Bibliografische gegevens:
Auteur: Johan Daisne
Titel: De Trein der traagheid
Uitgeverij: Meulenhoff
Opdracht en motto:
Aan Jean van Kalck die Met 13 aan tafel uitgaf en ontijdig aan onze vriendschap werd onderdrukt. Doch de trein keert altijd terug, traag maar zeker.
Motivatie boekkeuze:
Ik heb het boek gekozen omdat ik van mensen om me heen gehoord heb dat het een leuk boek is. Dus dat spoort wel aan om een boek te kiezen, ik ben niet echt een lezer en hen boek is niet zo dik dus dat is ook een goede motivatie.
Verslag:
Tussenstand 1: t/m blz 32
Samenvatting:
Het boek begint in de trein waar de hoofdrolspeler Johan Daisne wakker word in de trein naar huis. Maar de hele coupe in slaap is gevallen, hij verbaast zich daarover.Hij voelt zich beklemt in zijn stoel en hij besluit op zoek te gaan naar niet-slapende mensen. Wanneer hij opstaat stoot hij tegen iedereen aan maar niemand wordt wakker. Als hij door de wagons loopt en blijkt dat alle mensen in de trein slapen vraagt hij zich af of hij niet de verkeerde trein heeft genomen.
Mening:
Ik vind het boek tot nu toe wel aardig. Ik vind het niet zo heel erg boeiend maar ook niet echt saai. In het begin is het erg verwarrend door de flashback en de vele aparte woorden. Het verhaal is door een oudere man geschreven en dat is goed te herkennen erin. Dit vind ik niet zozeer fijn want dat maakt voor mij het verhaal minder interessant.
Plaats:
Dit deel speelt zich af in de trein.
Tijd
Het is niet chronologisch want er zit een flashback in. De verteltijd is ongeveer een half uur.
Stijl:
Johan Daisne schrijft met veel oog op detail en heel precies. Er zit een rustig tempo in. Het is door een oudere man geschreven en dat is goed terug te lezen.
Perspectief:
Het verhaal is geschreven in het ‘ik’ perspectief.
Motieven:
Slaap: De hele trein is in slaap gevallen.
Verwachting.
Ik verwacht dat de hoofdrolspeler andere mensen tegen komt, en dat ze verduidelijking krijgen over wat er is gebeurd en waarom de gehele trein slaapt. Ook verwacht ik dat ze uit de trein gaan.
Tussenstand 2: t/m blz 56
Samenvatting:
De Hoofdpersoon ziet een gestalte, de gestalte is professor Hernhutter. Ze vertellen elkaar dat ze het erg vreemd vinden dat hun horloges zijn stilgevallen. Ze zien dan een jonge jongen hun kant op komen, hij rent heel hard. Zelfs zo hard dat hij hen voorbij gelopen zou zijn als Johan geen brandende sigaret voor zijn voeten had gegooid. De jongen is student en heet Val. Als de trein vaart mindert en stopt stappen Johan, de professor en Val uit. De trein rijdt weer verder maar ze stappen niet in. Ze besluiten over de weides te lopen richting de lichtjes. Dit wordt een lange tocht waarbij de tijd stil lijkt te staan.
Mening:
Het verhaal is iets minder ingewikkeld geworden, dit komt doordat er geen flashback in zit. Dit maakt het voor mij wat leuker om te lezen. Ik vind het tot nu toe een apart verhaal, maar niet oninteressant. Het houd je aan het lezen en is een leuke leeservaring.
Plaats:
Het verhaal speelt zich af in de trein en in de velden waar ze zich in bevinden als ze uit de trein zijn gestapt.
Tijd:
In dit deel van het verhaal is de verteltijd een paar uur, dit baseer ik op dat ze een tijd lopen. De tijd is in de chronologische volgorde.
Stijl:
De stijl is rustig en met veel oog op detail, alles is erg uitgewerkt. Er zijn veel wat ingewikkelde en ongewone woorden in het verhaal. Dat maakt het een beetje moeilijker, maar niet al te moeilijk te lezen.
