Uitgeverij Guggenheimer door Herman Brusselmans

Titel: Uitgeverij Guggenheimer
Schrijver: Herman Brusselmans
Bladzijden: 317
Druk: 3e
Jaar: 1999 Verantwoording van keuze. Het begon met het lezen mijn eerste Brusselmans boek. Sindsdien heb ik nog maar een boek van een andere schrijver gelezen. In de vakantie begon ik aan “De terugkeer van Bonanza”. Maar wat al snel bleek was dat het een begin was van een “serie”. Na “De terugkeer van Bonanza” volgde “Guggenheimer wast witter” die ik ook in de vakantie heb gelezen. Daarna ben ik begonnen aan “Uitgeverij Guggenheimer” waar ik nog mee bezig was toen ik te horen kreeg dat we weer een boekverslag moesten maken. Dus heb ik dit boek gekozen, met de gevolgen van dien want nu moet ik ook beschrijven wat er in de vorige boeken gebeurde om het wat duidelijker te maken. Maar dat is mijn eigen schuld. Verwachtingen vooraf. Ik verwachte eigenlijk meer van het zelfde, maar dan net weer iets anders. Niet dat ik dat erg vind, ik vind het juist zeer leuk. Ook dacht ik dat er wel iets meer diepgang in zat vanwege de grotere bladzijden en het grotere aantal bladzijde (de vorige waren beiden in pocket formaat). Ik verwachte wel grotendeels de zelfde opbouw met een paar nieuwe personages en veel bekende uit de vorige boeken. En natuurlijk ook de vertrouwde Brusselmans humor.
Eerste reactie achteraf. Meer van het zelfde. Maar toch zeer leuk om te lezen. Het is niet zo dat je denkt dat je hetzelfde boek als “De terugkeer van Bonanza” of “Guggenheimer wast witter” aan het lezen bent, maar het geeft gewoon niet echt een nieuwe lees ervaring. Wel vind ik het einde een stuk spectaculairder dan de vorige. Verder was het zo dat ik het hele boek aan een stuk door heb moeten lachen vanwege de droge opmerkingen en andere belachelijke dingen die er gebeurde. Ik heb het dus met plezier gelezen en vond het een leuk boek. Samenvatting van de inhoud De terugkeer van Bonanza: Guggenheimer, onafhankelijk televisieproducent, heeft één grote droom. Hij wil de Vlaamse versie van Bonanza op het scherm krijgen. Hierbij wordt hij, bedoeld of onbedoeld, tegengewerkt en geholpen door enkele concurrenten en collega's, een paar vrienden en vijanden. Om bij te komen van het werk houdt Guggenheimer zich bezig met zijn enige hobby: zijn BMW zo dicht mogelijk parkeren bij de plaats waar hij moet zijn. De terugkeer van Bonanza is een hilarische roman die voor en achter de schermen van de commerciële televisie speelt. Te midden van alle fictieve en niet-fictieve personages die elkaar voor de voeten lopen is de grote Guggenheimer een van de meest tragikomische protagonisten uit het oeuvre van Herman Brusselmans. http://beam.to/brusselmans Guggenheimer wast witter: Nadat Guggenheimer dankzij het onmetelijke succes van zijn commerciële station B.O.N.A.N.Z.A. keizer is geworden in televisieland. Wil hij nu de hoogste troon bestijgen in de reclamewereld. Als vanouds gaat hij daarbij niets en niemand ontziend te werk, als een dinosaurus in een porseleinwinkel -zij het een goed geklede dinosaurus met dure schoenen aan zijn verbazingwekkend elegante poten, en een Mercedes s 600 Coupé op een legale, voor hem gereserveerde parkeerplaats. Guggenheimer laat zich bij zijn onttakeling van het reclamevak al dan niet gewild bijstaan door zijn kokkin, zijn werkster, zijn tuinman, diverse dienstmeisjes, een rabbi, zijn trouwe secretaresse Debbie, zijn even trouwe broer Gugg, zijn geenszins te vertrouwen ex-legermakker De Volder, de ex-dichter Ivo De Vos, het ex-starletje Yasmine, de zeisenfabrikante Sissi, de burgemeester van Gent en diverse andere vreemde tot zeer vreemde figuren. Met z'n allen zorgen ze voor een niet te overziene hoop helse en hilarische avonturen, de enige echte Guggenheimer meer dan waardig. Guggenheimer wast witter is, na het bijzonder succesvolle De terugkeer van Bonanza. Brusselmans' tweede roman met de onvolprezen Guggenheimer als hoofdpersoon. http://beam.to/brusselmans Uitgeverij Guggenheimer: Na al zijn avonturen uit De terugkeer van Bonanza en Guggenheimer wast witter lijkt Guggenheimer, rijker dan Croesus, machtiger dan Zeus, van plan zich in stilte terug te trekken. Hoewel, terugtrekken? Als hij bij toeval ontdekt dat het medium literatuur het volgens bepaalde prognoses in de 21ste eeuw volop gaat maken, schiet hij op de hem eigen wijze uit de startblokken en besluit hij om uitgever