De titel van het boek is ‘De zoon uit Spanje’. Het is geschreven door Tessa de Loo. Het heeft 173 bladzijden. Ik heb de eerste druk van het boek gelezen. Het boek heeft geen ondertitel. 2. Het boek heeft ook geen motto. 3. Gerlof de Windt wordt 80 jaar. Zijn kinderen organiseren zijn verjaardag. Dertig jaar geleden heeft Gerlof één van zijn zoons het huis uit gegooid. Als verrassing komt die zoon, Bardo, op de 80e verjaardag van zijn vader. Vanaf dat moment verandert de sfeer compleet. Voor sommigen verbetert die, voor anderen niet. 4. a. Er is geen proloog of epiloog. b. Het boek is in 16 hoofdstukken verdeeld. c. De hoofdstukken heten: Pa, Floor, Pa, Steffie, Edwin, Frank, Pa, Steffie, Hilde, Frank, Floor, Edwin, Pa, Frank, Steffie, Pa. d. Ja, de hoofdstukken zijn vernoemd naar de personen die dit hoofdstuk vertellen. Iedereen beleefd bepaalde gebeurtenissen op zijn eigen manier en daarom is het boek geschreven vanuit de gedachten van verschillende personages. e. – 5. a. Het verhaal speelt zich af in Nederland. Er wordt geen stad of dorp genoemd. Wel is duidelijk dat het verhaal speelt in de woning van Gerlof de Windt. b. Dat het verhaal in Nederland speelt, is niet echt van belang. De woning van ‘pa’ is wel van belang, want het is het ouderlijk huis van 4 andere personen uit het boek en het is het huis waaruit Bardo ooit is weggestuurd en waar hij 30 jaar later doodleuk weer over de drempel naar binnen stapt alsof er niets gebeurd is. 6. a. Het verhaal duurt ongeveer 2 maanden. Het grootste deel van het boek gaat over één dag, de verjaardag van Pa, en die nacht erna. Alleen het tweede en de laatste 2 hoofdstukken gaan over 2 maanden later. Het is dan juli en iedereen vertelt dan zijn verhaal over de gebeurtenissen op de verjaardag. b. De verteltijd is groter dan de vertelde tijd, want er wordt over slechts 1 dag verteld, en ik heb er 2 dagen over gedaan om het boek te lezen. 7. a. Het verhaal speelt zich af in mei, in het heden. b. blz. 17 à Pa vertelt over zijn verjaardag: ‘Mijn rolstoel werd naar het raam gereden, zodat ik naar buiten kon kijken. En daar zag ik op die druilerige dag in mei, terwijl de takken van de struiken bogen onder het gewicht van de regendruppels, mijzelf als jonge man, blakend van gezondheid, druk aan het spitten in de tuin.’ 8. a. Het boek is niet chronologisch verteld. Eerst lees je iets over wat er zich werkelijk op dat moment afspeelt, en later wordt er teruggeblikt op een reeks gebeurtenissen 2 maanden daarvoor. b. De middelste 12 hoofdstukken zijn samen één grote flashback. Daarin zitten dan wel weer wat kleinere flashbacks, bijv. over de dag dat Bardo het huis werd uitgestuurd en ‘zijn’ Floor daar zwanger achterliet. Die kleine flashbacks zijn herinneringen die worden opgeroepen bij de terugkeer van Bardo. 9. a. Er is sprake van een ikperspectief dat steeds weer een andere ik is, namelijk degene met dezelfde naam als het hoofdstuk. b. blz. 103 à Floor: Ik geloof niet meer in hen, hoe zou ik kunnen, ik geloof niet eens meer in mezelf. Blz. 118 à Edwin: Bardo en Floor voor het uitdovende vuur en ik, onhoorbaar binnengekomen want we hebben allemaal een sleutel, als de klassieke hoorndrager in de deuropening. c. De ikpersoon wisselt ieder hoofdstuk, maar het perspectief niet, want het blijft een ikperspectief. 10. a. Het verhaal is verteld als een grote herinnering aan de verjaardag van Pa. De werkwoorden staan in de tegenwoordige tijd. Er komen weinig dialoge in voor. Het zijn bijna alleen maar gedachtes van de verschillende personages. b. Nee. 11. a. Het verhaal is niet spannend, je wilt alleen graag weten hoe het afloopt en daarom kun je het boek in één keer uitlezen als je zou willen. b. Het verhaal neemt af en toe een onverwachte wending, waardoor het interessant blijft. 12. a. Gerlof de Windt is de hoofdpersoon. Hij is de eerste en de laatste persoon die wat vertelt. Ook gaat het verhaal over zijn verjaardag, zijn ziekte en zijn dood. b. Pa is een type. Hij was vroeger directeur van een school en had een bepaalde reputatie. Ook is hij een beetje een standaard vaderfiguur. Hij probeert zijn kinderen zo goed en zo kwaad op te voeden. c. Andere personen uit het boek zijn de vier kinderen van Gerlof: Edwin, Bardo, Hilde en Frank. Floor is de vrouw van Edwin (en de ex van Bardo) en Steffie is de dochter van Floor en Edwin. d. Dit zijn karakters, denk ik. Misschien is Hilde een type, want ze is psychiater en ze heeft veel van haar ideeën uit een boek. Frank is een homofiele fotograaf, is dat ook een type? e. Gerlof heeft een ziekte die zijn spieren ernstig aantast. Op een gegeven moment kan hij alleen zijn hoofd nog goed bewegen en verder zijn armen slechts 5 cm optillen. Hij zit in een rolstoel, die hij niet zelf vooruit kan krijgen. Gerlof is zijn vrouw kwijtgeraakt aan een auto-ongeluk. Hij praat nog altijd tegen haar en mist haar verschrikkelijk. 13. a. Ik herken het motief wraak. Floor is getrouwd met Edwin. Edwin verwaarloost haar en heeft alleen maar aandacht voor beurscijfers en alles wat met de economie te maken heeft. Bardo was Floors eerste echte liefde. Als hij terugkeert naar Nederland, merkt Floor dat ze toch nog wel gevoelens voor hem heeft. De nacht na de verjaardag van Pa blijft Floor met Bardo in de woonkamer achter en bedrijven ze de liefde zoals vroeger. Het is een soort wraak op Edwin, omdat hij Floor geen aandacht geeft. Je zou het ook lust kunnen noemen. b. Het thema van het boek is relaties, want het verhaal gaat over liefdesrelaties en relaties tussen familieleden. 14. Samenvatting van het verhaal
Gerlof heeft een ziekte die zijn spieren sloopt. Hij zal niet lang meer leven, hooguit een half jaar. Hij stelt zich voor hoe het in de hemel zal zijn. Hij zal zijn overleden vrouw Ida dan terugzien, voor hem het enige lichtpuntje. Floor en Steffie zitten samen in de bus op weg naar Spanje, op weg naar Bardo, één van de zoons van Gerlof, en de broer van Edwin. Floor heeft Edwin voor hem verlaten. Ze kijkt terug op de dag dat haar schoonzus met het idee komt om Bardo uit te nodigen voor het verjaardagsfeest van Pa. Hilde zou graag willen dat Pa en Bardo zich met elkaar zouden verzoenen, voor het te laat is. Dertig jaar geleden is Bardo door zijn vader het huis uitgegooid. Terwijl Pa bezig is zijn cadeaus uit te pakken, gaat de bel. Bardo komt binnen. Hij zit er slordig uit en heeft bijna geen bagage bij zich, alleen een knapzak waar een paar broodnodige spullen inzitten. Bardo wil zijn vader begroeten, maar deze doet heel afstandelijk tegen hem, al vindt hij het stiekem heerlijk om zijn zoon weer terug te zien. Zijn broers vragen aan Bardo hoe hij in zijn levensonderhoud voorziet en Bardo antwoordt dat hij na zijn zwerverscarrière in de muziek in Spanje rust heeft gevonden door ‘bomen te verzorgen’. Zijn vader reageert daar heel cynisch op, net als Edwin die zich alleen maar interesseert voor beroepen waarmee je veel geld kunt verdienen. Frank denkt terug aan de situatie dertig jaar geleden. Zijn moeder was toen heel verdrietig omdat haar zoon het huis had verlaten. Bardo vertelt dat hij een Spaanse vrouw heeft ontmoet en twee zoontjes van haar heeft. Gerlof is aangenaam verrast. Dat had hij niet verwacht, zomaar twee kleinzoons! Bardo vertelt dat hij niet met deze vrouw, Dolores, getrouwd is. Ze laat hem vrij, want als Bardo iets niet zou willen is het wel zo’n standaard leven, waarbij hij samen met zijn gezinnetje in zo’n standaard huis komt te wonen. Hij wil het liefst altijd buiten zijn, lekker vrij, op zoek naar avontuur. Zijn vrouw heeft daarmee ingestemd. Momenteel woont Bardo in een busje, waar hij mee rondtoert. Het lijkt Steffie helemaal geweldig om een keertje met hem mee te gaan naar Spanje. Na de maaltijd begint Bardo de flamenco te dansen en Steffie doet met hem mee. Haar oom uit Spanje, zoals ze hem in haar gedachten noemt, nodigt haar uit om met hem mee te gaan, zodat hij haar wat van Europa kan laten zien. Steffie vindt het een geweldig idee, maar haar vader kapt het idee gelijk af. Haar moeder zwijmelt stiekem met haar mee. Steffie hangt aan de lippen van Bardo als hij vertelt wat hij allemaal heeft moeten doormaken, toen hij op 19-jarige leeftijd door zijn vader het huis uit werd gezet. Ook Hilde, Floor, Frank en Pa luisteren graag naar zijn levensverhalen. De fotoalbums komen tevoorschijn en daarbij allerlei herinneringen. Er zijn foto’s bij van Ida, die een aantal jaar geleden is verongelukt toen ze op weg was naar haar zoon in Spanje. Opeens confronteert Hilde de anderen met het feit dat Pa persoonlijke verzorging nodig heeft, de hele dag door, de hele week. Ze stelt de vraag wie er de laatste dagen voor hun vader gaat zorgen. Iedereen heeft een rede om het niet te doen. Frank heeft het druk met allerlei fotosessies, Edwin heeft een drukke tijd op de beurs, Hilde zelf heeft een eigen praktijk en Floor is in therapie. Dan komt Bardo met een oplossing: hij gaat zijn vader verzorgen, want hij heeft toch zeeën van tijd. Dat had niemand verwacht, maar het wordt zeker wel gewaardeerd. De verjaardag loopt ten einde. Pa is moe en Bardo helpt hem zijn bed in te komen. Langzamerhand gaat iedereen naar huis, alleen Floor blijft achter om nog even te helpen met de afwas. Als ze klaar is vraagt Bardo of ze nog even blijft om nog een glaasje wijn te drinken. Ze twijfelt eerst nog, maar dan borrelt haar liefde voor hem na al die jaren alsnog op en weet hij haar te verleiden om de liefde te bedrijven, met die passie van vroeger. Ze vallen voor het haardvuur in slaap. Ergens midden in de nacht worden ze wakker van Edwin, die plotseling in de deuropening staat. Hij kijkt verstrooid en ongelovig. Een herinnering komt bij hem boven. Lang geleden heeft hij Bardo en Floor al een keer betrapt tijdens het vrijen. Hij was zelf verliefd op Floor, maar zijn broer ging er met haar vandoor. Toen Bardo het huis verliet zocht Floor troost bij Edwin. Sindsdien zijn ze bij elkaar. Nu heeft Edwin zijn vrouw en zijn broer dus weer samen betrapt. Bardo schaamt zich totaal niet voor zijn daad. Hij vertelt Edwin dat hij zijn vrouw verwaarloost en dat hij beter voor haar moet zorgen. Floor durft het niet te zeggen, maar ze heeft ontzettend genoten van de nacht. Pa is wakker geworden van de geluiden in de woonkamer na de komst van Edwin. Floor en Edwin gaan naar huis en Bardo gaat naar zijn vader. Op zijn slaapkamer praten ze over de naderende dood. Bardo is de enige van het gezin dit met Pa over dit onderwerp durft te praten. Hij raadt zijn vader aan om de dood onder ogen te zien, alleen dan kun je hem overwinnen. De volgende ochtend heeft Edwin Frank en Hilde opgetrommeld. Ze gaan naar hun vader om Bardo te vertellen dat ze niet willen dat hij hun vader verzorgt. Hij gaat akkoord en vertrekt ook meteen. Zijn vader was in tijden niet meer zo spraakzaam en opgewekt geweest. De komst van Bardo heeft de sfeer compleet verandert, maar ook zijn vertrek zal emoties los krijgen. Twee maanden later zit Steffie met haar moeder Floor in de bus naar Spanje, op weg naar oom Bardo. Edwin weet niet dat ze weg zijn. Floor heeft een briefje naar hem geschreven: ‘ik volg de stem van mijn hart’ staat erop. Ze wil de rest van haar leven bij Bardo zijn. In het laatste hoofdstuk ligt Gerlof in het ziekenhuis. Hij denkt aan zijn verloren zoon en aan zijn kleinzoons die hij nooit zal zien. Hij vertelt aan Ida wat de werkelijke reden was dat hij Bardo het huis uit had gezet. Hij was directeur van een school en wanneer bekend zou worden dat zijn zoon Bardo een 16-jarige leerling had zwanger gemaakt, zou zijn reputatie niet meer zijn wat die was. Gerlof vraagt aan Ida of ze de familiesoap leuk heeft gevonden. “Het was een tragedie, zoals jij het vertelde”, zegt Ida. “Ga je voorbereiden op de dood, Gerlof, ontspan je een beetje… Welkom in de eeuwigheid.”