Titel: Blueprint Blaupause
Auteur: Charlotte Kerner
Uitgever: Beltz & Gelberg
Eerste druk: 1999 A Verwachting en eerste reactie Waarom nou juist dit boek? Tja. Ik heb er bewust voor gekozen niets uit de mediatheek te halen aan leesvoer, want de boeken zijn vrijwel allemaal behoorlijk gedateerd en gehavend, wat de leeservaring niet ten goede komt. Ik wilde een moderne roman lezen, in enigszins volwassen schijfstijl over een actueel onderwerp. Dat heeft Blueprint allemaal in zich. Ik heb in eerste instantie geselecteerd op de buitenkant van het boek: modern en nieuw. Vervolgens heb ik juist voor deze gekozen omdat het genre me bevalt (de psychologische roman) en het onderwerp totaal nieuw voor me was, en het leek me een boeiend onderwerp. Het klonen van mensen is natuurlijk erg actueel, en dichterbij dan we denken, en dat is waar deze roman op inspeelt; klonen is een zaak van gisteren,, het is al gebeurd. En dan? Als we kijken naar discussies over klonen kijken, zien we voornamelijk de maatschappelijke gevolgen belicht; Blueprint draait maar om 1 ding, de kloon. Hoe voelt die zich, hoe vreemd is het, en heb je nog wel een eigen plek voor je gedachten als je gedupliceerd bent? Op al deze vragen krijg je als lezer antwoord, een kijkje in het hoofd van een kloon is best een vreemde gewaarwording, iedereen heeft wel eens een identiteitscrisis, maar kun je voorstellen hoe een kloon moet vechten om een identiteit. Dit alles heeft Charlotte Kerner prachtig beschreven vanuit het oogpunt van Siri (de kloon). Een onthutsende kijk op de praktijk van morgen. De humor vond ik geweldig, het gebeurt niet vaak dat ik in een boek een grap tegenkom die ik ook zou maken in een soortgelijke situatie, cynisch en sarcastisch, en bovendien kurkdroog. Juist door de afwezigheid van het drama, komt het leed dat Siri heeft zo goed naar voren. B Samenvatting Iris Sellin is een eerzuchtige en bijzonder getalenteerde pianiste. Op haar dertigste heeft ze een grote beroemdheid vergaard, maar dan stort haar wereld in als ze hoort dat ze MS heeft. Deze ziekte betekent voor haar dat ze snel zal aftakelen en al snel haar handen niet meer onder controle zal hebben, het einde van haar carrière dus. Dan leest ze in de krant een artikel over klonen, dat op dat moment nog in de kinderschoenen staat. Ze besluit zichzelf te laten te klonen, zodat ze zal voortleven en ze er zeker van is dat haar dochter hetzelfde talent heeft als zij. Ze noemt haar dochter Siri; en over haar gaat dit boek. De band tussen Iris en Siri is verstikkend en verwarrend. Ze zijn eeneiige tweeling en moeder/dochter tegelijk. Siri is een kopie (blaupause/blueprint) van haar moeder. Een kijkje in het hoofd van Siri leert ons dat dit ontzettend moeilijk is, eigenlijk nauwelijks te bevatten. Het doel van Iris is dat Sri in haar voetsporen zal treden, haar zal worden. Dit betekent natuurlijk dat Siri vele uren per dag achter de piano moet zitten. Aan de ene kant is dit haar grote passie, ze is immers een kopie van haar moeder, maar aan de andere kant ontwikkelt Siri een enorme haat tegen de piano. Een normaal leven en een normale jeugd heeft ze niet. Ze zit op een eiland. Het tweelingeneiland waarin alleen haar moeder en zij bestaan en de piano en het leven van haar moeder Siri’s leven regeren. Siri wil niets liever dan de beste zijn; haar moeder gelukkig maken, maar dit lukt niet. Altijd overschaduwt Iris Siri in alles. En de strijd tussen de twee begint. Siri heeft hetzelfde DNA als Iris en dat levert wat vervelende bijkomstigheden op. Zo valt Siri als een blok voor de vriend van Iris, en probeert ze deze met alles wat ze in huis heeft te verleiden. Steeds meer voelt Iris de druk van haar kloon. De jonge en gezonde versie van zichzelf zal haar leven overnemen, terwijl Iris langzaam uitdooft is Siri in de bloei van haar leven en weigert nog langer te wachten. Ze wil het leven van Iris, en wel nu. Maar na deze korte fase komt de gewaarwording. Siri is inmiddels volwassen geworden en begint het grotere plaatje te zien. Na een confrontatie met haar moeder is de maat vol. Siri rukt zich los van Tweelingeneiland en probeert zichzelf te vinden. Maanden lang zit ze in zak en as. Zonder haar moeder is ze niets, ze is haar hele leven iemand anders geweest en ze heeft geen idee wie zijzelf is. Ze zweert de piano af en begint te schilderen, al snel vindt ze haar eigen talent Intussen loopt het leven van Iris ten einde, haar ziekte heeft haar eindelijk ingehaald en ze besluit haar dochter op te zoeken voor ze sterft. De band tussen de twee herstelt schijnbaar. Maar echt kennen doen ze elkaar niet meer. Zo af en toe komt Siri plichtmatig op bezoek bij haar moeder tot de dag dat Iris haar kloon niet meer herkent. Siri kan dit niet aan en vlucht het huis uit. Na de dood van haar moeder/zuster/kloon besluit Siri de kant van het verhaal te vertellen die nog nooit aan bod is gekomen. Haar kant. En zie hier; het boek is ontstaan.
