Getemde tijger, door Tony Anthony
De echte overwinning van een drievoudig wereldkampioen.....
Samenvatting
Een paar grote, hard uitziende mannen patrouilleerden op de gang en een van hen kwam naar me toe. Hij vroeg wat ik hier te zoeken had. Het was duidelijk dat niemand me hier op deze tijd van de dag verwachtte. Zijn houding maakte me kwaad. Ik zei niets, maar schopte hem tegen de grond en duwde mijn knie diep in zijn gezicht, totdat zijn botten kraakten. Een andere man kwam de gang uitrennen, maar onderging hetzelfde lot. Rossana grabbelde een kleine tas met bezittingen uit haar kamer, bracht me toen naar beneden naar het kantoor van de manager. Hij was een slungelige man, die eruitzag als een wezel. Ik eiste dat hij Rossana’s paspoort zou overhandigen en, omdat hij zag dat het me ernst was, begon hij meteen in een la te rommelen totdat hij haar papieren had gevonden. Hij bood geen tegenstand, maar ik smakte zijn gezicht op het bureau tot het bloed over mijn kleren spatte. Dat voelde goed.....
Hij heet Tony Anthony (hij leeft op dit moment nog steeds).
Hij was 3 keer wereldkampioen kungfu, hij was een van de beste bodyguards ter wereld en kende geen medelijken (zie de inleiding).
Hij werd als 4 jarig kind (hij woonde eerst in Engeland) met zijn opa meegenomen naar China. “Toen pakte de vreemdeling me en trok me naar hem toe”. Zijn opa brak zijn wil, of hij nu wou of niet. “De dag begon al erg vroeg, rond een uur of vier, vijf. Mijn grootvader kwam s’ochtends al mijn kamer binnen en mepte me letterlijk uit bed”. Hij moest geestelijk en lichamelijk leren in de kunst van kungfu. Terwijl we de vele treden naar de ingang beklommen, hing er een vreemde, zoete geur in de lucht. Wierookstokjes en kersenbloesem zei mijn opa, dat gebruiken ze als geschenk om Boeddha onze eerbied te bewijzen”. “Ik bleef helemaal stil, maar bleef op de omgeving van de binnenplaats letten. Een plotselinge windvlaag of geluid zou de schorpioen storen, en dat zou voor mij fataal kunnen zijn”. Hij werd ook met lichamelijke kunst geleerd te heersen over de “Ch’i” dat kun je het beste vertalen met: adem, geest of levenskracht. “Richt je op de Ch’i. concentreer je. Beheers je lichaam via je verstand. Met mijn ademhaling onder controle bewoog ik me in de richting van het bed. Hij lag doodstil. Ik hief het kapmes omhoog, recht boven zijn hart.......” Hij moest ook vele testen doorstaan: “Tenslotte kwamen we bij een houten rek. Het rek was rechthoekig en twee meter van hoek tot hoek. Er staken honderden scherpe spijkers van gelijke lengte uit de onderkant. ‘Ga onder het rek staan’. Gebood mijn opa me. ‘Neem de tijgerhouding aan’. Ik ging door mijn knieën. Mijn opa zette het rek zo neer dat het een paar centimeter van mijn lichaam verwijderd was. ‘Nog lager, zodat je dijen evenwijdig met de grond zijn’. Terwijl hij sprak, liet hij het rek nog verder zakken. ‘Zorg ervoor dat je niet omhoog komt’ zei hij, en met die woorden liep hij weg, terug in de richting van het huis... En ook nog een andere test: een hele grote, als hij die zou halen, zou hij meester in kungfu worden (hij was 12 toen hij dat moest doen). “Voor me lagen enkele meters gebroken glas. Door de lichte tred van een kraanvogel aan te nemen, voelde ik nauwelijks een krasje. Daarna kwam het mes. Het blokkeerde mijn pad en ik moest over de vlijmscherpe rand lopen. Voor de rest was alles ingesmeerd met een of ander glibberig goedje, wilde ik het glibberige oppervlak vermeiden, dan moest ik over het mes lopen. De muren van de grot waren op dit punt te nauw om