Lucky Jim door Kingsley Amis

Eerste reactie. Ik heb dit boek niet echt gekozen. Er lagen onder de les een aantal boeken op tafel waar je uit kon kiezen. Ik kon niet echt een boek vinden wat mij aansprak, dus heb ik er zomaar één genomen. En dat was toevallig “Lucky Jim”. Mijn eerste reactie over het boek is dat ik het een erg saai verhaal vind. Ik vind dat je goed kunt merken dat het al een oud verhaal is. Het boek voldoet niet aan de eisen die ik normaal stel voor een goed boek. Samenvatting. James Dixon is docent aan een universiteit. Hij is bevriend met zijn baas Professor Welch. Welch nodigd Dixon een keer uit om een dag bij hem te komen. Dixon en Welch hebben een keer gepraat over Margaret en zij zou graag een afspraakje willen met Dixon, dus nodigd Welch haar ook uit. Bij Welch is ook een man die Bertrand heet en die heeft een vriendin bij: Christine. Dixon is jaloers op Bertrand, omdat hij denkt dat hij nooit zo’n mooie vrouw zou kunnen krijgen. Dan gaat hij naar de pub en drinkt veel. Dixon is een paar dagen later niet meer zeker van zijn baan. Dixon komt erachter dat Bertrand ook iets heeft met Carol. Op een bal staat Christine dan alleen en dan neemt Dixon haar mee naar huis en kussen ze. De dag erna is Margaret boos op Dixon omdat hij haar achterliet op het bal en dan krijgt ze een zenuwinzinking. Bertrand zegt tegen Dixon dat hij niet meer met Christine om mag gaan. Dixon gaat dan toch thee drinken met Christine. Daar besluiten ze dat ze moeten stoppen met hun relatie. Bertrand komt erachter dat ze samen thee zijn gaan drinken en hij zegt Dixon dat hij Christine alleen moet laten. Hij doet dat niet en daan gaan de twee vechten. Dixon wint. De volgende dag moet Dixon een lezing doen, maar omdat hij zo zenuwachtig is drinkt hij vantevoren erg veel. Na de lezing valt hij neer. De volgende dag wordt Dixon een goede baan aangeboden. Iemand vertelt Dixon slechte diingen over Margaret. Christine gaat weg met de trein. Dixon gaat haar met de bus achterna. Christine vertelt dat ze heeft gebroken met Bertrand, omdat ze erachter is gekomen dat hij ook iets met Carol heeft. Dan komen Bertrand en Welch eraan en lopen Dixon en Christine naar hen toe. En toen kwam alles weer goed.
Onderzoek van de verhaaltechniek. Ik vind de schrijfstijl behoorlijk lastig. Vooral het begin was erg moeilijk te begrijpen. Maar later werd alles wel wat duidelijker. Het verhaal speelt zich af bij een universiteit en het is bijna aan het eind van het schooljaar. Alles wordt beschreven vanuit de persoon “Dixon”. Je weet goed wat hij doet en voelt, want dat wordt allemaal uitvoerig beschreven. Je kunt je die persoon dus goed voorstellen. Bepaalde situaties zijn erg uitvoerig beschreven. Dat is vaak langdradig, maar het geeft je wel een goed beeld van de sfeer. Beoordeling. In het begin vond ik het boek erg moeilijk. Je valt echt ineens in het verhaal binnen en “je moet maar zien of je er iets van snapt”. Dat is wel vervelend, want je kunt je niet meteen een voorstelling geven van het boek, wat voor thema het heeft,wat voor soort verhaal het is etc. Na een aantal bladzijden wordt het wel wat duidelijker, maar nog steeds vond ik het moeilijk te begrijpen. Veel situaties werden uitvoerig beschreven. Je kon zo wel precies zien hoe het zou zijn geweest. Dat is opzich wel goed, maar het wordt daardoor wel erg langdradig en dus erg saai. Het geeft je in ieder geval geen moed om verder te lezen! Het vervelendste gedeelte van het boek vond ik toen Dixon voordat hij zijn lezing moest doen erg vel dronk, vanwege de zenuwen. Dat stuk duurde erg lang en werd dus erg saai. Dat begon dus snel te vervelen. Ik zou het boek niet aan iemand anders aanraden, tenzij diegene van langdradige, uitvoerig beschreven verhalen houdt. Het is geen boek dat je niet weg kunt leggen, omdat het zo spannend is. Mijn eindoordeel is dus dat ik het geen leuk boek vond, omdat het verhaal me niet aansprak en omdat het erg langdradig was: er zit totaal geen vaart in. Het verhaal sprak me niet echt aan, omdat het een oud verhaal is, in de stijl van boeken die ik eerder al voor engels heb moeten lezen. Ik had dus liever een keer iets heel anders gehad.