Titel: Kluun
Auteur: Komt een vrouw bij de dokter
Uitgeverij: Podium
Plaats van uitgave: Amsterdam
Jaar van uitgave: 2006
Aantal bladzijden: 317 bladzijden
Genre: Roman

Eerste reactie
Ik heb dit boek gekozen omdat ik er zoveel over had gehoord, er zoveel mensen waren die ontroerd, diep geraakt en geïnspireerd waren door dit boek. Toen dacht ik “dan moet ik hem misschien ook maar een keer gaan lezen”.
Mijn eerste reactie op het boek, voordat ik het las was dat ik de titel apart gekozen vond. Nadat ik het boek gelezen had voelde ik me heel leeg en best wel verdrietig. Kluun krijgt het voor elkaar alle gevoelens die hij, zijn vrouw Carmen en alle andere personages voelen op jou over te brengen. En dan zo realistisch dat alles wat er in het boek gebeurt je echt raakt.


Samenvatting
Deel I: Stijn & Carmen
Komt een vrouw bij de dokter gaat over Stijn en Carmen, een jong stel. Ze zijn er gelukkig samen. Ze hebben een dochtertje, Luna van één jaar, genoeg geld, veel vrienden, een mooi huis én beiden een eigen bedrijf. Het verhaal begint wanneer Carmen net te horen heeft gekregen dat ze borstkanker heeft. Een half jaar daarvoor maakte ze zich al zorgen over haar borst, maar toen verzekerde de dokter haar dat er niets aan de hand was. Nu is het dus wel mis. In één klap veranderen de levens van Stijn en Carmen.
Carmen heeft geen “gemakkelijke” vorm van kanker. Ze heeft een soort van zweer in haar borst. Juist omdat het zo’n zweer is, kan het erg gemakkelijk uitbreiden door haar hele lichaam heen. Borstamputatie is geen optie, bestraling is geen optie. De enige mogelijke behandelingswijze zijn chemokuren. Stijn en Carmen zijn er helemaal van ondersteboven, en ook hun vrienden schrikken allemaal erg als ze het slechte nieuws horen. Na een paar chemokuren beginnen Carmen’s haren uit te vallen. Ze besluit dat haar haar er maar af moet. Dat gaat ook niet helemaal zonder problemen. Ze heeft dan wel een pruik, maar het ding jeukt verschrikkelijk. De chemokuur werkt best goed, maar de tumor moet nog kleiner worden vóórdat de borst geamputeerd kan worden. Daarom gaan ze nu over op bestralen. Ook dit is niet geweldig, want de huid van Carmen’s borst verbrandt er helemaal van.

Ondertussen wordt het leven op deze manier voor Stijn óók steeds zwaarder. Hij moet én voor Carmen én voor Luna zorgen, heeft geen seks meer en kan niet meer alle leuke dingen doen die hij vóór Carmens ziekte nog wél kon doen. In ieder geval gaat hij nog wel uit met zijn vrienden op vrijdagavond. Wat hij op zo’n avondje doet? Andere vrouwen versieren! Gewoon, als scharrel, voor het even! Stijn is namelijk monofoob, oftewel: hij kan niet monogaam zijn. Zonder zijn wekelijkse stapavondje met al het vreemdgaan houdt hij zijn leven niet vol. Toch probeert hij er samen met Carmen ook nog wat van te maken. Ze gaan bijvoorbeeld tóch een weekje op vakantie naar Centerparcs. Ze hebben het er absoluut niet naar hun zin, mede doordat Carmen in die week de dokter kan bellen om te horen of de tumor in haar borst wel of niet klein genoeg is om de borst te kunnen amputeren. Als ze uiteindelijk opbelt, krijgt ze te horen dat de chirurg eerst nog naar haar borst wil kijken voordat hij beslist. Dat gebeurt pas vier dagen later. Stijn en Carmen zijn daar niet echt blij mee, omdat ze dan wéér al die tijd in spanning zitten. Gelukkig mag de borst geamputeerd worden van de chirurg. Er is alleen één probleem voor Stijn. De operatiedatum is vier dagen nadat Stijn met zijn vrienden een weekend naar Miami zou gaan…