Perspectief:
Het verhaal is verteld uit de ogen van de hoofdpersoon, dus het ‘ik’ perspectief.
Motieven:
Het stilstaan van de tijd: Ze komen erachter dat de tijd stilstaat.
Verwachting:
Ik verwacht dat ze in het komende deel van het verhaal meer bespreken over waar ze zijn. Ook denk ik dat ze enige vorm van beschaving tegenkomen, zoals een huis.
Tussenstand 3: t/m blz 91
Samenvatting:
De professor maakt een theorie over wat er gebeurd is. En daaruit blijken een paar dingen: Ten eerste zijn ze alle drie in slaap gevallen, ten tweede dachten ze voordat ze in slaap vielen over het leven na. Het derde “toevallige” is dat bij alledrie de tijd om half zeven stilgevallen is. Hij vertelt over de wet der traagheid en psychische reflex daarmee verklaart hij wat er gebeurd is. Hij heeft bedacht dat ze slachtoffers zijn van een treinongeluk maar dat hun hersenen dat nog niet toe willen geven. Val merkt dan op dat ze nu in wezen hun eigen lot zouden kunnen bepalen. Plots zien ze een herberg en ze besluiten er naar binnen te gaan om de honger te stillen. Ze zijn erg verbaasd als blijkt dat niemand hun taal spreekt.
Mening:
Ik vind het verhaal steeds boeiender, het is een erg interessant verhaal. Het verhaal heeft een wetenschappelijk kantje eraan wat ook interessant is. Het leest goed weg ook al zijn de gebeurtenissen ingewikkeld. Kortom een erg interessant verhaal.
Plaats:
Het verhaal speelt zich af op de velden in het vreemde land waar ze lopen. En in de herberg in het vreemde land waar ze aankomen.
Tijd:
De verteltijd is een paar uur, en het is chronologisch.
Stijl:
De stijl is rustig en met oog op detail, alles is erg uitgewerkt. Het verhaal heeft een wetenschappelijke diepgang die het wat ingewikkelder maakt.
Perspectief:
Het verhaal is verteld uit de ogen van de hoofdpersoon, dus het ‘ik’ perspectief.
Motieven:
De Wet der Traagheid: De wet waarmee de professor zijn theorie uitlegt.
Het stilstaan van de tijd: De tijd staat stil.
Verwachting:
Ik verwacht dat er communicatie komt met de mensen in de herberg. En ik verwacht dat ze een uitweg vinden uit de plek waar ze nu zitten uit dat ‘andere land’.
Tussenstand 4:
Samenvatting:
Val en een kelner laten een kaarttruc zien Val krijgt de hartenvrouw als kaart (die de dood betekent). Johan en de professor praten over een vrouw waar Val mee staat te dansen, maar ze zien de vrouw beide compleet anders. De professor stort helemaal in als Val de vrouw ook ander ziet. Opeens klinkt er een bel van een buurttram en Val voelt zich geroepen om mee te gaan. Hij stapt in en Johan blijft bij de professor. Als Johan zich omdraait staat de juffrouw die met Val danste pal voor hem en hij vraagt haar wie ze is. Ze is een zuster en ze vertelt hem dat hij slachtoffer is van een treinongeluk maar dat hij niets mankeert. Als hij rondkijkt merkt hij dat de “herberg” een hotel is, hij ziet professor Hernhutter in shocktoestand zitten en Val is dood.
Mening:
Ik vind het verhaal interessant en het heeft een verrassend einde. Het deel in de herberg is compleet anders dan de rest van het verhaal en dat is ook verrassend. Dit maakt het een verrassend en leuk verhaal.
Plaats:
Het verhaal speelt zich af in de herberg waar ze zijn beland. Voor de herberg. En in een hotel.
Tijd:
Dit deel van het verhaal is ook chronologisch. Er gaat ongeveer twee uur voorbij.
Stijl:
De stijl is rustig en met veel oog op detail, alles is erg uitgewerkt. Er zijn nu minder ongewone woorden, en het is vrij gemakkelijk te lezen.
