Info over het boek:
Auteur: Simon Vestdijk
Titel: Terug tot Ina Damman
Ondertitel: De geschiedenis van een jeugdliefde
jaar:1934
Aantal blz: 219
Samenvatting :
Anton Wachter, een rustige jongen uit Lahringen kwam, na het halen van zijn toelatingsexamen op de H.B.S terecht. Hij werd in het eerste jaar enorm gepest, getreiterd en uitgescholden door zijn klasgenoten. Zij noemden hem ‘vent’. Zo noemde Anton’s vader (die nu dood is) hem ook altijd. De jongens kwetsen hem met het woord. Hij wilde natuurlijk van die pesterijen af. Dat deed hij door heel erg zijn best te doen op school en allemaal negens en tienen te halen. Hierdoor werd hij een voorbeeld voor de klas en werd hij steeds minder gepest.
In het tweede jaar merkte hij dat er een nieuw meisje op school zat. Het was Ina Damman, een rustig en nuchter meisje dat zich van niemand iets aantrok. Anton was erg onder de indruk van het meisje en raakte verliefd op haar. Op een dag liet hij zich aan haar voorstellen en hij vroeg of hij haar naar het station mocht brengen. Ina vond het goed en Anton bracht haar het hele jaar door naar het station. Ina bleef heel koel en zei bijna niets tegen hem. Anton was zo verliefd op haar, dat Ina Damman een soort obsessie voor hem was. Ze gingen samen schaatsen en samen fietsen tijdens een excursie van school en ze gingen zelfs s’ avonds stiekem wandelen in het bos. Maar Anton merkte al die tijd niet, dat Ina het vervelend vond dat hij steeds achter haar aanliep. Totdat hij aan het eind van het jaar te horen kreeg van een vriend van hem dat Ina hem vervelend vond. Toen hij aan het meisje vroeg of dit waar was, knikte ze "ja" en ze liep weg. Zo werd zijn liefde voor haar verbroken. Het volgende jaar was weer een normaal jaar, hij maakte wat nieuwe vrienden en trok zich van de pesterijen niets meer aan. Hij kreeg steeds meer aanzien in de klas en hij werd bewonderd door een heleboel meisjes. Met een van die meisjes had hij zelfs een tijdje verkering (Marie van den Bogaert). Hij dacht hij Ina Damman al vergeten was, maar dat was niet zo, want toen hij tijdens een excursie aan het einde van het derde jaar weer aan haar terugdacht, besefte hij dat hij nooit meer van Ina los zou komen. Hij wist dat hij Ina Damman nooit zou kunnen krijgen, maar ook dat zijn liefde voor haar in zijn gedachte eeuwig zou blijven bestaan.
Info over de schijver:
Simon Vestdijk is geboren op 17 Oktober 1898 in Harlingen. Hij studeerde in Amsterdam voor Arts en had veel interesse voor muziek. Hij was een tijdje scheepsarts, maar wijdde zich sinds 1932 geheel aan de literatuur. Zijn eerste werken (verzen), kwamen terecht in "De Vrije Bladen". Ook kwam hij in contact met Edgar du Perron en Menno ter Braak en werd later mederedacteur van het tijdschrift "Forum". Zijn eerste roman was: "Kind tussen vier vrouwen".
Bijna alle romans van Simon Vestdijk eindigen tragisch of eenzaam voor de hoofdpersoon of titelheld (in dit geval dus Anton Wachter). Dit zijn dus duidelijk kenmerken uit de romantiek.
Bij zijn achtdelige Anton Wachtercyclus (de meest autobiografische werken van Simon Vestdijk)
komt ook het tragische en het eenzame naar voren: Anton’s voorbeeld is Ina Damman, maar deze blijft voor hem onbereikbaar.
Zowel zijn romans als zijn poëzie en essays zijn geschreven in een stroeve, barokke stijl met veel onderbrekingen, terzijdes en correcties. Door zijn enorme aantal werken op zeer hoog niveau, is hij met een groot aantal prijzen bekroond: P.C. Hooftprijs 1950 en de Grote Prijs der Nederlandse Letteren 1971.
Simon Vestdijk is overleden in Utrecht op 23 maart 1971.
Mening
Ik vond het boek wel goed te lezen. Er is natuurlijk wel sprake van oud taalgebruik, maar dat went. Het leuk om te lezen Ik hoe ze vroeger tegen bepaalde dingen aankeken en hoe anders de ‘jongerencultuur’ toen was. Ik kan me niet echt goed inleven in het boek omdat ik nooit zo’n jeugdliefde/-obsessie heb gehad, maar ik kan het me wel goed voorstellen. Er komt eigenlijk bijna geen spanning voor. Er komt een klein beetje spanning voor omdat je niet weet of Ina Damman terug zou komen bij hem (maar dan echt), maar dit gebeurde dus niet. De ontwikkeling van Anton is wel leuk om te lezen. Anton is eerst een stille jongen en leeft in een soort fantasiewereld waarin hij de hoofdpersoon is.