Stijn heeft geluk: Carmen zegt tegen hem dat hij toch maar naar Miami moet gaan, nu het nog kan. Wanneer Stijn weer terug komt uit Miami, is het tijd voor de amputatie van Carmen’s borst. Na de amputatie moeten Stijn en Carmen samen het verband van de wond af halen. Stijn schrikt erg van het platte vlak dat is ontstaan op de plek waar daarvóór Carmen’s borst zat. Carmen zelf vindt het ook erg lelijk. Het lijkt wel of de amputatie de relatie tussen Stijn en Carmen nog weer iets minder goed heeft gemaakt: Kerst is nou niet bepaald gezellig. Ook de jaarwisseling is een drama. Stijn bedenkt zich dat hij niet weet of hij eigenlijk nog wel van Carmen houdt. De viering van oud en nieuw is ook verschrikkelijk, vooral voor Stijn. Hij heeft het idee dat niemand door heeft hoe erg het is, vooral omdat Carmen doet alsof er niets aan de hand is. Als hij erover begint in de auto terug naar huis, vertelt Carmen hem dat ze niet wil dat iedereen denkt dat ze een zeikwijf is en dat ze daarom doet of alles heel goed met haar gaat. En daarbij meldt ze dat ze wil stoppen met werken.

Deel II: Stijn & Carmen en Stijn & Roos
Het is carnaval en Stijn is terug in zijn geboorteplaats Breda om lekker te feesten. Zoals elk jaar komt hij Roos weer tegen. Hij probeert haar elk jaar opnieuw te versieren, maar ze wijst hem steeds af omdat hij getrouwd is. Ook dit jaar wijst ze hem af, maar Stijn heeft nu een slim plan: Roos woont ook in Amsterdam, dus hij nodigt haar uit voor een borrel. De rest van carnaval is ook erg naar Stijn’s zin, hij blijft zelfs nog een dag langer. Dit tot Carmens ongenoegen.
Als hij weer naar huis gaat en op zijn werk komt, heeft hij een mail van Roos: ze wil op vrijdag wel met Stijn afspreken. Ze spreken af, en het afspraakje eindigt bijna in een vrijpartij. Bijna, maar net niet: Roos zegt nét op tijd dat ze het beter niet kunnen doen. De volgende week mailen ze veel, en uiteindelijk gaat Stijn onaangekondigd bij haar langs. Daar eindigt hij wel in haar bed. Van deze ene keer komen meerdere keren: Stijn en Roos hebben een verhouding. Stijn mag dan wel dolgelukkig zijn dat hij bij Roos krijgt wat hij thuis tekort komt, hun verhouding maakt zijn leven er niet makkelijker op. Hij is als de dood dat Carmen iets over zijn verhouding te weten komt.


Carmen heeft gelukkig niets door, ze denkt dat Stijn vlucht in zijn werk en het uitgaan. Terwijl hij als hij zegt dat hij uitgaat, eigenlijk gewoon bij Roos is. Dat hij vlucht in werken en uitgaan vindt ze natuurlijk niet leuk, maar als oplossing doet ze eigenlijk hetzelfde: ze gaat met een vriendin naar Schiermonnikoog, met een andere vriendin naar New York en met haar moeder naar Londen. Ze gaat zelfs met haar collega’s mee naar Monaco! Ook al heeft ze dan niets door, Stijn vindt toch dat ze moeten praten. Hij weet er al een perfect moment voor: ze gaan samen met Luna een week op vakantie in Club Med, in Zuid-Frankrijk. De avond ervoor gaat Stijn met vrienden uit in Rotterdam. Daarna zou hij in een hotel gaan slapen. In plaats van in het hotel te gaan slapen, gaat hij bij Roos langs. Natuurlijk hebben ze weer seks, maar ze praten ook nog even. Stijn vertelt dat hij niet zeker weet of hij nog wel van Carmen houdt. Roos heeft ook een beetje een probleem gekregen door de verhouding. Ze is namelijk steeds meer voor Stijn gaan voelen, zo vertelt ze hem. Als ze aan het praten zijn, gaat ineens Stijns telefoon: het is Carmen. Stijn neemt niet op, dus belt ze één van de vrienden waarmee Stijn naar Rotterdam was op. Gelukkig dekt deze Stijn in. Toch is Carmen erg boos op Stijn.

Op vakantie gaat het de eerste drie dagen goed tussen Stijn en Carmen. Maar aan het einde van dag drie is het tijd voor een belangrijk gesprek. Carmen denkt dat Stijn vreemd gaat met de stagiaire van zijn bedrijf. Ze vond namelijk al die tijd al dat Stijn zo vaak weg was. Op de dag dat ze op vakantie gingen hoorde ze dat hij een sms’je binnen kreeg. Ze opende die en zag dat het sms’je van “Natas” was. Er stond iets met de strekking van “Het was geweldig gisteren.” Carmen gelooft natuurlijk niet dat Stijn helemaal niets met Natasja heeft. Ze wordt erg boos op hem, en uiteindelijk komt het hoge woord eruit: ze denkt dat het misschien wel beter zou zijn om te gaan scheiden. Stijn wil het niet, dus Carmen laat het rusten. Ze laat Stijn er nog een weekje over nadenken. Gelukkig bederft het gesprek de rest van de vakantie niet: diezelfde avond hebben ze nog ontzettend veel lol. De volgende dag is het wéér tijd voor een “belangrijk gesprek”. Dit keer gaat het over vreemdgaan. Carmen vraagt aan Stijn hoe vaak hij is vreemd gegaan. Natuurlijk vertelt hij niet hoe vaak hij echt is vreemd gegaan, hij telt alles wat soepeler. Wat hij niet wist, is dat Carmen zelf óók twee keer is vreemd gegaan. Maar het gesprek is niet alleen maar goed: Carmen wil dat hij niet meer vreemd gaat.

Als ze weer terug zijn in Nederland, gaat Stijn naar Roos toe en zegt haar dat ze ermee moeten stoppen. Echt leuk is het niet voor Stijn, maar het wordt nog veel erger. Carmen blijkt een uitzaaiing in haar lever te hebben: er is geen ontkomen meer aan. Carmen gaat hoe dan ook overlijden aan de kanker. Als ze nog een kankerbestrijdingkuur bij Carmen doen, is het alleen maar tijdrekken. Toch besluiten ze nog een kuur te doen: een taxoterekuur. Carmen is best opgelucht dat ze nu weet dat ze dood gaat. Ze gaat weer roken (“het maakt toch niet meer uit”), en doet allemaal leuke dingen met Stijn. Ze gaan samen naar Barcelona en Ierland, en nodigen ook allemaal vrienden uit om samen met hen een weekend door te brengen in een kasteel in Spa. Ook is Carmen lid geworden van een praatgroepje voor vrouwen met borstkanker. Ook schrijft ze voor Luna allemaal dingen op. Carmen wil al die opgeschreven dingen in een koffer doen, zodat Luna later over haar moeder kan lezen.

Toch gaat het door de taxoterekuur niet echt goed met Carmen. Haar nagels vallen uit, ze wordt weer kaal, en ze heeft veel last van zogenaamd “pleuravocht” – allemaal bijwerkingen van de taxotere. Maar er is nog een veel groter probleem: het aanprikken van het infuus. Dit levert zoveel problemen op, dat ze besluiten over te stappen op een kuur bij een ander ziekenhuis. Daar doen ze namelijk test met een drankje. De arts bij haar eerste ziekenhuis raadt het drankje af, maar er is nog wel een andere oplossing: een apparaatje dat ingebracht wordt onder de huid, waardoor het aanprikken van het infuus met een naald gaat. Het is dus veel minder pijnlijk dan het aanprikken in de hand. Dit lost het probleem wel op, maar nu is er wéér een ander probleem: de taxotere werkt niet meer. De lever van Carmen zweet vocht dat vol zit met kankercellen. Haar buik vult zich daar helemaal mee. Het vocht kan wel afgetapt worden, maar dan komt het net zo snel weer terug. Dat doen ze dus liever niet. Uiteindelijk moet het toch wel, omdat Carmens buik op klappen staat. Dit is niet fijn: nadat het vocht is weggehaald, gaan al Carmens organen weer op hun oude plek zitten. Dat doet verschrikkelijk veel pijn!

Ook met Stijn gaat het niet zo goed meer: hij is weer teruggevallen in zijn oude gewoonte van afspreken met Roos. Nu is het Roos die vindt dat ze er eigenlijk mee op moeten houden: ze vindt het vreselijk dat ze steeds in onzekerheid zit of hij een afspraak niet op het laatste moment afzegt. Toch blijft Stijn haar veel sms’en, ook al zien ze elkaar niet zo heel vaak meer.

Thuis heeft Stijn het ook nogal moeilijk. Carmen en hij zijn Luna aan het voorbereiden op Carmen’s aanstaande dood. Stijn leest een boekje over een vogeltje dat dood gaat, Carmen doet het iets anders. Ze koopt twee vissen, waar van er eentje al vrij snel dood gaat. Ook kopen Stijn en Carmen een nieuw huis. Dat is niet het enige: ze krijgen weer ruzie. Carmen wil niet dat Stijn nog uitgaat op vrijdagavond. Daarop wordt Stijn weer boos op Carmen. Uiteindelijk komt het erop neer dat Stijn weg wil gaan van huis, waarop Carmen hem toeschreeuwt dat ze hem helemaal niet nodig heeft. Vlak voordat hij buiten staat, bedenkt hij zich dat hij eigenlijk helemaal niet weg kán. Carmen heeft eigenlijk ook al meteen spijt van wat ze gezegd heeft.

De problemen zijn nog niet over voor Stijn. Als hij na een tijdje weer naar Roos toegaat, is hij weer te laat. Ze wordt gigantisch boos op hem, en stuurt hem weg. Daarom gaat Stijn maar op zoek naar zijn vrienden die uit aan het gaan zijn. Hij zuipt zich helemaal klem en eindigt met een vriendin van Carmen én de stagiaire van zijn bedrijf in bed. Dan belt Carmen hem op, omdat hij wel erg laat thuis is voor zijn doen. Stijn is nog steeds straallazarus, maar pakt toch de auto naar huis. Ergens onderweg krijgt hij een ongeluk, waar hij gelukkig niets aan over houdt. Als Carmen dát hoort is ze nog veel bozer dan ze al was omdat hij te laat thuis was. Waarom? Als Stijn zo door gaat, is Luna straks niet alleen haar moeder, maar óók haar vader kwijt. Carmen is dus erg boos, zo kwaad zelfs dat ze weg loopt en bij vrienden gaat logeren. Ze komt pas na een dag of twee weer terug. Carmen vergeeft Stijn. Gelukkig maar, want de verhuizing zit eraan te komen! Vanaf het moment dat ze in hun nieuwe huis wonen, hebben ze ook een au-pair. Die hebben ze uit Tsjechië geïmporteerd. Toch helpt ze niet echt: ze is veganist, wil niet fietsen, is erg onhandig en is ontzettend chagrijnig.

Stijn en Luna zijn weer bijna jarig: de derde keer sinds Carmen kanker heeft. Het ziet er niet naar uit dat de verjaardag vlekkeloos zal verlopen: één van de vrouwen uit Carmens praatgroepje is overleden, en de begrafenis is op de dag van de verjaardag van Stijn en Luna. Carmen wil er graag heen. Uiteindelijk weet Stijn haar over te halen om toch maar thuis te blijven. Niet zo heel lang na de verjaardag krijgen ze weer slecht nieuws: ze moeten stoppen met de kankerbestrijdingkuur. Hij werkt niet meer. Carmen wordt opgegeven.

Deel III: Carmen
De dag nadat Stijn en Carmen het nieuws krijgen dat ze de strijd zullen moeten opgeven, belt Stijn Nora op. Nora is niet zijn nieuwste scharrel, hoor! Nora is een vrouw die informatie doorkrijgt uit hogere sferen. Hij gaat bij haar langs. Eerst gelooft Stijn niet in haar verhaal, maar na zijn bezoek is hij bereid haar het voordeel van de twijfel te geven. Hij voelt zich na zijn bezoek aan haar namelijk en stuk gelukkiger.


