Ontdekt door Tiny Fisscher

Titel: Ontdekt Ondertitel: Dagboek van een aanstormend talent Auteur: Tiny Fisscher Samenvatting: Toen Steph samen met haar vriendin Bo rustig aan het winkelen was in de H&M werd ze aangesproken door iemand van een Engels modellenbureau, ze was ontdekt! Steph was natuurlijk hartstikke blij en wilde dit geweldige nieuws aan haar ouders vertellen deze reageerden eerst vrij onzeker of het wel veilig was, maar later waren ze hartstikke blij voor haar. Steph was eerst altijd erg onzeker over zichzelf en haar lichaam want behalve haar vriendin Bo vond niemand haar leuk. Nog geen twee weken later nadat ze gescout was wilde ‘Londen’ haar al zien voor een aantal testshoots. Ze moest naar verschillende studio’s en fotografen waar ze zich bijna overal helemaal op haar gemak voelde. Toen ze terug was uit Londen moest ze natuurlijk weer naar school dat vond ze vreselijk zelfs de leraren vonden haar niet aardig: ‘Steph zit altijd te praten.’ ‘Steph heeft haar boeken nooit bij zich.’ ‘Steph is brutaal.’ ‘Steph is eigenwijs.’ Een paar weken gingen voorbij, ze moest gewoon naar school. En ze hoorde een tijd lang niks van het modellenbureau. Maar toen er een keer werd aangebeld en Steph toevallig de vier laatste uren vrij had, omdat er een aantal leraren ziek waren, ging de bel. Haar portfolio was er! Daar was ze wel een beetje teleurgesteld over want van de honderden foto’s die er waren gemaakt zaten er maar vier in de map en waarvan er één nog niet eens leuk was, maar toch was ze er blij mee want ze had nu wel een portfolio! Toen ze de volgende dag uit school kwam was er een mailtje voor Steph, er was een opdracht voor haar! De volgende dag ging ze voor de tweede keer naar Londen. Ze had een kans van één op twee want er was nog een meisje uitgenodigd voor de opdracht. Helaas was dit voor Steph een teleurstelling want ze werd niet uitgekozen. Het bleef weer wekenlang stil, toen bedacht Bo waarom Steph niet ook bij een Nederlands modellenbureau ging. Dus mailde Steph naar het Engelse modellenbureau en vroeg of dit mogelijk is. Dat modellenbureau antwoordde en vertelde dat dit mogelijk was maar dat er dan één zogenaamde moederbureau was. En zo kwam Steph dus ook nog bij een Nederlands modellen bureau terecht. Via dat modellenbureau deed ze ook met een modellenwedstrijd mee, helaas werd dit ook geen succes. En omdat de modellenwedstrijd volgens Maud, van het Nederlandse modellenbureau zo slecht ging, gaf Maud haar een preek dat ze beter moest leren lopen en als ze dat kon, dat ze dan misschien in brochures van Duitse postorde bedrijven kon gaan staan. Dit vond Steph helemaal niks en daarom wilde ze graag van bureau wisselen. Zo kwam ze weer bij een ander Nederlands modellenbureau, het zogenoemde Face. Face wilde graag met Steph werken. Face werd uiteindelijk ook Steph’s moederbureau. Steph had veel moeite op school, maar gelukkig was ze wel over! Na de zomervakantie ging het weer net zo als ervoor; ze voelde zich niet prettig, haalde slecht cijfers en juist doordat ze model was vonden nog minder mensen haar niet leuk. Steph moest die school niet meer, ze wilde naar een andere school, en toevallig was daar kort geleden een leerling uit een HAVO 4-klas vertrokken. Deze school vond het juist leuk dat ze met een modellencarrière bezig was.Steph had het erg naar haar zin op haar nieuwe school. Bovendien mocht ze ook gewoon lessen missen als ze een opdracht had. Steph kreeg verschillende opdrachten; op een boot voor een zomerkledingcampagne naar Schotland, een aantal tests en ze werd geboekt door de Bijenkorf. En het gaafste van allemaal: ze mocht naar Japan! Ze ging samen met Leah, die Steph al eerder had ontmoet bij een fotoshoot van de Bijenkorf, naar Japan! In Japan hadden Steph en Leah een geweldige tijd gehad, ze hebben veel opdrachten gehad en ook veel geld verdiend. En Steph had de leukste terugreis gehad die ze zich maar kon wensen: toen ze tijdens het opstijgen uit het vliegtuigraampje keek, zag ze een enorm billboard staan met een foto van haar, een hele mooie van haar lingeriecampagne! Personages: In dit boek is Steph de hoofdpersoon en verder zijn er ook nog haar beste vriendin Bo, een aantal docenten en leerlingen van school, haar ouders en natuurlijk alle mensen van de modellenbureaus en haar ouders.
Plaats: Het verhaal speelt zich af op school, op plakjes waar Steph met Bo afspreekt, in Londen, de modellenbureaus en alle plekjes waar ze voor de modellenbureaus moet zijn, in Japan en ook nog gewoon bij Steph thuis. Bedoeling van de auteur: De bedoeling van Tiny Fisscher (de schrijfster van dit boek) was jonge meiden te vertellen hoe het modellen leven is en hoe je er opeens in terecht kunt komen. Ze weet zelf hoe het is om ontdekt te worden, het overkwam haar eigen dochter toen ze nog maar dertien jaar was. De ervaringen van haar dochter, en die van andere modellen waarmee ze gesproken heeft, beschrijft ze in dit boek. Mijn mening: Ik vond dit een erg leuk boek, vooral om te lezen wat je zomaar kan gebeuren als je in de H&M aan het shoppen bent. Het is niet bepaald mijn droom ofzoiets, om gescout te worden. Ik heb andere dromen en hoop dat die kunnen uitkomen, en ik zit natuurlijk ook niet op het Gymnasium om ooit eens in de H&M gescout te worden. Wel is het interessant om te lezen hoe iemand anders dat ervaart. Heeft het verhaal je nieuwe kanten van het onderwerp laten zien? Ja, ik heb nooit gedacht dat iemand die opeens gescout wordt in de H&M een ongelukkig leven op school kan hebben, maar dat is natuurlijk ook mogelijk. Het leek me zo onvoorstelbaar dat iemand die wordt gescout weinig vriendinnen heeft op school en het daar ook niet naar z’n zin heeft. Maar als je nou toevallig model bent, dan hoeft dat niet te betekenen dat je een leuk zorgeloos leventje hebt. Heeft het verhaal je aan het denken gezet? Ja, ik heb er over nagedacht over hoe iemand een heel ongelukkig leven kan hebben op school, maar toch een heel leuk baantje kan hebben als model. Zo heeft het leven van Steph twee kanten; een hele leuke als model en een wat minder leuke als niet geliefd meisje op school. Overigens wordt school later ook leuk als ze van school gewisseld heeft. Is het onderwerp verrassend uitgewerkt of behoorlijk voorspelbaar? Ik vind het onderwerp erg verrassend uitgewerkt. Vooral als je weer kijkt naar het ongelukkige leven op school en daar tegenover het modellenleven.
Spreekt het van het verhaal je aan of niet? Ik vind dit een leuk boek om te lezen wat er opeens allemaal in je tienerleventje kan gebeuren, maat niet om te zeggen zo moet mijn leven er ook uit zien. Verder vond ik het een leuk boek om te lezen en sprak het verhaal me wel aan, het is niet dat ik dit een heel saai boek vind. Bevat het verhaal genoeg gebeurtenissen om je te blijven boeien? Soms is het een beetje eentonig doordat ze steeds maar testshoots moet doen en er aan het begin nooit eens leuke spannende opdracht voor Steph was, aan de andere kant was dat soms ook weer leuk door al die problemen op school die er nog bij komen. Eigenlijk zijn er dus wel genoeg gebeurtenissen, afgewisseld van modellenleven tot schoolleven, en was het wel steeds boeiend om te lezen. Gaat dit verhaal vooral over de gebeurtenissen of om de gedachten en gevoelens van de personen? Wat vind je van de nadruk daarop? Het leuke van dit boek is dat er gebeurtenissen worden verteld maar dat je af en toe ook in het dagboek van Steph kunt lezen. Het wordt ook niet vanuit Steph’s gedachten geschreven zodat je de rest van het verhaal niet leest wat Steph ervan denkt. Er is niet bepaald een nadruk op de dagboekvorm en de gebeurtenissen, maar het is op die manier wel leuk geschreven. Zijn de gebeurtenissen herkenbaar? Voor mij zijn de gebeurtenissen niet echt herkenbaar. Het is wel zo dat Steph zich op haar eerste school zich niet op haar gemak voelde, op mijn basisschool vond ik het ook niet altijd leuk vanwege onze zeer verschillende klas en de mensen die op anderen altijd iets aan te merken hadden. Op het Stanislas heb ik voor de tweede keer een leuke klas waar we gewoon gezellig met elkaar omgaan, net zoals bij Steph op haar nieuwe school. Zijn de gebeurtenissen verrassend, origineel, en ongewoon of voorspellend en bekend? De gebeurtenissen zijn vaak wel origineel en verrassend, vooral vanwege dat ze gewoon in de H&M aan het shoppen is of dat Steph naar Japan mag. Soms zijn de gebeurtenissen wel ongewoon, bijvoorbeeld dat de school het gewoon toestaat dat ze naar een testshoot mag en zelfs voor een lange tijd naar Japan. Bekend zijn de gebeurtenissen niet echt want het is mij of iemand die ik ken nog nooit overkomen.
Is de hoofdpersoon iemand die voor je gaat leven? Hoe komt dat? Hoe levendig zijn de andere personages? De hoofdpersoon gaat echt voor mij leven maar dat heb ik eigenlijk altijd met boeken. Dat komt omdat ik meestal lang achter elkaar zit te lezen en dan ‘speelt’ het verhaal zich automatisch voor in je hoofd. De andere personages zijn ook heel levendig en dat gaat om de zelfde reden als bij de hoofdpersoon. Kom je genoeg van de personages te weten om hun gedrag te kunnen begrijpen? Van de hoofdpersoon en haar ouders kom je genoeg te weten, maar van Steph’s vriendin, de mensen van de modellenbureaus en mensen van school blijft het allemaal een beetje vaag. Veranderen de personages door wat ze meemaken en is dat begrijpelijk en aannemelijk? Steph verandert heel erg als ze van school heeft gewisseld, ze wordt veel vrolijker, heeft het er meer naar haar zin en haalt ook veel hogere cijfers op school. Dat is ook heel logisch want op haar oude school werd Steph heel erg gepest en kreeg ze geen kans om zichzelf te zijn. Op haar nieuwe school respecteerden de mensen haar en voelde ze zich meer op haar gemak; daardoor haalde ze hogere cijfers en voelde ze zich ook beter. Kun je je goed verplaatsen in de problemen en gedachtewereld van de verhaalpersonen? Ik kan mij meestal wel goed verplaatsen in de problemen en gedachten van Steph, omdat het in principe vrij logische problemen en gedachtes zijn. Oké, Steph is een aanstromend model en heeft daar ook wat probleempjes mee, maar verder heeft ze ook de normale problemen thuis en op school. Vind je dat de gebeurtenissen logisch op elkaar volgen? Ja, ik vind dat het wel logisch is, maar aan het begin is het misschien een beetje overdreven dat ze gelijk wordt gescout door een Engels modellenbureau dat is allemaal wel een beetje overdreven. Maar verder bouwt het zich wel goed op. Af en toe valt het weer een beetje terug dat ze weer moet beginnen met testshoots terwijl ze daarvoor een grote opdracht heeft gehad, dat vind ik niet helemaal kloppen. Maar het einde van het verhaal is het wel leuk dat ze net klaar si met een grote succesvolle opdracht. Is het verhaal spannend opgebouwd? Wat maakt het wel of niet spannend? Ik vind dit boek niet echt een boek dat heel spannend moet zijn. Eigenlijk is het gewoon een boek waarin het dagelijks leven van een meisje wordt beschreven. Soms is het wel even spannend of de fotoshoot goed zal gaan of wanneer Steph aangenomen wordt voor de opdracht. Dat is soms wel even spannend omdat er natuurlijk van alles mis kan gaan.
Heeft het verhaal een slot dat goed past bij de beschreven gebeurtenissen? Vind je dit een plezierig slot? Hoe komt dat? Ik vind het slot van het boek wel goed passen bij de gebeurtenissen. Dat komt vooral omdat Steph dan net terug gaat naar Nederland en ze een redelijk leuke maar ook moeilijke tijd in Japan heeft gehad. Als ze dan haar foto ziet op een billboard waarvan ze dacht dat ze hem nooit zou zien is dat natuurlijk een geweldig gevoel. Ik houd zelf nooit van het einde van een boek vooral als ik het boek met veel plezier heb gelezen. Dan vind ik meestal het slot ook niet goed omdat je er dan nog een heel verhaal achter kan verinnen. Dat heb ik bij dit boek niet echt gehad; ik vond het wel jammer dat ik het boek uit had, maar ik vond dit wel een mooi einde. Zijn er meer verhaallijnen en zijn die goed met elkaar verbonden? Er is maar één verhaallijn met af en toe een dagboek vorm erdoorheen. Door die dagboekvorm kom je ook te weten wat Steph van dingen vind, dat is ook wel fijn om te lezen. Deze dagboekvorm en het verhaal zijn wel goed met elkaar verbonden omdat de dagboekvorm op het verhaal reageert. Vind je het verhaal lastig of makkelijk om te lezen? Heeft het taalgebruik hiermee te maken? Ik vind dit verhaal niet lastig om te lezen, maar ook niet makkelijk. Het leest fijn en er zitten ook geen woorden in waarvan ik de betekenis niet begrijp. Het is ook voor mensen van mijn leeftijd geschreven en het taalgebruik heeft er wel mee te maken dat het lekker leest. Zijn de zinnen makkelijk te lezen en bevat het verhaal weinig moeilijke woorden of juist niet? De zinnen zijn makkelijk en fijn te lezen en er zijn weinig moeilijke woorden, en als je door zou lezen na dat moeilijke woord dan snap je later vanzelf wel wat dat nou precies betekent. Zitten er veel dialogen (gesprekken) in het verhaal? Vind je dat plezierig of juist niet? Het hele verhaal is opgebouwd uit stukjes dialoog, stukjes dagboekvorm en stukjes waarin Steph dingen verteld wat er is gebeurd zonder haar mening, gevoelens en gedachten hierbij te betrekken. Ik vind de manier waarop dit zo is geschreven heel prettig om te lezen omdat je het verhaal dan van verschillende kanten bekijkt. Stel je voor dat je journalist bent en de hoofdpersoon interviewt. Schrijf het interview zoals het in het jongeren tijdschrift verschijnt. Hieronder komt de opdracht: Deze week een interview met: Steph, een aanstormend model

Normaal is interviewer Cursief is Steph Hallo Steph! Hey! Jij hebt wel geluk zeg, zomaar in een modellenleven terecht gekomen. Hoe gebeurde het eigenlijk; ben je zelf naar een modellenbureau gestapt of werd je gescout? Ik ben gescout! het was echt zo geweldig! Ik was gewoon met mijn beste vriendin aan het shoppen, en toen kwamen er opeens twee mevrouwen van een Engels modellenbureau op me af gestapt, ze zagen mij als een model! Ik was toen natuurlijk hartstikke blij en toen ik even later thuis kwam heb ik gelijk alles aan mijn ouders verteld. Zij waren natuurlijk ook hartstikke blij. Ik vond het allemaal geweldig. Later ben ik gaan nadenken, en kwam ik erachter dat ik eigenlijk nooit heb gedacht aan een modellencarrière. Ik ben toch doorgegaan en vond het allemaal geweldig! En als ik genoeg opdrachten krijg blijf ik ook zo lang mogelijk doorgaan. En hoe reageerden de mensen uit je omgeving erop dat je opeens een model was? Mijn beste vriendin was er bij toen ik gescout werd en ze was echt zo blij voor me. En echt helemaal niet jaloers, dat vond ik echt zo aardig. Ze is er altijd voor me, ze is ook gewoon geen type om om zoiets jaloers te worden. Mijn ouders waren ook erg blij en willen mij altijd steunen bij mijn carrière. Alleen werd ik op mijn oude school al voordat ik gescout werd gepest door leerlingen en ook door leraren. Nou moet je je eens voorstellen hoe dat was nadat ik gescout werd: mensen werden jaloers op mij omdat ik altijd het altijd-alles-verkeerd-doende meisje ben. Dat was voor mij nog een reden waarom ik niet graag naar school ga. Je zei “oude school” betekent dat dat je school hebt opgegeven voor je modellencarrière?
Nee, ik heb van school gewisseld. Ik zou school nooit opgeven omdat ik toevallig gescout ben. Stel je voor dat ik later niks meer waard ben voor de modellenwereld, dat ik een andere baan nodig heb, dan is het toch wel handig als je een diploma op zak hebt anders kan je echt nergens terecht. Ik zit nu op een andere geweldige school. En daar respecteren ze mij, ze geven me zelfs vrij als ik een opdracht heb onder schooltijd en vinden het heel leuk dat ik met een modellencarrière bezig ben. Je bent pas in Japan geweest, ben je van plan om er nog eens terug te komen? Het was erg leuk in Japan, er waren hele aardige mensen en ik heb echt super leuke opdrachten gehad, maar ik blijf nu weer een tijdje in Europa en het liefst gewoon in Amsterdam natuurlijk. Als ik nou toevallig weer een weekendje naar Londen moet zou ik dat ook goed vinden, maar ik denk dat ik opdrachten in eigen land toch wel leuker vind. Voordat je in Japan was heb je je diploma gehaald. Was dit een opluchting voor je of had je nog best een paar jaartjes op je leuke nieuwe school willen zitten? Het was natuurlijk een hele opluchting voor mij! Op school ging het echt kantje boord en ik weet zeker dat als ik nog op mijn oude school was gebleven dat ik dan minstens één keer was blijven zitten. Mijn eindrapport was niet echt super: het hoogste was een zeven voor drama, de rest allemaal zessen. Maar het waren allemaal voldoendes dus ik ging met een goed gevoel naar Japan. Hoe ziet jouw toekomst eruit? Ik hoop dat ik nog minstens vijf jaar leuke opdrachten van modellenbureaus krijg en dat ik daarna leuke wereldreizen kan maken naar landen waar ik nog niet voor opdrachten ben geweest, daarna wil ik gewoon in een mooi niet overdreven groot grachtenpandje in Amsterdam wonen en nog steeds iets blijven doen in de modellenwereld, misschien wel een eigen modellenbureau starten... Het klinkt allemaal wel heel leuk! Nou Steph, wij wensen jou nou veel plezier en geluk met jouw modellencarrière en misschien lukt het later nog wel met je modellenbureau...