Titel: Schuldig
Schrijver: Nancy Werlin
Uitgever: Kluitman
Druk: eerste druk
Jaar van uitgave: 2000
Jaar van uitgave in Nederland: 2001
Paragraaf 1: Onderwerp
Het onderwerp van dit verhaal is schuldgevoelens. Dit onderwerp spreekt me wel aan, omdat ik vaker boeken over dit onderwerp heb gelezen en deze allemaal erg mooi vond.
De nieuwe kant van het onderwerp dat ik in dit verhaal heb gezien, is dat schuldgevoel ook een positieve uitwerking op mensen kan hebben, want David krijgt een band met zijn jongere nichtje Lily omdat ze allebei dezelfde schuldgevoelens meedragen. Dat zette me aan het denken omdat ik schuldgevoelens eerst alleen maar aan negatieve dingen koppelde, maar nu blijkt het tegenovergestelde.
Het onderwerp wordt erg goed uitgewerkt, omdat je verschillende kanten van het onderwerp te zien krijgt. Zo wordt het verhaal afwisselender en blijf je lezen.
Omdat ik van tevoren de achterflap van het boek heb gelezen, klopten mijn verwachtingen over het verhaal aardig. Daar staat namelijk erg duidelijk beschreven wat er in het boek gaat gebeuren, maar er wordt informatie achtergehouden zodat je wel voor verrassingen komt te staan.
Het grote verschil tussen dit boek en andere verhalen over schuldgevoelens is, dat het over twee mensen gaat die een band krijgen door deze straf die ze moeten meedragen als gevolg van hun daden. Dat is erg apart omdat meestal de “slechte persoon” in het verhaal last heeft van schuldgevoelens, en niet de hoofdpersonen.
Paragraaf 2: Gebeurtenissen
Er zitten genoeg gebeurtenissen in het verhaal waardoor het je blijven boeien, maar door de overschakeling op een andere verhaallijn of een uitgebreide beschrijving van de gedachtes van David valt het verhaal af en toe even stil.
Het is moeilijk te zeggen of het verhaal vooral om de gebeurtenissen draait of om de gevoelens en gedachtes van de hoofdpersoon, omdat het verhaal begint met dat David vertelt over Emily, zijn overleden vriendin, en je weet dat hij er iets mee te maken heeft. In de loop van het verhaal wordt door middel van terugwijzingen en flashbacks steeds meer duidelijk. Alle andere gebeurtenissen worden aan deze gebeurtenis gekoppeld waar David constant over na blijft denken. Dat vind ik een slimme aanpak omdat je wil weten wat David met de dood van Emily te maken heeft en daardoor blijf je lezen.
De gebeurtenis die het meeste indruk op me heeft gemaakt is helemaal op het einde, als David zijn nichtje Lily uit hun brandende huis red. Die gebeurtenis heeft het meeste indruk op me gemaakt omdat ik daarom erover na ben gaan denken of, als iemand die jij niet zo mag, in levensgevaar zou zijn en ik die dan ook met gevaar voor eigen leven zou gaan redden. Dat vond ik een dappere actie van David.
Sommige gebeurtenissen zijn erg geloofwaardig, zoals dat David op een nieuwe school komt en daar helemaal op nieuw moet gaan beginnen en steeds maar starende blikken naar zicht toe geworpen krijgt, maar andere weer helemaal niet. Bijvoorbeeld dat David steeds geneurie hoort en de geest van zijn overleden nicht Kathy ziet. De gebeurtenissen zijn voor mij niet herkenbaar, het gaat over moord en daar heb ik zelf nog nooit iets van meegemaakt. Het zijn wel allemaal ongewone en verrassende gebeurtenissen omdat het verhaal op een originele manier verteld is, die ik nog nooit eerder heb gelezen.
Zelf heb ik nog nooit meegemaakt dat ik vrijgesproken werd van moord, toen geesten begon te zien in het huis van mijn oom, tante, nichtje en overleden nicht en toen mijn nichtje heb gered uit een brandend huis, dus voor mij gaat het verhaal niet meer leven. Ik ben blij dat ik deze dingen nooit meegemaakt heb en er zijn ook geen gebeurtenissen die ik wel mee zou willen maken.