Perspectief:
Het verhaal is verteld uit de ogen van de hoofdpersoon, dus het ‘ik’ perspectief.
Motieven:
De Wet der Traagheid: De wet waarmee de professor zijn theorie uitlegt.
Het stilstaan van de tijd: De tijd stond stil volgens de theorie.
Dood: Val is dood, en vele anderen.
Korte Samenvatting:
Johan word wakker in een trein waar iedereen slaapt, hij komt daar Proffesor Hernhutter en Val tegen. Ze stappen uit de trein in een onbekende land. Ze maken een theorie over de situatie. Dan komen ze in een herberg aan, die blijkt een ziekenhuis te zijn. Johan wordt wakker door een zuster.
Thema:
De Grens tussen leven en dood is maar één kleine stap.
Informatie Schrijver:
De auteur, filmcriticus, scenarist, poëet, Bibliothecaris, Redacteur, Administrateur, reiziger, mens… Hij die het magisch realisme introduceerde in de Nederlandse literatuur, die ons een oeuvre schonk van 60 verhalen, 20 dichtbundels, 9 romans, 6 verhalenbundels, 6 hoorspelen, 4 toneelstukken, 20 boeken over film, een studie over Pierre Benoit, 20 werken met reportages en beschouwend proza en een geschiedenis van de Russische literatuur…. Kortom Johan Daisne. De beste Vlaming in zijn genre.
Johan Daisne (2/9/1912--9/8/1978)
De auteur Johan Daisne werd geboren als Herman Thiery op 2 september 1912 in de Rabotstraat te Gent, als spruit van een normaal schoollerares en een onderwijzer (afkomstig uit een oud Frans Adellijk geslacht).
Johan Daisne werd de wereld onttrokken te Gent, op 9 augustus 1978.
Zijn jeugd verliep normaal. Op zijn veertiende liep hij school op het Koninklijk Atheneum, richting Humaniora, waar hij vier jaar bleef, tot hij ziek werd. Ten gevolge zijn ziekte besloot hij de schoolbanken achter zich te laten en hij vond werk als kantoorbediende, wijl hij zich voorbereidde om aan een toelatingsexamen aan de Gentse Universiteit mee te doen. Hij slaagde daar in en studeerde vervolgens Economie waarin hij in 1936 promoveerde.
Herman was dol op reizen, en het verwonder dan ook niemand dat hij in die tijd al enkele Scandinavische landen bezocht had, evenals Engeland. In 1935 besloot hij eens studiereis onder leiding van de Nobelprijswinnaar Jules Bordet te maken in Rusland.
Werk en leven
Hij volbracht zijn legerdienst, was daarna een tijdje studiemeester op het Atheneum te Gent, vervolgens directeur bij de Landsbond der Bouwbedrijven tot hij tegen het einde van WO2 genoodzaakt werd onder te duiken. Hij werd als Luitenant gedetacheerd bij het Krijgsauditoraat te Gent bij de bevrijding.
In 1944 huwde hij zijn liefde Polly Van Dijck en betrok met haar een woning te Schaarbeek (Brussel). In hun huwelijksjaar werd het jonge paar gezegend met de geboorte van een dochterje, Fréderique, dat ze helaas amper drie maand later al moeten afgeven. Dit verlies zal de auteur in spé tekenen voor zijn hele leven? Later krijgen ze wel nog een zoontje, maar het huwelijk is niet bestand tegen de toenemende druk en strand.In 1945 werd hij benoemd tot hoofdbibliothecaris en vervolgens directeur van de Gentse Openbare Stadsbibliotheek aan de Ottogracht (tot 1977). In 1967 werd hij lid van de Koninklijke Vlaamse Academie voor Taal- en Letterkunde in opvolging van Herman Teirlinck. Hij werd tevens lid van de Association des Ecrivains belges. De Koninklijke Academie voor Nederlandse Taal- en Letterkunde herdacht op 24 augustus 2003 Johan Daisne met een studiedag en een academische zitting.
Auteur: Johan Daisne
Titel: De Trein der traagheid
Uitgeverij: Meulenhoff
Opdracht en motto:
Aan Jean van Kalck die Met 13 aan tafel uitgaf en ontijdig aan onze vriendschap werd onderdrukt. Doch de trein keert altijd terug, traag maar zeker.
Motivatie boekkeuze:
Ik heb het boek gekozen omdat ik van mensen om me heen gehoord heb dat het een leuk boek is. Dus dat spoort wel aan om een boek te kiezen, ik ben niet echt een lezer en hen boek is niet zo dik dus dat is ook een goede motivatie.
Verslag:
Samenvatting:
Het boek begint in de trein waar de hoofdrolspeler Johan Daisne wakker word in de trein naar huis. Maar de hele coupe in slaap is gevallen, hij verbaast zich daarover.Hij voelt zich beklemt in zijn stoel en hij besluit op zoek te gaan naar niet-slapende mensen. Wanneer hij opstaat stoot hij tegen iedereen aan maar niemand wordt wakker. Als hij door de wagons loopt en blijkt dat alle mensen in de trein slapen vraagt hij zich af of hij niet de verkeerde trein heeft genomen.
Mening:
Ik vind het boek tot nu toe wel aardig. Ik vind het niet zo heel erg boeiend maar ook niet echt saai. In het begin is het erg verwarrend door de flashback en de vele aparte woorden. Het verhaal is door een oudere man geschreven en dat is goed te herkennen erin. Dit vind ik niet zozeer fijn want dat maakt voor mij het verhaal minder interessant.
Plaats:
Dit deel speelt zich af in de trein.
Tijd
Het is niet chronologisch want er zit een flashback in. De verteltijd is ongeveer een half uur.
Stijl:
Johan Daisne schrijft met veel oog op detail en heel precies. Er zit een rustig tempo in. Het is door een oudere man geschreven en dat is goed terug te lezen.
Perspectief:
Het verhaal is geschreven in het ‘ik’ perspectief.
Motieven:
Slaap: De hele trein is in slaap gevallen.
Verwachting.
Ik verwacht dat de hoofdrolspeler andere mensen tegen komt, en dat ze verduidelijking krijgen over wat er is gebeurd en waarom de gehele trein slaapt. Ook verwacht ik dat ze uit de trein gaan.
Tussenstand 2: t/m blz 56
Samenvatting:
De Hoofdpersoon ziet een gestalte, de gestalte is professor Hernhutter. Ze vertellen elkaar dat ze het erg vreemd vinden dat hun horloges zijn stilgevallen. Ze zien dan een jonge jongen hun kant op komen, hij rent heel hard. Zelfs zo hard dat hij hen voorbij gelopen zou zijn als Johan geen brandende sigaret voor zijn voeten had gegooid. De jongen is student en heet Val. Als de trein vaart mindert en stopt stappen Johan, de professor en Val uit. De trein rijdt weer verder maar ze stappen niet in. Ze besluiten over de weides te lopen richting de lichtjes. Dit wordt een lange tocht waarbij de tijd stil lijkt te staan.
Het verhaal is iets minder ingewikkeld geworden, dit komt doordat er geen flashback in zit. Dit maakt het voor mij wat leuker om te lezen. Ik vind het tot nu toe een apart verhaal, maar niet oninteressant. Het houd je aan het lezen en is een leuke leeservaring.
Plaats:
Het verhaal speelt zich af in de trein en in de velden waar ze zich in bevinden als ze uit de trein zijn gestapt.
Tijd:
In dit deel van het verhaal is de verteltijd een paar uur, dit baseer ik op dat ze een tijd lopen. De tijd is in de chronologische volgorde.
Stijl:
De stijl is rustig en met veel oog op detail, alles is erg uitgewerkt. Er zijn veel wat ingewikkelde en ongewone woorden in het verhaal. Dat maakt het een beetje moeilijker, maar niet al te moeilijk te lezen.