te worden - en meteen ook de allerbeste uitgever die in het Vlaamse letterland ooit is opgestaan. Geen half werk, redeneert hij als vanouds, en hij begint als hoofd van Uitgeverij Guggenheimer alvast concurrerende bedrijven volop de duvel aan te doen, waarbij een aantal literaire boegbeelden niet ongeschonden blijft. Daarnaast zorgt hij er natuurlijk voor dat hij, met behulp van zijn onafscheidelijke secondanten Debbie en De Volder, en uniek eigen fonds op poten krijgt (fictie, non-fictie en poëzie). Guggenheimers hoofd loopt om, maar hij houdt niet op voordat zijn doel is bereikt is: een Guggenheimer-boek op nummer één, nummer twee en nummer drie van de Vlaamse boekentoptien! Waarbij hij tussendoor ook nog eens zijn grote liefde, zijn ex-vrouw Ellen, voor de zoveelste keer uit de put helpen. Zoals we van hem gewend zijn, omringt Guggenheimer zich op zijn tocht naar al weer een nieuw hoogtepunt in zijn leven met allerlei bekende en minder bekende figuren, die uitsluitend tot taak hebben Guggenheimers aureool aan het eind van de klim nog oogverblindender te laten stralen dan ooit tevoren.
http://beam.to/brusselmans Verhaalanalyse Tijd en ruimte De tijd en ruimte zijn in dit boek zeer onbelangrijk. Alles verloopt in chronologische volgorde en het speelt zich rond deze tijd af. Er is ook niet veel speciaals aan de plaats. Het speelt zich voor het grootste deel in Gent (België) af. Een of twee keer rijdt Guggenheimer de stad uit met zijn auto maar verder dan dat komt het niet. Zelf woont hij in een gigantisch huis met kantoor gebouw er aan. Hij heeft daar dicht bij ook huizen voor zijn werknemers gekocht. Op die plaatsen speelt het verhaal erg vaak af (maar niet zo vaak dat je er last van krijgt). Ook speelt het verhaal zich soms af in cafeetjes en restaurants, waar Guggenheimer vaak gaat eten. Veel andere plaatsen komen niet in het boek voor. Het einde kun je open of gesloten zien. Ik vind het zelf een gesloten einde, het verhaal wordt afgerond met een leuk einde. Daarna zegt Guggenheimer: ‘Ik ga in de politiek,’zei Guggenheimer. ‘In de volgende eeuw word ik politicus, en geloof me op mijn woord Ellen, ik zal scoren. Mijn God, wat zal Guggenheimer in die volgende klote-eeuw scoren…’ Hij nam z’n bril van z’n gezicht, keek nogmaals naar de sterren, en zei: ‘Unquote.’ De wijze van vertellen Het verhaal is verteld in de “hij-verteller”. Althans dat denk ik want ik weet het niet zeker. Soms lijkt het ook over er een alwetende verteller is. Want dan heeft hij het tegen het publiek over wat er gebeurt zonder er een persoon bij te betrekken, maar dat is maar soms in het verhaal. Veel vaker is het een gewone hij-verteller. Spanning De grote gebeurtenis in het boek is dat Guggenheimer de boeken top tien wil bereiken met de drie schrijvers van hem op nummer een, twee en drie. Maar eerst moet Guggenheimer nog drie schrijvers vinden, dat is in het begin de grote gebeurtenis. Daar zit in het begin ook de grote spanning. De Volder zoekt die schrijvers dus uit en Guggenheimer moet ze goedkeuren. Het is het zelfde verhaal met de drukker en de kaft tekenaar. Later, na dat Guggenheimer zijn schrijvers heeft, word de spanning op iets heel anders gericht. Dan gaat het om Guggenheimers tactiek om de drie schrijvers in de boeken top drie te krijgen. Dat is een heel andere tactiek dan je zou denken Thema en motieven Ik zelf denk dat het thema rond de “zinloosheid”ligt, maar ook dat weet ik niet helemaal zeker. Er is geen echt duidelijk liefdes verhaal of een verhaal over de dood, wel komt het er allemaal in voor. Het grote motief in de drie boeken is dat Guggenheimer in elk boek een bedrijf begint waar hij helemaal niets van af weet. In het eerste boek is dat een televisie producent, het tweede een reclame maatschappij en in dit boek een uitgeverij. Er zijn er nog een paar meer die in alle 3 de boeken terug komen: Guggenheimer neemt elke bladzijde een drankje waarvan hij de naam heeft bedacht, In het eerste boek een drankje genaamd “Guggenheimer”, in het tweede een drankje genaamd “Prince” en in deze een drankje genaamd “Miljaardedzju”. En ik lieg zeker niet als ik zeg dat op elke bladzijde Guggenheimer zo’n drankje neemt, ik heb het nog eens na gekeken en het is echt zo. Ook heeft Guggenheimer om de drie of vier bladzijden seks met een willekeurige persoon. Verder keert Guggenheimer vaak terug naar de zelfde personen.
Personages Guggenheimer is in dit boek duidelijk de hoofdpersoon, er gebeurt niets zonder hem. Guggenheimer is een verschrikkelijk asociale persoon, hij denkt alleen maar aan zichzelf en vind zichzelf de beste mens op aarde. Dat zegt hij niet alleen zelf maar dat kun je ook uit zijn gedrag opmaken: Met z’n miljaardedzju ter hand liep hij naar tafel nummer elf, nam daar de zwarte bal vanaf, en gooide die in het gat van tafel nummer tien, die was toevallig vrij. ‘Godverdomme, Guggenheimer,’ zei De Volder, ‘ben je daar weer ja?’ ‘Waar zou ik anders zijn, Volder? Zeg tegen je vriendje hier dat het spel over is, en voorbij.’ ‘Wie ben jij godverdomme,’zei de man, ‘dat je hier zomaar ons partijtje wenst te onderbreken?!’ Aan je taaltje te oordelen ben je een acteur, dacht Guggenheimer, ik wist wel dat ik je op een of andere manier kende. Een acteur. Meer bepaald een acteur die, als hij niet maakt dat hij wegkomt, de volgende voorstelling zal missen wegens gecompliceerde hals- und beinbruch. Get lost, of een schouwtoneel tegen bakkes dat je super trooper er van dooft. ‘Ga maar, Stany,’zei De Volder, ‘we spelen wel weer op een andere keer.’ ‘Vaneigens,’zei Guggenheimer, ‘het bos in, Stany.’ Hij geeft ook erg veel om zijn geld, omdat hij altijd als hij uit eten gaat zeurt over de prijs en ook als hij gaat onderhandelen met mensen. Maar zijn grootste bezigheid is “werken”, wat hij eigenlijk aan alle andere mensen overlaat maar toch noemt hij het zo. Hij blijft het hele boek doorzeuren dat zijn hoofd omloopt en dat hij het heel erg druk heeft, terwijl dat meestal wel meevalt. Debbie, Jules en Tutsi komen na Guggenheimer het meest voor in het boek. Debbie is de secretaresse van “Uitgeverij Guggenheimer”. Zij is al drie boeken lang de secretaresse van Guggenheimer. Ik dit boek doet zij het meeste werk, ze beantwoord de telefoontjes, ze regelt de afspraken en ze doet alle andere klusjes die er te doen valt. Debbie lijkt een aardig meisje dat vooral in haar wereldje leeft. Want ze leest aan een stuk door boeken. In dit deel is dit het boek “Oblomov” van een of andere Russische schrijver. Verder doet ze alles wat Guggenheimer haar beveelt, maar dat doet ze eigenlijk omdat ze van hem houdt (wat in het boek elk meisje doet). Jules is in het boek mooi omschreven: Jules was een prima chauffeur, die nog wel wat meer in zijn mars had. Hij kon uitstekend moorden, intimideren, met wapens omgaan, bommen fabriceren, en oplossingen verzinnen waar een normaal mens niet op zou komen. Na een moeilijk in korte woorden te omschriven carrière, waartijdens hij onder meer lid was geweest van de Bende van Nijvel, had hij een job gekregen als tuinman, later als chauffeur, bodyguard en behulpzaam monster tout court. Dat hij in de Bende van Nijvel had gezeten had hij alleen verklapt aan Guggenheimer, die daar weinig belang aan hechtte om er een seconde stil bij te staan zodat het nooit bij hem was opgekomen om die bijzonderheid over Jules aan iemand anders door te vertellen. En Tutsi was een huismeisje dat Guggenheimer heeft aan genomen nadat ze een keer op t.v. was gekomen met een zwart balkje voor haar hoofd in een programma over illegaliteit in Europa. Tot viervijfde van het boek praat ze een mengelmoes van Duits, Nederlands, Frans en Engels met Guggenheimer. Op het laatst blijkt dat ze wel Nederlands kon. Haar persoonlijkheid is in het boek niet echt belangrijk.. Dan heb je ook nog Ellen en De Volder. Ellen is Guggenheimers ex-vrouw, maar ze zijn nog steeds vrienden gebleven. Zij maakt in het boek een grote verandering plaats. Eerst is een vrouw die niet weet wat ze wilt, ze is meer een hippie type. Later geeft Guggenheimer haar een “baan”. Ze vangt mensen op die hun kinderen op afschuwelijke manier zijn omgekomen. Dat helpt haar niet alleen maar ook Guggenheimer, maar in het begin weet je nog niet waarom. Guggenheimer gaat regelmatig bij haar op bezoek. De Volder is Guggenheimers ex-leger maat. Hij is nu een headhunter die freelance werkt. Guggenheimer geeft hem de taak om 3 schrijvers te zoeken, een fictie, non-fictie en een dichter. De Volder is een man die rijk wil zijn maar het nooit zal zijn. Zijn leven is mislukt, vooral als je het vergelijkt met die van Guggenheimer. De Volder weet dat zelf ook maar hij blijft overal zijn best voor doen. Titel, ondertitel en motto De titel spreekt vanzelf en er is geen ondertitel. Met het motto is het anders. Het motto in dit boek is vrij onduidelijk. Zelf denk ik niet eens dat er een motto in zit. Ik heb nog in wat recensies gekeken maar ook daar kon ik niets vinden over het motto van dit boek. De persoonlijke beoordeling Het onderwerp Of het boek een specifiek onderwerp betwijfel ik, maar de verschillende onderwerpen die aan spraak komen vond ik zeer humoristisch. Onderwerpen zoals: welke meisjes Guggenheimer vroeger het bed allemaal mee gedeeld heeft (dat zijn er redelijk veel), de geschiedenis van Jules en de bende van Nijvel. Maar ook van Hitler tot Hugo Claus. Het wordt allemaal niet serieus genomen, de schrijver spot er mee, en dat is meestal wel leuk. Maar veel mensen als Guggenheimer zal je niet tegen komen in deze wereld. Ik vind wel dat het boek te weinig diepgang heeft. Het is eigenlijk een heel oppervlakkig verhaaltje. Er gebeurt bijvoorbeeld erg weinig zinnigs en als er iets gebeurt dan is het vast al wel eens eerder gebeurd. Wel heeft het “onderwerp” betrekking op schrijvers en schrijven want daar draait het in het einde om in dit boek. En erg goed gaat hij daar niet op in. Maar het is niet zo erg dat ik iets zou veranderen, dat laat ik aan schrijvers over. De gebeurtenissen Om dit zo duidelijk mogelijk te maken ga ik in telgram stijl even de gebeurtenissen zeggen - Guggenheimer wil een uitgeverij beginnen - Hij vindt door De Volder een drukker en kaft designer - Hij vindt drie schrijvers door De Volder ( Eduart Kronenburg, Ivo de Vos en Anneke Hemelshoet) - Guggenheimer heeft een tactiek, hij laat Anneke heel vaak op T.V. verschijnen en die andere niet. - Samen met de non-fictie schrijver vermoord Guggenheimer meisjes van rond de 18 voor zijn boek. - Op een gegeven moment voord hij ook Anneke. - Haar boeken gaan nog meer verkopen, die van de non-fictie schrijver ook. - De dichter krijgt de schuld van de moord op zich en zijn gedichtenalbum verkoopt ook goed. - Einde
En om nu te zeggen of de gebeurtenissen nu belangrijk zijn of juist de gevoelens van de personen kan ik maar een ding op zeggen; dit hele boek is niet belangrijk. Het boek gaat ook niet om de gebeurtenissen of de gevoelens, het is hier de humor die het moet doen. En de hoeveelheid van gebeurtenissen is niet te tellen, maar ze zijn alle even min belangrijk, afgezien van het “echte”verhaal dan. Maar omdat het boek om de humor draait kun je ook zeggen dat alle gebeurtenissen belangrijk zijn. Op het einde van het boek sluit je hem met een lach maar later besef je dat het eigenlijk niet zo heel erg bijzonder was. Ook de gebeurtenissen hadden stuk voor stuk geen diepgang. Wel waren de gebeurtenissen stuk voor stuk ook erg verrassend, dat is ook wat het erg grappig maakte: ‘Vertel mij wat. In het Oude Testament wordt er al over gepraat hoe Arabieren stinken. Hygiëne is tegen hum geloof. Ongeveer álles is tegen hun geloof, behalve de kut van hun wijf toenaaien met prikkeldraad en rotte wind in mekaars bakkes fluiten terwijl ze twaalf keer daags achter elkaar aan met hun kont omhoog in de richting van Mekka klanken liggen te bazuinen waarmee vergeleken de taal der kamelen wonderzoet in de oren klinkt. Hoe zit het ook al weer, Jules? Hebben kamelen twee bulten, of dromedarissen?’ Qua schokkende gebeurtenissen valt het wel mee in dit boek, althans dat vind ik. Wel hier en daar wat moorden maar dat word zo beschreven dat het eigenlijk grappig is. Verder vond ik de gebeurtenissen niet echt logisch verlopen, maar als je daar na terug kijkt komen ze precies op de juiste tijd. De overloop naar die gebeurtenissen is dus zeer plotseling. De afloop van het verhaal vind ik wel zeer leuk en verrassend. Dat kwam omdat ik het eigenlijk helmaal niet verwacht had. Ik had wel door dat het speciaal werd vanwege het “plan” van Guggenheimer met Ellen. Ik vond het dus eigenlijk wel een beetje schokkend dat Anneke Hemelshoet word vermoord. Je bouwt daarvoor met haar een “relatie” op omdat ze dan vaak op een programma komt en Guggenheimer veel waarde aan haar hecht. Het einde was wel mooier dan ik had verwacht.
De personen Ik vind de hoofdpersoon wel zeer goed bedacht is. Het is een man die niet in deze wereld bestaan en waarschijnlijk nooit zal bestaan. Een verschrikkelijke vent die iedereen minacht en zichzelf de beste vind. Dat vind ik wel leuk. Nadat je het begin heb gelezen weet je wel hoe Guggenheimer denkt. Dat kwam vooral omdat je gelijk thuis voelt in het boek en je zelf helemaal kunt inleven. Ook vind ik de rest van de personen ook best een leuk karakter hebben, het zijn allemaal grappige types. Daardoor komen alle personages in het boek goed over en maken het boek een stuk vermakelijker. Het was niet zo erg leuk dat het me beïnvloed heeft. Er is eigenijk ook geen manier waarop Guggenheimer mij zou kunnen beïnvloeden want al die gebeurtenissen kunnen waarschijnlijk niet in de echte wereld voorkomen. Eigenlijk waren alle eigenschappen van de hoofdpersoon ook negatief. Er was niks dat hem een “goed”persoon maakte. Verder vond ik de personages dus zeer leuk overkomen. De opbouw Voor mij was het verhaal zeer vlot te lezen. Maar dat komt alleen doordat ik een beetje gewend was geraakt aan schrijfstijl van Brusselmans in deze boeken. Alle gebeurtenissen gebeuren plotseling, het loopt niet langzaam op. Verder was er geen wisseling van tijd wat het er dus een stuk makkelijker te begrijpen maakte. Soms verder stukken in het boek wel saai omdat ze eigenlijk al tientallen keren gebeurt waren. Bijvoorbeeld een dialoog met Debbie. Er wordt altijd over het zelfde gepraat in die dialogen. Dat zijn de onderwerpen, seks, nutteloze informatie over de uitgeverij, seks, werknemers, miljaardedzju en nog een paar andere nutteloze onderwerpen waar ik zo even niet op kom. Op een gegeven moment werden die dingen zo saai en voorspelbaar dat ik die stukjes door scande en niet echt meer las. Verder werd het niet echt saai in het boek, althans dat vind ik, ik kan best begrijpen dat sommige mensen dat wel vinden. Verder kan ik alleen nog zeggen dat alles precies op de juiste tijd kwam in het boek, Geen vreemde dingen die later pas verteld werden. En het einde was, zoals ik al zei, zeer verrassend en leuk. Het taalgebruik Ik vind het taalgebruik van Brusselmans in al zijn boeken zeer speciaal en erg leuk om te lezen. Ik probeer iets van een voorbeeld te vinden maar dat lukt niet zo snel met driehonderd en zeventien bladzijden. En vooral de schrijfstijl vind ik ook erg goed. De prijs van de aubergines was onverwacht gestegen; Luc Philips was dood; in Gent was na een geld- en tijdverslindende procedure de naam van de Ballenstraat veranderd in Bekesteeg, en eveneens in Gent bleef de angstpsychose duren na de onopgeloste moorden op meisjes, onder wie de beroemde schrijfster Anneke Hemelshoet, voor wier nog ongepubliceerde boek inmiddels een in de Vlaamse literatuur nu al historische belangstelling bestond. Hij haalt de vreemdste en belachelijkste dingen mee in zijn boek(bijvoorbeeld die aubergines). Dat maakt het boek erg grappig. Het wordt ook allemaal helder beschreven. Er zijn geen stukken in het boek waarvan je denkt dat het een beetje onduidelijk is en er verder niet op in gaat. Want als er iets onduidelijk word er later wel op in gegaan. Ook de tallen dialogen die er in voor komen zijn goed en goed weergeven. Wel lijken ze allemaal een beetje op elkaar, wat ik eerder al zei. En het mooiste stukje uit het boek vond ik het stukje wat ik 4 pagina’s geleden heb geciteerd. Dat is het einde van het boek, ik vind vooral het woord “Unquote” een hele mooie afsluiting. Het maakt het boek precies goed af. Bibliografie: • 1982 Het zinneloze zeilen (verhalen) • 1984 Prachtige ogen (roman) • 1985 De man die werk vond (roman) • 1986 Heden ben ik nuchter (roman) • 1987 Zijn er kanalen in Aalst ? (roman) • 1988 De Geschiedenis van de Vlaamse Letterkunde. • 1988 Iedere zondag sterven en doodgaan in de week (novelle) • 1989 Dagboek van een vermoeide egoïst (roman) • 1989 De Canadese muur (toneel), samen met Tom Lanoye • 1989 De Geschiedenis van de Wereldliteratuur (columns) • 1990 Vlucht voor mij (roman) • 1991 Ex-schrijver (roman) • 1992 Het mooie kotsende meisje (verhalen) • 1993 Ex-minnaar (roman) • 1994 Ex-drummer (roman) • 1994 Het oude nieuws van deze tijden (roman) • 1995 Kou van jou - bevat: a. Heden ben ik nuchter
b. Zijn er kanalen in Aalst? c. Dagboek van een vermoeide egoïst

d. Vlucht voor mij • 1995 De terugkeer van Bonanza (roman) • 1995 Plots gebeurde er niets - bevat: a. Ex-schrijver
b. Ex-minnaar
c. Ex-drummer • 1995 Vrouwen met een IQ (roman) • 1996 Autobiografie van iemand anders (roman) • 1996 Guggenheimer wast witter (roman) • 1996 Trilogie voor beginners - bevat: a. Het zinneloze zeilen
b. Prachtige ogen
c. De man die werk vond • 1997 Meisjes hebben grotere borsten dan jongens. (kindergedichtenbundel) • 1997 Weg met de literatuur - bevat: a. De geschiedenis van de Vlaamse Letterkunde
b. De geschiedenis van de Wereldliteratuur • 1997 Zul je mij altijd graag zien ? (autobiografisch boek) • 1997 Logica voor idioten (semi-autobiografische roman) • 1997 Ook eenzame mensen vervelen zich - bevat: a. Het oude nieuws van deze tijden
b. Vrouwen met een IQ • 1998 Bloemen op mijn graf (bundel van verhalen, columns, gedichten, etc.) • 1998 Nog drie keer slapen en ik word wakker (roman) • 1999 Het einde van mensen in 1967 (verhalenbundel) • 1999 Uitgeverij Guggenheimer (roman) • 2000 Vergeef mij de liefde (roman) • 2000 Tinner - bevat: a. De man die werk vond
b. Nog drie keer slapen en ik word wakker • 2000 De koffer (strip) • 2001 Pitface (roman) • 2002 De Kus in de Nacht (roman) • 2002 Mank (roman) • 2003 Mijn hoofd loopt om - bevat: a. De terugkeer van Bonanza
b. Guggenheimer wast witter
c. Uitgeverij Guggenheimer • 2003 De Droogte (roman) • 2004 Ik ben rijk en beroemd en heb nekpijn (roman) • 2004 In de knoei (roman) • 2004 Heilige schrik (verzameling humo columns) http://www.apocratus.net/hb/