The lion, the witch and the wardrobe door C.S. Lewis

1.1 Keuze van het boek Ik heb het boek gekozen omdat ik wel van fantasie boeken houd, em het zag er ook niet al te moeilijk geschreven uit. 1.2Tijd en plaats Het verhaal speelt zich eerst af in Engeland, in het huis van een professor. Het grootste deel speelt zich af in ‘Narnia’ de andere wereld. Het is tijdens de Tweede Wereldoorlog, daar merk je verder weinig van in het boek. 1.3 De hoofdpersonen The White Witch: zij is de slechte persoon in het verhaal, ze zorgt ervoor dat het altijd winter is in Narnia, zij lokt Edmund, hij moet zorgen dat zijn broertjes en zusjes bij de White Witch terecht komen... Aslan: Aslan is een goede leeuw, hij neemt het op tegen ‘the White Witch’ en hij helpt Edmund, Susan, Lucy en Peter. Edmund, Susan, Lucy en Peter: deze vier kinderen beleven het hele avontuur, Lucy ontdekt de weg naar Narnia en Edmund word betoverd door ‘the White Witch.’
2.1 Mijn mening Ik vond het een leuk en spannend boek om te lezen, toen ik plaatjes zocht voor dit boekverslag kwam ik er ook achter dat ze bezig zijn met een film over dit boek, die komt met kerst 2005 uit, ik denk dat ik er zeker heen ga. 2.2 Aanraden of afraden Ik zou het boek zeker aanraden, je moet wel van fantasieboeken houden, ook voor Engels is het een geschikt boek omdat het niet zo moeilijk geschreven is, er zitten niet veel lastige woorden in. 3.1 Blurb The Lion, the Witch and the Wardrobe gaat over vier kinderen, ze moeten een tijdje bij professor Digory blijven, omdat hun ouders een crisis hadden. Ze lopen het huis door om het te verkennen, ze komen in een kamer met een hele grote kast, Edmund, Susan en Peter hebben geen aandacht voor de kast en gaan naar de volgende kamer, maar Lucy blijft staan, als ze de kast in gaat staat ze opeens buiten in de sneeuw bij een lantaarnpaal. Ze begon te lopen, er kwam een vreemd persoon aan, iets kleiner dan Lucy, met een staart, het was een Faun. Lucy slelt haar voor, de Faun slelt haar een paar vreemde vragen, dan gaat ze met de faun (mr. Tumnus) mee naar zijn huisje. Ze eet er wat, dan begint mr. Tumnus te praten hij kan prachtige sprrokjes vertellen, als Lucy moet gaan vullen de ogen van mr. Tumnus zich met tranen, Lucy probeert hem te troosten. Mr. Tumnus zegt dat hij een slechte faun is, het blijkt dat hij werkt voor the White Witch, de heks die ervoor zorgt dat het altijd winter is en nooit kerst. Hij is een kidnapper voor haar, hij moet kinderen die in Narnia terechtkomen naar haar toe brengen. Hij moet haar brengen, maar hij kan het nu niet meer en brengt Lucy naar de lantaarnpaal waar de deur zit, ze moeten voorzichtig zijn want the White Witch heeft overal haar spionnen, en zelf bomen die voor haar spioneren. Als Lucy weer thuis komt rent ze naar haar broertjes en zusjes, en roept: Het is goed, Ik ben weer terug gekomen! Haar broertjes en zusjes hebben geen idee waar ze het over heeft, volgens hunw as ze nog geen seconde weggeweest. Ze vertelt wat er gebeurd is, maar niemand gelooft haar. Edmund zit haar daarna de hele tijd de klieren, en te vragen of ze nog nieuwe werelden ontdekt heeft. Een paar dagen later speelden ze verstoppertje, Edmund zocht Lucy, hij keek in de kamer met de kledingkast, hij besloot even in kledingkast te gaan, hij kwam ook terecht in Narnia, hij riep om Lucy. Hij riep: Lucy, sorry dat ik je niet geloofde, maar Lucy kwam niet tevoorschijn. Maar er komt wel een slee aan, met een grote vrouw die een wit gezicht heeft. Ze stopt haar slee als ze Edmund ziet, hij stelt zich voor, de heks is gemeen, maar als ze hoort dat hij de zoon van Adam is is ze opeens heel aardig, Edmund krijgt zijn lievelingseten, hij