1. Titelverklaring: Dit boek heet: De reis van de lege flessen. Eerst vond ik dat de titel eigenlijk niets zei, maar toen ik verder las, zag ik wel het verhaal in de titel terug. Op blz. 39 staat de titelverklaring een beetje beschreven. Er zit volgens mij ook een diepere betekenis achter. Het boek gaat namelijk over een vluchteling, zijn lichaam is wel in Nederland maar zijn gedachten zijn in Iran. Hij is dus eigenlijk een lichaam zonder gedachten. Dit kun je met een lege fles vergelijken. De fles is in Nederland maar de inhoud is in Iran. Toen hij vluchtte, begon zijn reis. Op een gegeven moment fietst Bolfazl langs de IJssel, hij ziet dan lege flessen liggen. Hij moet dan denken aan wat zijn opa hem ooit heeft laten zien. Onder het huis van zijn opa was een grot, daar hadden ze een kelder van gemaakt. In die kelder stonden een heleboel lege flessen en op die flessen stond wanneer ze waren leeggedronken. Bijvoorbeeld na de dood van iemand, het waren dus niet zulke leuke gebeurtenissen. Toen de opa van Bolfazl overleed gooide zijn oma alle flessen in de rivier de Ashora in Iran. Zo begonnen de lege flessen hun reis dus. Op een ander moment zit Bolfazl ’s avonds samen met René in zijn tuin. Ze drinken dan wijn en aan het einde van de avond zijn er veel flessen leeg. Deze flessen begonnen ook aan hun reis. 2. Belangrijkste personen: De belangrijkste persoon is Bolfazl, hij is een 33 jarige vluchteling uit Iran. René speelt ook een belangrijke rol, hij is de buurman van Bolfazl en 45 jaar. Hij is lang, groot en blond. Hij is een Nederlander. Hij is ook homo, daardoor is zijn contact met Bolfazl goed omdat hij ook ‘anders’ is dan de anderen. René’ s hobby’s zijn schilderen en foto’s maken. Later in het verhaal wordt hij opgenomen in een psychiatrische kliniek omdat het niet goed met hem gaat. Uiteindelijk pleegt hij zelfmoord door voor een trein te springen. Moka Moka zit ook in het verhaal. In het echt heet hij niet zo, maar hij wordt door Bolfazl zo genoemd omdat hij zijn echte naam niet kan onthouden. Moka Moka is René’ s vriend, maar later maken ze het uit en gaat hij uit het verhaal weg. Voor de rest wordt niet veel verteld over hoe hij eruit ziet en wat zijn karakter is. Jacobus is de nieuwe buurman van Bolfazl, hij is heel afstandelijk. Bolfazl komt met hem in contact doordat hij hem helpt met het monteren van een antenne op het dak van zijn schuur. Later legt Jacobus uit hoe je moet werken met zendapparatuur. Dat is zijn grootste hobby. Jacobus is treinmachinist. Mary Rose is de vrouw van Jacobus, zij komt dus ook naast Bolfazl wonen, maar hij en zij krijgen wel goed contact omdat Mary Rose ook vanuit een ander land (Mexico) hierheen is gekomen, zij heeft ongeveer hetzelfde als Bolfazl moeten doorstaan wat de taal en de gewoontes betreft. Zodra hij haar kende, ging het contact met Jacobus eigenlijk verloren.
3. Tijd: Er wordt niet echt duidelijk beschreven wanneer het verhaal precies speelt, maar ik denk dat het ongeveer in deze tijd kan zijn. Het verhaal duurt 7 jaar. Aan het begin is Bolfazl 33 jaar en aan het eind 40. Voor de rest speelt het verhaal in een dorpje aan de IJssel en dan vooral in het huis en de tuin van Bolfazl en die van de buren. Bolfazl krijgt ook vaak herinneringen en die spelen zich af in een gebied in Iran waar veel bergen zijn. 4. Opbouw/ structuur: Dit verhaal begint bij het begin en gaat chronologisch verder, maar als Bolfazl zich iets herinnerd, kan je zeggen dat het wel even terug in de tijd gaat. 5. Perspectief We zien het verhaal door de ogen van de vluchteling Bolfazl. In het verhaal worden zijn gedachten en gevoelens heel duidelijk beschreven. Dit heet een hij- of zij perspectief. 6. Thema Ik denk dat het belangrijkste thema van dit verhaal is, dat je als vluchteling toch anders bent dan de anderen. De schrijver beschrijft ook hoe het is om als vluchteling hier te komen en hoe het voelt om er niet bij te horen. In het verhaal werd Bolfazl heel anders behandelt dan de andere mannen in zijn straat. Symboliek: In dit boek zijn veel symbolen verwerkt. Behalve dat de lege fles symbool staat voor een vluchteling, wordt ook het reizen vaak genoemd. In het boek gaat het bijvoorbeeld ook over een trein en in het begin over een vliegtuig. Motto: Voorin het boek staat wel een motto, maar ik weet niet wat het betekend, want het is geschreven in het Arabisch,zonder vertaling. De hoofdpersoon komt uit een Arabisch land, dus ik denk dat het gaat over zijn reis, maar ik weet het niet zeker.
7. Biografie van Kader Abdolah: Als oudste van zes kinderen groeit hij op in een gelovig islamitisch gezin in Iran. Abdolah heeft naar eigen zeggen een eenzame jeugd gehad. Hij wordt geplaagd door godsdienstige twijfels en verliest al op jonge leeftijd zijn religieuze overtuiging. Vanaf zijn twaalfde begint hij stiekem westerse literatuur te lezen. Tijdens zijn studies natuurkunde in Teheran raakt hij betrokken bij de linkse ondergrondse studentenbeweging die zich verzet tegen het autoritaire bewind van de sjah en, na diens afzetting in 1979, tegen het fundamentalistische regime van ayatollah Khomeiny. Na zijn studies wordt Abdolah directeur van een emballagebedrijf, maar hij blijft politiek actief: hij schrijft twee journalistieke boeken (over de Iranese Koerden) die verboden worden. Ook andere leden van zijn familie lijden onder het repressieve bewind in Iran: twee zussen belanden in de cel en zijn enige broer wordt gedood wegens vermeende subversieve activiteiten. Zijn pseudoniem is trouwens de naam van een vermoorde vriend die eveneens streed tegen de islamitische dictatuur. Wanneer leden van de politieke beweging waartoe Abdolah behoort, worden opgepakt en vermoord, ziet hij zich in 1985 verplicht om zijn familie achter te laten en Iran te ontvluchten. Na een verblijf in Turkije komt Abdolah in 1988 toevallig terecht in Nederland. Hij krijgt er politiek asiel en begint, na de hereniging met zijn gezin, aan een nieuw leven in ballingschap. Om de taal te leren studeert hij onder meer een jaar Neerlandistiek aan de universiteit van Utrecht. In 1993 verschijnt Abdolah ’s eerste in het Nederlands geschreven boek De adelaars. Het wordt bekroond met het Gouden Ezelsoor, de prijs voor het best verkochte debuut van dat jaar. De in 1995 verschenen verhalenbundel De meisjes en de partizanen dringt zowel bij de AKO Literatuur Prijs als bij de Libris Literatuur Prijs door tot de longlist. Sinds 1996 schrijft Abdolah, onder de naam Mirza (Perzisch voor 'kroniekschrijver'), columns in De Volkskrant. Voor die columns, waarvan een selectie is gepubliceerd in de bundel Mirza (1998), ontvangt Abdolah de Mediaprijs. Abdolah is intussen een belangrijk boegbeeld geworden van de allochtone auteurs in Nederland. Bovendien heeft hij de stroom naamloze vluchtelingen en asielzoekers een naam en een gezicht gegeven. Veel verhalen gaan immers over Abdolah’ s nieuwe bestaan als vreemdeling en geven ook een beeld van het benarde verblijf in asielzoekerscentra. Ter gelegenheid van Koninginnedag 2000 wordt Abdolah benoemd tot Ridder in de Orde van de Nederlandse Leeuw voor zijn inzet op het gebied van literatuur, internationale samenwerking en vrede. Abdolah ’s werk is inmiddels vertaald in het Duits, Frans, Italiaans, Deens, Noors en Servo-Kroatisch. Voor zijn geschreven boeken kreeg Abdolah de volgende onderscheidingen: 1993
Het Gouden Ezelsoor voor De adelaars
1995
Charlotte Köhler-stipendium voor De meisjes en de partizanen
1997
ASN-ADO-Mediaprijs voor zijn wekelijkse column Mirza in de Volkskrant
1998
Mundial Award voor zijn landelijke verdiensten op het gebied van internationale samenwerking, vrede en veiligheid
2000
Koninklijke onderscheiding voor zijn inzet op het gebied van literatuur, internationale samenwerking en vrede
2001
E. du Perronprijs voor Spijkerschrift. Overzicht van de boeken die Kader Abdolah geschreven heeft: · 1993 De adelaars verhalen · 1995 De meisjes en de partizanen verhalen · 1997 De reis van de lege flessen roman · 1998 Mirza columns · 2000 Spijkerschrift roman Motieven Het algemene motief dat het meest opviel was dat de vluchteling die in een ander land komt en zich verbaast over de gewoontes en gebruiken in een andere cultuur. Een ander algemeen motief is het van homoseksualiteit binnen de Nederlandse samenleving. De dood van mensen in je naaste omgeving. (René)
Waardering: Ik vind het een goed boek met een interessant onderwerp. Ik heb dit boek met veel plezier gelezen en ik vind dat er eigenlijk geen minpunten aan dit boek zitten. Ik heb het ook gekozen omdat het onderwerp mij aansprak. Het was een boek vanuit iemands gedachten en dat vind ik altijd leuk om te lezen. Bronnen: · http://huiswerk.scholieren.com/uittreksels/index.php3?zoek=De+reis+van+de+lege+flessen · http://www.schrijversnet.nl/abdolahbibl.htm · http://www.ned.univie.ac.at/lic/autor.asp?aut_id=4679 Inhoud van het boek: Bolfazl is een vluchteling die van Iran naar Nederland is gekomen. Hij probeert hier zijn leven weer opnieuw te beginnen. Samen met zijn gezin komt hij in een hoekhuis ergens langs de IJssel. Waar hij rené leert kennen. René is een homoseksueel en wordt een goede vriend van Bolfazl. Hij helpt hem een beetje met de Nederlandse taal en helpt hem aan een baantje. René praat veel met Bolfazl. René is gescheiden en heeft een dochtertje. Bolfazl’ s moeder moet niets van René hebben omdat hij een homo is, en dat kan in het land van haar afkomst echt niet, al bedoelt hij het allemaal goed. Hij maakt een foto van haar (René is kunstenaar, fotograaf) zet voor haar een haan op het dak, in de richting van Mekka, zodat zij kan bidden. Later in het boek verdwijnt René. Bolfazl heeft het idee dat hij alleen is, na een tijdje komt René terug, maar het is René niet meer, het is een vreemde geworden. Weer een tijdje later gaat Bolfazl rené opzoeken in zijn nieuwe woning. In één of andere krottenwijk, hij drinkt dan wat koffie maar kan geen echt contact meer met René krijgen zoals hij dat had toen hij zijn buurman was. Na een aantal weken krijgt Bolfazl een telefoontje, van de ex-vrouw van René, zij belt met de boodschap dat René zelfmoord heeft gepleegd. René had zichzelf voor de trein gegooid. Bolfazl gaat naar de crematie daarna komt hij tot de conclusie dat hij het zelf moet doen, dat hij zelf verder moet om hier in de Nederlandse maatschappij te “overleven”. Hij gaat dan ook op zoek naar een nieuwe baan en krijgt de Nederlandse taal goed onder de knie. Maar hij kan het hoofdstuk niet afsluiten dat René er niet meer is. Later krijgt Bolfazl een nieuwe buurman Jacobus, die neemt langzaam de plek van René in. Maar hij heeft nooit een echte band met Jacobus gekregen, wel met zijn vrouw Mary Rose die later naar Nederland is gekomen, met haar voerde hij uitgebreide gesprekken, voor Bolfazl betekende Mary Rose alles, omdat zij ook uit een ander land naar hier is gekomen. Op het einde van het boek gaat hij de dochter van René opzoeken, van wie hij een kaartje heeft gekregen. Waarop zij hem met zijn veertigste verjaardag feliciteerde. Op die kaart stond ook haar adres, en Bolfazl ging haar daarom dus opzoeken. In Groningen aangekomen bleek dat René zijn ex-vrouw daar ook woonde, Bolfazl zocht ook haar op. Door dit bezoek aan Groningen kwam hij tot een conclusie, namelijk: “Ik verzette me niet. Het was de vlucht. Ik, Bolfazl, was een verlengstuk van ballingschap. Nu zou iemand mij aan het doek toe vertrouwen. Op het moment dat hij deze conclusie deed werd hij geschilderd door de nieuwe man van Anneke (de ex-vrouw van René). Hij heet Henk.