doorheen te lopen en er liep geen weg omheen. Dit zou het uiterste van mijn concentratie vergen. Ik riep mezelf tot orde, geleide de energie van de Ch’i in mijn voeten, zodat ik geen pijn zou voelen. In volmaakt evenwicht stapte ik op het mes en begon te lopen. Ineens sprong er een wilde, razende hond vanuit de tunnel op me af... Mijn meester had erop gehamerd: verwacht het onverwachte. Meteen onderkende ik dat het een val was, waardoor ik werd afgeleid. De hond werd vastgehouden door een ketting. Ik bleef door de Ch’i volkomen kalm. Ik liep verder over het mes. Ja hoor, ik ruik het gloeiende ijzer al. Al snel kon ik de uitgang van de grot zien, en het silhouet van mijn grootvader in het zonlicht. De uitgang werd geblokkeerd door een enorme ketel met brandend ijzervijlsel. Het was roodgloeiend van hitte. En het zag eruit alsof het een paar honderd pond weegt. Metalen tijgerklauwen staken uit de zijkant van de ketel en ik kon de draakemblemen zien, die in mijn vlees zouden branden. Ik kalmeerde mijzelf en verzamelde Ch’i in mijn armen. Binnen enkele seconden waren ze koud en gevoelloos. Toen ik mijn handen in het handvat zette, was er meteen de geur van brandend haar en brandend vlees, maar het betekende niets. Ik voelde niets. Door de kracht van mijn ledematen te gebruiken, forceerde ik de energie omhoog naar mijn onderlichaam, en tilde de enorme turn op. Ik vermeed mezelf nog meer schade toe te brengen door hem van mijn lichaam af te houden, op afstand van de uitpuilende tijgerklauwen. Met een gecontroleerde wankele stap tilde ik hem de grot uit en zette hem voor mijn meester neer. Ik trok mijn handen van de brandende ketel af. Ze waren nog steeds ijskoud door de meditatie, maar toen ik omlaag keek, zag ik dat waar de draken in mijn onderarm hadden gebrand de blaren zich begonnen te vormen”. Nu is hij ‘Lo Fu Zai’, meester in de kungfu. Hij moest ook leren dieren te bestuderen, zelfs een keer een leeuw. “Die dag legde het machtige dier haar grote kop tegen me aan en liet me aal achter de oren krabben, als een gewone huiskat. Toen ineens klonk het geluid van een brekende tak vanuit mijn opa’s richting. Ik verloor mijn concentratie en trok mijn hand snel terug. Toen ik dat deed, sloeg ze met haar machtige klauw. Het was ongelooflijk, maar het lukte me mijn hand terug te trekken voordat ze mijn vlees uiteen reet, maar toen ik bewoog, kwam ze met haar andere poot tot uithalen. De leeuw begon op te staan en ik wist dat ik een probleem had. Ik moest mijn hoofd erbij houden. Gezicht naar beneden. Geen oogcontact maken. Ik vocht tegen het natuurlijk instinkt om weg te rennen, waardoor ze vast en zeker in een oogwenk bovenop me had gezeten.” Na dit allemaal werd hij opgeleid tot bodyguard. “Mijn eerste stage opdracht deed ik met Winston. Hij was een ervaren bodyguard, geboren in Chicago en hij had al een aantal jaren voor dezelfde klant gewerkt.” Hij werd ook telkens beter. “In de loop van jaren klom ik op in de rangen van close protection-beveiliging. Een aantal van mijncliënten liep ernstig gevaar het slachtoffer te worden van ontvoering, een of andere wraakactie of een moordaanslag. Ik liet in bloedstollende situaties zien waartoe ik in staat was en groeide uit tot een van de IKFF’s senior bodyguards. De machtigsten van de wereld vroegen speciaal om mij.” Het leek of het goed met hem ging, maar er gebeuren ook minder leuke dingen. “. De soldaten waren behoorlijk dronken en ik wist dat ik ze allemaal kom pakken, maar niet in de nauwe omgeving van de club. Kom dan, kom dan op! gilde ik. De adrenaline pompte in mijn lichaam voort, ik hongerde naar het gevecht. Elke soldaat die de duisternis uitkwam, sloeg ik met een korte stomp tegen zijn gezicht of kruis. Ik stormde op ze toe, bloeddorstig, beukte op neuzen, brak botten en verwondde ze waar ik kon.” Dat was niet zo verstandig, want hij werd opgepakt en in de gevangenis gestopt jegens ‘mishandelen van soldaten die in dienst waren van het land’. “Jij eist niets van mij. Se ambassade wil zulke lieden als jij niet zien. Je bent nu in deze gevangenis en je hebt niets te zeggen. Woede laaide in me op. Jij schoft!! grauwde ik. Ik proefde het bloed in mijn gebarsten lip. Niemand moest het maken me zo voor schut te zetten. De handboeien sneden in mijn vlees toen ik een hoge trap tegen zijn hoofd gaf, waardoor hij dwars door de kamer vloog. De rest van de mannen zat meteen bovenop me, sloegen. duwden en trapten me. Ik zetten me schrap en incasseerde klap na klap en trap na trap.” Het is soms nog veel erger geworden, maar daar heb ik het nu liever niet oven, als u begrijpt wat ik bedoel. Maar, er kwam hulp. “Ik ben hier in de naam van Jezus, Tony. Ik keek hem minachtend aan. Iedereen in onze kerk bid voor je Tony, ging hij verder. Nog nooit heeft iemand zo tegen me gepraat. De razernij begon het over te nemen, we zaten daar een tijdje zonder te praten. Mijn gedachten draaiden woest in het rond. Wat was er met deze vent? Ik keek toe hoe hij wegging. Idioot dacht ik binnensmonds vloekend.” Zoals je ziet wil hij hier niet, maar dat veranderd. “Toch stemde ik erin toe om Michael de volgende donderdag weer te zien. Tegen de derde of vierde week merkte ik dat ik me op die stomme glimlach van hem verheugde. Gedurende de daaropvolgende zes maanden kwam Michael me bijna elke donderdag opzoeken. Hij bad elke keer als hij wegging.” Er waren nog wel andere moeiten, maar die zijn te groot om genoemd te worden. Hij werd langzamerhand “gelovig” en hij sticht zelf een gemeente in de gevangenis. Als hij na drie jaar uit de gevangenis komt trouwt hij met Sara, en bekende. Nu wonen Tony en Sara in Essex met hun twee zoontjes Ethan en Jacob. het is Tony’s verlangen om ook in ons taalgebied christenen te ondersteunen bij het brengen van het evangelie aan een verloren wereld. Hij heeft nu vrede in zijn hart.
Door Arjen
Getemde tijger
Tony Anthony (vertaald door Joke Tan)
246 pagina’s
ISBN:9789033818325
Verschenen bij: Ark Boeken.
In samenwerking met De Hoop Publishing, onderdeel van stichting De Hoop, Doordrecht
NUR: 712
1e druk in 2006
De echte overwinning van een drievoudig wereldkampioen.....
Samenvatting
Een paar grote, hard uitziende mannen patrouilleerden op de gang en een van hen kwam naar me toe. Hij vroeg wat ik hier te zoeken had. Het was duidelijk dat niemand me hier op deze tijd van de dag verwachtte. Zijn houding maakte me kwaad. Ik zei niets, maar schopte hem tegen de grond en duwde mijn knie diep in zijn gezicht, totdat zijn botten kraakten. Een andere man kwam de gang uitrennen, maar onderging hetzelfde lot. Rossana grabbelde een kleine tas met bezittingen uit haar kamer, bracht me toen naar beneden naar het kantoor van de manager. Hij was een slungelige man, die eruitzag als een wezel. Ik eiste dat hij Rossana’s paspoort zou overhandigen en, omdat hij zag dat het me ernst was, begon hij meteen in een la te rommelen totdat hij haar papieren had gevonden. Hij bood geen tegenstand, maar ik smakte zijn gezicht op het bureau tot het bloed over mijn kleren spatte. Dat voelde goed.....
Hij heet Tony Anthony (hij leeft op dit moment nog steeds).
Hij werd als 4 jarig kind (hij woonde eerst in Engeland) met zijn opa meegenomen naar China. “Toen pakte de vreemdeling me en trok me naar hem toe”. Zijn opa brak zijn wil, of hij nu wou of niet. “De dag begon al erg vroeg, rond een uur of vier, vijf. Mijn grootvader kwam s’ochtends al mijn kamer binnen en mepte me letterlijk uit bed”. Hij moest geestelijk en lichamelijk leren in de kunst van kungfu. Terwijl we de vele treden naar de ingang beklommen, hing er een vreemde, zoete geur in de lucht. Wierookstokjes en kersenbloesem zei mijn opa, dat gebruiken ze als geschenk om Boeddha onze eerbied te bewijzen”. “Ik bleef helemaal stil, maar bleef op de omgeving van de binnenplaats letten. Een plotselinge windvlaag of geluid zou de schorpioen storen, en dat zou voor mij fataal kunnen zijn”. Hij werd ook met lichamelijke kunst geleerd te heersen over de “Ch’i” dat kun je het beste vertalen met: adem, geest of levenskracht. “Richt je op de Ch’i. concentreer je. Beheers je lichaam via je verstand. Met mijn ademhaling onder controle bewoog ik me in de richting van het bed. Hij lag doodstil. Ik hief het kapmes omhoog, recht boven zijn hart.......” Hij moest ook vele testen doorstaan: “Tenslotte kwamen we bij een houten rek. Het rek was rechthoekig en twee meter van hoek tot hoek. Er staken honderden scherpe spijkers van gelijke lengte uit de onderkant. ‘Ga onder het rek staan’. Gebood mijn opa me. ‘Neem de tijgerhouding aan’. Ik ging door mijn knieën. Mijn opa zette het rek zo neer dat het een paar centimeter van mijn lichaam verwijderd was. ‘Nog lager, zodat je dijen evenwijdig met de grond zijn’. Terwijl hij sprak, liet hij het rek nog verder zakken. ‘Zorg ervoor dat je niet omhoog komt’ zei hij, en met die woorden liep hij weg, terug in de richting van het huis... En ook nog een andere test: een hele grote, als hij die zou halen, zou hij meester in kungfu worden (hij was 12 toen hij dat moest doen). “Voor me lagen enkele meters gebroken glas. Door de lichte tred van een kraanvogel aan te nemen, voelde ik nauwelijks een krasje. Daarna kwam het mes. Het blokkeerde mijn pad en ik moest over de vlijmscherpe rand lopen. Voor de rest was alles ingesmeerd met een of ander glibberig goedje, wilde ik het glibberige oppervlak vermeiden, dan moest ik over het mes lopen. De muren van de grot waren op dit punt te nauw om doorheen te lopen en er liep geen weg omheen. Dit zou het uiterste van mijn concentratie vergen. Ik riep mezelf tot orde, geleide de energie van de Ch’i in mijn voeten, zodat ik geen pijn zou voelen. In volmaakt evenwicht stapte ik op het mes en begon te lopen. Ineens sprong er een wilde, razende hond vanuit de tunnel op me af... Mijn meester had erop gehamerd: verwacht het onverwachte. Meteen onderkende ik dat het een val was, waardoor ik werd afgeleid. De hond werd vastgehouden door een ketting. Ik bleef door de Ch’i volkomen kalm. Ik liep verder over het mes. Ja hoor, ik ruik het gloeiende ijzer al. Al snel kon ik de uitgang van de grot zien, en het silhouet van mijn grootvader in het zonlicht. De uitgang werd geblokkeerd door een enorme ketel met brandend ijzervijlsel. Het was roodgloeiend van hitte. En het zag eruit alsof het een paar honderd pond weegt. Metalen tijgerklauwen staken uit de zijkant van de ketel en ik kon de draakemblemen zien, die in mijn vlees zouden branden. Ik kalmeerde mijzelf en verzamelde Ch’i in mijn armen. Binnen enkele seconden waren ze koud en gevoelloos. Toen ik mijn handen in het handvat zette, was er meteen de geur van brandend haar en brandend vlees, maar het betekende niets. Ik voelde niets. Door de kracht van mijn ledematen te gebruiken, forceerde ik de energie omhoog naar mijn onderlichaam, en tilde de enorme turn op. Ik vermeed mezelf nog meer schade toe te brengen door hem van mijn lichaam af te houden, op afstand van de uitpuilende tijgerklauwen. Met een gecontroleerde wankele stap tilde ik hem de grot uit en zette hem voor mijn meester neer. Ik trok mijn handen van de brandende ketel af. Ze waren nog steeds ijskoud door de meditatie, maar toen ik omlaag keek, zag ik dat waar de draken in mijn onderarm hadden gebrand de blaren zich begonnen te vormen”. Nu is hij ‘Lo Fu Zai’, meester in de kungfu. Hij moest ook leren dieren te bestuderen, zelfs een keer een leeuw. “Die dag legde het machtige dier haar grote kop tegen me aan en liet me aal achter de oren krabben, als een gewone huiskat. Toen ineens klonk het geluid van een brekende tak vanuit mijn opa’s richting. Ik verloor mijn concentratie en trok mijn hand snel terug. Toen ik dat deed, sloeg ze met haar machtige klauw. Het was ongelooflijk, maar het lukte me mijn hand terug te trekken voordat ze mijn vlees uiteen reet, maar toen ik bewoog, kwam ze met haar andere poot tot uithalen. De leeuw begon op te staan en ik wist dat ik een probleem had. Ik moest mijn hoofd erbij houden. Gezicht naar beneden. Geen oogcontact maken. Ik vocht tegen het natuurlijk instinkt om weg te rennen, waardoor ze vast en zeker in een oogwenk bovenop me had gezeten.” Na dit allemaal werd hij opgeleid tot bodyguard. “Mijn eerste stage opdracht deed ik met Winston. Hij was een ervaren bodyguard, geboren in Chicago en hij had al een aantal jaren voor dezelfde klant gewerkt.” Hij werd ook telkens beter. “In de loop van jaren klom ik op in de rangen van close protection-beveiliging. Een aantal van mijncliënten liep ernstig gevaar het slachtoffer te worden van ontvoering, een of andere wraakactie of een moordaanslag. Ik liet in bloedstollende situaties zien waartoe ik in staat was en groeide uit tot een van de IKFF’s senior bodyguards. De machtigsten van de wereld vroegen speciaal om mij.” Het leek of het goed met hem ging, maar er gebeuren ook minder leuke dingen. “. De soldaten waren behoorlijk dronken en ik wist dat ik ze allemaal kom pakken, maar niet in de nauwe omgeving van de club. Kom dan, kom dan op! gilde ik. De adrenaline pompte in mijn lichaam voort, ik hongerde naar het gevecht. Elke soldaat die de duisternis uitkwam, sloeg ik met een korte stomp tegen zijn gezicht of kruis. Ik stormde op ze toe, bloeddorstig, beukte op neuzen, brak botten en verwondde ze waar ik kon.” Dat was niet zo verstandig, want hij werd opgepakt en in de gevangenis gestopt jegens ‘mishandelen van soldaten die in dienst waren van het land’. “Jij eist niets van mij. Se ambassade wil zulke lieden als jij niet zien. Je bent nu in deze gevangenis en je hebt niets te zeggen. Woede laaide in me op. Jij schoft!! grauwde ik. Ik proefde het bloed in mijn gebarsten lip. Niemand moest het maken me zo voor schut te zetten. De handboeien sneden in mijn vlees toen ik een hoge trap tegen zijn hoofd gaf, waardoor hij dwars door de kamer vloog. De rest van de mannen zat meteen bovenop me, sloegen. duwden en trapten me. Ik zetten me schrap en incasseerde klap na klap en trap na trap.” Het is soms nog veel erger geworden, maar daar heb ik het nu liever niet oven, als u begrijpt wat ik bedoel. Maar, er kwam hulp. “Ik ben hier in de naam van Jezus, Tony. Ik keek hem minachtend aan. Iedereen in onze kerk bid voor je Tony, ging hij verder. Nog nooit heeft iemand zo tegen me gepraat. De razernij begon het over te nemen, we zaten daar een tijdje zonder te praten. Mijn gedachten draaiden woest in het rond. Wat was er met deze vent? Ik keek toe hoe hij wegging. Idioot dacht ik binnensmonds vloekend.” Zoals je ziet wil hij hier niet, maar dat veranderd. “Toch stemde ik erin toe om Michael de volgende donderdag weer te zien. Tegen de derde of vierde week merkte ik dat ik me op die stomme glimlach van hem verheugde. Gedurende de daaropvolgende zes maanden kwam Michael me bijna elke donderdag opzoeken. Hij bad elke keer als hij wegging.” Er waren nog wel andere moeiten, maar die zijn te groot om genoemd te worden. Hij werd langzamerhand “gelovig” en hij sticht zelf een gemeente in de gevangenis. Als hij na drie jaar uit de gevangenis komt trouwt hij met Sara, en bekende. Nu wonen Tony en Sara in Essex met hun twee zoontjes Ethan en Jacob. het is Tony’s verlangen om ook in ons taalgebied christenen te ondersteunen bij het brengen van het evangelie aan een verloren wereld. Hij heeft nu vrede in zijn hart.
Door Arjen
Getemde tijger
Tony Anthony (vertaald door Joke Tan)
246 pagina’s
ISBN:9789033818325
Verschenen bij: Ark Boeken.
In samenwerking met De Hoop Publishing, onderdeel van stichting De Hoop, Doordrecht
NUR: 712
1e druk in 2006
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden
R.
R.
hoofdstuk 3,4,5,6
12 jaar geleden
Antwoorden