Fluisterwater door Mirjam Mous

A Zakelijke gegevens - Titel: Fluisterwater - Auteur: Mirjam Mous - Uitgeverij: Van Holkema en Warendorf - Jaar van verschijnen: 2003 B inhoud Marit is een meisje van 14 jaar oud. Ze heeft zeemeerminnenhaar (wat haar vader altijd zegt) en niet echt een hobby. Ze heeft een vader die dol is op zeemeerminnen tekenen (en op dat moment helemaal van de wereld is), en een moeder met een saaie kantoorbaan van 9 tot 17 uur. Ook heeft ze een heel goede vriendin, Sabine, die haar overal in steunt en mee helpt (maar dat is omgekeerd hetzelfde). Ze heeft ook nog een andere vriendin, Iris, die werkt ook in het dolfinarium. En natuurlijk Nathan de jongen waar ze stapel verliefd op wordt. Het lijkt dus een heel gewoon meisje. Maar dat zit even iets anders. Op dat moment breekt de zomer aan en heeft Marit al helemaal de kriebels om met Sabine op vakantie te gaan, en lekker te doen waar ze zin in hebben. Maar als Sabine van haar moeder hoort dat heel het huis een grote beurt krijgt, en zij naar haar oma aan de andere kant van het land moet, kan de vakantie niet doorgaan. Ze besluiten een baantje te zoeken. Uiteindelijk mag Marit aan de slag als aquarium schoonmaakster in het dolfinarium (en Sabine mag gaan bridgen met haar oma). Als Marit al weer een tijdje aan het werk is in het dolfinarium valt haar een groepje jongeren op, dat overal en nergens door het park zwerft. Als ze haar oog heeft laten vallen op één van die jongens die zo te horen Nathan heette is ze helemaal verkocht. Zodra Marit wordt uitgenodigd om naar een feest te komen bij één van hun thuis, springt ze een gat in de lucht. Ze koopt samen met Iris meteen nieuwe schoenen met enorm hoge hakken en een bijpassende outfit. Zo gaan ze samen naar dat feest. Als blijkt dat Nathan helemaal geen aandacht voor Marit heeft, vind Marit het maar een stom feest. Maar omdat ze ook geen zin had om naar huis toe te gaan probeerde ze het toch nog gezellig te maken. Ze begon verschrikkelijk wild te dansen en dacht weinig aan Nathan. Ineens voelde ze haar hak breken. Ze was woedend en stormde naar buiten. Op dat moment hoort ze een scooter aankomen. Als ze ziet dat Nathan het is, en haar een lift aanbied is ze helemaal in de wolken. Ze stapt achterop en rijd samen met Nathan naar huis, maar als onderweg blijkt dat Nathan iets te veel alcohol op heeft, en onderweg een aantal gekke dingen doet, vind ze het toch wel eng. En ja, dan gaat het fout, haar hak vliegt uit haar handen en komt tussen de spaak. Op dat moment wordt het helemaal zwart voor haar ogen. Toen ze in het ziekenhuis weer bijkwam hoorde ze dat ze waren gevallen, en dat zij daarmee verlamd was geraakt. Ze komt er met veel pijn en moeite weer bovenop, en kan er uiteindelijk wel goed mee leven. Nathan heeft ze daarna nooit meer gezien en haar liefde was meteen over. Het verhaal speelt zich in deze tijd af en er zit tussen het begin en het einde ongeveer twaalf weken. Het probleem van de hoofdpersoon (Marit) is dat ze verliefd wordt op Nathan, dat word opgelost op het feest. Ik denk dat de schrijver je wil laten nadenken, want het zou in het echt ook kunnen gebeuren het verhaal speelt in het dolfinarium, thuis, in het winkelcentrum en in het ziekenhuis. Er zijn in het boek zelf wel terugblikken, als erover het ongeluk wordt gepraat. Het is een realistisch verhaal, want het zou echt kunnen gebeuren. Genre: handicap, verliefdheid C Mening 1. Ik vind het een mooi verhaal, want er staan erg veel details in en daarom lijkt het echt of dat je het allemaal zelf meemaakt. Ik vind het ook een boek voor mijn leeftijd, want als je jonger zou zijn zou je het niet begrijpen, en als je ouder zou zijn zou je het kinderachtig vinden. 2. Het moment dat ze wakker werd in het ziekenhuis, vind ik heel zielig. Omdat ze niet weet waar ze is en wat er is gebeurd, en natuurlijk hoort dat ze nooit meer zal kunnen lopen. Dat vind ik echt heel zielig, want ze zou nooit meer kunnen doen wat ze graag deed.
D informatie over de auteur Mirjam Mous wordt geboren op 7 november 1963 in het Noord-Brabantse plaatsje Made. Broertjes of zusjes heeft ze niet. Toch verveelt Mirjam zich nooit: ze tekent veel en verder leest ze alles wat ze maar te pakken kan krijgen. De boeken kunnen haar niet dik genoeg zijn, want hoe dikker het boek, hoe langer het duurt voordat ze afscheid moet nemen van de personages. Thea Beckman is haar favoriet en ook de boeken van de Engelse schrijfster Enid Blyton leest ze allemaal. Zodra Mirjam kan lezen, weet ze dat ze later ook boeken wil schrijven. Maar eerst wordt ze onderwijzeres. Nog steeds werkt ze een paar dagen per week als juf op een school in Breda, de Berkenhof, een speciale school voor kinderen met problemen. Het eerste wat Mirjam schrijft, zijn gedichten en verhaaltjes. Dan probeert ze een wat langer verhaal, maar helaas kan ze er geen uitgever voor vinden. Met haar volgende manuscript heeft ze meer succes en in 1998 publiceert ze haar eerste boek, Monsters mollen! Daarna gaat het in een sneltempo en schrijft ze onder andere De juf is een heks (1998), Allemaal nijlpaarden! (1999), Harige Harrie (1999), Langejan (2000), Pistolen Paula (2000), Een loeder van een moeder (2000), Soep met een luchtje (2001), Goed fout (2001), Vigo Vampier - Een bloeddorstige meester (2002), Vigo Vampier - Een bloedlink partijtje (2002) en Moordmeiden (2002). De boeken van Mirjam Mous zijn meestal spannend en grappig, zoals Pistolen Paula, over een stoere meid als revolverheld. Maar soms zijn de verhalen ook heel serieus. Goed fout gaat bijvoorbeeld over de vriendschap tussen een kind en iemand van wie gezegd wordt dat hij een kinderlokker is. Haar ideeën voor nieuwe verhalen haalt Mirjam Mous vaak uit haar klas. Ook schrijft ze over dingen die ze zelf heeft meegemaakt, zoals bang zijn. Het is haar droom dat alle kinderen haar boeken lezen, ook kinderen die liever spelletjes spelen en boeken maar saai vinden. Daarom probeert ze haar verhalen net zo veel vaart mee te geven als computerspelletjes en videoclips. Mirjam Mous woont samen met haar vriend (die toevallig erg veel lijkt op meneer Wim uit De juf is een heks) op een boerderijtje in Breda. Daar kan ze ongestoord schrijven: meestal boeken, maar ook verhalen voor bijvoorbeeld de Okki. Ze leest nog steeds veel, maar ze gaat ook graag naar de film of naar de schouwburg. Als kind heeft ze veel toneel gespeeld. Als ze ergens gaat voorlezen, doet ze dan ook vaak een toneelstukje met de kinderen. Verder houdt Mirjam Mous veel van reizen. Vooral Afrika is een van haar favoriete plekken om naar toe te gaan. Maar echt vakantie lijkt ze tijdens haar reizen wel niet te hebben, want ook dan komen er allerlei ideeën op voor haar boeken. Het lijkt soms wel of ze gewoon niet kan ophouden met schrijven, vertelt ze: 'Mijn vingers hebben soms moeite om alle fantasieën bij te houden. Soms wel lastig, hoor. Dan ben ik op vakantie, prachtige uitzichten en dan gaat het weer borrelen van binnen....' Boekbesprekers vinden haar boeken in het algemeen heel leuk, dat is te merken aan alle reactie op de site van Mirjam Mous.