Fluisterwater door Mirjam Mous

Marit is een doorsnee meisje met volgens haar vader zeemeerminnen haar. Ze zit op een gewone school ervaart de gewone dingen en is gewoon gewoon. Toch is zij anders. Eigenlijk zijn haar ouders anders. Haar vader schildert zeemeerminnen en kan helemaal van de wereld zijn als hij schildert. Haar moeder is wel een echte doorsnee vrouw. Ze heeft een saaie baan op kantoor. Dan breekt de zomer aan. Marit verheugd zich er al helemaal op om met Sabine (haar beste vriendin) lekker aan het strand te gaan liggen en doen wat ze wilden. Jammer genoeg komt daar helemaal niks van terecht. Sabine’s moeder is namelijk heel creatief. Daarom heeft ze besloten om deze vakantie het hele huis een nieuwe look te geven. Dat houdt in dat ZIJ dan alles verandert en dat Sabine dan naar oma gaat. Oma die aan de andere kant van Nederland woont. Oftewel, deze zomer komt er niks van hun gezellige dagen terecht. Marit moet dus een hele vakantie zichzelf zien te vermaken. Marit’s vader heeft een baantje voor haar gevonden, bij het dolfinarium. Elke ochtend moet ze alle aquariums schoon maken het is saai werk, maar je verdient er geld mee. Zodra ze al een tijdje aan de slag is in het dolfinarium valt haar oog op een groepje jongeren die daar ook werken en het elke pauze reuze naar hun zin hebben. Maar wie haar het meest opvalt, is een jongen die betoverende ogen heeft. Hij blijkt Nathan te heten. Marit is helemaal verkocht. Iris (iemand van het groepje jongeren) spreekt haar aan en ze worden vriendinnen. Marit leert langzaam de rest van de groep kennen. Als ze op een dag wordt uitgenodigd om naar een feest bij een van hun thuis te gaan kan Marit haar geluk niet op. Ze koopt nieuwe schoenen met hoge hakken waardoor ze groter lijkt. In het begin dreigt het heel saai te worden want Nathan heeft geen enkel oog voor Marit. Hoe later het word hoe leuker het feest. Marit moet naar de wc en let niet op het afstapje en blijf er met haar hak achterhangen waardoor hij vervolgens afbreekt. Marit vloekt en probeert ongezien weg te komen van het feest. Als ze buiten staat, staat Nathan voor haar neus. Hij bied haar een lift aan, en hij brengt haar achter op de scooter naar huis. Dan gaat het allemaal heel snel ze zit achterop en het voelt alsof ze zweeft. Opeens maakt Nathan een zwieper.Hij heeft gedronken, dat wist Marit wel. Na de tweede zwieper komt de hak van Marit’s schoen tussen de spaak. Ze verliest haar evenwicht en dan word alles zwart voor haar ogen. Als ze in het ziekenhuis bijkomt wordt duidelijk dat Marit’s benen verlamd zijn. Ze kan nooit meer lopen. In het revalidatiecentrum leert ze met een rolstoel om te gaan, rijden zonder ergens tegenaan te botsen, keren, bochten maken en drempels nemen. Ook leert ze alles wat je als klein kind had moeten leren, wassen en aankleden. Ze moet iedere dag over een brug met gelijke leggers lopen (met haar armen dan). Dat is om haar armen sterk te maken. Als Nathan op bezoek komt durft ze eindelijk te vragen of hij wat voor haar wil doen. En zo gebeurt het. Midden in de nacht wordt Marit opgehaald door Nathan. Ze gaan vanavond stiekem met de dolfijnen zwemmen. Dat is een grote wens van Marit, Nathan wilde haar graag helpen. Als ze Nathan wil vertellen dat ze hem heel leuk vindt, komt Iris binnen. Marit is jaloers op Iris die zo goed met Nathan om kan gaan. Het zwemmen met dolfijnen vindt ze fantastisch en als ze Iris en Nathan samen ziet is ze op een of andere manier niet meer jaloers en laat ze het voor wat het is. Een paar dagen na het zwemmen met dolfijnen wordt ze uit het revalidatiecentrum ontslagen en mag ze eindelijk naar huis.