had nog nooit zo lekker gegeten. Hij moet de heks beloven dat hij zijn broer en twee zusjes brengt, dan krijgt hij volgens de heks meer van zijn lievelingseten, en hij wordt dan Prins van Narnia. Als Edmund weer terug is is Lucy blij, ze weet nu dat Emund weet dat ze niet gelogen heeft. Ze vertelt dat de White Witch vreselijk is en dat iedereen haar haat, Edmund voelt zich ongemakkelijk, hij vond de heks aardig. Als Edmund en Lucy Peter en Susan gevonden hebben roept Lucy dat het hel;e verhaal wel waar was en dat Edmund het ook had gezien. Peter en Susan vragen Edmund, hij zegt dan dat hij van niks weet, Lucy is boos op hem. Het huis van de professor was zo oud en beroemd dat er rondleidingen in werden gegeven, dan moesten de kinderen niet in de buurt komen. Peter, Edmund, Lucy en Susan deden dat dan juist wel, toen ze door het huis liepen terwijl er een rondleiding was hoorden ze stemmen, ze gingen snel naar de kamer met de kledingkast en kropen er in om zich te verstoppen. Ze kwamen terecht in Narnia, Lucy stelt voor om naar het huis van mr. Tumnus te gaan. Als ze er aan komen, zien ze dat het huis van mr. Tumnus een ingetrapte deur heeft, er hangt een briefje met en mes erdoor gestoken, daar staat op dat mr. Tumnus gearresteerd is, en eronder: Lang leve de koningin! (the White Witch). Lucy wil opzoek gaan naar de faun, ze zien een volgeltje, hij trekt hun aandacht e vliegt dan weg naar de volgende boom, ze volgen het vogeltje, ze komen bij een bever, de bever kan praten. Ze moeten de bever volgen, die brengt hun ergens heen naar waar het veiliger is, ze liepen een hele tijd, toen kwamen ze bij een huisje, het was het huisje van de bever en zijn vrouw. Ze kregen er te eten, na het eten vroeg Lucy nog een keer wat er gebeurd was met mr. Tumnus. Hij was gearresteerd, spionnen hadden waarschijnlijk gezien dat hij Lucy vrij had gelaten. De kinderen willen hem vrijmaken, maar dat is volgens de bever onmogelijk, alleen Aslan de leeuw kan dat doen. Hij is de koning, maar hij is niet in de buurt. Na dat ze zaten te praten kwamen ze erachter dat Edmund er niet meer was, ze gaan hem zoeken, ze roepen. Meneer bever wil dat ze onmiddellijk vertrekken, de anderen vragen waarom, hij zegt dat Edmund naar de heks is gegaan, ze heeft hem met haar eten verleid en hij zal hun allemaal verraden, ze moeten meteen weg. Ze gaan snel naar de ‘stone table’ daar willen ze Aslan ontmoeten. Ze moeten heel erg lang lopen. Edmund is in die tijd naar het huis van de heks gelopen, er staat een wolf voor haar kasteel die doorgeeft dat Edmund er is, als de heks komt is ze kwaad op hem omdat hij zijn broer en zusjes niet meegenomen heeft, Edmund vertelt dat ze op weg zijn naar de ‘stone table’ en dat Aslan daar komt, de White Witch wil meteen vertrekken om ze te zoeken. De andere drie kinderen en meneer en mevrouw bever waren al een eind weg, ze verstopten zich op een plaats waar bevers zich verstopten in slechte tijden. Ze horen het geluid van een slee en ze denken dat het de heks is, maar het blijkt de kerstman te zijn. Hij gaf Peter een schild en een zwaard, hij gaf Susan een boog met pijlen en een kleine ivoren hoorn, hij gaf Lucy een klein flesje met een drankje in gemaakt van een vuurvlieg, als iemand gewond is dan zal diegene met een paar drupjes weer genezen zijn. Daarna moesten de bevers en de kinderen snel weer verder. Edmund had nog niets van zijn lievelingseten gekregen van de heks en ze deed heel gemeen tegen hem. Ze reden verder met de slee, op een gegeven moment zien ze een paar dieren gezellig eten, een Fox wil net een toast uitbrengen als de slee van de heks stopt, ze vraagt waarop hij wil toasten, hij stamelt dat hij wul toasten op de heks, als de heks vraagt van wie ze al dat eten hebben zegt hij: de kerstman, de heks is razend. Even later begint de sneeuw wat te smelten, ze kunnen niet meer verder met de slee, de heks, dwerg en Edmund moeten verder lopen. Peter, Susan, Lucy, mevrouw en meneer Bever werden steeds vrolijker. Meneer bever vertelde dat Aslan in de buurt is. Het dooien is ook het werk van Aslan. Ze kwamen aan bij de Stone table die aan zee lag. Ze zagen een grote tent met een leeuw erop getekend. Toen zagen ze Aslan, hij stond midden in een groep dieren en andere wezens. Ze durfden eerst niet verder te komen maar toen liep Peter naar Aslan toe. Hij verwelkomde hun met een warme zachte stem. Toen vroeg hij waar het vierde mens was. Ze vertelde dat hij overgelopen was naar de tovenares. Susan en Lucy gingen rusten in de tent. Aslan liet Peter het kasteel (Cair Paravel) zien waar ze koning en koninginnen zullen worden. Aslan vertelde ook dat Peter de hoofdkoning zal worden. Dan hoort Peter de hoorn van Susan. Aslan zegt tegen hem dat ze in nood zit en dat hij haar moet gaan helpen. Toen Peter bij de tent aankwam zag hij dat iedereen weg rende en dat Susan in een boom zitten. Onder haar stond een grote wolf naar haar benen te happen. De wolf was Maudrim, de helper van de tovenares die naar de Stone table moest. Peter rende op de wolf af, maar de wolf zag hem net op tijd. Hij begon een jankend geluid te maken en sprong naar Peter toe. Maar Peter wist hem net op tijd de wolf in zijn buik te steken. Dan zien ze de helper van Maudrim (ook een wolf) weg rennen. De wezens die met Aslan waren gingen er achteraan. Dan slaat Aslan Peter tot ridder. Op een andere plaats waren de tovenares, haar helper (een dwerg) en Edmund gestopt. Op het moment dat de tovenares en de dwerg met elkaar aan het overleggen waren, kwam de wolf die ontsnapt was te voorschijn. Hij vertelde wat er gebeurt was. De tovenares beval dat hij al de slechte wezens moest gaan halen (De reuzen, weerwolven, slechte boomgeesten, nachtmerries, boemannen, bullebakken, minotauren, wreedaards, heksen, spoken en slijmzwammen). Toen pakte ze Edmund en zette hem tegen een stam aan, zroge dat zijn nek bloot was en begon haar mes te slijpen. Maar toen kwamen net op tijd al de wezens van Aslan die de wolf achterna gezeten hadden. Ze vielen de tovenares aan en gaven Edmund allemaal wijn. Maar op een gegeven moment waren ze ineens de tovenares en de dwerg kwijt. Toen namen ze Edmund mee naar Aslan. Op de plek waar het gevecht was geweest kwamen ineens een boomstronk en een kei in beweging. Het waren de tovenares en de dwerg. De tovenares had een toverkracht waarmee ze dingen er anders uit kan laten zien dan ze er echt uit zien. De volgende morgen toen Peter, Susan en Lucy wakker werden zagen ze Edmund en Aslan met elkaar praten. Op een gegeven moment liep Edmund naar hun toe en zei dat het hem speet. Net toen hij zijn excuses had aangeboden kwam er een boodschapper van de tovenares die zei dat de tovenares met Aslan wilde praten. Aslan ging er op in en een tijdje later kwam de tovenares. Ze zei dat Edmund haar kant had gekozen en als hij nu voor de kant van Aslan kiest, sterven moet. Omdat er een verborgen kracht is, en als die overtreden wordt zal Narnia vergaan. Het staat op de stenen tafel geschreven. Toen zei Aslan dat ze allemaal een eind weg moesten gaan staan omdat hij onder vier ogen met de tovenares wilde praten. Uiteindelijk waren ze klaar en de tovenares ging weg, Aslan vertelde de kinderen dat hij een afspraak had gemaakt met de tovenares, Maar hij wilde niet vertellen welke afspraak. Toen zei Aslan dat ze hier weg moeten met het kamp