Een barbaar in China door Adriaan van Dis

1 beschrijvings opdracht titel: een barbaar in China
ik heb dit boek gekozen omdat een vriendin van mij het ook had gelezen
en zij het een interessant boek vond. Mijn eerste reactie was dat het
boek mooi geschreven is, met veel detail en gedachten van de
hoofdpersoon. Dit vind ik zeer aantrekkelijk in een boek samenvatting van de inhoud: De schrijver ( verder noem ik hem AvD) heeft besloten een reis te
maken langs de oude zijderoute. Hij gaat per vliegtuig naar Hongkong

en dan naar Shanghai, Peking en Xian, het beginpunt van de zijderoute, een handelsweg die al twintig eeuwen oud is. Zijn einddoel is Karachi (Pakistan). AvD kiest de weg van de monniken; sinds mei 1986 kan dit weer, omdat
toen het Chinezen deel van de zijderoute voor vreemde reizigers is
opgesteld. Van Turpan naar Kashgar
Het is moeilijk om een plaats te krijgen in de bus met de eenogige
chauffeur. De autoriteiten zien niet graag vreemdelingen buiten de
gegeven paden. Als een vreemdeling vraagt om een kaartje is het
antwoord steeds: 'Mei you'. Dit betekent; hebben we niet, nee. Dank zij Minoroo, een Japanner, lukt het AvD toch om een kaartje te
kopen. Omdat de Japanners 1500 jaar geleden hun schrift uit China
hebben gehaald, kunnen beide volken elkaars taal lezen, maar niet
verstaan. Minoroo schrijft dus op zijn hand wat hij wil vragen. Hij
krijgt schriftelijk antwoord. Ze rijden door het gebied van de Oeigoeren (groot, blond), dat echter
beheerst wordt door Han-Chinezen, de amandelogigen uit het Rijk van
het Midden. De twee volken vermijden elk contact en minachten elkaar. Het leven in de bus is niet in alle opzichten prettig: de Chinezen
rochelen en spuwen veelvuldig(het woestijnstof moet uit de kelen). AvD

begrijpt niets van het feit dat de Chinezen lachen om andermans leed. Hij vraagt zich af of dat misschien het verbergen is van hun
werkelijke gevoelens, dat ze zo hard zijn kan hij zich namelijk niet
voorstellen. Het leven in de bus is niet aangenaam: heet stoffig. Als de chauffeur
wil plassen, plast iedereen, als hij wil eten, eet iedereen. AvD heeft moeite met de taal: als hij om thee vraagt, krijgt hij
rijstepap. Op stations wijst men hem nooit naar het juiste perron. De
bureaucratie heerst sterk in China. Het winkelpersoneel is niet erg behulpzaam; als AvD een trainingspak
wil hebben en niet geholpen wordt, klimt hij over de toonbank, grist
het pak van de plank en smijt het geld neer. De Chinezen zijn gelaten; tijdens de busreis laten ze alle ongemakken
zonder protest over zich komen. Eten is voor hen erg belangrijk. AvD eet zoveel mogelijk in gewone
restaurants; het eten is erg goed. De Chinezen gedragen zich tijdens
de maaltijd nogal onsmakelijk: ze slurpen , schransen, boeren en laten
winden, naar hartelust.In de hotels is de dienstverlening slecht en
aan onderhoud wordt weinig gedaan. Avd verklaart dit uit 'communistische sloddervosserij'. Van Xian naar Lanzhou

Xian is het eindpunt van de zijderoute. Na veel moeite lukt het AvD
zijderupsen te zien. Eigenlijk hebben vreemdelingen geen recht om de
rupsen te zien. AvD herdenkt de monnik Xuan Zang, die in de 7de eeuw het boeddhisme
uit India naar China bracht. Hij heeft ook een kaart gemaakt, waaruit
blijkt dat de zijderoute eigenlijk een netwerk van karavaansporen
dwars door Eurazië was, De schrijver bezoekt een primitief circus en maakt kennis met Chinese
jongeren die graag wat Engelse leren en belangstelling tonen voor
hetgeen in het Westen gebeurt. AvD maakt kennis met Tibetaanse boeddhisten. Van Lanzhou naar Turpan
Soms kan AvD zich niet beheersen, als hij onredelijk behandeld wordt
door en functionaris. Eén keer is hij zo kwaad, dat hij tientallen
dollarbiljetten verscheurt en inslikt. De trein brengt AvD steeds verder naar het westen. Het reizen per
Chinese trein doet de auteur denken aan zijn kinderjaren, toen hij
elke winter met Bello (het treintje tussen Bergen aan Zee en Alkmaar) naar school ging. Zijn vader, die in het Jappenkamp heeft gezeten, heeft zijn leven te

danken aan de Chinezen. AvD vindt de Chinezen echter niet aardig; ze
zijn afstandelijk en cynisch in de omgang. Een voorbeeld; treinreizigers bekogelen bedelende kinderen met afval. Van Kashgar naar Khunjerab
AvD legt dit traject af met een vrachtauto. Hij betaalt Abdullah, de
chauffeur achthonderd yuan daarvoor. Abdullah rijdt als een beest. Ze komen bij de grenspost Pirali. Met een jeep van de post gaat AvD
verder, Pakistan tegemoet. Van de Khunjerab naar Karimabad
Reisgenoot in de postjeep is Silbermann, een geoloog van joodse
afkomst die jong uit Duitsland naar Zuid-Afrika is gevlucht. Hij
kletst aan een stuk door en blijkt nogal wat vooroordelen te hebben ('alle Aziaten zijn verslaafd'). De tocht door de bergen is gevaarlijk: de weg is smal en slecht, een
steenlawine treft de jeep. In Gulmit verlaat AvD de jeep om van het
zeuren van Silberman af te zijn. Hij neemt zijn intrek in een simpele
herberg. Gulmit ligt in Hunza, een bergkoninkrijk dat zich in 1974 bij
Pakistan heeft aangesloten. Shah Bahadur, de herbergier, zorgt ervoor
dat AvD met een vrachtwagen verder kan. De schrijver komt van de

Hunza-vallei in Karimabad. Hij is weer in het land van vork en messen
en neemt afscheid van zijn stokjes. De volgende dag koopt hij ze weer
terug. 2 Verdiepings opdracht A
Tijd Het verhaal speelt zich in deze tijd af dit is niet heel erg
belangrijk voor het verhaal omdat het grotendeels over de reis gaat en
de beschrijving van de landen. De verhaal is chronologisch verteld en
de vertelde tijd bedraagt ongeveer 50 dagen Plaats Het verhaal speelt zich in Azië af, enkele plaatsen zijn; Xian, Lanzou, Turpan, Kashgar, Khunjerab en Karimabad. Sommige van de gewoontes die Ardiaan van Dis beschrijft kende ik al
omdat ik het boek Noble House van James Clavell heb gelezen. De plaats
van handeling geeft wel zeker een extra betekenis aan het verhaal, omdat het de sfeer benadrukt. Ook het landschap en het klimaat spelen
een rol. Het is tenslotte een reisbeschrijving en daarbij verteld hij

veel over het landschap en het klimaat. Het vertelstandpunt Het vertelstandpunt zie je uit de ogen van de ik persoon, een ik-verteller dus. Spanning In het verhaal zit niet echt spanning je gaat gewoon met hem door Azië heen zonder spannende avonturen te beleven. Thema en motief Het thema van het verhaal de cultuur in Azië en hun gewoonten Er is geen sprake van een motief Verdiepingsopdracht B Leeservaring grondig beschrijven Onderwerp Het is niet helemaal duidelijk waarover het boek nou daadwerkelijk gaat. Het speelt zich af in Azië maar heeft geen onderwerp centraal staan. Ik ben det boek gaan lezen omdat ik van reisverhalen hou en een vriendin mij het boek aanraadde. Mijn verwachtingen zijn tijdens het lezen van het boek uitgekomen omdat hij de reis leuk beschreef. Het boek heeft mij geen nieuwe kanten van het onderwerp laten zien of mijn denken veranderd omdat ik al veel van Azië wist. Het onderwerp wordt uitvoerig besproken omdat ook hele kleine details en feiten uit de geschiedenis beschreven worden in het boek. Verder heb ik nog het boek Noble House van James Clavell gelezen, dit gaan ook over Azië. Persoonlijk vond ik dit boek spannender omdat er veel meer in gebeurt en er ook spannende gebeurtenissen plaatsvinden. Gebeurtenissen Er is niet echt een belangrijkste gebeurtenis in het boek, maar aan het einde is hij wel heel blij dat hij weer in het land van de beschaving is en dat hij eindelijk zijn stokjes in kan ruilen voor mes en vork. De nadruk in dit boek ligt meer op de gedachten van de personen omdat je het vanuit zijn standpunt meemaakt verteld hij je ook dingen die hij vreemd vind en dingen die hij interessant vind. Het boekje is niet zo dik (verteltijd is 98 pagina’s) dus het is dun genoeg om je geruime de 98 pagina’s te blijven boeien. Maar als dit een boek van 500 pagina’s zou zijn dan had ik het weer teruggelegd. Ik vind dat de gebeurtenissen logisch in elkaar overvloeien al heb ik af en toe even terug moeten lezen omdat zie iets niet zo duidelijk weergeven. Een gebeurtenis die mij bij is gebleven is wanneer hij in de bus zit verteld hij over de conditie van de bus en de medepassagiers. Dit beschrijft hij zo gedetailleerd dat het me is bij gebleven. De gebeurtenissen spelen zich in verschillende steden. Maar doordat de omgeving en de personages zo goed worden beschreven krijgt de omgeving steeds meer invloed op het verhaal.
Personages Alle personages zijn zo beschreven dat ze voor mij gingen leven. Er is geen personage die ik bewonder of verafschuw vanwege hun eigenschappen. Ik vind ze ieder apart en goed beschreven ookal vind ik sommige gewoontes uit het Azië iets minder smakelijk. Het grootste deel van het boek vertelt de ik persoon over het landschap en omdat hij zoveel reist neemt hij na een korte tijd weer afscheid van zijn personage. Je komt dus niet bijster veel te weten over het gedrag van de personages en hun gedrag. Er wordt dus van je verwacht dat je veel moet invullen over de personages zelf. Ik vond dat niet zo vervelend. Bouw De bouw van het boek vond ik niet moeilijk alleen las iki soms te snel zodat ik een overgang misde en toen moest ik even terug lezen. Maar vanaf het begin van het boek zit er al vaart in het samenhangende verhaal. In het verhaal zit maar een verhaallijn en er zijn geen flashbacks. Aan het einde van het verhaal merk je wel dat de reis klaar is. Hij vertelt dan een beetje blij dat hij weer in het land van de messen en vorken is en dat hij de stokjes achter zich kan laten. Taalgebruik Het boek was makkelijk om t lezen er zaten wienig meilijke woorden in en het was geschreven in ABN, makkelijk te lezen dus. Ik vind de manier van vertellen fijn om te lezen omdat ik van gedetailleerde boeken hou. Ik ken Adriaan van Dis nog niet qua andere boeken maar als al zijn boeken zo zijn geschreven ga ik er vast meer lezen