Auteur: Simon Vestdijk
Titel: Terug tot Ina Damman
Ondertitel: De geschiedenis van een jeugdliefde
jaar:1934
Aantal blz: 219
Samenvatting :
Anton Wachter, een rustige jongen uit Lahringen kwam, na het halen van zijn toelatingsexamen op de H.B.S terecht. Hij werd in het eerste jaar enorm gepest, getreiterd en uitgescholden door zijn klasgenoten. Zij noemden hem ‘vent’. Zo noemde Anton’s vader (die nu dood is) hem ook altijd. De jongens kwetsen hem met het woord. Hij wilde natuurlijk van die pesterijen af. Dat deed hij door heel erg zijn best te doen op school en allemaal negens en tienen te halen. Hierdoor werd hij een voorbeeld voor de klas en werd hij steeds minder gepest.
In het tweede jaar merkte hij dat er een nieuw meisje op school zat. Het was Ina Damman, een rustig en nuchter meisje dat zich van niemand iets aantrok. Anton was erg onder de indruk van het meisje en raakte verliefd op haar. Op een dag liet hij zich aan haar voorstellen en hij vroeg of hij haar naar het station mocht brengen. Ina vond het goed en Anton bracht haar het hele jaar door naar het station. Ina bleef heel koel en zei bijna niets tegen hem. Anton was zo verliefd op haar, dat Ina Damman een soort obsessie voor hem was. Ze gingen samen schaatsen en samen fietsen tijdens een excursie van school en ze gingen zelfs s’ avonds stiekem wandelen in het bos. Maar Anton merkte al die tijd niet, dat Ina het vervelend vond dat hij steeds achter haar aanliep. Totdat hij aan het eind van het jaar te horen kreeg van een vriend van hem dat Ina hem vervelend vond. Toen hij aan het meisje vroeg of dit waar was, knikte ze "ja" en ze liep weg. Zo werd zijn liefde voor haar verbroken. Het volgende jaar was weer een normaal jaar, hij maakte wat nieuwe vrienden en trok zich van de pesterijen niets meer aan. Hij kreeg steeds meer aanzien in de klas en hij werd bewonderd door een heleboel meisjes. Met een van die meisjes had hij zelfs een tijdje verkering (Marie van den Bogaert). Hij dacht hij Ina Damman al vergeten was, maar dat was niet zo, want toen hij tijdens een excursie aan het einde van het derde jaar weer aan haar terugdacht, besefte hij dat hij nooit meer van Ina los zou komen. Hij wist dat hij Ina Damman nooit zou kunnen krijgen, maar ook dat zijn liefde voor haar in zijn gedachte eeuwig zou blijven bestaan.
Simon Vestdijk is geboren op 17 Oktober 1898 in Harlingen. Hij studeerde in Amsterdam voor Arts en had veel interesse voor muziek. Hij was een tijdje scheepsarts, maar wijdde zich sinds 1932 geheel aan de literatuur. Zijn eerste werken (verzen), kwamen terecht in "De Vrije Bladen". Ook kwam hij in contact met Edgar du Perron en Menno ter Braak en werd later mederedacteur van het tijdschrift "Forum". Zijn eerste roman was: "Kind tussen vier vrouwen".
Bijna alle romans van Simon Vestdijk eindigen tragisch of eenzaam voor de hoofdpersoon of titelheld (in dit geval dus Anton Wachter). Dit zijn dus duidelijk kenmerken uit de romantiek.
Bij zijn achtdelige Anton Wachtercyclus (de meest autobiografische werken van Simon Vestdijk)
komt ook het tragische en het eenzame naar voren: Anton’s voorbeeld is Ina Damman, maar deze blijft voor hem onbereikbaar.
Zowel zijn romans als zijn poëzie en essays zijn geschreven in een stroeve, barokke stijl met veel onderbrekingen, terzijdes en correcties. Door zijn enorme aantal werken op zeer hoog niveau, is hij met een groot aantal prijzen bekroond: P.C. Hooftprijs 1950 en de Grote Prijs der Nederlandse Letteren 1971.
Simon Vestdijk is overleden in Utrecht op 23 maart 1971.
Mening
Ik vond het boek wel goed te lezen. Er is natuurlijk wel sprake van oud taalgebruik, maar dat went. Het leuk om te lezen Ik hoe ze vroeger tegen bepaalde dingen aankeken en hoe anders de ‘jongerencultuur’ toen was. Ik kan me niet echt goed inleven in het boek omdat ik nooit zo’n jeugdliefde/-obsessie heb gehad, maar ik kan het me wel goed voorstellen. Er komt eigenlijk bijna geen spanning voor. Er komt een klein beetje spanning voor omdat je niet weet of Ina Damman terug zou komen bij hem (maar dan echt), maar dit gebeurde dus niet. De ontwikkeling van Anton is wel leuk om te lezen. Anton is eerst een stille jongen en leeft in een soort fantasiewereld waarin hij de hoofdpersoon is.
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden