Titel: Radeloos Auteur: Carry Slee Zakelijke gegevens: Carry Slee is geboren in Amsterdam op 1 juli 1949. Zij is kinder- en jeugdboekenschrijfster. Na de middelbare school volgt Carry Slee een opleiding aan de Academie voor Expressie en werd ze, nadat ze haar diploma had behaald, dramadocent op een school voor mode en kleding in Zaandam. In 1980 en 1983 kreeg ze twee dochters. Carry schreef voor haar dochters verhaaltjes waarin Keetje Karnemelk de hoofdrol speelde. Haar dochters vonden de verhaaltjes zo leuk dat Carry ze opstuurde naar het blad Bobo en daarin werden in 1988 de verhaaltjes gepubliceerd. Carry gaf haar baan in het onderwijs op en ging alleen nog maar schrijven. Carry schrijft voor kinderen van alle leeftijden. Soms zijn de verhalen waarover zij schrijft echt gebeurd, maar ook soms verzonnen. In de boeken voor kinderen vanaf 12 jaar gaan de verhalen vaak over serieuze onderwerpen als pesten, zelfmoord, drugs, zinloos geweld en racisme. Eerste persoonlijke reactie: Spannend; Ik vind het boek spannend, want er gebeuren veel spannende dingen in het boek, bijvoorbeeld als er wat met die vader van Paco gebeurt.
Zet me aan het denken; Het boek zet me echt aan het denken, want het kan zo bij jezelf gebeuren. Gewoon bij het idee dat je vader plotseling aan een hartaanval dood zou gaan. Het kan gebeuren en daar niet iedereen mee bezig! Interessant; Ik vind het boek wel interessant, alles wat er gebeurt is interessant en ik wil ook meteen weten hoe het gebeurt en waarom het gebeurt. En dan blijf je doorlezen en heb je het boek dus zo een keer uit. Ontroerend; Het boek is heel ontroerend het overlijden van de vader van Paco hoe hij zijn vrienden opgeeft en hoe hij zich kappot drinkt! Echt; Ik vind het boek echt, want alles wat er in het boek gebeurt kan ook in het echt gebeuren en je hoort ook wel eens dat het gebeurt. Samenvatting van de inhoud. Paco’s vader runt een autobedrijf en Paco helpt hem graag met opknappen van de auto’s. Op een dag gaan ze samen een auto halen en ze zitten in de auto klaar maar ze hebben een mobiel nodig. De mobiel van Paco’s vader doet het niet omdat de batterij op is en Paco heeft geen zin om de zijne te halen want hij heeft nog een kater van de vorige dag. Ze krijgen ruzie en zijn vader rijdt maar weg. Onderweg zeggen Paco en zijn vader niks tegen elkaar. Ook als Paco iets zegt, zegt zijn vader niks terug. Op eens op de snelweg gaat zijn vader zachter rijden en hij grijpt naar zijn borst. Hij gaat de vluchtstrook in en valt op zijn stuur. Eerst moet Paco lachen omdat hij denkt dat het een grapje is maar dan ziet hij dat het helemaal geen grapje is. Hij raakt helemaal in paniek want hij heeft geen mobiel bij zich. Hij gaat langs de weg staan hopend dat er iemand stopt maar niemand stopt. Dan begint Paco te huilen en er stopt een vrachtwagen. Hij vraagt wat er is en belt snel het ziekenhuis. Voor Paco duurt het eeuwig voordat de wagen er eindelijk is en als hij er is gaat het allemaal heel snel. Paco mag voor in zitten en ze rijden naar het ziekenhuis. Als ze in het ziekenhuis zijn moet hij eerst een hele tijd wachten. Aan elke verpleegster die uit de ruimte van zijn vader komt vraagt Paco hoe het met zijn vader is maar telkens zeggen ze dat ze nog niks kunnen zeggen. Hij belt zijn moeder op en die komt er snel aan. Ze moeten na een tijdje allebei bij dokter Buis komen. Van hem horen ze dat zijn vader is overleden aan een hartaanval. Dan stort zijn hele wereld in. Paco denkt telkens dat hij het heeft gedaan. Daardoor werkt hij niet meer aan