Olivier en het beest door Daan Remmerts de Vries

Op school moet Olivier een opstel maken of iemand uit de klas. Hij heeft een opstel over Douwe gemaakt, waar hij niet zo goed in voorkomt. Het gaat erover dat Douwe door een bulldozer wordt overreden terwijl de hele klas staat te kijken en te lachen. De hele klas begint hard te lachen als meneer van Baal dit voor de klas opleest. Meneer van Baal vindt het minder grappig en word boos. ‘Dus dit vinden jullie leuk?’vroeg hij. Het gelach stierf langzaam weg. Het werd stil in het lokaal. ‘Dit…’ zei van Baal. ‘Dit is… Begrijpen jullie dan niet dat dit gewoonweg ziek is?!’ Nu werd het echt stil. Van Baal schudde zijn hoofd. ‘Dit,’ zij hij, ‘is dus niet wat ik bedoelde met deze opdracht.’ De opdracht was geweest: schrijf een opstel waar één van je klasgenoten in voorkomt. Iedereen had keurige verhalen gemaakt, over kleine voorvallen in of buiten school. En dit was dus wat Olivier had verzonnen. Deze fragment vind ik goed gezegd van meneer van Baal. Je schrijft geen opstel over een klasgenoot die wordt overreden door een bulldozer. Dat vind ik erg onbeschoft van Olivier. Olivier moest hierdoor nablijven en gaan praten met Douwe. Olivier ging naar huis en had een interessant gesprek met Lotte. Ze hadden het over het vriendje van haar, Stef. Daar tussen ging het ook niet zo goed. ‘Hij is gewoon nogal vaak stoned de laatste tijd. Hij zit vaak in Sayderooghe… Ken je die tent?’ ’Van buiten.’ ‘Ja. Nou, zorg maar dat je er nooit binnen komt. Al die eikels die daar elke avond rondhangen. Van die lamzakken… En Stef dus ook. Die heeft daar echt z’n nieuwe scene gevonden. En dan roken ze gezellig met z’n allen wiet. En daar wordt hij zo ontzettend vervelend van! Dat slappe geouwehoer… En hij wil dus dat ik elke keer mee doe.’ Dit vind ik wel een belangrijk fragment. Hier merk je dat broer en zus toch nog goed met elkaar kunnen praten terwijl de ouders knallende ruzie hebben. De volgende dag gaat Olivier met zijn vriendinnetje Daphne zwemmen. Het was niet helemaal lekker gelopen en Olivier zit alleen in het bubbelbad. Opeens zit Tanja, een meisje bij hem op school, langs hem. Nog steeds keek Tanja hem aan. Haar hoofd was nu wel heel dichtbij. Ik heb haar gehypnotiseerd, dacht Olivier. Ze hoort niks meer. Eens kijken… ‘Hoep tsjoep tsjoep, samen onder het dekbed, wat een troep. Gedichten van eigen bodem. Olivier Quint, z’n eerste bundel, gecomponeerd in het bubbelbad van Zuideroog, ter meerdere eer en gloerie van hemzelf…’ Tanja glimlachte. En toen pakte ze zijn hoofd, van achteren. En ze kuste hem. Hij voelde haar tong in zijn mond. Hij omhelsde haar. Zijn handen gingen over haar rug. En daarna gingen ze, als vanzelf, naar haar borsten. Hij voelde haar tepels door haar zwempak. Zijn handen gleden omlaag naar haar heupen. Hij drukte de heupen tegen zich aan, de heupen van een slet, een verrukkelijke, willige slet.. In dit fragment begon de ruzie tussen Olivier en Daphne. Dit vind ik ook een spannend fragment. Zal Daphne er achter komen? Een paar dagen later gaat Olivier met zijn band repeteren. Hij heeft een nieuw lied bedacht, wat inslaat als een bom! Stef stelt voor om samen wat te gaan drinken bij Suyderooghe, de plaats waar Lotte Olivier waarschuwde om er niet naar toe te gaan. ‘Tied voor een jointje,’zei Stef met een lach. Handig draaide hij een sigaret en stak hem aan, diep inhalerend. Een kruidige lucht verspreidde zich, niet onaangenaam. ‘Is dat lekker?’ vroeg Jochem. ‘Het ontspant,’ zei Stef.‘Proberen?’Jochem knikte. ‘Inademen,’ zei Stef. ‘En de rook vasthouden. En als dat niet meer gaat, rustig uitblazen.’Jochem nam een trek. Meteen begon hij te hoesten. Stef klopte hem glimlachend op zijn rug en nam de sigaret weer van hem over. ‘Laat maar zitten verder,’ zei Jochem. ‘Leuk geprobeerd.’ ‘En ik dan?’ vroeg Olivier aan Stef. ‘Ollie-man! Zo jong en toch al zo verdorven! Ik zou ’t niet doen. Jij bent onze zanger. Roken is erg slecht voor je stembanden. En trouwens, Louis houdt ons in de gaten. Sorry, Ollie-man. Misschien een volgende keer, oké?’ Dit vind ik ook belangrijk. Hier gaat hij toch naar Suyderooghe, waar Lotte hem voor gewaarschuwd heeft. En hij had bijna gerookt, waar ze ook voor had gewaarschuwd. Daarna ging hij naar huis. Hij ging tegelijkertijd naar bed met Lotte, toen zijn vader thuis kwam. Even later kwam moeder ook thuis. Lotte en Olivier gingen op de overloop zitten om te luisteren. ‘Mijn auto?! Ik dácht toch dat we in gemeenschap van goederen waren getrouwd! Maar als het zo moet dan…’ Naast Lotte zat Olivier te rillen in zijn shirt. Ze keken nu allebei strak voor zich uit. Plotseling voelde hij een arm om zijn schouder. Hij kroop tegen haar aan. Zo zaten ze nog ongeveer een half uur te luisteren. Ondanks alles voelde Olivier opnieuw de vormen van haar lichaam.. Soms streelde hij zacht haar bovenbenen; en zij liet dat toe.Toen vertrok meneer Quint opnieuw. Ze hoorden hem door de gang bonken. De voordeur sloeg met een klas achter hem dicht. Op het moment dat mevrouw Quint het licht van de zitkamer uitdeed, glipten ze terug naar hun slaapkamers. Dit fragment vind ik best zielig. De ouders hebben knallende ruzie, en dat zien de kinderen aan. Ook is het wel spannend, want wat zou er gebeuren?! De volgende dag voelt Olivier zich niet lekker. Hij ziet steeds een waas voor zijn ogen en alles gaat niet lekker. Het was donderdag, de dag dat hij elke dat met Daphne in het speeltuintje ging zitten. ‘Wat is er toch met jou, Olivier Quint?!’ ‘Ik voel me niet goed, dat is alles.’ ‘Maar waarom dan?’ ‘M’n vader is vannacht weggelopen.’Hij schrok van zijn eigen woorden. Hij voelde opnieuw die kilte in zijn borst. Zijn keel leek zich dicht te knijpen. ‘Weggelopen?’ ‘Weggelopen, ja. En nog niet teruggekomen.’ ‘O.’ Even waren ze stil. Olivier voelde ergens in de diepte wat tranen opwellen, maar hij kon ze onderdrukken. ‘Wat is er gebeurt, dan?’ Ze was niet beledigd meer. Hakkelend vertelde hij van de ruzie die zijn ouders hadden gehad. Toen hij klaar was met z’n verhaal, waren ze opnieuw een tijdje stil. Dit vind ik een mooi fragment. Hier vertelt hij wat er thuis allemaal aan de hand is. Daphne snapt het ook waarom Olivier zo raar doet. Na het gesprek met Daphne komt Olivier Jochem tegen. Het is de gitarist van de band. Ze gaan samen naar de supermarkt iets lekkers kopen, en daarna gaan ze op het strand zitten. In een oude betonnen bunker. Jochem heeft ook Solutie meegenomen. Een soort lijm, wat je insnuift en een raar gevoel door krijgt. Even na het inademen voelde hij hoe de scherpe, stekende lucht van
De lijm zich verspreidde in zijn hersens. Het spul leek zich daar te nestelen. Een vreemde verdoving daalde neer in zijn hoofd. Als vanzelf zonk hij achterover. ‘Jezus,’mompelde Jochem. ‘Jezus…’ ‘Op een bezemsteel,’ mompelde Olivier. Ze begonnen allebei te giechelen. Een tijdlang waren ze stil. Olivier had zijn ogen gesloten. Hij had het gevoel dat hij rondtolde. Hij opende ze weer. Boven hem was de hemel, grotendeels donker, in de verte was nog een baan vaal licht. Dit fragment vind ik best spannend, want misschien gaat hij rare dingen doen, en misschien gebruikt hij dadelijk wat anders. De dag later gaat Olivier voor het eerst naar zijn vriend Ravi toe. Ze kennen elkaar inmiddels al een paar maanden, maar nog nooit is Olivier bij Ravi thuis geweest. Eerst gaan ze naar het strand, en verteld Olivier vol uit over wat hij de dag ervoor heeft gedaan. En dat hij ook een vos heeft gezien. Ze gaan de sporen zoeken. Later zitten ze in de bunker. ‘Een worstje?’ Ravi lachte. Hij diepte een worstje op uit het blik. Olivier hield een worstje omhoog. Ze klonken, allebei met een knakworst. ‘Hondsdol,’ zei Olivier kauwend. ‘Erg irritant.’ Ravi grinnikte. Het helmgras ruiste, de wind leek aan te wakkeren. Ergens kraste een kraai. Het landschap maakte Olivier rustig. Zijn hoofd, dat de afgelopen dagen zo stormachtig vol was geweest, was eindelijk leeg. De woede tegen alles en nog wat leek te zijn opgelost. Hij was kalm. Eén voor één aten ze de worstjes op. Zijn laatste gooide Olivier in het zand. ‘Voor de vos,’ zei hij tegen Ravi. ‘Natuurlijk,’ zei Ravi. ‘Jouw vos.’ Dit vind ik wel een mooi fragment. Dit is ook meteen het einde. Het eindigt dat Olivier helemaal rustig is, helemaal uitgerust. Alles is weer goed, tussen alles en iedereen.