Fluisterwater door Mirjam Mous

Algemene Gegevens: Schrijver: Mirjam Mous (1963). Het leuke is dat ze op is gegroeid in Made! Als kind las Mirjam al erg veel boeken en zodra ze kon lezen, was het haar droom om schrijfster te worden. Maar eerst werd ze juf en ze werkt nog steeds een paar dagen op de Berkenhof in Breda. Dit is een speciale school voor kinderen met sociaal-emotionele problemen. Ook wel dé plek om proberen inspiratie op te doen. Nu woont ze samen met haar vriend Wim, op een verbouwd boerderijtje in Breda. Daar schrijft ze boeken, maar ook verhalen voor bijvoorbeeld de Okki. Titel: Fluisterwater
Uitgever: Van Holkema & Warendorf

Plaats van uitgave: Houten
Genre: Drama Beschrijving van de inhoud: 1. Wie zijn de hoofdrolspelers? Marit: Dit is het meisje waar het allemaal om gaat. Ze heeft goudblond haar, zeemeerminnenhaar noemen sommigen het. Door een ongeluk heeft ze verlamde benen en rijdt daarom in een rolstoel. Het is een best verlegen, maar lief meisje. Nathan: De jongen waarop Marit smoorverliefd is. Door een ongeluk bij hem op de scooter heeft ze verlamde benen. Hij verzorgt de dolfijnen van het dolfinarium waar Marit in werkt. Sabien: De beste vriendin van Marit, maar die sinds de het ongeluk niet weet wat ze tegen Marit moet zeggen. Ze verandert om de paar weken haar kapsel. Iris: Zij werkt ook in het dolfinarium en gaat daarbuiten veel met Marit om. Helaas valt ze ook voor Nathan. Marit moet Nathan proberen te vergeten want hij is op Iris. 2. Waar spelen de gebeurtenissen zich af? Dit verhaal speelt zich voor een groot deel af in het dolfinarium waar Marit een bijbaantje heeft. Ook is Marit op een feest bij Ties, een jongen die ook in het dolfinarium werkt. Na het feest brengt Nathan haar met zijn scooter naar huis, maar ze krijgen een ongeluk. Marit belandt in het ziekenhuis. 3. Wanneer speelt het verhaal zich af? Het verhaal speelt zich af in de zomervakantie. 4. Wat is het belangrijkste probleem in het boek? Marit wordt verliefd op een jongen van het dolfinarium, maar die ziet haar eerst niet staan. Maar ook dat Marit een verlamming aan haar benen krijgt en daardoor natuurlijk ontzettend baalt. 5. Hoe begint het verhaal? Het wordt de saaiste zomervakantie ooit denkt Marit. Haar beste vriendin Sabien gaat bij haar oma logeren omdat die een pols had gebroken en hulp nodig heeft. Haar ouders gaan dit jaar niet op vakantie omdat ze dan een nieuwe auto kunnen kopen. Erg saai dus. Marit besluit een bijbaantje te zoeken en komt terecht als aquarium schoonmaker in het dolfinarium. In de kantine maakt ze kennis met alle anderen die er ook werken. Daar hoort ook de jongen bij waar ze smoorverliefd op is. Eerst is een beetje verlegen, maar als ze hen steeds beter leert kennen kan ze toch wel goed met ze opschieten. 6. Hoe eindigt het verhaal? Marit heeft geleerd met haar handicap om te gaan. Ze maakt het goed met Sabien en ze zorgt dat Nathan en Iris verkering krijgen. Haar vader schildert nog steeds zeemeerminnen en haar moeder zorgt er nog steeds voor dat het huis schoon is. Sabien verandert ook nog altijd om de paar weken van kapsel en is nog altijd haar beste vriendin.
7. Waarop slaat de titel? Waar de titel op slaat is erg moeilijk te zeggen. Doordat de benen van Marit verlamt zijn, moeten haar armen sterker worden. In het revalidatiecentrum krijgt allerlei oefeningen hiervoor, waaronder zwemmen. Als ze voor de eerste keer gaat zwemmen, lijkt het alsof ze haar benen als slappe staarten meesleept. Ze voelt het water langs haar benen niet, van daar denk ik ‘Fluisterwater’. Deze naam komt zelf niet in het boek voor, dus ik denk dat de schrijfster deze situatie bedoeld. 8. Een korte samenvatting van het verhaal Voor Marit wordt het dit jaar een saaie zomervakantie. Sabien logeert bij haar oma en haar ouders gaan niet op vakantie omdat ze dan een nieuwe auto kunnen kopen. Marit besluit een bijbaantje te nemen, dan kan ze die mooie blauwe zomerschoenen kopen. Haar vader is binnenkort jarig en ze zoekt naar een origineel cadeau. Schilderen is zijn hobby, het liefst schildert hij zeemeerminnen. In een etalage in de stad ziet ze een prachtig zeemeerminnenboek liggen, vol plaatjes. Dat zal hij geweldig vinden! Als ze thuiskomt, leest ze er een stukje uit, het gaat over een zeemeermin die eigenlijk, ziet ze als ze verder leest, heel erg op haar lijkt. Ze krijgt werk als aquariumwasser in het dolfinarium. Daar ontmoet ze Iris en al haar vrienden, ook Nathan, een jongen op wie ze smoorverliefd wordt. Als Ties, een jongen die ook in het dolfinarium werkt, een feest geeft, wil ze daar natuurlijk heen. Op het feest raakt ze aan de praat met Nathan en merkt dat hij nog leuker is dan ze dacht! Nathan wil haar met zijn scooter naar huis brengen. Ze gaat achterop zitten en Nathan racet er vandoor. Maar opeens komt haar schoenen klem te zitten tussen het wiel en Nathan raakt een stoeprand. Marit vliegt van de scooter af en dan wordt alles zwart voor haar ogen… Als ze wakker wordt krijgt ze haar ogen niet open en het lukt ook niet te praten. Ze hoort een stem, haar vader, hij leest voor uit het zeemeerminnenboek. Als ze eindelijk kan praten en weer kan zien, vertelt de dokter dat ze een verlamming aan haar benen heeft. Marit vindt dit echt verschrikkelijk. Ze moet haar hele leven in een rolstoel! Als ze eindelijk uit haar ziekenhuisbed mag, wordt ze naar een kamer in het revalidatiecentrum gebracht. Daar leert ze rijden in een rolstoel en ook sporten in een rolstoel. Op een dag gaat ze met Ellen, haar fysiotherapeut zwemmen. Dat is heel erg raar omdat ze haar benen niet voelt. Dan mag ze eindelijk weer naar huis. Er verandert veel voor haar. Alles is anders, behalve haar ‘zeemeerminnenhaar’. Ze besluit het kort te knippen, dat is veel gemakkelijker. Marit heeft wel een beetje moeite met de verkering tussen Iris en Nathan. Ze probeert het te vergeten. Behalve heel veel nadelen, heeft de rolstoel ook voordelen. Je mag bijvoorbeeld pretpark als eerste ergens in, terwijl andere mensen heel lang in de rij moeten staan. Eigen mening: Ik vond dit een fantastisch boek! Ik heb het dan ook heel snel uitgelezen. Het is vooral mooi omdat het over een gewoon meisje gaat dat door een ongeluk een verlamming aan haar benen op loopt. Ze schrijft over haar eigen belevenissen met een handicap, hierdoor kom je ook te weten hoe het is om een handicap te hebben. Veel mensen denken dat gehandicapten zielig zijn, maar uit dit boek blijkt dat dit helemaal niet waar is! Het verhaal is ook zo boeiend omdat er steeds een stukje uit het zeemeerminnen boek van de vader van Marit in staat. Marit herkent zich in de hoofdpersoon en leest het boek als ze zich weer is verveelt in het ziekenhuis. Ik herken me ook wel is in een boek en het is leuk om te lezen dat dit bij iemand anders ook wel is gebeurd. Eigenlijk is dit boek ook een beetje leerzaam voor jongeren met een eigen scooter. Ze zullen, nadat ze dit boek gelezen hebben, waarschijnlijk niet hard rond de bocht scheuren. En al helemaal niet meer als ze gedronken hebben. Niet dat iedereen dat doet hoor! Maar je ziet soms toch nog een bericht in de krant dat er een ongeluk is gebeurd met een scooter. Als je dit boek ook hebt gelezen, denk ik dat je het wel met me eens bent, dat dit een heel erg leuk boek is!