1. Vertel kort de inhoud van het gelezen boek. Gebruik minimaal 100 en maximaal 500 woorden. Het boek gaat over een gezin, waarvan de vader de 2e wereldoorlog heeft meegemaakt. Het verhaal wordt verteld in een ik- perspectief. Die ik- persoon is het jongste dochtertje van de vader. Ze heeft er veel medelijden met haar vader, dat hij zo’n rottijd heeft gehad. Het verhaal gaat over de vader, die “kamp” heeft. “Kamp” word in dit verhaal omschreven als een ziekte die hun vader opgelopen heeft in het kamp waar hij zat in de 2e wereldoorlog. Hij denkt er nog heel vaak aan terug. Aan de tijd dat hij in het concentratiekamp zat. Hij denkt ook aan alle dingen die hij in zijn dagelijkse leven nu doet, meteen terug aan de oorlog. Vader heeft altijd heel veel verhalen, over het leven daar, en de mensen die hij daar heeft leren kennen. En dat hij ook ooit iemand heeft vermoord. Dat hij er spijt van heeft dat hij de man vermoord had, hij wilden hem eigenlijk veel meer laten lijden. Deze verhalen, beïnvloeden de kinderen ook heel erg. Ze zijn vaak bang. Zij en haar 2 broers verschillen ook er veel van de andere kinderen op school. De juf wordt gek van de verhalen die ze vertellen over de oorlog en vraagt of ze hier mee wil stoppen. Haar speelgoed verstopt ze in de grond zodat de SS'ers het niet zouden kunnen vinden. Dat is dan wel niet zo, maar zo beleeft ze dat door de verhalen van haar vader. Ze verschilt ook met haar vriendin Nellie die niks van de oorlog weet. De ik- persoon vertelt het verhaal, maar zij vertelt haar verhaal zo dat je je in leeft in de vader, mede doordat ze zelf ook zo met hem te doen heeft. Max de oudste zoon, is vaak agressief en heeft genoeg van de verhalen van zijn vader. Hij wil een gewone vader die bijvoorbeeld voetbalt. De andere twee zijn nieuwsgierig naar de verhalen en kijken tegen hun vader op en doen hem na als ze spelen. Het verhaal eindigt met een open einde. Vader vertelt zijn laatste verhaal: toen de Duitsers waren verslagen kwam het ergste vond vader, de dodenmars. Dagen lopen, en er stierven een heleboel mensen. 'S avonds kwamen er Britse soldaten die hun dan allemaal meenam naar een Duitse villa. Daar werden ze dan allemaal gewassen en verzorgd. En toen mochten ze allemaal naar huis. De moeder was al die tijd thuis gebleven, en ontving vader met open armen. En vader zal wel nooit van de verhalen afkomen, hij zal er altijd helemaal vol van zitten, en ze altijd blijven vertellen. 2. Verklaar de titel. Gebruik minstens 100 en maximaal 300 woorden. Doordat de vader, Jochel, een hele traumatiserende tijd achter de rug heeft, is hij als het ware achter tralies beland. Hij kan niet meer een echt gelukkig leven lijden. Hij wordt altijd met alles wat hij doet, geconfronteerd met het verleden. Altijd moet hij terug denken aan de tijd van de 2e wereldoorlog. De tijd in het concentratiekamp. Zijn verleden vormen dan tralies voor zijn leven dat hij nu wil leven, dat weerhoud zijn vrijheid, en het fijt dat hij vrolijk, vrij kan leven. Daarom heet het tralievader, en vader voor tralies, die hij heeft opgelopen uit zijn verleden.
3. Wat is het thema van het boek? Gebruik minstens 100 en maximaal 300 woorden. Het thema van dit boek is toch vooral het verleden van de vader. Het verleden heeft alles te maken met het gedrag van de vader, en ook hoe de kinderen worden opgevoed. Vader word in het dagelijks leven, overal mee geconfronteerd wat met zijn verleden heeft te maken. Alles wat de kinderen ook maar zeggen, slaat hij weer terug op iets uit zijn verleden. 4. Leg duidelijk de aspecten tijd en ruimte in het boek uit. Gebruik minimaal 100 en maximaal 300 woorden. Het boek speelt zich af in deze tijd. Maar er zijn veel terugblikken en daardoor zijn er in het verhaal eigenlijk twee tijdslijnen. Eentje in het heden, een in de Tweede Wereldoorlog. Op zich vind ik dit wel een leuke manier van lezen. Door de flashbacks begrijp je het gedrag en de gevoelens van de personages ook beter. Het verhaal speelt zich op meerdere plaatsen af. Het “normale” verhaal, dus het verhaal van het heden, speelt zich ergens in Nederland af. Op zich zou het ook best op een andere plek of plaats kunnen zijn, maar omdat Carl Friedman een Nederlandse is, ga ik ervan uit dat het zich in Nederland afspeelt. De terugblikken naar de kampervaringen van Jochel spelen zich alleen in concentratiekampen af. Waarschijnlijk waren dit kampen in Polen. Later komt Jochel ook nog in een transitkamp terecht, waar een deel van het verhaal zich ook afspeelt. De gedachtes van Jochel, waar het ook heel vaak over gaat, de gedachten, de terugblikken over zijn tijd in het concentratiekamp, zijn ruimtes waar het ook hele grote gedeeltes over gaat. 5. Leg uitvoerig uit relaties, personages etc. Gebruik minimaal 200 en maximaal 500 woorden. De ik- persoon: De ik- persoon is een erg gevoelig meisje, en erg onder de indruk van de gruwelijke dingen die haar vader heeft moeten doorstaan. Ze probeert haar vader zoveel mogelijk te begrijpen. Max: Max is de oudere broer van de ik- persoon. Hij verwijt zijn vader dat hij hem “lastvalt” met zijn oorlogsverleden. Hij spreekt, als enige in het gezin, over zijn gevoelens daarover, en vertelt wat hij daar van vind. Daarmee kwetst hij zijn vader. En hebben vaak ruzie. Simon: Simon is ook een broer van de ik- persoon. Hij beleeft de verhalen van zijn vader heel intens, hij verzint er zelfs dingen bij. Hij heeft geen realistisch beeld van het verleden. Dus hij weet niet echt wat er nu echt gebeurd is, bij vind alles heel fantasierijk. Vader Jochel: De vader is constant aanwezig in het leven van de kinderen en heeft ze getraumatiseerd met zijn verhalen over de oorlog. Zelf vindt hij dat zijn kinderen maar wat overdrijven als ze verkouden zijn omdat hij alles vergelijkt met het concentratiekamp. Hij geeft daarom ook bijna geen liefde, niet aan zijn kinderen, maar ook niet aan zijn vrouw. Ze hebben eigenlijk niet veel aan hem. Hij is alleen maar met zichzelf bezig. Moeder Bette: Moeder doet niet actief mee in het verhaal maar is wel degene die het hele gezin samen houdt. Ook zij heeft het moeilijk door de verhalen van de vader. Maar ze is blij dat haar man het kamp overleefd heeft. Zij probeert steeds te bemiddelen tussen vader en kinderen. 6. Bij wie ligt er in dit boek het perspectief? Leg dit duidelijk uit. Gebruik minimaal 100 en maximaal 300 woorden. Het verhaal wordt helemaal verteld door het zusje, de jongste dochter ( naamloos) van de familie. Het meisje vertelt alles in de ogen van de vader. Die vader traumatiseert die kinderen met z’n rare verhalen. De verteller vertelt ook vaak in de wij- vorm. Dan praat ze voor haar en haar 2 broers. Bij de flashbacks is Jochel de verteller. Hij vertelt hele avonden over zijn ervaringen en belevenissen in het concentratiekamp. 7. Kun je in het boek open plekken aanwijzen? Welk effect heeft dit op de spanning van het boek? Gebruik minimaal 100 en maximaal 300 woorden. Er is eigenlijk 1 belangrijke open plek, Waarom wordt de vader gevangen genomen? Dat zeggen ze niet, en dat komt heel het verhaal niet tot de orde. Eigenlijk denk je daar ook niet aan onder het verhaal, want eigenlijk is het helemaal niet belangrijk. Maar gewoon zo op het einde, dan zit je daar een beetje over na te denken. En dan denk je van, Mm waarom zou die vader daar eigenlijk terecht zijn gekomen. Dat verandert niks aan de spanning, want je denk er dus niet aan. Dus je mist eigenlijk niks als je het niet weet in het verhaal. Alleen op het einde ben je er wel benieuwd naar. Want het is toch heel belangrijk. Want als die vader bijvoorbeeld nooit zou zijn opgepakt, was dit hele verhaal er niet geweest. Omdat die vader anders helemaal niet getraumatiseerd was, en die kinderen een normale jeugd gehad hadden.
8. Geef duidelijk je eindoordeel over dit boek. Gebruik minimaal 100 en maximaal 300 woorden. Ik vond het een leuk boek, soms wat saai, door dat er niet echt heel vele gebeurden, het werd allemaal heel echt beschreven. De gevoelens van de ik- persoon kwamen duidelijk naar voren. Het is wel een vrij standaard onderwerp voor een boek, maar het werd wel weer origineel verwerkt. Het boek was niet schokkend voor mij en het heeft me ook niet aan het denken gezet. De personen werden heel goed beschreven. De gevoelens van de ik- persoon kwamen vooral heel goed naar voren. Vader vond ik vrij onsympathiek, omdat hij iemand vermoordt en daar geen spijt van heeft. Sympathiek vond ik de vrouw en kinderen, dat ze het zolang vol konden houden met zo’n man. Ik denk dat ik het als kind nooit zolang zou volhouden. Het verhaal was niet spannend. Het boek was gemakkelijk te lezen en er zaten niet zinnen bij die ik niet snapte. Alles was gewoon gemakkelijk geschreven. Het taalgebruik was goed.