zijn bus, is hij geen dj meer en de verkering met zijn vriendin Floor gaat uit. Hij werkt zelf niet meer mee met zijn vrienden aan de site die ze samen zouden gaan maken. Hij ziet zijn vrienden bijna niet meer en hij heeft niet veel lol meer. Alleen door een paar biertjes kan hij even vergeten wat er is gebeurd. Yara zit ook in de problemen. Ze is verliefd op Paco maar ze denkt dat Paco haar niet mooi vind. Ze begint met afvallen. Eerst gaat het goed want ze maakt een schema maar het gaat steeds slechter. Ze eet niks meer en als ze iets eet gooit ze het eruit. Als ze een keer overgeeft in de snackbar hoort een meisje het. Yara zegt snel dat ze zich niet zo lekker voelt maar het meisje heeft haar door. Ze zegt dat dit veel makkelijker is en ze haalt een doosje laxeerpillen zien. Het gaat alleen maar slechter. Later kan Yara de gewoonste dingen niet meer doen. Ze denkt dat niemand het in de gaten heeft maar Sterre, haar beste vriendin, heeft het wel in de gaten. Ze vertelt het aan de moeder van Yara en die gaat naar Yara. Yara zegt dat ze beloofd het niet meer te doen maar ze doet het toch. Op een dag krijgt Paco een schuldgevoel tegenover zijn vrienden. Hij besluit nog een ding voor ze te doen en dat is liedjes voor de site te maken en installeren. Daarna gaat hij weg en hij heeft alles al ingepakt. Hij gaat dus eerst naar school want daar zijn zijn vrienden. Als hij in de gang loopt ziet hij in eens iemand liggen. Als hij dichterbij komt ziet hij dat het Yara is. Hij gaat snel naar de lerarenkamer om het te vertellen. Maar daar komt hij niet in want ze zeggen dat hij moet wachten tot de vergadering af is. Dan denkt hij er aan wat zijn vader gezegd heeft: ‘Je mag alleen autorijden als je daarmee een leven kan redden’. Paco pakt snel de autosleutels uit de jas van meneer Sulders. Hij pakt Yara op en legt hij op de achterbank. Hij rijdt zo snel mogelijk naar het ziekenhuis. Als ze bij het ziekenhuis zijn gaat het allemaal hetzelfde als bij zijn vader. Weer wil geen arts zeggen hoe het gaat. Hij belt eerst school om te zeggen over de auto. Dan belt hij uit paniek zijn moeder maar die is niet thuis en hij spreekt de voicemail in. Later dankt hij dat het stom is dat hij alleen aan zich zelf had gedacht en dat hij de moeder van Yara moest bellen. Maar dat is al gedaan door een verpleegster. Dan komt in eens meneer Sulders met twee agenten binnen. Ze vragen hem allemaal vragen en hij kan niet eens uitspreken. Opeens staat Pieter Groen achter hem en hij zegt dat hij de auto heeft meegenomen. Paco staat ervan te kijken, want hij mag Pieter Groen niet en dat heeft hij ook wel laten merken. Paco ging nog even kijken naar Yara, want hij was wel benieuwd wat er nu was gebeurd. Yara had hem gevraagd of hij morgen weer langs wou komen en dat wou hij wel. Hij was van plan om vandaag weg te gaan maar dat doet hij dus niet. De volgende dag gaat hij weer naar Yara toe. De dagen die daarop volgen gaat hij ook naar Yara toe. Hij vertelt Yara dat het zijn schuld is dat zijn vader dood is, dat als hij zijn mobieltje bij zich had dat ze dan wel op tijd waren geweest en dat hij dus allemaal zijn schuld is. Op een dag zit Yara in een rolstoel en zij vraagt aan hem of hij haar naar de vijfde verdieping wil drukken. Paco doet dat en ziet dat het de afdeling is waar zijn vader is geopereerd. Ze gaan naar dokter Buis en dokter Buis vertelt dat Yara alles heeft gezegd. Eerst is Paco boos, maar hij luistert naar het verhaal van dokter Buis. Dokter Buis vertelt hem dat het niet zijn schuld is dat zijn vader dood is. Hij vertelt hem dat zijn vader nog leefde toen hij in het ziekenhuis aankwam. Hij zei dat zijn vader de klap op zijn hart niet kon verdragen en dat hij daarom is overleden. Bij Paco valt er nu een enorme last van zijn schouders. Met Yara gaat het ook steeds beter. Yara vertelt Paco dat ze niet bij haar moeder in de makelaardij wil werken, maar dat ze naar de Kunstacademie wil. Als Paco een keer met haar naar de cadeau shop wil ziet hij haar moeder en zegt tegen haar dat ze het nu tegen haar moeder moet zeggen. Yara gaat met haar moeder naar een restaurantje en vertelt het haar. Haar moeder vat het helemaal niet verkeerd op en ze zegt tegen Yara dat het mag. Yara is heel blij. Als Yara met Paco weer naar haar kamer in het ziekenhuis gaat, moet Paco haar in bed tillen en het werd stil en ze kusten. Nu hadden Paco en Yara verkering. Yara was weer gelukkig, want ze had nu de jongen waar ze al een hele tijd verliefd op was. Paco was ook blij, omdat hij van zijn schuldgevoel af was en hij had verkering met Yara het meisje waar hij voor Floor verliefd op was. Plaats: Garage Paco’s vader: Hier brengt Paco veel tijd door, in het begin met zijn vader, ook omdat hij daar een oude bus heeft staan die hij helemaal opknapt om later zelf in te rijden, want daar droomt hij van. Zeker als Paco’s vader is overleden brengt hij er veel tijd door, om het te verwerken. Café ‘schuim’: Daar gaan ze vaak naar toe als ze wat te vieren hebben

Kelder: Hier zitten ze als ze bezig zijn met de website, of als ze gewoon gezellig willen praten met elkaar. Maar de kelder wordt voornamelijk gebruikt voor het maken van de website van supertape
Paco thuis: Paco’s moeder is hier veel als ze niet werkt. Na de dood van zijn vader komt Paco nauwelijks meer in huis, omdat hij vindt dat zijn moeder de dood van zijn vader niet op de goede manier verwerkt. School: Daar moeten ze gewoon elke dag naartoe, ook worden er wel eens schoolfeesten gegeven waar Paco moet draaien. Na school gaan ze vaak naar de kelder om aan hun website te werken. Alleen Paco komt na de dood van zijn vader bijna niet meer op school. Hockeyclub: Daar gaan ze naartoe als ze weten wat Floor heeft gedaan, dan zorgen ze er ook gelijk voor dat Floor alles terug draait wat ze heeft aangericht, en ze vragen het geld terug wat ze had geïnd bij de diverse scholen en clubs en wat eigenlijk voor Paco was bestemd. Spanning: Het verhaal begon met een gezellige tijd met Paco en zijn vader, waarschijnlijk omdat zijn vader later dood ging. Dat Paco’s vader dood ging is het belangrijktste probleem in het boek. Er is een gesloten einde met een goede afloop. Carry Slee heeft de spanning opgeroepen door mooie woorden te kiezen. Is uitgekomen wat je van tevoren van het verhaal verwachten? Een beetje, ik had niet verwacht dat het zo’n emotioneel boek zou zijn, ik had echt de tranen in mijn ogen staan van de dingen die er allemaal waren gebeurt. Bevat het verhaal genoeg gebeurtenissen om je te blijven boeien? Ja! Ik vind dat het boek me de hele tijd blijft boeien. Er gebeurt van alles in het boek en dat maakt het leuk en spannend. Kun je je goed verplaatsen in de problemen en gedachtewereld van de verhaalpersoon? Ja ik kan me goed verplaatsen in de gedachtewereld van de verhaalpersoon. Ik weet niet waarom maar als ik het boek eenmaal aan het lezen ben dan kan ik me echt meeleven met het verhaal.! Heeft het verhaal een ingewikkelde opbouw? Hoe komt dat? Nee, ik vind dat het een logisch boek is. Het is niet ingewikkeld alles volgt wel een beetje op elkaar.
Zijn de zinnen makkelijk te lezen en bevat het verhaal weinig moeilijke woorden of juist niet? Ik vond dat het boek makkelijk te lezen was en iedere keer áls er een moeilijk woord in stond of áls er een moeilijke zin in stond, stond het later uitgelegd of als je doorlas dan wist je wel wat ze bedoelde. Zoek of schrijf drie gedichten die passen bij dit verhaal. Beschrijf per gedicht waarom het er goed bij past. Geef daarbij voorbeelden uit het verhaal. *Alleen verder? Afscheid nemen is loslaten, en toch nog iets van die persoon of plek (waar je geweest bent) in je houden. Je kunt iemand niet vasthouden. Je moet afscheid nemen ook niet als iets droevigs zien, eerder als blijdschap. Die mens, die plek, laat iets in jou achter, opdat jij er verder mee kunt. Je kunt blij zijn omdat je rijk bent dat je die persoon hebt mogen ontmoeten dat je op die plaats bent geweest en er vol van bent. Afscheid nemen is dag zeggen en proberen alleen verder te gaan met de steun die je gekregen hebt. Dit past goed bij Paco omdat hij veel moeite heeft met het verwerken van de dood van zijn vader. *Een lange weg, Een lichaam dat bestaat uit delen. Een lichaam in gebruik door velen. Allemaal anders en toch een. Dat lukt niet meteen. Het is een lange weg te gaan, waar je zomaar, pardoes, voor komt te staan. Op de toekomst gericht: het eind is misschien in zicht!!!! Dit gedicht is heel toepasselijk voor Yara, ze heeft een eetprobleem en weet niet meer wat ze er mee aanmoet, uiteindelijk beland ze in het ziekenhuis. *Je bent gekomen in mijn leven
Jij hebt mij al zoveel gegeven
Hierboven zijn ze mij aan 't verwennen, dacht ik, Toen ik jou leerde kennen
Ik ben nu tevreden, heel blij
Met een vriendin zoals jij er bij
Kon ik het je maar zeggen
Je het even uitleggen
Hoeveel jij wel voor mij betekent
Jouw naam staat in mijn hart getekend
Jij hebt altijd een luisterend oor
Onze vriendschap, daar doe je alles voor
Als ik het even niet meer weet
Dan geef jij mij raad
Je staat altijd klaar voor een goede daad
Ik wil je gewoon laten weten
Dat ik dit niet zal vergeten
En als je met iets zit
Moet je 1 ding weten
En dat is, Ik zal je helpen

Dag en nacht
No matter what
Want onze vriendschap
Will never be apart
Dit gedicht pas goed bij alle vijf de vrienden, ze gaan goed met elkaar om en proberen elkaar zo veel mogelijk te helpen. Ook als Paco zich afsluit proberen ze hem nog te helpen er weer bovenop te komen. Bedenk 4 andere titels voor het verhaal en bespreek waarom die titels er ook goed bij zouden passen. Problemen – Paco heeft veel problemen met het verwerken van de dood van zijn vader en sluit zich af van alle anderen, om zijn problemen te vergeten gaat hij drinken, waardoor hij eigenlijk nog meer in de problemen komt. Ook Yara heeft een probleem, ze wil graag dunner worden om haar onzekerheid te verbergen, daarin gaat ze zo ver dat ze een eetziekte krijgt en in het ziekenhuis beland. Op school heeft vooral Lucas problemen met Sulders, zijn leraar, die houdt er namelijk helemaal geen rekening mee dat hij dyslectisch is en dus veel woorden verkeerd schrijft. Help!! – Paco heeft hulp nodig om de dood van zijn verwerken en Yara heeft een eetprobleem waar ze niet in haar eentje mee kan stoppen. Ze hebben dus allebei veel hulp nodig en vooral veel steun van vrienden om er weer bovenop te komen. Alleen... - Paco wil met niemand meer iets te maken hebben als zijn vader is overleden en sluit zich helemaal af van alle anderen, hij sluit zich op in de garage van zijn vader en gaat aan de drank. Ook Yara wil haar verlegenheid niet aan haar vrienden laten merken, daarom houdt ze het voor zichzelf. Maar doordat ze dat doet belandt ze zover in een diep gat dat ze er niet meer zelf uit kan komen, het eten wordt voor haar een obsessie en uiteindelijk is dat bijna het enige waar ze nog aan kan denken. Vrienden? Voor altijd!!! – Ondanks dat Paco zich afsluit van zijn vrienden en omgeving, proberen ze hem toch te helpen. Ook Yara wordt er weer bovenop geholpen door de steun van haar vrienden. Het kost ze veel moeite, maar een vriend laat je niet in de steek! En zo komt het aan het eind toch allemaal weer goed. Informatie over de auteur of regisseur: Carry Slee werd in 1949 geboren in Amsterdam. Toen ze een kleuter was, plakte ze zelf al boekjes. Ze schreef ze vol met krulletters en onder het schrijven verzon ze dan een verhaal. Als ze klaar was met verzinnen zette ze haar knuffels en poppen in een kring en las hun zogenaamd voor. Ze had ook een bibliotheekje op haar kamer met de boekjes die ze zelf had gemaakt. Haar knuffels kregen dan een kaart en dan mochten ze twee keer in de week een boekje uit de bibliotheek komen lenen. En als ze het terugbrachten, moesten ze vertellen waar het over ging. En dat verzon Carry natuurlijk allemaal zelf. Ze verzon niet alleen thuis verhaaltjes, maar ook op school. Je snapt dat haar juf dat niet zo erg leuk vond. Dan kreeg ze straf. Maar als ze nu een verhaal verzint, krijgt ze helemaal geen straf, en soms wint ze nog een prijs ook. Docent drama - Carry wilde schrijfster worden, maar toneel vond ze ook heel leuk en ze kon niet kiezen. Een lerares van de middelbare school raadde haar aan zich eerst met toneel bezig te houden. ‘Schrijven kun je altijd nog, als je oud bent,’ zei ze. Carry volgde haar raad op en ging na de middelbare school naar de Academie voor Expresssie door Woord en Gebaar in Utrecht. In 1975 slaagde ze voor deze opleiding. Ze werd dramadocent in het middelbaar onderwijs. Haar schrijverskwaliteiten kwamen toen goed van pas, want samen met haar leerlingen bedacht ze verhaallijnen waar ze vervolgens compleet uitgewerkte toneelstukken van maakte. De toneelstukken werden, vaak met groot succes, opgevoerd door de leerlingen. Keetje Karnemelk - Carry heeft twee dochters, Nadja (1979) en Masja (1981) die haar grootste inspiratiebron vormen. Toen haar dochters nog jong waren, bedacht Carry verhalen voor hen waarin Keetje Karnemelk de hoofdrol speelde. ‘Die verhalen moet je opschrijven, mam,’ zeiden ze en toen heeft Carry ze naar de Bobo gestuurd. Ze werden geplaatst en vanaf dat moment is Carry schrijfster geworden. Martine Schaap, de uitgeefster van Van Holkema en Warendorf, belde Carry op en vroeg haar een boekje voor kleuters te schrijven. En dat werd Rik en Roosje. Het kwam in 1989 uit. En vanaf dat moment kon Carry niet meer ophouden met schrijven. Inmiddels is ze fulltime auteur en zijn er al 50 boeken verschenen. Ook moeilijke onderwerpen - Carry schrijft voor kinderen van alle leeftijden. Soms zijn haar boeken gebaseerd op dingen die echt gebeurd zijn; in andere gevallen zijn de verhalen verzonnen. Carry Slee schrijft taal die kinderen aanspreekt. De situaties die ze beschrijft zijn heel herkenbaar en de personages zijn zo goed uitgewerkt dat de lezer zich makkelijk kan inleven. Haar boeken zijn altijd spannend en zo geschreven dat je ze in een keer uit wilt lezen. In haar boeken durft Carry ook over moeilijke onderwerpen als homoseksualiteit, pesten en scheiden te schrijven. Door haar humoristische en luchtige stijl worden haar boeken nooit te zwaar. Ze schrijft eerlijk over het feit dat ouders twijfelen en niet altijd op iedere vraag een antwoord weten. Zo probeert zij kinderen aan te sporen om problemen op een creatieve en fantasierijke manier het hoofd te bieden. Ze zorgt er ook voor dat kinderen lezen leuk gaan vinden. Dat vind Carry nog het allerbelangrijkste. Dat komt doordat ze vroeger lezen zelf ook heel fijn vond. Ze was lid van het Oranje Hof, een bibliotheek in Amsterdam, en las wel drie boeken per week. Maar toen ze naar de middelbare school ging, bestonden er nog niet zo veel mooie boeken voor jongeren. Ze moest van haar lerares Nederlands Karakter van F. Bordewijk lezen, terwijl ze nog maar twaalf was! Het is een prachtig boek, maar wel voor volwassenen. Carry vond het zo saai, dat ze in geen jaren meer een boek heeft aangeraakt. Boeken voor volwassenen – Carry Slee heeft inmiddels ook een prachtige roman geschreven voor volwassenen. Het boek Moederkruid is een groot succes. In Moederkruid registreert Carry door de ogen van een kind wat er gebeurt als angst te groot wordt om te dragen. In een ingehouden stijl, wars van sentimentaliteit en effectbejag, beschrijft ze de pijn en tragiek van opgroeien in onveiligheid. De tweede roman voor volwassenen zal in het najaar van 2002 verschijnen. Het is een vervolg op Moederkruid en het heet Dochter van Eva.