Perspectief:
Het verhaal is verteld uit de ogen van de hoofdpersoon, dus het ‘ik’ perspectief.
Motieven:
Het stilstaan van de tijd: Ze komen erachter dat de tijd stilstaat.
Verwachting:
Ik verwacht dat ze in het komende deel van het verhaal meer bespreken over waar ze zijn. Ook denk ik dat ze enige vorm van beschaving tegenkomen, zoals een huis.
Tussenstand 3: t/m blz 91
Samenvatting:
De professor maakt een theorie over wat er gebeurd is. En daaruit blijken een paar dingen: Ten eerste zijn ze alle drie in slaap gevallen, ten tweede dachten ze voordat ze in slaap vielen over het leven na. Het derde “toevallige” is dat bij alledrie de tijd om half zeven stilgevallen is. Hij vertelt over de wet der traagheid en psychische reflex daarmee verklaart hij wat er gebeurd is. Hij heeft bedacht dat ze slachtoffers zijn van een treinongeluk maar dat hun hersenen dat nog niet toe willen geven. Val merkt dan op dat ze nu in wezen hun eigen lot zouden kunnen bepalen. Plots zien ze een herberg en ze besluiten er naar binnen te gaan om de honger te stillen. Ze zijn erg verbaasd als blijkt dat niemand hun taal spreekt.
Ik vind het verhaal steeds boeiender, het is een erg interessant verhaal. Het verhaal heeft een wetenschappelijk kantje eraan wat ook interessant is. Het leest goed weg ook al zijn de gebeurtenissen ingewikkeld. Kortom een erg interessant verhaal.
Plaats:
Het verhaal speelt zich af op de velden in het vreemde land waar ze lopen. En in de herberg in het vreemde land waar ze aankomen.
Tijd:
De verteltijd is een paar uur, en het is chronologisch.
Stijl:
De stijl is rustig en met oog op detail, alles is erg uitgewerkt. Het verhaal heeft een wetenschappelijke diepgang die het wat ingewikkelder maakt.
Perspectief:
Het verhaal is verteld uit de ogen van de hoofdpersoon, dus het ‘ik’ perspectief.
Motieven:
De Wet der Traagheid: De wet waarmee de professor zijn theorie uitlegt.
Het stilstaan van de tijd: De tijd staat stil.
Verwachting:
Ik verwacht dat er communicatie komt met de mensen in de herberg. En ik verwacht dat ze een uitweg vinden uit de plek waar ze nu zitten uit dat ‘andere land’.
Tussenstand 4:
Samenvatting:
Val en een kelner laten een kaarttruc zien Val krijgt de hartenvrouw als kaart (die de dood betekent). Johan en de professor praten over een vrouw waar Val mee staat te dansen, maar ze zien de vrouw beide compleet anders. De professor stort helemaal in als Val de vrouw ook ander ziet. Opeens klinkt er een bel van een buurttram en Val voelt zich geroepen om mee te gaan. Hij stapt in en Johan blijft bij de professor. Als Johan zich omdraait staat de juffrouw die met Val danste pal voor hem en hij vraagt haar wie ze is. Ze is een zuster en ze vertelt hem dat hij slachtoffer is van een treinongeluk maar dat hij niets mankeert. Als hij rondkijkt merkt hij dat de “herberg” een hotel is, hij ziet professor Hernhutter in shocktoestand zitten en Val is dood.
Ik vind het verhaal interessant en het heeft een verrassend einde. Het deel in de herberg is compleet anders dan de rest van het verhaal en dat is ook verrassend. Dit maakt het een verrassend en leuk verhaal.
Plaats:
Het verhaal speelt zich af in de herberg waar ze zijn beland. Voor de herberg. En in een hotel.
Tijd:
Dit deel van het verhaal is ook chronologisch. Er gaat ongeveer twee uur voorbij.
Stijl:
De stijl is rustig en met veel oog op detail, alles is erg uitgewerkt. Er zijn nu minder ongewone woorden, en het is vrij gemakkelijk te lezen.
Perspectief:
Het verhaal is verteld uit de ogen van de hoofdpersoon, dus het ‘ik’ perspectief.
Motieven:
De Wet der Traagheid: De wet waarmee de professor zijn theorie uitlegt.
Het stilstaan van de tijd: De tijd stond stil volgens de theorie.
Dood: Val is dood, en vele anderen.
Korte Samenvatting:
Johan word wakker in een trein waar iedereen slaapt, hij komt daar Proffesor Hernhutter en Val tegen. Ze stappen uit de trein in een onbekende land. Ze maken een theorie over de situatie. Dan komen ze in een herberg aan, die blijkt een ziekenhuis te zijn. Johan wordt wakker door een zuster.
De Grens tussen leven en dood is maar één kleine stap.
Informatie Schrijver:
De auteur, filmcriticus, scenarist, poëet, Bibliothecaris, Redacteur, Administrateur, reiziger, mens… Hij die het magisch realisme introduceerde in de Nederlandse literatuur, die ons een oeuvre schonk van 60 verhalen, 20 dichtbundels, 9 romans, 6 verhalenbundels, 6 hoorspelen, 4 toneelstukken, 20 boeken over film, een studie over Pierre Benoit, 20 werken met reportages en beschouwend proza en een geschiedenis van de Russische literatuur…. Kortom Johan Daisne. De beste Vlaming in zijn genre.
Johan Daisne (2/9/1912--9/8/1978)
De auteur Johan Daisne werd geboren als Herman Thiery op 2 september 1912 in de Rabotstraat te Gent, als spruit van een normaal schoollerares en een onderwijzer (afkomstig uit een oud Frans Adellijk geslacht).
Johan Daisne werd de wereld onttrokken te Gent, op 9 augustus 1978.
Zijn jeugd verliep normaal. Op zijn veertiende liep hij school op het Koninklijk Atheneum, richting Humaniora, waar hij vier jaar bleef, tot hij ziek werd. Ten gevolge zijn ziekte besloot hij de schoolbanken achter zich te laten en hij vond werk als kantoorbediende, wijl hij zich voorbereidde om aan een toelatingsexamen aan de Gentse Universiteit mee te doen. Hij slaagde daar in en studeerde vervolgens Economie waarin hij in 1936 promoveerde.
Herman was dol op reizen, en het verwonder dan ook niemand dat hij in die tijd al enkele Scandinavische landen bezocht had, evenals Engeland. In 1935 besloot hij eens studiereis onder leiding van de Nobelprijswinnaar Jules Bordet te maken in Rusland.
Hij volbracht zijn legerdienst, was daarna een tijdje studiemeester op het Atheneum te Gent, vervolgens directeur bij de Landsbond der Bouwbedrijven tot hij tegen het einde van WO2 genoodzaakt werd onder te duiken. Hij werd als Luitenant gedetacheerd bij het Krijgsauditoraat te Gent bij de bevrijding.
In 1944 huwde hij zijn liefde Polly Van Dijck en betrok met haar een woning te Schaarbeek (Brussel). In hun huwelijksjaar werd het jonge paar gezegend met de geboorte van een dochterje, Fréderique, dat ze helaas amper drie maand later al moeten afgeven. Dit verlies zal de auteur in spé tekenen voor zijn hele leven? Later krijgen ze wel nog een zoontje, maar het huwelijk is niet bestand tegen de toenemende druk en strand.In 1945 werd hij benoemd tot hoofdbibliothecaris en vervolgens directeur van de Gentse Openbare Stadsbibliotheek aan de Ottogracht (tot 1977). In 1967 werd hij lid van de Koninklijke Vlaamse Academie voor Taal- en Letterkunde in opvolging van Herman Teirlinck. Hij werd tevens lid van de Association des Ecrivains belges. De Koninklijke Academie voor Nederlandse Taal- en Letterkunde herdacht op 24 augustus 2003 Johan Daisne met een studiedag en een academische zitting.
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden