Ted van Hout H4D Primaire gegevens: Auteur: Tim Krabbé Titel: Een Goede Dag voor de Ezel
Ondertitel: --- Jaar van uitgave: 1e druk in 2005
Aantal blz.: 118 blz. (+ nog een klein stukje) Leestijd: Ik heb het in één avond uitgelezen. Om preciezer te zijn in drie uur. Waarom heb ik dit boek gekozen? Ik was bij de bibliotheek om ‘Het gouden ei’ te lenen. Ik stond te kijken bij Tim Krabbé’s boeken. Toen ik dit boek zag staan, leek het mij een leuk boek. De titel is mysterieus… ‘Een Goede Dag voor de Ezel’ kan van alles betekenen. Verwachtingen vooraf: Ik was benieuwd; ‘Het gouden ei’ vond ik erg mooi, maar ik wist niet wat ik hiervan verwachten moest. Ik wist wel dat het een misdaad boek was, omdat we hem ook voor het misdaadverslag mochten lezen.
Eerste verwachting achteraf Ik vond het een zielig boek, en ook spannend. Ik vind dit werk: 1 = niet 2 = een beetje 3 = erg
Spannend 3
Meeslepend 3
Ontroerend 2
Grappig 2
Realistisch 1
Fantasierijk 2
Interessant 3
Origineel 3
Goed te begrijpen 2 Samenvatting van de inhoud: Mischa is een man wiens relatie is stuk gelopen. Hij vindt zijn ex verschrikkelijk en de haat voor haar die door zijn lichaam raast, brengt hem in het stadium haar te willen vermoorden. Hij koopt een pistool. Eerst is hij er bang voor, maar toch gaat hij naar een bos om te oefenen. In zijn hoofd ziet hij zichzelf al voor zijn ex, Lydie, staan, met zijn pistool getrokken. Haar angst groeiend, bang voor wat komen gaat, bang voor de dood… In het bos schiet hij op een boom en daar schrikt hij zo van dat hij stopt met oefenen en naar het dorp gaat om een gele muts te kopen en nieuwe schoenen, als vervanging voor zijn doorweekte paar. In de bus naar huis stappen ook een stel scholieren in. Mischa hoort er twee zeer onbeschoft taalgebruik gebruiken, over wat je eigenlijk met ‘nikkers’ zou moeten doen, enzovoorts. Hij merkt dat ook anderen in de bus zich ergeren aan de praat van de jongens. Maar allen zijn ze laf en zeggen ze niets. Dan begint één van de jongens, Bart Meeuwse, over ‘Viskutje’ te praten. Even later vraagt hij aan een meisje iets voor hen hoe ze ook weer heet en hij zegt dat ze ‘Viskutje’ moet zeggen. Dat doet ze. Mischa voelt zich ellendig. Om een meisje zo te vernederen, waar anderen bij zijn. Gewoon, in het openbaar… Het was zijn vriendin, dat merkte Mischa. Wanneer de jongen uitstapt bij een halte volgt Mischa hem en hij volgt hem tot in de straat waar een boerderij, het huis van Bart Meeuwse, staat. Daar spreekt hij Bart aan. Na een gesprek waarin Mischa zijn pistool uit zijn binnenzak heeft gehaald en waarin Bart dat pistool gezien heeft, schiet Mischa de jongen één keer. Dan hangt hij over hem heen en schiet hij nog eens. Wanneer hij Bart aan de kant duwt, lijkt hij zich vast te grijpen, maar na nog twee schoten glijdt hij de sloot in. Nu hij de moord gepleegd heeft, voelt hij geen haat meer voor Lydie en besluit hij haar niet te vermoorden. Wybren Fechter krijgt in twee dagen op zijn kantoor twee anonieme briefjes. De één beschreven met de woorden ‘Iedereen neukt Viskutje’. De ander; ‘Viskutje vind het lekker’ (dat staat echt zo in het boek, en ik merkte het op als spellingsfout, het hoort namelijk ‘vindt’ te zijn). Wybren vraagt zich af wie er neukt. Zijn dochter? Zou zijn dochter ontmaagd zijn? Hij bedenkt al allerlei volwassen gesprekken die hij daarover met zijn dochter zou kunnen voeren, als twee gelijken. Maar Viskutje… werd zijn dochter zo genoemd? En dat iedereen? Hij besluit het haar te vragen, ’s avonds bij het avondmaal, maar ze zegt zo niet genoemd te worden. De dag erna komt Esther Fechter overstuur thuis. Wanneer Wybren vraagt wat er is zegt ze dat ze wel Viskutje is. Ze huilt en braakt. Wybren troost en huilt mee. Na gedoucht te hebben, vertelt Esther alles. Dat ze het met haar vriend Bart gedaan had. Meerdere keren. En dat hij op een gegeven moment jongens geld had laten betalen om op de zolder door kijkgaten konden bekijken hoe Bart en Esther het deden. Toen Esther daarachter kwam, maakte ze het uit met hem. Hij wilde echter dat ze bij hem thuis dan die gaten zou komen aanwijzen en dat ze het uit zouden praten. Dat deed Esther, maar de gaten in het plafond waren er niet. Nadat ze gepraat hadden, wilde Bart het nog een laatste keer doen. Waarna hij vervolgens iets riep en er kwamen toen een paar jongens binnen. Ze deden het allemaal met Esther, om de beurt. Esther durfde niet te schreeuwen en niet bij Bart weg te blijven, en zo kwam het dat ze meerdere malen door verschillende jongens verkracht werd. Wybren weet niet wat hij moet doen. Ja, verhuizen, dat sowieso… maar misschien zou hij met Esther een wereldreis kunnen maken. Weg van hier. Weg van Bart en zijn misdrijven. Mischa is verhuisd naar Sidney, Australië. Daar leeft hij met Lynda, zijn nieuwe vriendin. Wanneer hij op een dag met haar een wandeling maakt, geeft hij een menselijk standbeeld in de vorm van een ezel honderd dollar. Het voelt goed en het voelt tevens als compensatie voor wat hij denkt te gaan vertellen tegen Lynda. Over de moord. Vanmiddag zal hij het haar vertellen, na haar werk.Hij gaat op een terrasje zitten als zij naar haar werk is. Na al een hoop landen te hebben bezocht tijdens hun wereldreis, zijn Wybren en Esther nu in Sydney, Australië. De laatste dag dat ze daar zijn, wil Eshter het menselijke standbeeld, vermomt als ezel tien dollar geven. Wanneer Wybren zijn dochter wat tijd voor zichzelf gunt, gaat hij zelf op een terras zitten. Hij zit naast een andere Nederlander.Esther komt na een hele tijd weer terug en Wybren wil dan gaan afrekenen. Esther herkent de Nederlander ze kent de Nederlander. Het is de Man met de Gele IJsmuts, de man die Bart om het leven bracht. Ze bedankt hem daarvoor en ze voelt zich vredig, omdat ze hem eindelijk ontmoet heeft. Mischa voelt zich opgelucht. Hij hoeft het zijn vriendin Lynda niet te vertellen, van de moord. Esther, heeft hem zelf bedankt. Het is goed zo. Hij sluit het af. Tijd: Het is in de verleden tijd verteld. Ik denk dat het in het heden afspeelt, het is overigens ook een heel recent boek.
Vertelsituatie: Het is in een hij-perspectief verteld. Het ene hoofdstuk vanuit Mischa, het andere weer vanuit Wybren. Ruimte: Het speelt zich af in IJperloo en Zuiderloon, twee dorpen dicht bij elkaar. In het huis van Wybren, in het bos, waar Mischa geoefend had, in de bus, op de weg waar de moord gepleegd werd. Ook in Sydney, op het terras, in Mischa’s appartement. Centrale Probleem: Mischa heeft haatgevoelens voor zijn ex, hij wil haar vermoorden. Maar door een moord op iemand anders te plegen, zijn de haatgevoelens weg. Wybrens dochter, Esther, wordt verkracht en uitgescholden voor Viskutje. Bedoeling: De schrijver had niet echt een bedoeling met het verhaal. Het was dus bedoeld als amusement. HET EINDOORDEEL Het onderwerp De belangrijkste onderwerpen zijn: haat, opluchting, walging en misdaad. De gebeurtenissen Ik denk dat de belangrijkste gebeurtenissen in het verhaal het moment waarop Mischa Bart vermoord, het moment waarop Esther haar geheim aan haar vader verteld en het moment waarop Esther en Mischa elkaar ontmoeten. De personen: Mischa: Hoofdpersoon. Een man, ex-vriend van Lydie, vriend

van Lynda, moordenaar van Bart Meeuwse, hij vindt zichzelf laf; Wybren: Hoofdpersoon. De vader van Esther, zijn vrouw is overleden, hij
geeft heel veel om zijn dochter, hij houdt van reizen; Esther: Dochter van Wybren, vriendin van Bart Meeuwse, werd
verkracht en wordt gepest, overleden moeder. De opbouw: Ieder hoofdstuk wordt er gewisseld van hoofdpersoon. In het ene hoofdstuk vertelt de schrijver vanuit Mischa’s positie, en dan weer vanuit Wybrens positie. Dat is leuk, je hoort het verhaal van verschillende kanten en je snapt het probleem beter zo. Het verhaal werd chronologisch verteld. Ik vind dat wel prettig, aangezien je dan minder op hoeft te letten en je je beter op het verhaal kan concentreren. Taalgebruik: Ik snapte al de woorden en zinnen. Ik vind het fijn als ik niet met moeilijke woorden te maken krijg, omdat dat het lezen ingewikkelder maakt. Alhoewel het ook leuk is om je woordenschat uit te breiden. Bij dit verhaal vond ik het prima om niet met moeilijke woorden te maken te krijgen. Conclusie Ik ben erg blij dat ik dit boek heb gelezen. Het leek qua opbouw nogal op ‘Het gouden ei’, maar dat was niet erg. Toen ik het verhaal uit had, was ik even helemaal gelukkig. Dat heb ik wel vaker wanneer ik het een mooi einde vind. Zo dus ook bij dit boek.