Paragraaf 3: Personages
De gevoelens en gedachten van de hoofdpersoon zijn voor mij helemaal niet herkenbaar, dus in het begin van het verhaal kon ik me ook helemaal niet goed inleven. Maar omdat alles zo duidelijk en uitgebreid beschreven werd snapte je de daden van David steeds beter en wordt hij ook iemand die voor je gaat leven.
Ik heb respect voor David omdat hij na al zijn problemen toch heeft geprobeerd om zijn leven weer op te pakken, ook al was dat heel moeilijk. Toch zou ik niet op hem willen lijken omdat hij veel te veel moeilijkheden heeft gehad en de rest van zijn leven aan zijn daden herinnerd zal blijven worden.
De moeder van David sprak me qua ideeën en gedrag in het begin meer aan als zijn vader, omdat je zijn moeder leerde kennen als een begripvol persoon en zijn vader als een harde man. De oom en tante van David, Vic en Julia, spraken me ook niet zo aan, omdat Julia David niet in huis wilde en dat ook duidelijk liet merken. Vic probeerde zijn vrouw te ondersteunen maar je kon aan hem merken dat hij het er eigenlijk niet zo mee eens was. Lily, het jongere nichtje van David, was ook gemeen tegen hem maar aan het eind begreep je waarom ze zo deed en haar verhaal wekt ook sympathie. Een vriend en vriendin van David, Frank en Raina, spreken me ook aan omdat zij proberen David te helpen en begrip voor hem tonen.
Je werd niet echt beïnvloed door een van de verhaalpersonen omdat je een beetje cliché beelden van een familie te zien kreeg, met alle problemen die in een familie kunnen ontstaan. Daardoor ging je je meer in David inleven dan in de andere personen. Behalve toen Lily op het einde uitlegde hoe ze haar nicht had vermoord, dat zette je wel aan het denken, waar mensen toe in staat zijn als ze eenmaal uit zijn op wraak.
De personen die de grootste verandering doormaken in het verhaal zijn Vic en Julia. In het begin van het verhaal hebben ze ruzie en communiceren ze niet met elkaar, alleen via Lily. Bijvoorbeeld als Julia tijdens het eten het zout wilde hebben vroeg ze aan Lily: “Vraag je even aan je vader of hij het zout door wil geven”. Maar als David met zijn oom en tante gaat praten en uitlegt dat hij denkt dat het slecht is voor Lily om zo tussen haar ouders in te staan, komt er verandering in de manier hoe ze met elkaar om gaan.
De beslissingen die worden genomen in het verhaal door de verschillende personen zijn op het moment dat ze worden genomen steeds erg onbegrijpelijk, maar na een tijdje wordt duidelijk waar de beslissingen op gebaseerd zijn en dat wekt meer steeds meer begrip voor de verhaalpersonen.
Paragraaf 4: Bouw
De gebeurtenissen volgen elkaar logisch op maar af en toe lees je een flashback of terugwijzing. Het verhaal is erg spannend opgebouwd, omdat het begint met een open plek waar David duidelijk wordt dat David iets met de dood van Emily te maken heeft, maar je weet nog niet wat. Daardoor is veel van de spanning op het verleden gerichte spanning. Er wordt ook veel gebruikt gemaakt van cliffhangers: als er iets gaat gebeuren, dan wordt er overgeschakeld op een andere verhaallijn of worden de gedachtes van David beschreven. Bijvoorbeeld als David niet kan gaan slapen en gaat hardlopen richting het huis van de Shaughnessy’s weet je als lezer dat er iets gaat gebeuren, maar dat moment wordt uitgesteld doordat uitgebreid wordt beschreven wat David aantrekt, waar hij rent en wat hij op dat moment denkt.
De opbouw van het boek vind ik best ingewikkeld omdat je tussen het verhaal wat zich nu afspeelt door steeds stukjes leest over de dood van Emily, wat Greg er mee te maken had en waarom het wel of niet Davids schuld zou zijn. Vervolgens gaat het verhaal verder op het punt waar het geëindigd is en op het einde kom je er pas achter wat er werkelijk met Emily is gebeurt.