C Verwerkingsopdracht
Ik heb op internet verschillende Duitse sites bekeken over het boek (populair; de film is er) Eigenlijk wilde ik graag de film kijken om die dan te vergelijken met het boek, om te zien hoe men de hele kloondiscussie erin verwerkt had. Bovendien neemt Franka Potente de hoofdrollen voor haar rekening, en na het zien van Lola Rennt ben ik helemaal fan. Maar helaas de film was niet te vinden. Ik heb ervoor gekozen om de auteur achter het boek eens te belichten. Normaal staat op een succesvol boek namelijk pagina’s info over de schrijver, compleet met stamboom en babyfoto’s. maar kennelijk is men alleen in Nederland zo narcistisch, want helemaal geen woord over Charlotte Kerner. Zie hier het resultaat:
Opdracht 29 Minibiografie
Charlotte Kerner is op 12 december 1950 ter wereld gekomen in Speyer. Daar groeit ze dan ook op. Na de middelbare school gaat Charlotte economie studeren en doet er meteen een sociale studie achteraan in Mannheim. Na haar studie vertrekt ze in 1976 naar Canada, in 1978 belandt ze in China. Dit heeft duidelijk en grote invloed op haar gehad; ze heeft veel geschreven over de positie van de vrouw in China. Dit mondde uit in haar eerste boek.
Eenmaal back home in Duitsland won Charlotte in 1979 een prijs voor de journalistiek. Inmiddels woont ze samen met haar man en zoon in Lubeck. Deze plaats krijgt ook een rol in het door mij gelezen boek; blaupause.
D Eindoordeel &Evaluatie
Charlotte Kerner heeft een erg actueel thema aangeboord met het schrijven van Blaupause. Ze heeft het feit klonen genomen en daar haar eigen gedachten op losgelaten. De wetenschappelijke kant van het verhaal kennen we allemaal, maar hoe gaat het dan verder? Wat gebeurt er met zo’n kloon? De schrijfster heeft er op een leuke wijze haar eigen invulling aan gegeven. Een leuke vondst wat betreft het onderwerp. Wel is dit duidelijk een feit van een goed begin is het halve werk. Want in feite is dit een onderwerp wat zo boeiend is dat je wel Harry Mulisch moet heten om er een slecht boek van te maken.
De schrijfstijl van Charlotte Kerner is behoorlijk modern en droog. Geen mooie ellenlange beschrijvingen te vinden in dit boek maar gewoon kort en bondig de realiteit in het boek opgetekend. In feite is het boek een grote flash-back van Siri, maar binnen deze flash-back is alles keurig chronologisch geordend, dat vind ik een beetje jammer. Las ik mezelf in zo’n situatie zou plaatsen zou het verhaal een stuk warriger worden, als hoofdpersoon denk je terug en blijf je niet constant in het heden voortploeteren. Ik denk dat het boek beter was geweest als er iets meer diepgang in de gevoelens en motieven van de hoofdpersonen had gezeten. Zo besluit Iris aan het begin van het boek zichzelf te laten klonen om voort te leven als grote pianiste. Meer dan die informatie krijgen we niet, maar daar moet toch een overweging achter zitten? Waarom is het zo belangrijk voor haar, wat maakt haar zo gedreven de beste te zijn en waarom is ze zo onzeker? Waarom jezelf klonen? Dat doe je in mijn ogen in deze situatie omdat je je ziekte en je ondergang als pianiste niet kunt accepteren. Toch vinden we helemaal niets terug in het boek over welk dieper motief dan ook.
En zo blijft het het hele boek door. Charlotte Kerner blijft constant aan de oppervlakte van haar personages. De hele zoektocht van Siri naar haar identiteit kost een pagina. Dat staat toch in geen verhouding? De vrouw is nooit zichzelf geweest, ze heeft geen idee wie ze is of wat ze met de rest van haar leven moet. En het kost 50 woorden om dat proces te beschrijven.
Al met al een leuk boek om te lezen; een boeiend onderwerp, en vlot geschreven, maar te weinig diepgang om het echt tot een psychologische roman (zoals het genre aangaf) te bestempelen.
