Titel: Meisje met negen pruiken
Auteur: Sophie van der Stap

Samenvatting:
Sophie is een levendig meisje van 21 jaar dat politicologie studeert als bij haar kanker wordt ontdekt. Eerst is het heel onzeker en weten de artsen niet of ze haar kunnen genezen. Er volgen 54 weken met chemokuren en bestralingen.
Als Sophie haar haren begint te verliezen stapt ze over op pruiken en na een tijdje heeft ze een hele collectie. Elke pruik brengt voor haar weer andere kwaliteiten en gevoelens mee en ze geeft ze ook namen. Stella, Daisy, Sue, Oema, Pam, Blondie, Lydia, Bébé en Platina slepen haar door het gevecht met kanker en afsterven heen. Ze trekt er aandacht mee, danst ermee, flirt ermee, slaapt ermee. Leeft ermee.
Elke week moet ze naar het ziekenhuis met roddelende zusters die net naast haar aderen prikken, dokter L. en dokter K. Het ziekenhuis met chemostank en oude mensen. Het ziekenhuis waar Sophie alleen haar ouders, zus en een paar goede vrienden op bezoek wil krijgen. Het ziekenhuis waar ze beter moet worden.

Sophie is verliefd op dokter K, maar wordt geholpen door dokter L. Eerst is hij bot (dokter Lul) maar als de kuren aanslaan wordt hij dokter Lief. Sophie krijgt enorm veel steun en liefde van haar vrienden. Tussen de ziekenhuisbezoeken gaat het leven gewoon door. Sophie beleeft avonden van uitgaan, daten en toch ook eenzaamheid. Ze shopt en ze schrijft. Ze flirt en doet aan yoga. En samen met haar pruiken, knipperlichtrelaties, doktersintriges en uitstapjes naar zee overwint ze langzaam haar ziekte. Aan het einde ontmoet Sophie Chantal. Terwijl Chan nog maar kort te leven heeft, wordt Sophie weer beter. Na veel liefde te hebben gekregen en een lange reis aan ervaringen krijgt Sophie haar leven terug. Een schrijversleven.

Motieven:
Kanker: alle gebeurtenissen in dit boek hebben te maken met kanker.
Loslaten: door ziekte moet Sophie allerlei dingen loslaten: haar studie, haren, levensritme
Liefde: Sophie krijgt veel liefde van haar familie en echte vrienden. Door de dood komen die
relaties veel dichterbij.
Vertrouwen: Ze moet vertrouwen op de ziekenhuisartsen, die haar leven in handen hebben.

Thema:
Leven en overleven met kanker is onzeker maar niet alleen maar slecht.
Je zou de kanker ook als ‘iets ergs’ kunnen opvatten, als een golfbeweging van het leven, maar dat heb ik niet gedaan omdat het een dagboek is.

Personages
Hoofdpersoon: Sophie van der Stap. Een rond karakter.
Sophie is 21 jaar. Ze is een vrolijk meisje en aan het einde wat bedachtzamer. Ook een beetje dromerig. Ze schrikt niet terug voor avontuur maar is wel bang voor de onzekerheid, voor doodgaan. Ze doet er alles aan om te overleven en is redelijk positief. Ze houdt van het leven en plukt de dag.
Ze heeft een hechte relatie met haar zus en haar vriendin Annabel. Ze raakt door de kanker ook bevriend met twee lotgenoten: Jurriaan en Chantal. Ze is snel verliefd, meestal op oudere mannen en heeft een knipperlichtrelatie met haar goede vriend Rob.

Na het kankerjaar denkt Sophie meer na en kan ze beter relativeren. Ze is volwassener geworden.

Helper: Kanker
De kanker zorgt ervoor dat ze nieuwe mensen ontmoet en zichzelf beter leert kennen. Ze ontvangt veel liefde en aandacht. Kanker heeft voor haar verschillende betekenissen: Mijn vriend kanker en mijn vijand kanker. Kanker maakt Sophie bewust van wat ze doet en helpt haar zichzelf verliezen en weer vinden. Het verandert in het verhaal van alleen vijand naar ook vriend.

Tegenstander: Kanker
Zonder kanker was er geen doodsdreiging. Zonder kanker had Sophie haar leven gewoon door kunnen leven zonder te hoeven kankeren op chemozweet, kaal zijn en ziekenhuismaaltijden. Het brengt veel onzekerheid, angst en pijn met zich mee:
De klappen gingen door:“Als we je al kunnen helpen, dan…”
Als. Hij zei ‘áls’. Ja, dacht ik, ik ga dood. Wat wil ik nog met mijn leven?
Kanker ontwikkelt zich in het verhaal van heel onzeker, naar dodelijk, tot wél overwinbaar.

Ruimte en tijd:
Het verhaal speelt zich af in Amterdam, waar Sophie woont. De ziekenhuizen: het OLVG en het AvL staan ook in Amsterdam. Ruimte is een thema, want dat wat gebeurt in het ziekenhuis zorgt voor de richting van het verhaal: goed of slecht einde? Als Sophie in een dorp had gewoond, hadden haar pruiken ook andere reacties opgewekt.
Het verhaal speelt zich af in het heden, van februari 2005 tot juni 2006.


Mijn visie:
Allereerst vind ik ‘Meisje met negen pruiken’ gewoon een heel mooi boek. Sophie beschrijft haar gevecht met kanker heel openhartig en persoonlijk. Daardoor leef je helemaal mee en kun je jezelf goed in haar verplaatsen. Soms zit er ook humor in, het is luchtig en duidelijk geschreven waardoor ik er zo doorheen vloog, ook al is het verhaal complex. Er zitten veel personen in verwerkt, allemaal met eigen karaktertrekken.
Ik wist eerst helemaal niet waar het boek over ging, ik kende alleen de titel en ben het gaan lezen. Ik vind de pruiken een mooi beeld voor haar stemmingen en gevoelens. Je zou zelfs kanker als hoofdpersoon kunnen zien, en de pruiken als bijpersonen. Ik kan me voorstellen dat je per pruik andere dingen doet, voelt en bedenkt. Ze is het ook met schoenen: op sneakers loop je anders dan op pumps en ik vind het mooi hoe Sophie zich subtiel aanpast aan de pruik die ze op dat moment draagt (zonder schizofreen te worden).
Het boek heeft me heel erg geboeid, hoe zij met kanker omging en haar leven verloor en terugkreeg. Dat haar leven ook nog doorging, alleen net wat anders. Het heeft me ook aan het denken gezet. Er zat een stuk herkenning in voor mij, maar ook een stuk onbekendheid. Omdat ik kanker zelf wel heb meegemaakt bij familie en kennissen, vroeg ik me af: hoe gingen zij hier mee om? Zou ik ook zo reageren? Wat is het dat de een overleeft en de ander niet?
Ik heb dit verhaal met veel plezier en ontroering gelezen omdat ik het onderwerp interessant vind en de personen heel realistisch zijn. Het is niet zomaar een verhaaltje over kanker en een kale kop, maar een waargebeurde persoonlijke ervaring die ik bijzonder goed vind verwoord. Heel aangrijpend in al z’n luchtigheid, brutaliteit en openheid.