en dat het kamp ergens anders opgeslagen moest worden. Aslan vertelde op de tocht naar een nieuwe plaats voor het kamp hoe hij de strijd tegen de tovenares moest aanpakken. Toen het avond was geworden en het kamp was opgezet gingen ze allemaal naar bed. Maar Lucy en Susan konden niet slapen en vermoede dat er iets ergs met Aslan ging gebeuren. Ze gingen uit de tent en ze zagen net op dat moment dat Aslan wegliep. Ze volgden hem maar hij kwam erachter dat ze hem volgden. Aslan zei dat ze met hem mee mochten gaan maar dat ze moesten stoppen als hij het zei. Ze waren nu zo dicht bij de Stone table dat ze de Stone table konden zien. Op het moment dat ze de stone table zagen zei Aslan dat ze moesten blijven staan. Aslan zelf ging verder. De meisjes zagen dat er een hele groep slechte wezens bij de Stenen Tafel stonden en de tovenares stond in het midden. De wezens pakte Aslan beet, bonden hem vast en deden hem een muilkorf om. Aslan verzette zich niet, ook niet toen ze hem kaal schoren. Ze sleepten hem op de Stenen Tafel. Daar zei de tovenares dat hij een grote sufferd was want als ze hem in de plaats van Edmund vermoord Narnia helemaal nooit meer vrijkwam en dat zij dan altijd zal heersen ook al was er aan de Verborgen Kracht voldaan. Toen de wezens en de tovenares weg waren gingen Lucy en Susan naar de Stenen Tafel en bevrijde Aslan van de muilkorf, maar de touwen kregen ze niet los. Ze voelde zich die nacht zo ongelukkig zoals nog nooit iemand is geweest. Toen het al lichter begon te worden zagen ze dat er muizen bezig waren de touwen door te knagen. Toen Aslan los was gingen ze weg terug naar het kamp. Maar toen ze nog maar een klein eindje hadden gelopen klonk er een harde oorverdovende knal achter hun rug. Toen ze omkeken zagen ze dat de Stone table door midden was gebroken. Ze liepen ernaartoe maar zagen Aslan niet meer. Ze begonnen te huilen en Lucy zei dat dit wel weer een toverkracht zal zijn. En toen hoorden ze een stem achter hun rug. Toen ze omkeken zagen ze Aslan levend staan. Ze omhelsden hem en hij legde uit dat er nog een sterkere kracht bestond dan de Verborgen Kracht. Want als iemand zich opoffert voor een verrader zal de Stenen Tafel doormidden breken en de dood zal dan andersom werk. Toen zei Aslan dat ze hem pakken moesten en ze renden een tijdje achter elkaar aan toen Aslan zei dat ze op zijn rug moesten gaan zitten. Ze gingen naar het kasteel van de tovenares toe. Aslan blies op alle stenen beelden en die werden weer gewone wezens, de heks had ze ooit in steen veranderd. Toen alle wezens bevrijd waren zij Aslan tegen een reus dat hij het kasteel moest slopen. Daarna gingen ze op weg naar het kamp waar Peter en Edmund waren. Toen ze bij het kamp aankwamen zagen ze dat er een grote strijd was tussen de wezens van de tovenares en het leger van Peter. Er kwam snel een einde aan toen Aslan en zijn helpers aanvielen. Aslan stortte zich op de tovenares en doodde haar. Elke vijand werd gedood. Peter vertelde dat de tovenares bezig was alle wezens van zijn leger in steen te veranderen maar Edmund sloeg met zijn zwaard de toverstaf kapot. Edmund bleek zwaargewond te zijn maar Lucy had een flesje met toverdrank die ze gekregen had van de kerstman. Toen Edmund een paar druppels kreeg werd hij weer beter. Uiteindelijk werden Peter, Susan, Edmund en Lucy tot koningen en koninginnen gekroond. Ze bestuurden het land tot ze al oud waren. Maar toen ze een keer door een bos liepen kwamen ze weer in de kleerkast terecht met hun oude kleren aan en ze waren weer gewoon kinderen. Nawoord Het verslag is erg lang geworden, maar ik kon het niet echt korter opschrijven, ik hoop dat dat niet veel uitmaakt.