Luchtpost door Pieter Aspe

Titel: Luchtpost
Auteur: Pieter Aspe

Bij de titel kan je je van alles voorstellen. Toch had ik dit helemaal niet verwacht. Ik dacht aan iets met pakjes die per vliegtuig verstuurd werden.
Op het voorlaatste blad maakte de titel mijn verwachting toch waar.
Luchtpost is een misdaadroman. Het gaat over drie jonge personen, Jonas, Melchior en Senada die werken voor BBC. Ze krijgen de opdracht naar Somalië te reizen en daar een reportage te maken over de jacht op de neushoorn in een natuurreservaat in Kenia en om de handel van rinoceroshoorn openbaar te maken. Ze gaan met het vliegtuig maar daar op het vliegveld aangekomen worden ze opgepakt. Jonas, Melichor en Senada worden verdacht van spionage. Ze moeten geëxecuteerd worden. Op het laatste minuutje worden ze vrijgelaten met het bevel Somalië binnen de 24 uur te verlaten. Eerst gaan ze op zoek naar meneer Obote die hen normaal zou helpen. Zo komen ze te weten hoe alles echt in elkaar zit. En toch vertrekken ze met een auto om te gaan filmen in Kenia. Zo beleven ze een spannend avontuur en vrezen zelfs soms voor hun leven. Alles loopt toch nog goed af. Ze geraken heel terug in België en hebben een heel spannende reportage bij.

Ik vind het een heel mooi boek. Het is spannend en avontuurlijk. Vanaf de eerste bladzijde wil je steeds maar verder lezen. Het is een verhaal dat echt kan gebeurd zijn in een Afrikaans land. Bij ons zou zoiets niet echt kunnen. Ten eerste is ons landschap helemaal anders. Ginder is het een rotsige woestenij met hier en daar wat plukken droge vegetatie. Droog en heet! Een dunbevolkt gebied waar niemand zich waagt als er geen goede reden voor is. Ten tweede is de

bevolking ook anders, zeker een stam zoals de shifta’s die de vrouwen nog als onmondige wezens beschouwen. Tijdens het lezen van dit boek had ik op
sommige momenten het gevoel dat ik daar echt was en alles meebeleefde. Zoals bijvoorbeeld toen Senada alleen achterbleef vol schaafwonden en een lichaam dat pijn deed. Als de schrijver dan nog vertelt dat ze zo van in de verte haar vrienden ziet martelen wordt het wel echt angstaanjagend spannend.
Ik zie dan alles levendig voor mij.
De personages zijn precies uit het gewone leven genomen. Bijvoorbeeld zoals de twee jongens nogal kunnen kibbelen omdat ze waarschijnlijk allebei verliefd zijn op hun vrouwelijke collega. Ik vind dat Senada heel veel lef heeft en Jonas soms een bangerik is. Melchior is dan weer het tegengestelde van zijn vriend en deinst voor niets terug.
In zo’n situatie zou ik enorm bang zijn. Dit is niets voor mij.