Carmen heeft geen zin meer in het leven. Ze wil er mee ophouden. Stijn belt de dokter om te vragen wat de regels van euthanasie zijn. In ieder geval moet de dochter een soort van “euthanasieaanvraagformulier” tekenen. Gelukkig doet de dokter dat. Een tijdje later komt de begrafenisondernemer langs. Eigenlijk hoeft hij helemaal niets te doen: ze regelen bijna alles zelf. De begrafenisondernemer kan hen alleen maar helpen met een kist en een lijkwagen. In de tussentijd komen er erg veel vrienden en kennissen van Carmen langs. Stijn moet helemaal een strak tijdschema maken voor wie wanneer afscheid mag komen nemen van Carmen. Na een dag of 10 is het voor Carmen genoeg geweest: ze wil er de volgende dag mee stoppen. Op de dag dat Carmen er mee stopt, vertellen zij en Stijn Luna pas precies wat er gaat gebeuren. Dit is ook meteen Carmens afscheid van Luna. Voordat Carmen definitief afscheid moet nemen van het leven, heeft Stijn nog een video van het nieuwe huis. Ze wonen er nu natuurlijk wel in, maar Carmen heeft niet veel meer gezien dan de slaapkamer. ’s Avonds om half acht komt de dokter met een “euthanasiedrankje”, dat Carmen moet opdrinken. Het zou dan binnen een paar minuten afgelopen moeten zijn. Toch duurt het erg lang voordat er iets gebeurt. De dokter geeft Carmen daarom nog een spuit, waarna haar lichaam het eindelijk opgeeft. Het is voorbij.

De Schrijfstijl
Het boek bestaat uit drie delen; het eerste deel heet “Stijn & Carmen”. Het tweede deel “Stijn & Carmen en Stijn & Roos” en het laatste deel heet “Carmen”. De delen sluiten eigenlijk naadloos op elkaar aan, de titels geven meer aan waar het op dat moment om draait. Het leuke aan dit boek is dat elk hoofdstuk een eigen “motto” uit een liedje of boek heeft. Dan merk je pas dat zinnen uit liedjes wel degelijk iets kunnen betekenen. Verder gebruikt Kluun zogenaamde “wramples” in het verhaal. Wramples komt van written samples, het zijn dus eigenlijk samples (stukjes uit liedjes, interviews, boeken. Wordt normaal gebruikt om door andere platen heen te gooien), alleen dan opgeschreven. Wat verder bijzonder is aan de manier waarop het boek is geschreven, zijn de stukjes tekst in aparte hokjes, die op sommige pagina’s naast de gewone tekst van het boek zijn gegeven. Die “hokjes-tekst” geeft extra achtergrondinformatie over een persoon of gebouw dat op die pagina genoemd wordt. Het taalgebruik in het boek is niet echt heel opvallend. Er zitten vrij veel directe dialogen in het verhaal.
Doordat het verhaal met veel humor is geschreven, wordt het verhaal niet zo zwaar als je zou verwachten dat een verhaal over kanker zou zijn. Het houdt het boek erg luchtig.

Ruimte
Het verhaal speelt zich op verschillende locaties af. Een groot deel van het verhaal speelt zich af in het ziekenhuis, maar veel gebeurtenissen spelen zich ook bij Stijn en Carmen thuis af. Andere plekken waar het verhaal zich afspeelt zijn bij Roos thuis, in een van de vakantieoorden en op Stijns werk.
Ruimtebeschrijvingen zijn op zich wel belangrijk voor het verhaal. Als Stijn en Carmen meer te horen krijgen over Carmens ziekte, waar ze natuurlijk helemaal niet blij mee zijn, zitten ze in het ziekenhuis. De manier waarop de gang waar ze dan doorheen lopen, voegt extra diepte aan het verhaal toe “Als we door de gang lopen, hou ik Carmens hand vast en kijk niemand aan. Ik voel de blikken van de mensen die in de gang op hun beurt wachten, in mijn rug priemen. Alsof je met een lekker wijf in een te kort rokje langs een terras loop – je weet dat iedereen kijkt, maar doet alsof het je niks doet. Carmen heeft geen kort rokje aan vandaag, maar rode ogen en een zakdoek in haar hand. Ik heb mijn arm om haar heen, mijn blik strak naar het einde van de gang gericht.”

Personages
Komt een vrouw bij de dokter heeft twee hoofdpersonages. Stijn: Stijn is de man van Carmen en de vader van Luna. Hij heeft een verhouding met Roos, eigenlijk alleen maar omdat hij niet goed kan omgaan met de ziekte van Carmen. Zijn relatie met Carmen is in het begin goed, dan zit er weer een dip in, en later is het weer beter. Het is een beetje afhankelijk van hoe ze zich voelen. Hij is monofoob en kan hij niet tegen slecht nieuws. Verder is Stijn iemand die zijn emoties weg stopt. Ondanks dit alles is hij ook wel een persoon waar je mee kunt lachen, iemand met humor. Stijn maakt wel een ontwikkeling door in het boek. Hij is tegen het einde namelijk weer zeker dat hij van Carmen houdt. Ook kan hij zich er aan het einde bij neerleggen dat Carmen dood gaat, dat hij er verder niets aan kan doen.
Carmen: Carmen is getrouwd met Stijn, en ze is de moeder van Luna. In het verhaal heeft Carmen te horen gekregen dat ze kanker heeft. Uiteindelijk overlijdt ze hieraan. Het enige wat haar echt bezig houdt is nog een beetje overleven, en de dingen doen die ze nog wilde doen vóórdat ze dood gaat. Haar relatie met Stijn vertoont, zoals al gezegd, wat ups en downs, maar als ze dood gaat hebben ze een goede relatie en daar gaat het uiteindelijk om. Carmen is erg sterk en, wat erg begrijpelijk is soms heel erg bang en verdrietig. Verder is Carmen erg nuchter en vrolijk. Carmen maakt, net als Stijn, een ontwikkeling door. In het begin vindt ze het vreselijk dat ze dood gaat, maar later maakt het haar niet zo veel meer uit. Ze is er op dat moment klaar voor.


Thematiek
De hoofdgedachte van het verhaal.
Het boek lijkt te alleen maar te gaan over kanker, maar dit is maar een deel van de uitwerking van de hoofdgedachte. Wat is dan de hoofdgedachte? Wel, de hoofdgedachte van Komt een vrouw bij de dokter is dat liefde bestand is tegen alles, en dat er niks tussen komt. Stijn en Carmen houden nog steeds veel van elkaar, ondanks die ziekte. Goed, hoe is die hoofdgedachte uitgewerkt? Ten eerste natuurlijk door Stijn en Carmen. Carmen en Stijn hebben een relatie. Carmen krijgt kanker. Nu wil het feit dat Stijn een gigantische monofobie heeft en, juist nu Carmen ziek is extra behoefte heeft aan afleiding. In de vorm van andere vrouwen. Omdat Stijn zo vaak naar Roos – de vrouw waarmee hij een verhouding heeft – toe gaat, weet hij niet meer zeker of hij nou nog wel van Carmen houdt. Toch komt hij er na een tijdje wél achter dat hij nog erg veel van haar houdt. Ook Carmen houdt al die tijd erg veel van Stijn, ondanks al zijn vreemdgaan.

Motieven:
Er zijn een aantal motieven bij deze hoofdgedachte:

Dood:
Natuurlijk gaat Carmen dood aan kanker in dit boek. Toch is dit niet de enige keer dat het boek je met de dood confronteert. De vrouwen uit de praatgroep van Carmen sterven namelijk ook. Verder leest Stijn aan Luna een boekje voor over een vogeltje dat dood gaat, om haar alvast voor te bereiden op de dood van Carmen. Ook gaan de twee vissen, Elvis en Beavis, die Luna van haar ouders kreeg dood. Ook dat was ter voorbereiding op de aanstaande dood van Carmen. Ten slotte zijn Stijn en Carmen eigenlijk al de hele tijd bang dat Carmen zal overlijden. Zelfs als er nog niet met de behandeling is begonnen. De dood loopt dus echt al een soort rode draad door Komt een vrouw bij de dokter.

Twijfel:
In Komt een vrouw bij de dokter is ‘twijfel’ een ander motief. Stijn twijfelt eraan of hij eigenlijk nog wel van Carmen houdt. Carmen twijfelt tussen bij Stijn blijven en weg gaan, omdat hij vreemd gaat. Roos weet niet of ze het nou wel zo’n goed idee moet vinden dat ze een verhouding heeft met Stijn terwijl zijn vrouw doodziek is. Er wordt dus heel wat afgedubd over de liefde.

Angst:
Carmen is vóórdat het verhaal daadwerkelijk begint al bang dat ze kanker heeft. Als zij en Stijn eenmaal te horen hebben gekregen dat dit daadwerkelijk zo is, zijn ze beiden erg bang voor de toekomst. Ze zijn bang dat Carmen dood zal gaan. Maar ze zijn niet alleen bang voor de kanker. Carmen zelf is erg bang voor de chemokuren, omdat het aanprikken zo’n pijn doet. Stijn is bang dat Carmen erachter komt dat hij zoveel vreemd gaat. Carmen zelf is natuurlijk juist weer bang dat Stijn vreemd gaat. Maar wat er dieper achter schuilt: eigenlijk zijn ze bang om elkaar te verliezen.


Vreemdgaan:
Stijn kan niet monogaam zijn. Hij ging al vreemd voordat Carmen ziek werd, maar toen hij wist dat ze kanker had, ging hij gewoon door. Uiteindelijk heeft hij zelfs een verhouding! Carmen zelf blijkt ook niet helemaal trouw te zijn geweest, eerder in hun relatie. Zij is óók een paar keer vreemd gegaan. En ja, vreemdgaan is ook weer zoiets dat liefde kapot kan maken.

Plaats in de literatuurgeschiedenis
Kluun is het pseudoniem voor schrijver Raymond van de Klundert, die in 1964 werd geboren. Voordat hij begon met schrijven, was hij 15 jaar lang een marketingman. Hij werkte o.a. bij de Gouden Gids, Neckermann, Time Warner en reclamebureau DBB. Op een gegeven moment stopte hij met het werk bij deze bedrijven om zijn eigen marketingbureau te starten, Project X. Wat voor hem de reden was om te gaan schrijven? In het jaar 2001 verloor hij zijn vrouw aan borstkanker. Hij wist hier blijkbaar niet goed mee om te gaan, waardoor hij in het eerste half jaar na haar overlijden eigenlijk van de werkelijkheid probeerde weg te lopen. Dit deed hij door te vluchten in het nachtleven van Amsterdam en Ibiza. Na dat halve jaar kwam hij erachter dat hij op deze manier helemaal niet verder zou komen. Daarom verkocht hij zijn marketingbureau en vertrok naar Australië om zijn ervaringen op te schrijven. Dit werd uiteindelijk het boek Komt een vrouw bij de dokter. Het werd volledig afgekraakt door de pers, maar was wel één van de best verkochte debuutromans van de afgelopen jaren. Nu woont Raymond met zijn nieuwe vrouw Nathalie en zijn twee dochters, Eva en Roos, in Amsterdam, schrijft hij columns voor het Algemeen Dagblad en Red Magazine, is te huren voor seminars en is vooral fulltime schrijver. Hij heeft de volgende boeken geschreven:Komt een vrouw bij de dokter [2003], help, ik heb mijn vrouw zwanger gemaakt! [2004] en de weduwnaar [2006]

Beoordeling
Ik vond dit ook echt een heel mooi, goed boek. Het is makkelijk leesbaar, dat is fijn. Het onderwerp is zwaar, de lijdensweg van een vrouw met kanker, en ook vrij cliché, maar dat was dit boek zeker niet. Het is mooi en indrukwekkend te lezen hoe een man, die de partner van een vrouw met kanker is, dat hele gebeuren ervaart. De schrijver, Kluun, verteld in dit boek uit eigen ervaring. Hij doet dit op een uiterst openhartige en eerlijke manier. Soms kon ik me echt kwaad maken over hoe Stijn zich gedraagt, het is zo hard hoe hij naar hartenlust vreemdgaat terwijl zijn vrouw met kanker ligt af te takelen. Maar het is zo eerlijk geschreven, zo mooi, en met veel humor en ik kon het me toch ook wel enigszins voorstellen hoe hij het aanpakte. En dat was dus ook wat ik goed vond aan het boek, het is origineel, want je leest hier hoe het is als partner van een kankerpatiënt, hoe ontzettend zwaar dat is, en hoe je dat kan handelen. Wat ik ook leuk vond aan het boek waren de kadertjes met toewijdende tekst die hier en daar op de bladzijden stonden. In het verhaal werd namelijk soms verwezen naar zo’n kadertje, waar een nadere toelichting stond. Extra informatie, die je uitleg gaven die niet van essentieel belang was, maar toch het begrijpen van het verhaal vergemakkelijkte en verrijkte. Ook vond ik het leuk gedaan, hoe er bij elk begin van een nieuw hoofdstuk weer een nieuw citaat stond, met bronvermelding uiteraard, uit de meest uiteenlopende liedjes. Stuk voor stuk liedjes die emotioneel verbonden waren aan dat bepaalde hoofdstuk. Heel leuk, origineel en mooi, dat maakte het lekker emotioneel.