Het verhaal eindigt met een mysterieuze epiloog, dat vond ik wel in de sfeer van het verhaal passen maar ik had liever een gewoon einde gehad.
Paragraaf 5: Taalgebruik
Het verhaal is qua taalgebruik makkelijk om te lezen omdat er geen moeilijke woorden voorkomen en de regelafstand is best groot. Het lastige aan het verhaal is de wisseling van het verleden naar het heden en terug.
Alle gedachten en gevoelens worden uitgebreid beschreven, daardoor leest het verhaal wat langzamer maar ik vind die uitgebreide beschrijvingen wel fijner omdat je mede daardoor de personen wat beter gaat begrijpen en hun beslissingen en daden beter kunt volgen dan wanneer ze dat niet zouden doen.
Er zitten ook veel gesprekken in, wat ik wel leuker vind om te lezen maar voor de leesbaarheid maakt het niet zo veel uit.
Paragraaf 6: Verwerkingsopdracht
De opdracht die ik heb gekozen is de eerste opdracht:
“Aan het eind van het verhaal kijkt de hoofdpersoon in zijn / haar dagboek terug op de gebeurtenissen. Verplaats je in die persoon en schrijf twee dagboekbladzijden.”
17 augustus, ‘00
13.27 uur
Ik ben net terug uit het ziekenhuis. In de afgelopen weken is alles veranderd, maar dan ook echt alles. Lily is veranderd, ze is rustiger, minder gestrest en vooral veel vriendelijker tegen mij. Dat komt natuurlijk door ons bondgenootschap, ons geheim, de straf die we samen zullen moeten uitzitten.
Die straf wordt waarschijnlijk een stuk draaglijker nu we hem met zijn tweeën dragen. Toen, dat verschrikkelijke moment in het huis van de Shaughnessy’s wat in lichterlaaie stond, zei ik tegen Lily dat onze straf niet was om te moeten sterven, net als Kathy en Emily, maar om er mee te leren leven. Dat is wat ik nu van plan ben om te gaan doen: ermee kunnen leven. Dat wordt vast makkelijker gezegd dan gedaan…
Gelukkig heb ik Frank en Raina. Frank… haha, wat moet ik toch over hem vertellen. Hij maakt me op zijn eigen droge manier altijd aan het lachen. Dat moment, toen hij mijn kamer in het ziekenhuis binnenkwam, aangenomen als nachtelijke verpleeghulp alleen maar om te zorgen dat ik Lily kon zien, toen besefte ik pas wat een goeie vriend ik eigenlijk aan hem had. En Raina. Ik heb besloten om toch onder ogen te gaan zien dat ik weer verliefd ben, ook al zal ik altijd van Emily blijven houden. Raina weet dat, en ik weet dat zij het weet. We zullen het rustig moeten opbouwen, want alle wonden zitten nog diep. Maar we gaan het proberen, we gaan het zeker proberen. Samen.
Degenen die de grootste verandering hebben ondergaan nadat Lily en ik uit het huis zijn ontsnapt zijn mijn ouders. Mijn moeder heeft zich volledig op de cursus Maya-hiërogliefen ontcijferen op Harvard gestort, en pap is écht saxofoonles gaan volgen! Dat had ik echt nooit van hem verwacht. Ze zijn veel meer ontspannen nu, we zijn een écht gezin gaan vormen. Ik ben blij dat alles goed gekomen is, al had ik liever gehad dat dat op een wat andere manier was gebeurt. Dat Emily niet had hoeven sterven.
Ik denk nog steeds elke dag aan haar. En ik zal de rest van mijn leven elke dag aan haar blijven denken. Steeds als ik terug ben in mijn oude woonplaats ben ik bang dat ik Greg tegenkom. Wat zou ik dan tegen hem moeten zeggen? Niets? Zou hij me nog wel herkennen? Misschien woont hij er wel helemaal niet meer, dat zou ook nog kunnen. Dan loop ik me voor niets zorgen te maken. Maar ik vraag me af, of het tussen ons ooit nog goed zal komen.
Dat is waarschijnlijk valse hoop.
19 augustus, 00’
23.48 uur
Gisteren heb ik geen tijd gehad om te kunnen schrijven, vandaag overdag ook niet, dus dan doe ik het nu maar in bed. We zijn gisteren in alle vroegte Cambridge vertrokken om te kijken hoe het met Vic en Julia staat. En met Lily natuurlijk.
Vic en Julia zijn weer even verliefd als 2 schoolkinderen, het doet me goed om ze zo gelukkig te zien. Al blijf ik twijfelen of ze voor mijn vader en moeder de schijn ophouden, het lijkt allemaal te perfect. Maar Julia blijft pinnig en Vic blijft proberen Julia gelijk te geven, ook al is hij het er niet mee eens. In dat opzicht is er niet veel veranderd.
Ik ben na het eten met Lily naar de zolder gegaan. Hun nieuwe huis heeft ook een zolderkamer, net als het verbrandde huis. Lily wilde er niet slapen. Ze haatte mij omdat ik in hun oude huis op zolder sliep, maar hier wil ze het niet. Ach ja, ik begrijp het. Het roept veel te veel herinneringen bij haar op. Samen hebben we gepraat over wat er de laatste maanden gebeurd is. Ook al is ze zoveel jonger, ik vind het fijn om met Lily te praten. Ze begrijpt me, begrijpt wat ik meegemaakt heb en wat ik elke dag moet doorstaan. Omdat zij precies hetzelfde voelt. We zijn lotgenoten.
Ik ben die avond meteen bij Frank op bezoek gegaan. Hij heeft een kamer voor me, dus als ik helemaal herstelt ben van de huidtransplantatie ga ik bij hem wonen. Ik maak het schooljaar op St. Joans af en dan ga ik studeren. Gelukkig zie ik Raina dan ook vaker.
Nu zit ik langs de vijver in de tuin van Vic en Julia en ik denk terug aan die keer dat ik met Vic sneeuw stond te ruimen in de tuin en aan die keer dat ik met Lily bladeren had geveegd, hoe gemeen ze was. Ik denk terug aan alle streken die ze me heeft geleverd, van de gewiste harde schijf op mijn computer tot de te korte lakens tot de cd’s die ze vastgeplakt had in hun hoezen, en ik bedenk me wat voor ongelofelijke verandering ze heeft doorgemaakt in die paar maanden tijd.
Als ik aan al die dingen terugdenk besef ik dat dit een afgesloten hoofdstuk is voor mij, het zoveelste afgesloten hoofdstuk. Ik ben van de gelukkige Davey Yaffe naar de ongelukkige David Yaffe naar nu gegaan, naar mezelf. Net als Lily heb ik een ongelofelijke verandering doorgemaakt. Ten goede, maar ik zou willen dat het niet gebeurd was. Ik zou willen dat alles weer was zoals vroeger, ik zou willen dat Emily nog leefde en ik zou willen dat Greg nog mijn beste vriend was.
Maar ik heb nu Raina, Frank, Lily en mijn ouders.
Ik kan niet meer terug, dus ik ga er het beste van maken!
Schrijver: Nancy Werlin
Uitgever: Kluitman
Druk: eerste druk
Jaar van uitgave: 2000
Jaar van uitgave in Nederland: 2001
Paragraaf 1: Onderwerp
Het onderwerp van dit verhaal is schuldgevoelens. Dit onderwerp spreekt me wel aan, omdat ik vaker boeken over dit onderwerp heb gelezen en deze allemaal erg mooi vond.
De nieuwe kant van het onderwerp dat ik in dit verhaal heb gezien, is dat schuldgevoel ook een positieve uitwerking op mensen kan hebben, want David krijgt een band met zijn jongere nichtje Lily omdat ze allebei dezelfde schuldgevoelens meedragen. Dat zette me aan het denken omdat ik schuldgevoelens eerst alleen maar aan negatieve dingen koppelde, maar nu blijkt het tegenovergestelde.
Het onderwerp wordt erg goed uitgewerkt, omdat je verschillende kanten van het onderwerp te zien krijgt. Zo wordt het verhaal afwisselender en blijf je lezen.
Het grote verschil tussen dit boek en andere verhalen over schuldgevoelens is, dat het over twee mensen gaat die een band krijgen door deze straf die ze moeten meedragen als gevolg van hun daden. Dat is erg apart omdat meestal de “slechte persoon” in het verhaal last heeft van schuldgevoelens, en niet de hoofdpersonen.
Paragraaf 2: Gebeurtenissen
Er zitten genoeg gebeurtenissen in het verhaal waardoor het je blijven boeien, maar door de overschakeling op een andere verhaallijn of een uitgebreide beschrijving van de gedachtes van David valt het verhaal af en toe even stil.
Het is moeilijk te zeggen of het verhaal vooral om de gebeurtenissen draait of om de gevoelens en gedachtes van de hoofdpersoon, omdat het verhaal begint met dat David vertelt over Emily, zijn overleden vriendin, en je weet dat hij er iets mee te maken heeft. In de loop van het verhaal wordt door middel van terugwijzingen en flashbacks steeds meer duidelijk. Alle andere gebeurtenissen worden aan deze gebeurtenis gekoppeld waar David constant over na blijft denken. Dat vind ik een slimme aanpak omdat je wil weten wat David met de dood van Emily te maken heeft en daardoor blijf je lezen.
De gebeurtenis die het meeste indruk op me heeft gemaakt is helemaal op het einde, als David zijn nichtje Lily uit hun brandende huis red. Die gebeurtenis heeft het meeste indruk op me gemaakt omdat ik daarom erover na ben gaan denken of, als iemand die jij niet zo mag, in levensgevaar zou zijn en ik die dan ook met gevaar voor eigen leven zou gaan redden. Dat vond ik een dappere actie van David.
Sommige gebeurtenissen zijn erg geloofwaardig, zoals dat David op een nieuwe school komt en daar helemaal op nieuw moet gaan beginnen en steeds maar starende blikken naar zicht toe geworpen krijgt, maar andere weer helemaal niet. Bijvoorbeeld dat David steeds geneurie hoort en de geest van zijn overleden nicht Kathy ziet. De gebeurtenissen zijn voor mij niet herkenbaar, het gaat over moord en daar heb ik zelf nog nooit iets van meegemaakt. Het zijn wel allemaal ongewone en verrassende gebeurtenissen omdat het verhaal op een originele manier verteld is, die ik nog nooit eerder heb gelezen.
Zelf heb ik nog nooit meegemaakt dat ik vrijgesproken werd van moord, toen geesten begon te zien in het huis van mijn oom, tante, nichtje en overleden nicht en toen mijn nichtje heb gered uit een brandend huis, dus voor mij gaat het verhaal niet meer leven. Ik ben blij dat ik deze dingen nooit meegemaakt heb en er zijn ook geen gebeurtenissen die ik wel mee zou willen maken.
Paragraaf 3: Personages
De gevoelens en gedachten van de hoofdpersoon zijn voor mij helemaal niet herkenbaar, dus in het begin van het verhaal kon ik me ook helemaal niet goed inleven. Maar omdat alles zo duidelijk en uitgebreid beschreven werd snapte je de daden van David steeds beter en wordt hij ook iemand die voor je gaat leven.
De moeder van David sprak me qua ideeën en gedrag in het begin meer aan als zijn vader, omdat je zijn moeder leerde kennen als een begripvol persoon en zijn vader als een harde man. De oom en tante van David, Vic en Julia, spraken me ook niet zo aan, omdat Julia David niet in huis wilde en dat ook duidelijk liet merken. Vic probeerde zijn vrouw te ondersteunen maar je kon aan hem merken dat hij het er eigenlijk niet zo mee eens was. Lily, het jongere nichtje van David, was ook gemeen tegen hem maar aan het eind begreep je waarom ze zo deed en haar verhaal wekt ook sympathie. Een vriend en vriendin van David, Frank en Raina, spreken me ook aan omdat zij proberen David te helpen en begrip voor hem tonen.
Je werd niet echt beïnvloed door een van de verhaalpersonen omdat je een beetje cliché beelden van een familie te zien kreeg, met alle problemen die in een familie kunnen ontstaan. Daardoor ging je je meer in David inleven dan in de andere personen. Behalve toen Lily op het einde uitlegde hoe ze haar nicht had vermoord, dat zette je wel aan het denken, waar mensen toe in staat zijn als ze eenmaal uit zijn op wraak.
De personen die de grootste verandering doormaken in het verhaal zijn Vic en Julia. In het begin van het verhaal hebben ze ruzie en communiceren ze niet met elkaar, alleen via Lily. Bijvoorbeeld als Julia tijdens het eten het zout wilde hebben vroeg ze aan Lily: “Vraag je even aan je vader of hij het zout door wil geven”. Maar als David met zijn oom en tante gaat praten en uitlegt dat hij denkt dat het slecht is voor Lily om zo tussen haar ouders in te staan, komt er verandering in de manier hoe ze met elkaar om gaan.
De beslissingen die worden genomen in het verhaal door de verschillende personen zijn op het moment dat ze worden genomen steeds erg onbegrijpelijk, maar na een tijdje wordt duidelijk waar de beslissingen op gebaseerd zijn en dat wekt meer steeds meer begrip voor de verhaalpersonen.
Paragraaf 4: Bouw
De gebeurtenissen volgen elkaar logisch op maar af en toe lees je een flashback of terugwijzing. Het verhaal is erg spannend opgebouwd, omdat het begint met een open plek waar David duidelijk wordt dat David iets met de dood van Emily te maken heeft, maar je weet nog niet wat. Daardoor is veel van de spanning op het verleden gerichte spanning. Er wordt ook veel gebruikt gemaakt van cliffhangers: als er iets gaat gebeuren, dan wordt er overgeschakeld op een andere verhaallijn of worden de gedachtes van David beschreven. Bijvoorbeeld als David niet kan gaan slapen en gaat hardlopen richting het huis van de Shaughnessy’s weet je als lezer dat er iets gaat gebeuren, maar dat moment wordt uitgesteld doordat uitgebreid wordt beschreven wat David aantrekt, waar hij rent en wat hij op dat moment denkt.
De opbouw van het boek vind ik best ingewikkeld omdat je tussen het verhaal wat zich nu afspeelt door steeds stukjes leest over de dood van Emily, wat Greg er mee te maken had en waarom het wel of niet Davids schuld zou zijn. Vervolgens gaat het verhaal verder op het punt waar het geëindigd is en op het einde kom je er pas achter wat er werkelijk met Emily is gebeurt.
Het verhaal eindigt met een mysterieuze epiloog, dat vond ik wel in de sfeer van het verhaal passen maar ik had liever een gewoon einde gehad.
Paragraaf 5: Taalgebruik
Alle gedachten en gevoelens worden uitgebreid beschreven, daardoor leest het verhaal wat langzamer maar ik vind die uitgebreide beschrijvingen wel fijner omdat je mede daardoor de personen wat beter gaat begrijpen en hun beslissingen en daden beter kunt volgen dan wanneer ze dat niet zouden doen.
Er zitten ook veel gesprekken in, wat ik wel leuker vind om te lezen maar voor de leesbaarheid maakt het niet zo veel uit.
Paragraaf 6: Verwerkingsopdracht
De opdracht die ik heb gekozen is de eerste opdracht:
“Aan het eind van het verhaal kijkt de hoofdpersoon in zijn / haar dagboek terug op de gebeurtenissen. Verplaats je in die persoon en schrijf twee dagboekbladzijden.”
17 augustus, ‘00
13.27 uur
Ik ben net terug uit het ziekenhuis. In de afgelopen weken is alles veranderd, maar dan ook echt alles. Lily is veranderd, ze is rustiger, minder gestrest en vooral veel vriendelijker tegen mij. Dat komt natuurlijk door ons bondgenootschap, ons geheim, de straf die we samen zullen moeten uitzitten.
Die straf wordt waarschijnlijk een stuk draaglijker nu we hem met zijn tweeën dragen. Toen, dat verschrikkelijke moment in het huis van de Shaughnessy’s wat in lichterlaaie stond, zei ik tegen Lily dat onze straf niet was om te moeten sterven, net als Kathy en Emily, maar om er mee te leren leven. Dat is wat ik nu van plan ben om te gaan doen: ermee kunnen leven. Dat wordt vast makkelijker gezegd dan gedaan…
Gelukkig heb ik Frank en Raina. Frank… haha, wat moet ik toch over hem vertellen. Hij maakt me op zijn eigen droge manier altijd aan het lachen. Dat moment, toen hij mijn kamer in het ziekenhuis binnenkwam, aangenomen als nachtelijke verpleeghulp alleen maar om te zorgen dat ik Lily kon zien, toen besefte ik pas wat een goeie vriend ik eigenlijk aan hem had. En Raina. Ik heb besloten om toch onder ogen te gaan zien dat ik weer verliefd ben, ook al zal ik altijd van Emily blijven houden. Raina weet dat, en ik weet dat zij het weet. We zullen het rustig moeten opbouwen, want alle wonden zitten nog diep. Maar we gaan het proberen, we gaan het zeker proberen. Samen.
Ik denk nog steeds elke dag aan haar. En ik zal de rest van mijn leven elke dag aan haar blijven denken. Steeds als ik terug ben in mijn oude woonplaats ben ik bang dat ik Greg tegenkom. Wat zou ik dan tegen hem moeten zeggen? Niets? Zou hij me nog wel herkennen? Misschien woont hij er wel helemaal niet meer, dat zou ook nog kunnen. Dan loop ik me voor niets zorgen te maken. Maar ik vraag me af, of het tussen ons ooit nog goed zal komen.
Dat is waarschijnlijk valse hoop.
19 augustus, 00’
23.48 uur
Gisteren heb ik geen tijd gehad om te kunnen schrijven, vandaag overdag ook niet, dus dan doe ik het nu maar in bed. We zijn gisteren in alle vroegte Cambridge vertrokken om te kijken hoe het met Vic en Julia staat. En met Lily natuurlijk.
Vic en Julia zijn weer even verliefd als 2 schoolkinderen, het doet me goed om ze zo gelukkig te zien. Al blijf ik twijfelen of ze voor mijn vader en moeder de schijn ophouden, het lijkt allemaal te perfect. Maar Julia blijft pinnig en Vic blijft proberen Julia gelijk te geven, ook al is hij het er niet mee eens. In dat opzicht is er niet veel veranderd.
Ik ben na het eten met Lily naar de zolder gegaan. Hun nieuwe huis heeft ook een zolderkamer, net als het verbrandde huis. Lily wilde er niet slapen. Ze haatte mij omdat ik in hun oude huis op zolder sliep, maar hier wil ze het niet. Ach ja, ik begrijp het. Het roept veel te veel herinneringen bij haar op. Samen hebben we gepraat over wat er de laatste maanden gebeurd is. Ook al is ze zoveel jonger, ik vind het fijn om met Lily te praten. Ze begrijpt me, begrijpt wat ik meegemaakt heb en wat ik elke dag moet doorstaan. Omdat zij precies hetzelfde voelt. We zijn lotgenoten.
Ik ben die avond meteen bij Frank op bezoek gegaan. Hij heeft een kamer voor me, dus als ik helemaal herstelt ben van de huidtransplantatie ga ik bij hem wonen. Ik maak het schooljaar op St. Joans af en dan ga ik studeren. Gelukkig zie ik Raina dan ook vaker.
Als ik aan al die dingen terugdenk besef ik dat dit een afgesloten hoofdstuk is voor mij, het zoveelste afgesloten hoofdstuk. Ik ben van de gelukkige Davey Yaffe naar de ongelukkige David Yaffe naar nu gegaan, naar mezelf. Net als Lily heb ik een ongelofelijke verandering doorgemaakt. Ten goede, maar ik zou willen dat het niet gebeurd was. Ik zou willen dat alles weer was zoals vroeger, ik zou willen dat Emily nog leefde en ik zou willen dat Greg nog mijn beste vriend was.
Maar ik heb nu Raina, Frank, Lily en mijn ouders.
Ik kan niet meer terug, dus ik ga er het beste van maken!
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden