Chatgevaar door Pieter Feller

Schrijver: Pieter Feller
Pieter Feller is op 25 september 1952 geboren in het Ijselmeerstadje Hoorn. Hij woonde tot zijn twintigste in Hoorn en nu woont hij in Drachten met zijn vrouw Nelleke en twee kinderen. Zijn kinderen heten Vincent van negentien en Robert van vijftien jaar oud.Naast schrijver en huisman is hij een postbezorger en redactielid van de wijkkrant. In 1975 ontmoette hij Nelleke waarmee hij nu getrouwd is. Op zijn veertiende jaar overleed zijn vader, in 1967. In zijn jeugd viste hij vaak met hem. In 1993 verscheen zijn eerste boek. • Vreemde voeten (2001) • Zwarte bladzijden (2002) • Chatgevaar (2003) • Hekseneiland (2004) • Master en opa en het knotsgekke voetbalboek (2004) • Master en opa en het knotsgekke boterhammenboek (2004) Voor het maken van dit verslag heb ik het internet gebruikt. Ik heb dit boek gekozen, omdat de naam me van het boek aanspreekt. Chatten is ook erg gevaarlijk. MSN daar heb je bekende in je lijst staan maar via een chat site daar ken je ze niet. Ze liegen vaak over hun leeftijd. Er zit geen motto in of eigenlijk dat vertellen ze niet. De vertaling van de voorkant van het boek: Een deur en een deurknop en aan die deurknop hangt een label voor het chatten. De deur is dicht en daar bedoelen ze mee kijk er mee uit je kan het beter niet doen.
Het verband tussen illustratie en de inhoud: Het boek gaat over een meisje die graag chat. En de verkeerde daar tegenkomt. De voorkant geeft al iets aan dat het gevaarlijk kan zijn. Titelverklaring: Met chatten weet je nooit of iemand de waarheid typt en dat is gevaarlijk als je het echt geloofd. Vooral als je een afspraak maakt met diegene. Thema van het boek: Liefdes verhaal en probleem verhaal. Er komt eerst liefde in voor, maar daarna komt er daardoor een probleem. De bedoeling van de schrijver: Hij wil ons (jongeren) waarschuwen voor het chatgevaar. Dat het ook slecht kan aflopen, terwijl jij van het andere uit gaat. Het onderwerp is ook erg interessant. Het spreekt je erg aan omdat je zelf ook veel chat met MSN bijvoorbeeld. Mensen snappen soms de ernst er niet van hoe het kan uitpakken. En doordat je dit boek heb gelezen kijk je der opeens heel anders tegenaan. Ik verwachtte wel dat dit onderwerp zo werd verteld, omdat als het in zo'n saaie folder staat ga je het niet snel lezen. Het is een verhaal wat je wel aan grijpt via jezelf, omdat je het zelf ook gedaan hebt of nog doet. Ik heb ook nog nooit zo'n boek gelezen over het zelfde onderwerp, maar hoe ze het hebben verteld heeft me wel verrast. Eerste zin: Chat 1

Arthur:Hey, hoe is het? Opvallend hieraan is dat het een normale vraag is in een chat en je der nog niks achter zoekt. Laatste zin: Er gloort een stipje licht in de duisternis. Opvallend aan deze zin is dat na al haar tegenvallen er nog hoop is. Beschrijving van 2 personen: Naam: Madelon Fontein
Uiterlijk: Wordt niet verteld
Karakter: Wordt niet verteld
Ze is de hoofdrol speelster in dit verhaal. Ze is zestien jaar, ze doet niet meer aan atletiek, omdat ze een blessure had aan haar enkel. Ze zit graag op MSN en bij TMF op de chatbox. Naam: Arthur
Uiterlijk: Wordt niet verteld
Karakter: Wordt niet verteld
Hij is de jongen waarmee Madelon paar maanden gechat heeft en daarna een afspraak heeft gemaakt. Hij zegt dat hij 18 jaar is en aan de andere kant van de stad wond. Terwijl hij 41 is, Gilbert van Gorsel heet en haar achterbuurman is. Plaats: In het boek wordt niet verteld in welke plaats het gespeeld wordt. Alleen Madalon in het noorden van de stad woont en Arthur in zuid. Ze spreken af in Van Balenstraat in het kroegje; Het Duveltje. De tijd is Chronologisch verteld, er zitten geen tijdsprongen in het verhaal.
Je kijkt mee... Met de verteller van het boek. Ze vertelt haar gevoelens en hoe ze het heeft beleefd terwijl je zelf dat nog nooit hebt gevoeld hoe dat is. Dus je kijkt mee... Mening: Het is een erg leuk boek. Je leert er veel van. Ik heb soms ook even moeten slikken, omdat het best heftig is als je het zo leest. Wat ze meemaakt daar klop ik me graag voor af. Het is niet niks als je wordt aangerand in een oud vies goor kroegje genaamd De Duveltje. Belevingsverhaal: Waarom ik dit boek heb genomen is dat me de titel aan sprak. Om dit alles te lezen en maken heb ik ook niet lang over gedaan. Lezen is al een hobby van me dus dat doe ik veel. Ik lees graag dikke boeken met bladzijden van boven de 100. Dat komt omdat het gewoon wat fijner leest. Het verhaal was erg spannend en verhelderend. Je krijgt nu meer te weten wat ze doen bij het chatten. Het onderwerp is ook veel in het nieuws gekomen, maar daar wordt je niet veel wijzer van. Nu je zo'n verhaal hebt gelezen over een leeftijdsgenoot die het heeft gemaakt is toch wel wat anders. Je kunt je daardoor erg veel met Madelon meeleven. Het wekt wel een soort angst op bij mij, omdat je dan wel zo iets hebt van zou dat ooit mij ook overkomen. Rondom hoor je dat het best veel gebeurd, maar bij je zelf verwacht je het niet. En Madelon verwachtte het ook niet bij haar zelf maar is het wel gebeurd. Dat heeft me ook erg aan het denken gezet. Tegenover Madelon heb ik erg veel respect. Hoe ze de angst heeft overwonnen. Dit zal altijd een rol spelen bij een relatie met een man. En daardoor beantwoordde het ook me verwachtingen. Samenvatting: Madalon chat al ongeveer een maandje of drie met Arthur. Na ongeveer drie maanden zijn ze het met elkaar eens, ze spreken af om elkaar te ontmoeten. Dat doen ze bij een kroeg De Duveltje, dat is aan de Van Balenstraat. Ze doen het daar omdat hij in zuid woont en Madalon in noord. Het is al een tijdje uit met haar en Alexander, maar hij is overal waar zij ook is. Hij woont ook op hetzelfde plein als Madalon, maar toch valt het op dat hij erg vaak achter haar aan loopt. Als ze naar het kroegje gaat voelt ze dat ze achtervolgt wordt. Later kijkt ze toch om en dan schrikt ze zich rot, Alexander loopt achter haar. Als ze bij het kroegje komt ziet ze dat het erg verlaten uit ziet en heel donker binnen is. Om toch zeker te weten kijkt ze door het raam, maar ze ziet niets. Dan opent ze de deur, ze wordt naar binnen gesleurd en vastgebonden, haar ogen en mond worden dicht geplakt. Ze kan niets doen en wordt op een matras neer gelegd. Hij doet haar broek los en trekt dat bij haar uit. Maar al die spanning wordt haar teveel en moet kotsen, maar haar mond is dicht geplakt dus komt het door haar neus naar buiten. Daardoor laat hij haar los en zegt dat ze tot 50 moet tellen, ze telt en hoort dat hij weggaat. Als ze zichzelf los gemaakt heeft loopt ze weg, weg van die plek. Onderweg komt ze een vrouw tegen, zij helpt haar, want ze ziet dat er iets gebeurt is. Madalon zit onder de kots en gaat met mevrouw Landvreugd (die vrouw) naar het politiebureau. Als ze thuis komt met Stella, een politieagente, snapt haar moeder niets van wat er is gebeurd en word boos. Als ze het verhaal vertellen zegt Madalons moeder dat ze liegt. Ze zegt dat alleen om aandacht te trekken. De eerste twee weken moet Madalon steeds naar het politiebureau of Stella komt langs voor verklaring af te leggen en het rapport goed te keuren, maar ook om namen te geven die ze kent en de laatste tijd anders dan normaal doen tegen haar, Alexander bijvoorbeeld die ze overal tegen komt. De zelfde avond Latisha wilt haar opvrolijken en neemt haar mee naar de discotheek waar ze vaker komen. Na veel dansen gaan ze naar de bar om wat drinken te bestellen. Later tikt iemand op haar schouder als ze om kijkt schikt ze zo erg als Alexander er staat dat ze gaat gillen. Hij rent snel naar buiten, maar haar vriendinnen rennen achter hem aan. In een donker steegje wil Alexander over een hek heen maar Latisha houdt hem tegen om aan zijn been hem naar benden te krijgen, daardoor valt hij van het hek af en raakt bewusteloos. ’s Middags als ze op straat loopt is ze bang dat Arthur achter haar loopt, maar ’s avonds als ze de hond gaat uit laten van de buren is ze nog banger. Ze kijkt veel achterom als ze iets hoort. Haar nieuwe buren zijn al een paar keer langsgekomen voor kennis te maken. Paar dagen later als Madalon thuis komt belt de buurman, Willem-Jan, bij haar aan, hij vraagt of ze even langs komt op de koffie, omdat hij cake heeft gebakken. Als ze zijn huis binnen komt zien ze allerlei dingen die op Arthur lijken. Geschiedenis boeken ook van Koning Arthur en ook hoe hij over haar praat. De buurman woont nu daar ongeveer drie maanden en ze kent Arthur nu ook zolang ongeveer. Door die gedachte ging ze snel naar huis en belt haar vriendin op. Latisha komt zo snel mogelijk en is woest op die man, want ze denken allebei dat hij Arthur is. Om Arthur te grazen nemen verzinnen ze dat ze over de schutting klimmen. Ze sluipen door de tuin van de buurman. Even later pakt Latisha een balk uit de kruiwagen met een scherpe punt der aan. Ze sluipen naar de achterdeur en open hem voorzichtig eenmaal binnen lopen Latisha en Madelon naar de bank waar Willem-Jan zit met zijn rug naar de meiden toe. Latisha tilt de balk op en ramt hem zo hard mogelijk tegen zijn hoofd aan en nog een paar keer tegen zijn been aan. De volgende morgen horen ze dat hij in het ziekenhuis is opgenomen. Ze vinden het beide erg wat er is gebeurd, want nu blijkt hij geen Arthur te zijn. Even later smst hij naar Madalon en in het smsje staat dat hij alles heeft gezien en met haar weer wilt afspreken. Even later smst hij dat als zij nu niet doet wat hij van haar vraagt stapt hij naar de politie toe en vertel dan aan de politie wie het heeft gedaan, dat hun de schuldige zijn. Dan spreekt ze met hem af. Ze moet om 7 uur in een zwarte Volkswagen Golf zitten. Een paar minuten later staat ze buiten en loopt naar Arthur’s auto aan de overkant van de straat. Ze stap in en hij ook, als ze zijn gezicht ziet herkent ze hem van haar werk. Hij geeft haar altijd complimentjes en hij woont bij haar achter. Als hij wilt wegrijden stopt er ineens een scooter en nog een paar jongens met helmen op het zebra en achter hem. Ze zetten hem klem met hun scooter en Madalon gaat zo snel mogelijk als ze kan de auto uit en rent weg met Latisha. Die jongen kent Latisha van de kickboksclub. De volgende dag komt Stella en Madalon vertelt alles tegen haar. Ook dat ze de buurman geslagen hebben. En Stella vertelt ook dat Willem-Jan weer thuis is uit het ziekenhuis, maar Madalon durft nog niet langs te gaan. Ze schaamt zich te erg. Als ze ’s avonds in bed licht hoort ze haar mobiel afgaan, het is Jacques. Hij zegt dat hij al maanden gek op haar is en graag met haar een keer huiswerk wilt maken. Er gloort een stipje licht in de duisternis... Verwerkingsopdracht: Categorie 1 vraag 7 Het boek heeft me erg aan gegrepen. Ik heb eigenlijk nog nooit zo erg over het onderwerp op die manier heeft gedacht. Tuurlijk heb ik wel eens over dat onderwerp gedacht en over gepraat met vriendinnen. Hoe het is verteld in dit boek, zo heb ik er nog niet over na gedacht. Mensen denken altijd 'o' het komt niet bij ons voor. Maar het komt altijd op het moment dat je niet verwacht. Je kan der niks aan doen. Als het mij zou overkomen zal ik ook anders reageren dan dat ik nu zeg tegen me vrienden. Tuurlijk hoop je niet dat het je overkomt. Daar klop ik ook voor af. Helaas gebeurd het wel veel. Hopelijk daalt het aantal nog met de jaren. Alleen word de wereld telkens wreder dus dat zal wel mee vallen. Wij als meiden kunnen maar beter goed opletten. Je weet het maar nooit met die jongens. Ze zeggen dat jongens altijd zo softy zijn maar ze verkrachten meiden wel. En dat is niet goed. Meiden hebben er meer last van dan jongens.
Categorie 3 vraag 2 8 Augustus 2005
De rechtbank in Rotterdam heeft maandag twee jongens (17 en 19 jaar) veroordeeld tot gevangenisstraffen van respectievelijk twaalf en achttien maanden voor hun betrokkenheid bij een groepsverkrachting in 2004. De jongens moeten ook een taakstraf uitvoeren. Bij beiden blijft een voorwaardelijke straf van zes maanden boven het hoofd hangen. De rechtbank sprak een derde jongen vrij van verkrachting, omdat de rechtbank niet bewezen achtte dat hij het 12-jarige slachtoffer tot seks had gedwongen. Hij kreeg echter wel vijftien maanden celstraf, waarvan vijf maanden voorwaardelijk, voor ontucht. Ook hij moet een leerstraf uitvoeren. Het drietal maakte volgens justitie deel uit van een groep van zeven jongens tussen de 16 en 20 jaar, die zes meisjes tussen de 12 en 15 jaar seksueel hebben misbruikt. De jongens kwamen samen in een huis in Spangen en gaven zichzelf de naam 'Cabo Pimp Unit', de Kaapverdiaanse Pooier Eenheid. In de woning speelden de jongens op de playstation, keken ze (porno)films en nodigden ze meisjes uit. Het 12-jarige slachtoffer werd eind 2004 in die woning door vier jongens meerdere malen misbruikt. Ze moest met de jongens een voor een geslachtsgemeenschap hebben, terwijl de anderen toekeken. Eerder dit jaar werden twee andere leden (17 en 19) van de Cabo Pimp Unit veroordeeld voor een zedendelict. De minderjarige jongen kreeg twaalf maanden cel, waarvan zes voorwaardelijk, in een jeugdgevangenis. De 19-jarige verdachte kreeg achttien maanden cel, waarvan ook zes voorwaardelijk. In september moeten nog twee jongens voorkomen. Een van hen heeft volgens justitie acht zedendelicten op zijn conto staan. Naar aanleiding van deze zaak vroeg justitie twee weken geleden om een " gedegen" onderzoek naar het ontstaan van groepsverkrachtingen. Officier E. Pols stelde dat de rechtszaken slechts het topje van de ijsberg zijn. " Je kunt de windroos in Rotterdam wel rondgaan. In elke wijk lijkt wel zoiets te spelen." Hij stelde dat onderzoek hard nodig is, omdat politie en justitie "uiteindelijk toch alleen de scherven bij elkaar vegen". Eerder behandelde de rechtbank groepsverkrachtingen in Katendrecht, Rotterdam-West en -Oost. Naar aanleiding van de zaak in Katendrecht vroeg justitie ook al om onderzoek naar het fenomeen groepsverkrachtingen. Dat onderzoek is nog niet begonnen. Justitie vraagt zich met name af welke factoren een rol spelen bij dit soort verkrachtingen. Hoewel het in deze zaak gaat om een groep Kaapverdische verdachten, betwijfelt het officier Pols of etniciteit een rol speelt. "Nieuwe media zoals MSN, de gezinssituatie en seksuele voorlichting kunnen een rol spelen. Maar misschien is het wel cool om je als slet of pooier te gedragen en is dat het enige dat leidt tot onvrijwillige seks", zo vroeg hij zich tijdens de behandeling van de zaak af. In fictie vertellen ze het wat anders dan als het echt in de krant heb gelezen. Kinderen die het hebben meegemaakt zullen het ook niet graag vertellen hoe het is gegaan en in een boek kan je dat wel gemakkelijk doen. Je kan dan de gehele situatie uitleggen in een boke met alles erop en der aan. In de werkelijkheid gaat dat juist heel erg anders. Mensen durven niet voor hun mening uit te komen. Het gaat moeilijker. Vroeger werd er niet over gesproken als het bij je gebeurde nu is de lat wat hoger gelegd en kan je het beste naar de politie gaan. Dan is nog de vraag of hun je willen helpen. Er kan ook wel is zijn gebeurd dat er geen tijd voor is en wordt je verwezen om de week der op terug kan komen. Voor zo iemand is dat erg pijnlijk en die komen dan niet meer terug. Ze vinden de politie maar waardeloos. Eigenlijk hoor je dat ook niet te doen. Maar je siet het wel gebeuren. In een boek komt alles ook weer goed. Met fictie is dat erg gemakkelijk. Minder leuke dingen krijgen een goed einde maar in de real world is dat niet zo. Het blijft nog steeds achter hun aan komen. Als ze een nieuwe relatie hebben is het erg moeilijk voor ze. Het is ook niet niks. Mensen die het niet hebben meegemaakt kunnen er ook niet over oordelen. Degene die het wel hebben meegemaakt moeten ook self een oplossing zien te vinden om die angst kwijt te raken. Mensen denk er erg nuchter over in het algemeen. Het boek is baseeerd op een waargebeurd verhaal. Dat staat ook achterin het boek beschreven. De schrijver bedankt een persoon genaamd Marcel Verhoef, zedenrechercheur bij de politie Noord- en Oost-Gelderland. Hij gaf informatie aan de schrijver die hij mee maakte op zijn werk. En van een website www.seksueelmisdrijf.nl, daar kan je veel waardevolle informatie van halen. Daardoor is dit ook een heel goed boek om te lezen hoe het meestal in zijn werk gaat met verkrachtingen. Er is ook niet altijd spraken van bedreiging. Soms gebeurt het nog wel eens dat het een eigen keus is. Laatst stond er in de krant dat twee hartsvriendinnen via een chatsite bij twee jongens van 19 en 20 jaar waren. Terwijl die jongens zelf een vriendin hadden. Ze sliepen bij hun vanwege hun ouders, omdat zij niet met elkaar om mochten gaan. Gelukkig is er voor de rest niks gebeurd zeggen ze, dat moet nu een DNA-test uit laten blijken. Maar het zal je maar is gebeuren dat je dan verkracht wordt. Gelukkig hebben sommige verhalen een happy end, maar voor andere weer niet.