Titel: Joe Speedboot
Auteur: Tommy Wieringa 1. Algemene gegevens Uitgever: De Bezige Bij
Jaar uitgave: 2005-2006
Druk: eerste druk 2005 mijn druk 2006
Gerne: Roman 2. Motivatie voor je boekenkeuze Ik heb voor dit boek gekozen omdat ik er veel over heb gehoord (van vrienden, kennissen en in de krant stond een artikel). Ze zeiden dat dit een leuk boek was. Ik heb het boek gekregen en heb het in 4 dagen uitgelezen. Ik vond het een heel leuk boek vandaar dat ik er nu mijn boekbespreking over doe. 3. Eerste indruk (gebruik de beoordelingswoorden) Saai, geloofwaardig, droevig, zielig, gevoelig, zet me aan het denken. Toen ik het boek begon te lezen vond ik er niks aan. Op het begin gebeurde er niks en was het eigenlijk nog niet echt een verhaal. Maar naarmate ik verder las werd het steeds leuker, en kwam er ook echt een verhaal in. Toen werd het echt leuk en kon ik niet meer stoppen met lezen.
4. Samenvatting, analyse en interpretatie. a. Thema Het boek gaat over een gehandicapte jongen, Fransje Hermans die maar een van zijn armen kan gebruiken. Alles wordt verteld vanuit hem. Alles wat hij meemaakt wordt verteld op een mooie manier. Maar juist omdat hij niet kan praten is het interessant om te lezen. Alles wordt heel mooi en uitgebreid omschreven. b. Titelverklaring Het boek gaat over Fransje Hermans. Op een dag komt er een jongen in het dorp wonen, Joe Speedboot. Fransje en Joe worden vrienden, echte vrienden. Het boek gaat over Fransje maar omdat Joe z’n beste vriend is gaat het boek ook over Joe. Bovendien, Joe is Fransjes wereld. Als Joe zou weggaan zou het leven van Fransje waarschijnlijk geen zin meer hebben. Joe Speedboot is natuurlijk niet z’n echte naam, maar de echte naam moet geheim blijven vindt hij. Pas helemaal aan het eind van het boek komen ze erachter wat zijn echte naam is: Achiel Stephaan. c. Motto en mottoverklaring. Het motto van de roman luidt: “Er wordt gezegd dat de samoerai een tweevoudige Weg heeft van het penseel en het zwaard.” Het motto keert ook terug in de twee grote delen van de roman: Penseel en Zwaard. Fransje Hermans is een grote bewonderaar van de samoerai en hij leest het boek van Miyamato Mishashi. Hij haalt diverse citaten aan uit het boek van de oude samoeraistrijder. Die hij vooral gebruikt tijdens zijn wedstrijden bij het armworstelen. Deze samoeraistrijder heeft in zijn leven geen enkel gevecht verloren. In het deel Penseel tekent verteller Fransje alle gebeurtenissen in het dorp zo goed mogelijk op, in de hoop er later profijt van te hebben. Zijn droomvriendin PJ vraagt een keer of ze zijn dagboeken mag lezen: er is een hele wand vol met schriften in zijn kamer. Na de desillusie voor Tommy aan het eind van dit deel gaat hij in deel II de weg van het Zwaard op. Hij beschrijft geen gebeurtenissen meer op in zijn dagboeken, maar gaat zich als armworstelaar (de strijd,) ontwikkelen: de tweede weg van de samoerai: die van het zwaard. d. Samenvatting De roman is opgebouwd in drie delen: Penseel (blz. 9-197) Zwaard (blz. 201-308) En toen (blz. 311-317) (een soort nawoord) Penseel: Fransje Hermans (14) ontwaakt uit een coma van 220 dagen. Hij is, op zijn rechterarm na, helemaal verlamd en kan nauwelijks meer praten. Later in het boek wordt duidelijk wat voor ongeluk hij heeft gehad: hij is overreden door een trekker, omdat hij in het gras lag toen ze gingen maaien. Hij woont in het kleine Nederlandse dorpje Lomark. Tijdens zijn coma is de jongen Joe Speedboot in Lomark komen wonen, Fransje hoorde zijn familie er rond zijn bed al over praten. Joe zet het hele dorpje op stelten door het overal plaatsen van bommen. De achternaam van Joe is eigenlijk Ratzinger. Tijdens het verhuizen naar Lomark boort de verhuiswagen zich in het huis van de belangrijkste familie van Lomark, de familie Maandag. De vader van Joe komt hierbij om, dus Joe is alleen nog met zijn moeder Regina en zusje India. Fransje ondervindt een hevige aantrekkingskracht tot Joe en ziet hem als een soort verlosser. Hij houdt Joe en zijn vriend Christof Maandag, en later ook Engel Eleveld, dan ook goed in de gaten. Na verloop van tijd hoort ook Fransje bij dit vriendengroepje. Op zijn vijftiende gaat Fransje in het tuinhuis achter zijn huis wonen, hier begint hij met het opschrijven van alles waarvan hij weet dat het gebeurd is. Hier houdt hij een enorme stellage met dagboeken aan over. Na een tijdje komt de Zuid-Afrikaanse Picolien Jane, PJ, samen met haar ouders in Lomark wonen. Fransje is, net als alle andere jongens behalve Joe en Engel, meteen smoorverliefd op haar en zal dit de rest van zijn leven blijven. Fransje is erg geïnteresseerd in samoerai. Hij leest erg veel in Musashi’s boek, dit is een samoerai die in zijn hele leven nog nooit een gevecht heeft verloren en die al zijn bevindingen heeft opgeschreven, Fransje gebruikt dit boek als een soort handleiding. Omdat het gerucht de ronde gaat dat de moeder van PJ een nudist is besluiten de vier jongens een vliegtuig te bouwen, dit is de enige manier om haar naakt te zien. Ze voeren dit plan uit en uiteindelijk doet het vliegtuig het echt. De moeder van Joe gaat op vakantie naar Egypte, hier ontmoet ze Mahfouz Husseini, hij komt naar Nederland en trouwt met Regina Ratzinger. Hiermee wordt hij Joe’s stiefvader, met de bijnaam Papa Afrika. Fransje kan best goed met hem opschieten, Papa Afrika vertelt en hij luistert. De moeder van Joe is weer helemaal gelukkig. Later bouwt Papa Afrika een feloek, een Egyptische boot. Na de tewaterlating zeilt Papa Afrika weg met deze boot, hij komt nooit meer terug omdat hij zo’n heimwee had naar zijn eigen land. Regina is ontroostbaar. Nadat Fransje is geslaagd voor zijn eindexamen wordt hij, op aandringen van zijn vader, brikettenperser. In de achtertuin wordt een werkplaatsje gemaakt en hij wordt door zijn vader, die de briketten verkoopt, betaald. Alle andere kinderen die geslaagd zijn gaan studeren en op kamers wonen in de steden. Fransje blijft alleen achter. Een paar maanden later komt Joe weer terug, de opleiding was niks voor hem. Hij had een tijdje bij PJ, de grote liefde van Fransje, gewoond in Amsterdam. PJ heeft een nieuwe vriend, een schrijver genaamd Arthur Metz. Dat Joe terug is betekent meteen weer een nieuw raar plan. Joe oppert dat Fransje armworstelaar moet worden. Omdat Fransje alles met zijn rechter arm doet, inclusief het voortbewegen van zijn rolstoel, is deze arm enorm groot en sterk geworden. Fransje vindt het idee niks, maar als ze korte tijd later naar de sloop van zijn vader gaan ziet Fransje in zijn kantoor tegen de muur al zijn briketten staan. Het blijkt dus dat deze nooit verkocht werden, maar om Fransje iets te doen te geven en uit medelijden bleef zijn vader dit volhouden. Zwaard: Na de desillusie van de papierenbriketten rest Frans nog naar een ding: hij zal armworstelaar worden. Joe zal hem daarbij begeleiden als zijn manager en trainer. Op twee manieren bereidt Frans zich voor. Op mentaal gebied door het lezen in het boek van de samoerai, Het boek van de vijf ringen. Deze strijder heeft namelijk een aantal adviezen opgeschreven om de tegenstanders te kunnen verslaan. Op fysiek gebied traint hij tegen de dommekracht Hennie Oosteloo, die hij na een aantal trainingen gemakkelijk de baas kan. Het eerste wedstrijdoptreden is in Luik, waar hij verrassend tot de finale weet door te dringen. Vijfduizend gulden is zijn prijzengeld en Joe neemt daarvan de helft. Fransje geeft 1000 gulden aan zijn moeder, die het geld eigenlijk niet wil aannemen. Frans weet inmiddels wat hij fysiek tekort komt en gaat zijn armkracht nog meer ontwikkelen: hij weigert nog de spuit met doping, maar hij accepteert wel hormonenpreparaten als voedselsupplement om zijn spierballen in zijn ene arm nog wat meer op te blazen. Intussen is ook PJ teruggekeerd uit Amsterdam waar ze met de schrijver Arthur Metz verkeerde. Aangezien die zijn handen niet kan thuishouden, verlaat ze hem en keert terug naar Lomark. Nu zijn ze vaak weer met zijn drieen: Joe, Frans en PJ. Frans is in training voor wedstrijden in Rostock. PJ geeft aan dat ze wel meewil naar die wedstrijden en aangezien Frans haar als zijn muze ziet (hij is nog steeds erg verliefd op haar) stemt hij erin toe. In Rostock gaat hij voor de overwinning en wanneer die hem ten deel valt, willen ze het vieren in die stad. Ze overnachten in een hotel: PJ krijgt een kamer alleen; Joe en Fransje zullen er een delen. Ze drinken nog flink wat alcohol en als Fransje ’s nachts weer wakker wordt, is het bed van Joe onbeslapen. Hij begrijpt dat Joe naast of op PJ ligt en is woedend van jaloezie. Het liefst zou hij hen beiden doden. Vanaf die tijd hebben Joe en PJ min of meer verkering. Joe vertelt veel van zijn ervaringen met PJ aan Frans. Alleen de seksdetails houdt hij voor hem verborgen. Frans wil hen beiden het liefst uit zijn systeem verwijderen. Joe is aan een volgend nieuw idee begonnen: hij wil met een shovel aan Parijs-Dakar deelnemen. Daartoe voert hij de machine flink op. Hij bouwt hem in dezelfde loods als waar hij in deel I het vliegtuig heeft gebouwd. Frans, PJ en Joe nemen weken later deel aan een toernooi voor armworstelaars in Halle. Als Joe naar huis belt, hoort hij dat Engel plotseling is overleden. Ze rijden halsoverkop naar huis waar ze vernemen dat Engel om het leven is gekomen, omdat er een hond die van een flat viel, op zijn hoofd terecht gekomen is. Ze wonen met zijn allen de begrafenis bij: de pastoor houdt zijn standaardpreek. Wanneer Frans na de begrafenis naar Radio I luistert, hoort hij een interview met de schrijver Arthur Metz over diens nieuw verschenen roman “Om een vrouw” Hoewel hij slecht formuleert, vermoedt Frans dat het een autobiografische roman is over PJ. Hij bestelt de roman en hij leest over de ervaringen van de schrijver met ene Tessel (PJ heet van haar achternaam Eilander) In Zuid-Afrika was ze door een opmerking van haar moeder bang voor het dik-zijn geworden en ze was in Nederland radicaal een andere weg ingeslagen. In Lomark zag ze dat ze populair was bij de jongens en ze wilde daarin zoveel mogelijk bevestigd worden. Daarom probeerde ze zo veel mogelijk mannen aan de haak te slaan. Tijdens de relatie die ze met Metz onderhield, had ze wel negen andere mannen gehad. Eigenlijk zou de roman “De hoer van de eeuw”moeten heten, maar daar wilde de uitgever niet aan. PJ leed aan boulimie en was in feite een onmogelijke vrouw om mee samen te wonen. Met de roman heeft Metz wraak genomen op het meisje van zijn dromen. PJ was in feite een monster. Seks was PJ ’s vervanging voor intimiteit. Het lezen van de feiten in de roman is toch wel een desillusie voor Frans en hij twijfelt eraan of hij het boek moet laten lezen aan Joe, maar die weigert dat. Hij wil haar gewoon meenemen naar Poznan, waar een groot internationaal armworstelaarstoernooi wordt gehouden en de wereldkampioen Islam Mansur aanwezig is. In de vierde ronde moet Frans tegen hem, maar de man is zo sterk dat hij zijn arm doormidden breekt. Nu kan Frans helemaal niets meer, want zijn sterke arm moet in het gips. Hij is dus helemaal aangewezen op Joe en PJ. Ze overnachten in een hotel en bij het vertrek moeten de paspoorten worden opgehaald. PJ kijkt naar de echte naam van Joe Speedboot en ziet dat zijn voornaam Achiel Stephaan is. Nogal begrijpelijk dat Joe zijn naam jaren geleden heeft veranderd: Achiel is zo’n onbenullige Vlaamse naam en daarom meteen de achilleshiel van zo’n originele jongen. Frans voelt veel schaamte omdat hij ook in het paspoort heeft gekeken en het vertrouwen van zijn vriend beschaamd heeft. Onder zijn oude naam is Joe eigenlijk gewoon naakt en heeft PJ macht over hem gekregen. Terug in Lomark gaat Joe weer verder aan de bouw van zijn shovel voor Parijs-Dakar. PJ verzorgt intussen Frans en tekent een afbeelding van Islam Mansur op zijn gips. Ze is nu zo dichtbij dat Frans een erectie van haar krijgt. Ze voelt in zijn kruis en trekt hem zachtjes af. Dan is de grote dag aangebroken dat Joe naar de rally afreist. De vader van Christof sponsort hem: hij heeft immers een asfaltfabriek en ook andere bedrijven uit Lomark sponsoren hem. Op RTL 5 is hij dagelijks via de tv te bewonderen en heel het dorp is trots op hem, want hij worstelt zich werkelijk met zijn shovel naar de laatste etappe. Dan is hij ineens spoorloos en alleen Frans heeft het in de gaten dat hij de laatste etappe naar Sharm- el- Sjeik, dat in de buurt van het dorp van Papa Afrika gelegen is, doelbewust verlaat. De daar achter te laten shovel is een geschenk van Joe Speedboot voor Papa Afrika. PJ heeft bij afwezigheid van Joe de gelegenheid te baat genomen om de dagboeken van Frans te lezen: ze leest natuurlijk ook dat Frans op haar verliefd is geweest. Ze wordt er zelf ook opgewonden van. Fransje brengt de roman van Arthur Metz ter sprake en zij vraagt Frans wie hij gelooft: Metz of haar? Fransje heeft weinig keus en daarna gaan ze voor de eerste keer met elkaar naar bed, wat een geweldige sensatie voor beiden blijkt. En Toen: Christof heeft PJ een keer gevraagd hem te vergezellen op een studentenfeest en daarna krijgen die twee een relatie. PJ zoekt natuurlijk naar meer vastigheid in haar leven. Ze blijkt zwanger te zijn en het komt tot een groot huwelijksfeest. Joe heeft het dorp uit rancune daarover verlaten en niemand verneemt meer iets van hem. Wanneer ze van haar schoonvader een paard krijgt, komt er plotseling een vliegtuig over zetten met een grote sleep waarop de tekst “ Hoer van de eeuw”. Joe heeft toch blijkbaar het boek gelezen. Bij het zien van de tekst kijkt PJ naar Frans. Want ondanks het feit dat ze met Christof trouwt, gaat ze nog altijd naar bed met Frans. Hij kan immers fantastisch vrijen. Misschien is het kind dat PJ draagt zelfs wel van hem. En zo gaat het leven in Lomark zijn gangetje. De E-981 is intussen aangelegd, met geluidschermen en al en achter die geluidsschermen gaat het leven in Lomark gewoon door. e. Personages De hoofdpersonen uit het boek zijn Joe, PJ, en Frans. Joe Speedboot (Achiel Stephaan) Joe is een typische jongen, onvoorspelbaar, avontuurlijk en een beetje gek. Hij heeft iets exotisch, Frans vindt hem op een nomadische steppenruiter lijkt, met een beetje scheve ogen. Hij komt Lomark binnen door met een auto Christof’s huis binnen te rijden, op twaalfjarige leeftijd. Hij maakt bommen, met een van die bommen blaast hij zelfs een deel van zijn eigen hand eraf. Later begint hij aan de bouw van een vliegtuig, waarmee hij zijn drang tot technische experimenten bevredigt. Joe Speedboot is natuurlijk niet zijn echte naam, in werkelijkheid heet hij Achiel Stehpaan Ratzinger, maar zijn zelfverzonnen geeft hem iets onoverwinnelijks, in het boek wordt bijvoorbeeld gezegd dat niemand naar zijn hand vroeg, die hij er met een misbom half had afgeblazen, omdat ze niet liever niet wilden weten dat Joe een stommiteit had begaan, dat stond hem niet. Frans heeft enorm veel vertrouwen in Joe, in het boek komen stukken voor waaruit de bewondering voor hem blijkt: ‘Hij was niet zozeer ene buitengewone jongen, hij was een kracht die vrijkwam. Je had verwachtingsvolle tintelingen in zijn buurt – er was een energie die vorm aannam in zijn handen, in een los verband toverde hij bommen, racebrommers en vliegtuigen te voorschijn en jongleerde ermee als een lichtzinnige tovenaar. Ik had nooit eerder iemand ontmoet bij wie het idee zo vanzelfsprekend leidde tot uitvoering, op wie angst en conventies zo weinig greep hadden. Hij durfde het onmogelijke te denken …’ Joe heeft weinig interesse voor meisjes, hij is meer geinteresseerd in fysica, dus wanneer het onderwerp van de vrienden op het nudisme van mevrouw Eilander komt, bedenkt hij het idee om een vliegtuig te bouwen, zo kunnen ze haar bewonderen. Hij heeft niet zozeer interesse in mevrouw Eilander maar het vliegtuig spreekt hem wel aan. Wanneer het vliegtuig af is, maakt hij als eerst een vlucht, met gevaar voor eigen leven, maar dat is niet iets wat Joe wat uit lijkt te maken, bang lijkt geen karaktereigenschap van hem te zijn. Wanneer zijn echte naam bekend wordt bij PJ en Frans verliezen ze een deel van hun bewondering voor hem: Later weet PJ Joe toch het hoofd op hol te brengen, hij is ontzettend verliefd op haar, maar aan het eind van het boek is dit omgeslagen en vliegt hij met het vliegtuig met een banier eraan waar “Hoer van de eeuw” op staat boven haar bruiloft, blijkbaar heeft ze hem met haar verraad toch wel pijn gedaan. Frans(je) Frans is een intelligente jongen die een grote fascinatie heeft voor de samoerais, dit wordt hem echter noodlottig, wanneer hij het lichaam van de rots oefent, samoerai techniek, liggend in een grasveld komt er een cyclomaaier langs die zijn borstkas verbrijzeld en hem daarmee voorgoed tot een rolstoel veroordeeld. Hij kan alleen zijn rechterarm bewegen, voor de rest is hij zwaar spastisch, praten kan hij ook niet. Toch gaat hij terug naar school, waar hij ondanks zijn handicaps toch zijn examen met een 7.8 gemiddeld weet te halen. Op school sluit hij vriendschap met Joe, wie hij in het geheim al lange tijd bewondert. Eerst is deze alleen bevriend met Christof, waardoor Fransje Christof enorm benijd, en altijd achter de twee aanrijdt om ze te bestuderen. In zijn rolstoel rijdt hij een beetje rond in het dorp, en zo ziet hij nog eens wat. Alle gebeurtenissen in zijn leven schrijft hij op in dagboeken, hij denkt er later misschien geld mee te kunnen verdienen als hij mensen precies kan vertellen wat er die en die dag is gebeurd in Lomark. Wanneer Joe Fransje vertelt dat hij moet gaan armworstelen, wil hij dit eerst niet. ‘ziedaar wat er gebeurt wanneer er op een dag iemand langskomt die je aanbiedt om je wereld een keer of tienduizend te vergroten; paniek. “Joe bood mij competitie aan. Ik, de man van buiten mededinging die zichzelf ongeschikt had geacht voor deelname aan de strijd, die zichzelf buiten de ring had geplaatst als waarnemer en commentator, werd gevraagd armpje te drukken. Ze zouden naar me kijken, me beoordelen en uitjouwen of aanmoedigen. Wat Joe deed was niet minder dan mij een plaats in de wereld aanbieden, een bewegingsvrijheid die ik niet kon overzien. Het was verschrikkelijk. Dus ik zei nee. Ik zei niet zozeer nee, ik klapte volkomen dicht. Alles moest blijven zoals het was, want zoals het was, was het goed. Als het niet goed was zou het wel anders zijn. Opeens verdedigde ik met bittere kracht de waarde van een verbouwd tuinhuis, een briketteninstallatie en een paar honderd vierkante meter bewegingsruimte.” Bijpersonen: PJ het meisje van Fransjes dromen

Fransjes moeder helpt Fransje
Fransjes vader belemmert Fransje
Fransjes broer (Dirk) belemmert Fransje
Papa Afrika (vader van Joe) helpt Fransje
Mevrouw Eilander (moeder van PJ) heeft niks met Fransje f. Taalgebruik en schrijfstijl De woorden zijn niet moeilijk, maar er zijn veel zinnen waardoor je even moet nadenken. Bijvoorbeeld de lange verhalen over de samoerai. Die zetten je erg aan het denken. De schrijver gebruikt bijna geen scheldwoorden, als Joe naar bed is geweest met PJ haat Fransje hem, maar hij gebruikt zelfs in gedachten bijna geen scheldwoorden. g. Plaats tijd en ruimte. De roman speelt in de laatste jaren van de vorige eeuw. Er wordt op blz. 50 verteld dat PJ, een Zuid-Afrikaans vriendinnetje, in januari 1993 naar Nederland is gekomen en bij Fransje Hermans in de klas komt. Dat is de derde klas van de middelbare school. Na het eindexamen drie jaar later blijft Fransje in Lomark en gaat PJ studeren in Amsterdam, waar ze een relatie met de schrijver Arthur Metz heeft. Daarna keert ze terug naar Lomark om met Joe en Fransje mee te gaan naar de armworstelwedstrijden in Europa. Toch zijn er geen duidelijke aanwijzingen voor een bepaald jaar: wel zorgen passages over internet, de nieuwe aanleg van een rijksweg de E981 voor een schijn van actualiteit. Er wordt in ieder geval een periode van ongeveer tien jaar beschreven. Het dorp waar de gebeurtenissen plaatsvinden, is het niet bestaande Lomark, vlakbij het eveneens fictieve Westerveld. Het verhaal wordt vrijwel geheel chronologisch verteld. Er zijn nauwelijks flash backs aan te wijzen. De verteltijd is ongeveer vijf uur en de vertelde tijd neemt in ieder geval een jaar of tien in beslag. Tussen deel II en deel III ligt een periode van enkele jaren: dat gedeelte wordt dus discontinu verteld. h. Opbouw structuur en spanning. Indeling van het boek

Het boek telt 317 bladzijden. Het boek is verdeeld in hoofdstukken zonder kenmerken. Dus gewoon een open ruimte tussen bepaalde stukken. Spanning van het verhaal
Het boek begint met Fransje die wakker word uit zijn coma. Ik vind dat persoonlijk een heel mooi begin, want dan wil je wel doorlezen. Ook ben je meteen nieuwsgierig hoe het gebeurt is. Op het begin gaat het boek eigenlijk nog nergens over, totdat Joe in het dorp komt wonen. Dan vinden er bijvoorbeeld ontploffingen plaats. Dan komt PJ in het dorp wonen, Fransje is meteen verliefd op haar. Maar er komt pas echt verhaal in, hetgaat pas echt ergens over als Joe Fransje vraagt of hij armworstelaar wordt. Vanaf dan gaat het over trouw, liefde maar ook om actie tijdens de wedstrijden. Het boek is niet spannend, totaal geen spanning, dan zou het eerder over liefde gaan. Want op bepaalde momenten kan je niet stoppen met lezen, bijvoorbeeld als Fransje en PJ gaan vrijen. Op dat soort momenten moet je wel doorlezen, want het is cruciaal voor het verloop van het verhaal. Op het begin van het boek is het nog niet zo leuk, want dan gaat het nergens over, maar naarmate het boek vordert wordt het steeds leuker om erin te lezen, dit is ook een soort van spanning. Want je wilt niet stoppen omdat je wil weten wat er daarna gebeurt. Dit vind ik ook een soort spanning. Je wilt bijvoorbeeld perse weten wat er gebeurt als Fransje alleen is met PJ op een geladen moment. i. Perspectief Het boek wordt vertelt door Fransje dus vanuit de ik-persoon. 5. Informatie over de auteur Tommy Wieringa (1967) debuteerde in 1995 met de roman Dormantique’s manco. Zijn tweede roman Amok verscheen in 1997. In april 2002 verscheen zijn derde roman Alles over Tristan bij De Bezige Bij. In de muziekgroep 'Donskoy' experimenteerde hij met poezie en muziek. In het voorjaar van 1998 verscheen van Donskoy de eerste en tevens laatste cd, 'Beatnik glorie'. Voor de VPRO schreef hij het scenario voor de korte film 'Laatste wolf', uit de serie 'Goede daden bij daglicht'. Wieringa is een veelgevraagd podiumspreker en kan zowel op kleine podia als in theaterzalen goed uit de voeten. Hij trad onder meer op tijdens de festivals Crossing Border, Winterschrift, Double Talk, De Nachten (Antwerpen) en Lowlands. Hij werd net als Rutger Kopland, Marc Reugebrink, Hannie Rouweler geboren in het Twentse Goor. Hij studeerde geschiedenis te Groningen en later journalistiek te Utrecht. En hij heeft ondermeer als aanstekerverkoper en als lokettist bij de spoorwegen gewerkt. Met Arjan Witte was hij de oprichter en met Witte en Ruben van Gogh is hij redacteur van het tijdschrift 'Vrijstaat Austerlitz'. Van 'Vrijstaat Austerlitz' verschenen vier nummers op papier (1997-1999); het vijfse nummer is als internettijdschrift verschenen in 2001. Reisverhalen van zijn hand verschenen in onder andere 'De Volkskrant' en 'Rails'. Gedichten van zijn hand verschenen eerder in o.a. 'De Rottend Staal Nieuwsbrief', Rottend Staal Online, 'De Opkamer' en in enkele bloemlezingen. Hij schreef hoorspelen voor KRO-Radio en publiceert een wekelijkse column in het dagblad 'Spits!'. Ook schreef hij journalistieke artikelen voor 'Vrij Nederland'. 6. Grondige beschrijving van mijn leeservaringen a. opbouw van het boek Ik vind dat dit boek zich goed opbouwt, op het begin is het saai maar naarmate het verhaal vordert wordt het steeds leuker. b. Gebeurtenissen Alle gebeurtenissen zijn zeer geloofwaardig, behalve een en dat is wanneer Engel een hond op zijn hoofd krijgt die van een flatgebouw is gevallen, dat vond ik niet helemaal geloofwaardig omdat het gewoonweg niet kan. c. Taalgebruik Wieringa gebruikt makkelijke taal, makkelijk te begrijpen en dat vind ik wel fijn. Er komen bijna geen scheldwoorden voor. Sommige dingen hadden wel iets harder uitgedrukt kunnen worden. Bijvoorbeeld als Fransje heel jaloers is op Joe.
d. Personages De personages zijn mooi uitgezocht vind ik. Joe Speedboot de naam die hij zelf heeft verzonnen. Vindt ik goed bedacht. Fransje, die zijn leven als een stoelganger moet lijden, dit is weer eens een ander soort hoofdpersoon. Ook al deelt Fransje deze met Joe. e. Geloofwaardigheid Ik vind de meeste gebeurtenissen zeer geloofwaardig. Het hele boek vind ik eigenlijk al geloofwaardig. Je leeft heel erg met Fransje mee als hij weer iets ergs meemaakt. Ik kon bijvoorbeeld niet in slaap komen na sommige gebeurtenissen, als ik ‘s avonds las (soms). f. Eind mening (conclusie) Ik vind dit een HEEL leuk boek en raadt het aan iedereen boven de 13 aan.