Zonder Genade Het boek draagt deze titel omdat het gaat over onstopbaar lijden. Renate Dorrestein -Geboren in 1954 in Amsterdam -Werkt eerst als journalist bij het weekblad panorama
waar ze romans, columns en autobiografische verhalen schrijft. -haar eerste boek is de verhalenbundel Voorleesboek voor planten
_maar het boek Buitenstaanders wordt haar echte doorbraak. -haar boeken kan je herkennen aan haar feministische stijl. -renate spreekt goed over de vrouw in haar verhalen, de man is vaak slechts een bijrol -Renate lijdt op dit moment aan de ziekte ME (dat is chronische vermoeidheid). -doordat ze die ziekte heeft, schrijft ze ook vaker over ziektes in haar verhalen. Samenvatting Phinus, Franka en Jem vormen al 14 jaar lang een hecht gezin tot één van de zielen plotseling uit het leven wordt weggerukt; Jem. Op een avond wanneer het prille stelletje Jem en Sanne uitgaan met in het verschiet elkaar die avond te ontmaagden, wordt Jem zonder pardon doodgeschoten door Marius H die een slecht humeur had aangezien hij had verloren in het cricketteam. Jem wordt uit zijn leven met al de vooruitziende gebeurtenissen weggerooft. Phinus en Franka zijn er kapot van en leven vanaf die avond in hun eigen verdriet zonder dat met elkaar te delen. Na een halfjaar na Jem's dood, lijdt franka aan slapeloosheid en Phinus aan tandenknarsen in zijn slaap. Franka wil Jem herleven, maar Phinus zwijgt hem liever dood. Hij eet zichzelf van binnen op van schuld als hij denkt aan het gestorven kind. Ze verwachten op het Groningse Platteland tot rust te komen, maar niks is minder waar. Ze komen oude bekende

tegen, weer een deel uit het verleden die het stel liever achter zich laten. Na een vermoeiend gesprek met de twee bekende, duiken ze
de nachtrust in. Ze krijgen weer ruzie over Jem en Franka loopt van hem weg. Twee gestaltes die wat weg hebben van vleesgeworden graffiti lopen haar onder de voeten, om haar te beschermen slaat hij de meisjes neer. Om de wonden van de meisjes te vereffenen brengt hij ze naar waar ze willen overnachten: in een daglonershuisje. Met geld probeert Phinus ze m te kopen niet naar de politie te gaan maar de punkers willen er niks van hebben. Phinus denkt terug aan dat hij verwacht had dat geld wonderen deed. Als Jem net zo had gereageert als de punkers op het geld, had dat zijn leven gered. Die avond dat Jem samen met Sanne uit gingen, had Phinus hem flink veel geld toegeworpen. Jem wilde eerst alleen naar een café gaan met zijn liefje, maar Phinus vond dat te min. Sinds die tijd leeft Phinus alleen met zijn verdriet en schuld. Net wanneer Phinus en Franka denken dat ze de twee kwijt zijn, krijgt Phinus enorme kramp in zijn been en moet liggen in het huisje. De twee zeggen dat ze hulp halen, maar eigenlijk sluiten ze het echtpaar op en gaan ervandoor. Zelfs die nacht dat het stel opgeschut zit met elkaar en de kans krijgen om elkaar te steunen, worden ze alleen nog maar vervreemder van elkaar. Na een nacht zonder hoop, een nacht met pure ellende en opgekropt verdriet, besluiten ze een raam kapot te slaan en te ontsnappen. Franka haalt een herinnering op over De Avond en dat Phinus zo'n lieve vader was. Dat hij die avond Jem zoveel geld had toegeworpen. Phinus wordt woedent. Ze wist al die tijd dat hij de schuld was van Jem's dood! Hij wurgt haar om zichzelf te redden, maar net op dat moment komen twee hulpmiddelen uit het hotel als engelen uit de hemel. Thuis pakt Franka haar spullen en vertrekt voorgoed uit het leven vol verloren hoop en wanhoop. Sanne komt bij Phinus langs. Ze heeft geld nodig. Ze wil een abortus plegen. Phinus weet het nog goed. Op de dag wanneer de steen op Jem's graf werd geplaatst, beschermde Phinus Sanne door met haar te vrijen. Phinus wil het kind houden om het samen met Franka op te voeden, maar Sanne wil er niks van hebben. Sanne neemt de benen wanneer ze hem haar standpunt probeert duidelijk te maken, maar Phinus gaat haar achterna en komt in een café terecht. De barkeeper en een serfeerster maken hem woedent omdat ze hem uitschelden voor pedo en andere dingen wat hem vreselijk veel pijn doet. Phinus slaat hun koppen net zo lang tegen elkaar tot hij in de gevangenis komt. Eindelijk komt hij tot rust en kan hij zijn schuld uitzitten. Hij spreidt zijn armen uit en roept zijn kind bij zich. Jem, kom maar! Personages Phinus Vermeer: is een goede tweede vader en een hardwerkende echtgenoot. Als Vader van de Spelletjes verdient hij zijn brood. Phinus is een moeilijke man. Vroeger genoot hij van een zondag wanneer hij heerlijk met zijn kind en vrouw in de tuin zat, nu was het een onderdeel van een hellende week waar hij zich telkens weer doorheen moet slepen. Hij is verpest door zijn verleden en geeft zichzelf de schuld van Jem's dood. Hij wachte eigenlijk al die tijd al op het vastzitten in de gevangenis. Jem Vermeer: is een rustige jongen met een brilletje op, gevaartes als schoenen en veel gel in zijn haar om erbij te horen. Jem lijkt erg op zijn moeder. Hij is altijd in de weer met arme diertjes in nood en is ook vegetarisch. Stijl Zonder Genade is heel mooi beschreven. Af en toe schrijft Dorrenstein vrij moeilijke zinnen en woorden maar als je eenmaal meegesleept bent in haar verhaal, merk je dat nog amper. Tijd en Ruimte het verhaal kan zich altijd afspelen, maar vooral in de afgelopen jaren. Het verhaal is verdeeld over twee dagen en één nacht met hordes herinneringen. In het verhaal brengen ze veel door op weg, op straat en in het hotel. Thema Het thema is denk ik een verloren hoop naar het verleden. Over het leven nadat een kind sterft. Bedoeling/les Ik denk dat Dorrensteins bedoeling was om mensen te begrijpen die een deel van hun leven zijn verloren en verder moeten. Eigen mening Het verhaal heeft vele kanten: Het is heftig, inspirerend, humoristisch, emotioneel, sensueel en hoopvol. Vanaf de eerste zin zit je al helemaal in het verhaal en is het moeilijk het boek los van je te maken. Zonder Genade laat je nadenken. Het is heel onvoorspelbaar en wekt veel emoties bij je op. Ik heb heel veel van het verhaal geleerd en heb heel veel begrip voor de daden van Phinus, hoe raar ze ook zijn, ik begrijp het wel. Het was een heel mooi verhaal.