Piercings & parels door Maren Stoffels

De schrijver van het boek Piercings en Parels heet Maren Stoffels. Ze is geboren op 13 januari 1988 geboren in Nederland in Amsterdam. De titel van het boek is Piercings en Parels
Het boek heet Piercings en Parels omdat het verhaal over 2 hele verschillende meisjes gaat: een ‘huppelkut’ die meestal parels draagt en een ‘alto’ die meestal piercings hebben, vandaar de titel. Het genre dat ik heb gelezen is: schoolverhaal en een probleemboek omdat het verhaal zich grotendeels afspeelt in school en er ook een probleem centraal staat namelijk anorexia. Ik heb dit genre gelezen omdat ik hou van probleemboeken omdat meestal daar duidelijk beschreven wordt hoe de hoofdpersoon er over denkt en hoe ze zich voelt. Ik heb er ongeveer 3 uur over gedaan om het boek uit te lezen
Tussen het begin en het eind van het boek verloopt ongeveer 2 maanden

Het boek is geschreven in een chronologische tijdsvolgorde
Het thema van het boek is vriendschap ‘Vertel nou!’ Zeur ik. Roosemarijn heeft een geheim voor me. Hieruit blijkt dat het in de ik vorm is geschreven. Deze zin staat op bladzijde 1
Het verhaal speelt zich af op school en op de computer. Het verhaal kan echt zijn gebeurd omdat de liefdes en de problemen ( vriendin die lesbisch is, anorexia en pesten) ook in het echt voorkomen. Het boek speelt zich af in het heden dat kun je zien aan de volgende voorbeelden: computers hebben we nog niet zo lang, net als mobiele telefoons. De hoofdpersoon in het verhaal is: Sofie. Sofie draagt alternatieve kleding en heeft dreadlocks. Ze is een aardig persoon maar ook onzeker en bezorgd over haar vrienden. Ze kan ook erg hard uit de hoek komen. In het boek spelen nog 2 bijpersonen een belangrijke rol. Dat zijn Floor en Roosmarijn. Floor is een knap meisje dat veel zelfvertouwen uitstraalt maar dat helemaal niet heeft. Roosmarijn ziet er een beetje onverzorgd uit. Ze is erg onzeker maar is wel een hele goede vriendin. Sofie en Floor zijn 2 goede vriendinnen die elkaar hebben ontmoet op een vakantie. Nu emailen ze elkaar over wat er gebeurt. Sofie heeft een relatie met Tygo. Roosemarijn heeft een geheim voor Sofie dat ze niet wil vertellen omdat ze zich schaamt. Ze valt de vriendin van Stefan haar broer aan omdat ze jaloers is dat ze zo close met elkaar zijn, en zij niet hetzelfde met Tygo heeft. Ze gaat hierover nadenken en vraagt zich wel af of ze nog wel verliefd is op Tygo. Terwijl Tygo tegen haar zegt dat hij haar zo leuk vindt en dat hij best wel oud met haar zou willen worden. Na lang nadenken heeft ze besloten dat ze Tygo minder leuk vindt en Menno, haar vakantievriendje, eigenlijk veel leuker vindt en maakt het uit met Tygo. Ze doet dit zonder te weten een dag voordat ze hoort wat het geheim van Roosemarijn is. Het geheim van Roosemarijn is dat ze verliefd is op Sofie. De hele school hoort hiervan en keert zich tegen haar en denken dat ze het heeft uitgemaakt met Tygo haar exvriend omdat ze verliefd zou zijn op Roosemarijn. Dit alles is echter niet waar ze heeft het uitgemaakt met Tygo omdat ze Menno leuk vindt. Ze laat Roosemarijn als een baksteen vallen omdat ze het moeilijk vindt en tijd nodig heeft om het te verwerken, en ook om het gepest op te laten houden, maar ze doet juist Roosemarijn er een groot verdriet mee. Uiteindelijk komt de vriendschap er toch nog goed uit. Maar met haar juf komt ze tot een oplossing en laat 2 populaire meisje met elkaar zoenen en de pesterijen houden op omdat ze niet meer de enige is. Er komt ook nog bij dat haar goede vriendin Floor steeds minder gaat eten omdat ze zichzelf dik vindt. Uiteindelijk belandt ze in het ziekenhuis aan de sondevoeding en moet een tijd daar blijven en aansterken maar toch vindt ze het vreselijk dat ze nu eten binnenkrijgt en wil het liefst doorgaan. Door een opstel van Sofie ziet ze in dat ze het heel erg slecht met haar gaat. Ze verandert volledig en wil weer beter worden. Het boek heeft een open einde. Ik vind het boek een goed einde hebben omdat het toch veel dingen afsluit en maar met 1 ding verder gaan. Ik vind het goed dat het boek (deels) realistisch geschreven is. Ik kan mij dan ook meer kan inleven in de personen van het verhaal en je herkent er ook dan misschien makkelijker iets uit van je eigen leven. Ik vind het jammer dat alles goed komt. Het mocht ook wel zo zijn dat Sophie niet door het gedicht inzag dat ze moet vechten om te herstellen van anorexia maar dat ze het zelf inzag omdat dat het boek realistischer zou maken en dat het erg toevallig was dat ze de relatie verbrak met Tygo en daarna Roosemarijn vertelt dat ze verliefd op haar is.