Auteur: Charlotte Kerner
Uitgever: Beltz & Gelberg
Eerste druk: 1999 A Verwachting en eerste reactie Waarom nou juist dit boek? Tja. Ik heb er bewust voor gekozen niets uit de mediatheek te halen aan leesvoer, want de boeken zijn vrijwel allemaal behoorlijk gedateerd en gehavend, wat de leeservaring niet ten goede komt. Ik wilde een moderne roman lezen, in enigszins volwassen schijfstijl over een actueel onderwerp. Dat heeft Blueprint allemaal in zich. Ik heb in eerste instantie geselecteerd op de buitenkant van het boek: modern en nieuw. Vervolgens heb ik juist voor deze gekozen omdat het genre me bevalt (de psychologische roman) en het onderwerp totaal nieuw voor me was, en het leek me een boeiend onderwerp. Het klonen van mensen is natuurlijk erg actueel, en dichterbij dan we denken, en dat is waar deze roman op inspeelt; klonen is een zaak van gisteren,, het is al gebeurd. En dan? Als we kijken naar discussies over klonen kijken, zien we voornamelijk de maatschappelijke gevolgen belicht; Blueprint draait maar om 1 ding, de kloon. Hoe voelt die zich, hoe vreemd is het, en heb je nog wel een eigen plek voor je gedachten als je gedupliceerd bent? Op al deze vragen krijg je als lezer antwoord, een kijkje in het hoofd van een kloon is best een vreemde gewaarwording, iedereen heeft wel eens een identiteitscrisis, maar kun je voorstellen hoe een kloon moet vechten om een identiteit. Dit alles heeft Charlotte Kerner prachtig beschreven vanuit het oogpunt van Siri (de kloon). Een onthutsende kijk op de praktijk van morgen. De humor vond ik geweldig, het gebeurt niet vaak dat ik in een boek een grap tegenkom die ik ook zou maken in een soortgelijke situatie, cynisch en sarcastisch, en bovendien kurkdroog. Juist door de afwezigheid van het drama, komt het leed dat Siri heeft zo goed naar voren. B Samenvatting Iris Sellin is een eerzuchtige en bijzonder getalenteerde pianiste. Op haar dertigste heeft ze een grote beroemdheid vergaard, maar dan stort haar wereld in als ze hoort dat ze MS heeft. Deze ziekte betekent voor haar dat ze snel zal aftakelen en al snel haar handen niet meer onder controle zal hebben, het einde van haar carrière dus. Dan leest ze in de krant een artikel over klonen, dat op dat moment nog in de kinderschoenen staat. Ze besluit zichzelf te laten te klonen, zodat ze zal voortleven en ze er zeker van is dat haar dochter hetzelfde talent heeft als zij. Ze noemt haar dochter Siri; en over haar gaat dit boek. De band tussen Iris en Siri is verstikkend en verwarrend. Ze zijn eeneiige tweeling en moeder/dochter tegelijk. Siri is een kopie (blaupause/blueprint) van haar moeder. Een kijkje in het hoofd van Siri leert ons dat dit ontzettend moeilijk is, eigenlijk nauwelijks te bevatten. Het doel van Iris is dat Sri in haar voetsporen zal treden, haar zal worden. Dit betekent natuurlijk dat Siri vele uren per dag achter de piano moet zitten. Aan de ene kant is dit haar grote passie, ze is immers een kopie van haar moeder, maar aan de andere kant ontwikkelt Siri een enorme haat tegen de piano. Een normaal leven en een normale jeugd heeft ze niet. Ze zit op een eiland. Het tweelingeneiland waarin alleen haar moeder en zij bestaan en de piano en het leven van haar moeder Siri’s leven regeren. Siri wil niets liever dan de beste zijn; haar moeder gelukkig maken, maar dit lukt niet. Altijd overschaduwt Iris Siri in alles. En de strijd tussen de twee begint. Siri heeft hetzelfde DNA als Iris en dat levert wat vervelende bijkomstigheden op. Zo valt Siri als een blok voor de vriend van Iris, en probeert ze deze met alles wat ze in huis heeft te verleiden. Steeds meer voelt Iris de druk van haar kloon. De jonge en gezonde versie van zichzelf zal haar leven overnemen, terwijl Iris langzaam uitdooft is Siri in de bloei van haar leven en weigert nog langer te wachten. Ze wil het leven van Iris, en wel nu. Maar na deze korte fase komt de gewaarwording. Siri is inmiddels volwassen geworden en begint het grotere plaatje te zien. Na een confrontatie met haar moeder is de maat vol. Siri rukt zich los van Tweelingeneiland en probeert zichzelf te vinden. Maanden lang zit ze in zak en as. Zonder haar moeder is ze niets, ze is haar hele leven iemand anders geweest en ze heeft geen idee wie zijzelf is. Ze zweert de piano af en begint te schilderen, al snel vindt ze haar eigen talent Intussen loopt het leven van Iris ten einde, haar ziekte heeft haar eindelijk ingehaald en ze besluit haar dochter op te zoeken voor ze sterft. De band tussen de twee herstelt schijnbaar. Maar echt kennen doen ze elkaar niet meer. Zo af en toe komt Siri plichtmatig op bezoek bij haar moeder tot de dag dat Iris haar kloon niet meer herkent. Siri kan dit niet aan en vlucht het huis uit. Na de dood van haar moeder/zuster/kloon besluit Siri de kant van het verhaal te vertellen die nog nooit aan bod is gekomen. Haar kant. En zie hier; het boek is ontstaan.
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden