen.
Bijvoorbeeld aan het feit dat Marte de ballen aanschopt met haar linker voet.

Hier is in het boek aandacht aan besteed, maar andere dingen worden hier en tegen niet verder uitgewerkt. Ookal is bijna het gehele verhaal een flashback, de tijd past perfect in elkaar.
Er zitten soms echter wel jaren tussen. [4 jaar tot ze elkaar weer zien, etc]
Maar om alle dagen te behandelen, zouden er natuurlijk veel meer bladzijde gebruikt moeten worden. Het verhaal zit goed in elkaar. Het verhaal gaat over de band tussen Emile en Marte en dit gedeelte is dan ook goed uitgewerkt. Je weet echter verder niet veel over het leven van Emile. De relatie met Thérèse blijft nogal onduidelijk etc.
Het verhaal is duidelijk, de band tussen Emile en Marte is goed uitgewerkt in het boek.
De 166 bladzijde gaan over hun band, hun relatie en over de afloop.
De details zijn precies genoeg en het komt wel aardig overeen met de vertelde tijd.

Historische tijd:
Het verhaal speelt zich af in het heden.
Ze gaan de stad in, ze drinken wat in een cafeetje,
Etc. De onderwerpen die erin voorkomen, de liefde tussen twee personen van verschillende leeftijden, het maatschappijkritische. Het openbaarvervoer dat erin voorkomt, wanneer hij het boek van Reiff, over het meisje uit zijn verleden op een bus voorbij ziet komen.
Hoe mensen op elkaar reageren etc.
Het speelt zich af in het Amsterdam, zoals het nu nog is.
Het verhaal kan zich een aantal jaar geleden afgespeeld hebben,

maar zeker niet meer dan een jaar of 10.
De manier van schrijven, de verwoordingen van dingen, zijn namelijk aardig modern.
Er zitten in het boek een aantal actuele dingen. Het speelt zich af in het begin van de 21e eeuw.

Vertelwijze [chronologisch of niet?, flashbacks]:
De vertelwijze is zeer zeker niet chronologisch,
Het begint bij het punt dat hij 53 is en een etentje heeft met zijn oude vrienden. Het punt dat hij een beetje over zijn leven verteld en over zijn gedichten.
Maar dan begint de flashback naar Marte. Hoe hij haar heeft leren kennen, hoe zij elkaar weer hebben ontmoet, hoe ze elkaar uit het oog verloren en elkaar zo nog twee keer hebben ontmoet. En wanneer ze elkaar voor de laatste keer hebben gezien. Hierna verteld hij tot het punt dat hij 53 jaar is. Het is dus een soort cirkel, je begint op een punt, dan verteld hij wat er nou echt is gebeurd, en je eindigt weer op het punt waar de schrijver het verhaal begon te vertellen, of Nouja Simon met zijn verhaal begon. Hij weet dus ook van te voren al wat er gaat gebeuren.

Zijn er vooruitwijzingen, waardoor je al een hint krijgt wat er gaat gebeuren?:
Het boek begint eigenlijk bijna meteen al met een vooruitwijzing, Emile laat namelijk bij het etentje aan de lezer weten, dat Marte zelfmoord heeft gepleegd. Dit doet hij voor hij zijn verhaal begint te vertellen. Je weet dus van te voren al dat Marte zelfmoord zal plegen. In het verhaal zitten meerdere vooruitwijzingen, maar dit komt voornamelijk doordat Emile de lezer al laat weten dat hij de afloop weet. Het verhaal is eigenlijk een flashback, Emile verteld zijn verhaal. Dus hij weet van te voren al wat er gaat gebeuren, en hoe de afloop is.
Een van de vooruitwijzingen is zo bijvoorbeeld dat wanneer ze buiten voor de school staan, na het jubileumfeest, hij laat weten dat dit de laatste keer is dat hij haar zal zien.


Is het verhaal cyclisch? :
Het verhaal cyclisch, het begint bij het punt dat hij 53 is en een etentje heeft met zijn oude vrienden. Maar dan begint de flashback naar Marte. Hoe hij haar heeft leren kennen, hoe zij elkaar weer hebben ontmoet, hoe ze elkaar uit het oog verloren en elkaar zo nog twee keer hebben ontmoet. En wanneer ze elkaar voor de laatste keer hebben gezien. Hierna verteld hij tot het punt dat hij 53 jaar is. Het is dus een soort cirkel, je begint op een punt, dan verteld hij wat er nou echt is gebeurd, en je eindigt weer op het punt waar de schrijver het verhaal begon te vertellen. Hij weet dus van te voren al wat er gaat gebeuren.

Spanning:
Wat is de belangrijkste spanningsboog in het boek?:
De belangrijkste vraag in het boek is; Waarom pleegt het meisje, Marte Jacobs zelfmoord? Of waarom zij niet nu nog bij elkaar samen zijn, wat er mis is gegaan. Deze vraag wordt pas op het einde beantwoord en de lezer is eigenlijk de hele tijd wel met deze vraag bezig.
Dit zorgt ervoor dat het boek zijn spanning opbouwt en de lezer geïnteresseerd blijft.
Dit is de belangrijkste spanningsboog, omdat het hele boek om het meisje en haar trieste einde gaat.

Waar zit de climax?:
Het boek wordt het aan het einde. Je vraagt je af wat er gaat gebeuren. Zal ze op zijn gedichtje reageren? Heeft ze een relatie met Reiff? Waar is ze nu? Wat gaat er gebeuren.
En als Emile erachter is gekomen dat ze zelfmoord heeft gepleegd, ook aan het einde, vraag je je als lezer af wat hier de aanleiding voor is geweest.
Hier gaat het hele boek eigenlijk om.

Drie open plekken waar je eerder antwoord op krijgt [kortere spanningsbogen]:
- Het boek begint met een spanningsboog, wanneer Marte en Emile gaan afspreken voor de bioscoop. Wat gaat er gebeuren? Zal Thérèse erachter komen? Wat gaan ze doen? Etc. Je vind het als lezer leuk dat ze elkaar weer zien, maar weet niet hoe het vanaf dit moment verder zal gaan.

- Of wanneer hij zich afvraagt of ze elkaar zullen zien op het jubileum. Zullen ze elkaar weer zien? Zullen ze met elkaar dansen? En gaan ze uiteindelijk met elkaar mee naar huis? En wanneer ze buiten staan vraag je je af waarom er niets gebeurt. En waarom ze uiteindelijk met Reiff meegaat? Deze vraag blijft echter onbeantwoord, wel wordt er over geconcludeerd.
- Een andere vraag is, of Marte iets met Reiff heeft. Of ze elkaar vaker zien, of Marte nog wel eens aan Emile denkt en hoe het Marte nu vergaat. Als Emile erachter komt dat ze zelfmoord heeft gepleegd, vraag je je af waarom ze dit heeft gedaan,
Net als deze kortere spanningsboog, duurt het antwoord hierop niet zo lang als bij de belangrijkste spanningsboog. Het verhaal draait niet om deze kortere spanningsbogen,
maar ze maken het verhaal wel spannender en voegen iets aan het verhaal toe.

Welke manipulatietechnieken gebruikt de schrijver op de open plek?:
De schrijver maakt gebruik van een lange flashback, om de lezer te laten weten wat er in het verleden is gebeurt en waarom Emile Marte Jacobs niet langer ziet.
Er zijn een aantal vooruitwijzingen, waardoor de schrijver de lezer laat weten, wat er gaat gebeuren. Dit zorgt ervoor, dat het net iets spannender wordt, de lezer krijgt meer vragen en wil steeds maar weer doorlezen. Er worden vragen gesteld die niet beantwoord zullen worden, maar om er toch een antwoord op te willen krijgen, blijf je doorlezen. Aan het einde kun je het verhaal voor jezelf invullen. Je blijft weliswaar met vragen zitten, maar hierdoor is het alleen maar leuker om te lezen. Als lezer ga je raden wat er is gebeurd en naar allerlei kleinen dingen veel beter kijken dan je deed toen je het boek las.
Het boek heeft een ik - perspectief [Emile].
En je gaat met Emile meeleven.

Wordt er spanning gecreëerd door spannende gebeurtenissen of wordt er spanning gecreëerd doordat je met de hoofdpersoon mee gaat leven?:
De spanning wordt gecreëerd door de spannende gebeurtenissen, zoals de ontmoeting, het wederzien en de vraag of ze nou wat met elkaar zullen krijgen of niet.
Als lezer vraag je je dingen af. Toch leef je ook erg met de hoofdpersoon mee, je doet je best om zijn manier van denken te snappen/begrijpen. Je vind het leeftijdsverschil inderdaad toch wel erg groot, maar hoopt ondertussen stiekem dat ze iets met elkaar zullen krijgen, omdat ze het altijd zo leuk met elkaar hebben. Er wordt dus op verschillende manieren spanning gecreëerd.

Ruimte:
Waar speelt het verhaal zich af, is de ruimte functioneel?:
Het verhaal speelt zich af in Amsterdam en de omgeving hiervan.

De ruimte wordt in het boek zo nu en dan best precies beschreven, wanneer Emile bijvoorbeeld met Marte door de stad loopt en zich niet zo erg op zijn gemak voelt etc.
Samen met Marte maakt hij een soort trektocht door Amsterdam.
Ook komt in het verhaal de Westertoren voor, evenals een aantal straatnamen.
De staat waar Marte woont, en hierdoor kom je ook te weten waar Emile woont.
De ruimte maakt het verhaal gedetailleerder en geeft kleur aan het verhaal. Het is echter niet zo dat de ruimte niet ingewisseld kan worden, zo zou ook utrecht gebruikt kunnen worden en zouden zij de dom kunnen bezoeken. Het boek zou zijn functie niet verliezen.
Door aandacht aan de ruimte te besteden, vooral wanneer Emile zich niet op zijn gemak voelt, wordt het verhaal spannender en geloofwaardiger. Het geeft het verhaal iets extra’s.
De ruimte heeft dus zo zijn functie, en komt zo nu en dan in het verhaal voor, maar kan wel ingewisseld worden door andere ruimtes. Door het beschrijven van de ruimte kan de lezer zich beter inleven.

Wordt er veel aandacht besteed aan de ruimte?:
Er wordt inderdaad best wel veel aandacht besteed aan de ruimte,
Het wordt omschreven en maakt zo het verhaal levendiger.
Het zorgt dat je de situatie beter inschat maar ook maakt het toch ook wel spannender,
Dit bijvoorbeeld wanneer Emile met Marte door de stad loopt en bang is dat Thérèse of een ander bekend iemand hen zo zou kunnen zien.
De ruimte wordt beschreven om situaties waarin ze zich bevinden te verduidelijken,
hierin wordt dus inderdaad aandacht besteed aan de ruimte.


Personages:
Beschrijf de hoofdpersoon:
Dit verhaal heeft een ik –perspectieven.
Emile vertelt je in het boek zijn verhaal.
Zijn ontmoeting met Marte, zijn sterretje uit de brugklas, hun trektocht door Amsterdam, hun wederontmoeting bij het jubileum van het Amstel lyceum, het gedichtje om haar terug proberen te krijgen, en het trieste einde van Marte Jacobs.
En verteld Emile hoe hij zijn leven verder zonder Marte ingevuld heeft, en dat zij hem eigenlijk die goede dichter heeft gemaakt die mensen hem nu vinden. Zonder haar, zou hij het Girafje nooit geschreven hebben, het gedichtje waar hij tot op deze dag nog steeds bekend om staat. Het gedichtje dat altijd met zijn naam vermeld wordt. Hij denkt nog altijd wel aan haar, hij gaat door met dichten voor haar. Op deze manier is hij toch nog dicht bij haar.

Emile is een van de Round Characters. Het verhaal gaat om hem en Marte Jacobs. Hun ontmoeting tot het bittere einde. Hij heeft in het boek dus een grote rol, hierdoor zul je als lezer ook erg met hem mee kunnen leven. Zijn beschrijvingen, zijn gevoelens en emoties, als lezer zul je hem het best kunnen begrijpen in het boek. Ookal begrijpt hij zichzelf niet altijd.
Emile is schrijver en maakt de mooiste gedichten, hij heeft zelfs een gedichtenbundel.
Emile heeft eerst Nederlands gestudeerd, maar is daarna verder gegaan met psychologie.
Al jaren wordt er tussen hem en zijn jeugdvriend Reiff gezwegen over een bepaald onderwerp; Marte Jacobs. Het sterretje uit “zijn” jeugd, niet die van Reiff. Emile heeft altijd geweten dat Reiff er ooit iets over zou zeggen, hij heeft al zijn boeken gelezen, omdat hij wist dat ze er ooit in voor kon komen. Hierna wordt er uitgelegd hoe Emile Marte heeft ontmoet, hoe ze elkaar later weer ontmoette en hoe ze elkaar daarna weer uit het oog verloren, om elkaar later weer te ontmoeten. De connectie tussen hen is heel apart, als lezer wil je graag dat ze samenkomen, omdat als ze bij elkaar zijn ze het altijd zo leuk hebben. Je begrijpt de twijfels van Emile, die doordat hij het ik – perspectief is, erg duidelijk naar voorkomen. Je begrijpt zijn emoties, en je begrijpt zijn beslissingen. Ookal ben je het hier misschien niet altijd mee eens, je begrijpt het doordat het uitgelegd wordt. Dit in tegenstelling tot Marte, je kunt niet lezen hoe zij ergens over denkt, je weet niet hoe zij zich voelt. Dit komt alleen naar voren als dit wordt verteld door Emile, of het op een andere reden naar voren komt. Hierdoor begrijp je ook niet waarom zij met Reiff meegaat, en uiteindelijk zelfmoord pleegt. Ookal zul je als lezer je eigen conclusie trekken.

Marte Jacobs, Round Character.
Marte Jacobs is erg belangrijk in dit verhaal. Haar ontmoeting met Emile, in de duinpan. Hun trektocht, de aantrekkingskracht die Emile op de een of andere manier toch heeft bij haar etc.

Marte Jacobs betekent heel veel voor Emile en door hun verhaal te vertellen, speelt zij natuurlijk in het verhaal een grote rol. Marte heeft blond haar en slungelige benen. Hierdoor noemt Emile haar dan ook jong Girafje, voor haar zal hij later ook het gedichtje schrijven.

Flat Characters / Bijpersonen:
Willem Reiff is een jeugdvriend van Emile. Ze hebben beide op dezelfde middelbare school gezeten en zijn later ook beide Nederlands gaan studeren. Reiff is de enige die Emile verteld over “zijn sterretje uit de eerste”, Reiff reageert door haar een platvis te noemen en voor Emile is dit een grote teleurstelling. Reiff zit ook achter Thérèse aan, wanneer Emile iets met haar heeft, maar ook wanneer ze elkaar allemaal later weer zien bij het jubileum van het amstel lyceum. Maar dit is niet de reden waarom Emile een soort van wrok koestert tegen Reiff, dit komt namelijk omdat na dit jubileum Marte met hem meeging en niet met Emile.
Thérèse is in het boek de vriendin van Emile. Op de middelbare school hebben ze uiteindelijk een beetje iets met elkaar en ook later, tegelijkertijd wanneer Emile en Marte hun trektocht door Amsterdam hebben, zijn zij ook samen. Dit gaat echter uit na hun vakantie naar Noorwegen. [Als blijkt dat ze niet zwanger is.]
Leo & Henk zijn twee jeugdvrienden, met wie Emile en Reiff op liftvakantie zijn gegaan naar Spanje. Een echte liftvakantie kan dit echter niet genoemd worden, omdat zij na 1 overnachting alweer huiswaarts gingen.
De moeder en oma van Marte, dit spreekt natuurlijk al wel voor zich. Maar wat ook vermeld wordt in het boek, is dat haar oma haar moeder op haar 18de kreeg, en Marte’s moeder kreeg Marte op haar 16de. Haar moeder is dus erg jong en Emile ziet haar na het voetballen in de duinpan dan ook aan voor haar zus. Marte’s moeder verhuist heel vaak, ze wisselt nogal vaak van vriend en verhuist dan mee. Ze verhuist dus erg vaak, hierdoor zien ze elkaar ook tijden niet. Marte verteld evenals in het boek tegen Emile, dat haar oma nogal streng is.

~Eigenlijk zijn er niet echt veel bijpersonen, omdat het verhaal heel erg over Marte en Emile gaat.

Welk probleem heeft hij en hoe gaat hij ermee om, hoe wordt het probleem opgelost?:
Het echte probleem in dit boek begint al vroeg. Dit is namelijk het leeftijdsverschil tussen hem en Marte. Zij verschillen 7 jaar. Hierdoor is het nogal raar als zij afspreken etc. en vind Emile het raar om op een bepaalde manier naar haar te kijken. Het trieste van dit verhaal is, dat wanneer Emile niet meer inzit over het leeftijdsverschil, zij met Reiff meegaat.
Hij gaat hier niet echt mee om, hij praat op school zo af en toe met haar, en later zullen zij elkaar weer ontmoeten bij de bioscoop, zullen zij samen op trektocht door Amsterdam gaan en zullen zij met elkaar dansen op het jubileum van het amstel lyceum. Maar echt samenzijn zullen ze nooit zijn. Het andere probleem is het verliezen van Marte Jacobs. Hier gaat hij mee om door te blijven dichten, voor haar. Omdat zonder haar, hij geen goede gedichten zou kunnen schrijven. Omdat zij dan dichtbij hem is.

Citaat:Want dichter, dat was wat hij was. Dat had Marte Jacobs hem gemaakt. Zolang hij gedichten schreef, waren ze samen.
Het verhaal gaat dus over verbodenliefde, onmogelijke liefde wel te noemen.
En wanneer dit dan geen echt probleem meer zou zijn, neemt het boek een rare wending en gaat Marte met Reiff mee naar huis. Toch wordt Marte nooit echt het meisje uit Reiff zijn jeugd, omdat Marte zich niet echt aan hem zal geven. Marte blijft het meisje uit Emile zijn jeugd, omdat wat toch wel gezegd moet worden, duidelijk is dat Marte alleen van Emile houdt.