In de ban van de onbekende door Nicole Boumaâza

Titel: In de ban van een onbekende
Plaats en jaar van uitgave boek: Uitgevrij Altiora Averbode, 2002 Belangrijkste gegevens over de auteur: Nicole Ceulemans werd op 29 april 1949 geboren in Antwerpen. Ze schrijft onder de naam Boumaâza omdat dat de naam van haar (Marokkaanse) man was. Was, omdat ze in 2000 na een huwelijk van 28 jaar bij hem is weggegaan. Uit dat huwelijk zijn vier kinderen voortgekomen. Twee jongens en twee meisjes, die nu allemaal volwassen zijn. Haar hobby's zijn; lezen, schrijven, zonnen, puzzelen, gezelschapsspelletjes spelen, babbelen en wandelen. (Alles in de goede volgorde!!!)Daar in de loop dat de tijd een nieuwe passie bijgekomen; chatten op de pc. Uit het chatten is een nieuw boek `geboren', Cyberlief. Het is over en voor jongeren geschreven, maar eigenlijk zitten er veel dingen die ze zelf heeft meegemaakt in verwerkt. Tot nu toe heeft ze 21 boeken geschreven, en ze blijft door gaan met schrijven. Om brood op de plank te krijgen door de beëdigde vertalingen voor de rechtbank. In het Nederlands, Frans, Engels en Duits. Klein overzicht van haar geschreven boeken: 1978 Het Marokkaanse jongetje
1980 Manuel de circusjongen

1981 De tent van Bachir
1982 De ster van Napels
1983 Krimo de schoenpoetser
1984 De stille wereld van Yamina
1985 Een hond in de sneeuw
1986 Het tweede gezicht van Hellas
1986 Japanner over de vloer
1989 Aan de andere kant van het water
1989 Kooi zonder tralies
1990 De zweep
1991 Berlijn
1992 Het huis van Baloe
1994 De schaduw van een droom
1995 Mijn naam is Truffel
1996 De dove van Bouassam
1997 Ren, of ik schiet
1999 Blinde woede
2001 CYBERLIEF
2002 In de ban van de onbekende
Bekroningen: 1983: Prijs van de Kinder- en Jeugdjury voor het boek in Vlaanderen 10 t/m 12 jaar voor De ster van Napels
1990: prijs van de Kinder- en jeugdjury voor het boek in Vlaanderen 13 t/m 16 jaar Aan de andere kant van het water
1991: prijs van de Kinder- en Jeugdjury Limburg 14 t/m 16 jaar voor Aan de andere kant van het water

Structuur van het boek
Het boek telt 140 pagina's en heeft geen hoofdstukken indeling. Ieder hoofdstuk heeft een nummer. In totaal zijn er 9 hoofdstukken. Het boek heeft één illustratie aan het begin van het boek (blz. 2). Deze illustratie is getekend door Ramses, een chatvriend van Nicole. De omslagillustratie is een foto van haar zoon, Bachir en zijn vriendin, Tania. Deze foto is genomen door Bachir zelf. Op de achterkant van het boek staat nog een foto die Nicole weerspiegeld. Ruimte en tijd In het verhaal worden geen datums gegeven. Je kunt dus niet op welke dag iets afspeelt. Het is een verhaal met computers, internet en chatters, het is dus echt een verhaal van nu. Dat kun je trouwens ook afleiden uit de zin; `En zo begon onze chatsessie, de chatsessie tussen mij en Raf. Dat was november 2000'. (blz. 6) Motto: In de ban van een onbekende is een rauw verhaal over loze beloftes, prostitutie en uitbuiting van meedogenloze mensenhandelaars. Thema: Het boek gaat over mensenhandel, meisjes die gedwongen worden om de prostitutie in te gaan. Perspectief: vertellers-perspectief
Voorbeeld 1 “Anna knikt maar ze luistert niet echt. In gedachten is ze al in België.” Voorbeeld 2 “Anna wordt in een groot kantoor op een stoel geduwd. Er lopen veel agenten rond, die allemaal naar haar kijken.” Plaats: Het begin van het boek speelt zich af in Polen. Maar het grootse gedeelte speelt zich af in België in een bouwvallig huisje en op straat. Voorbeeld 1 “Ze verdient maar een paar zloty per maand. Net genoeg om haar ouders te betalen voor haar brood.” Voorbeeld 2 “Als ze de Belgische grens hebben bereikt, regent het. Anna rilt. Ze heeft honger en dorst. Ze hebben al lang heel gereden.” Voorbeeld 3 “Alle hoeren uit de straat worden door hun pooier opgepikt. Anna kent er geen enkele van. Een paar van hen hebben haar de hele nacht door kwaad bekeken.” Tijd: Het verhaal speelt zich af in het heden. Het verhaal is in chronologische volgorde er is geen sprake van flashbacks. Voorbeeld 1 “Misschien kan ze wat minder vragen en meer klanten bedienen, zodat ze aan 980 euro komt.” Voorbeeld 2 “Om niet beschuldigd te worden maakt Tomasz bewijzen om Jakub verdacht te maken en verstopt ze inde BMW van Michal.” Voorbeeld 3 “In de mobiele telefoon van Michal zitten er vast en zeker ook nummers van Jakub.” Belangrijkste personen: Anna

Is een knap meisje met zwart lang haar. Ze is Polen zat en droomt van een wat minder armoedig leven. Ze heeft daar alles er alles voor over om uit Polen weg te komen. Daarom gaat ze zonder er echt bij na te denken of ze hem eigenlijk wel goed genoeg kent, mee met hem naar België. Tom/Michal Garenski
Is een Jongen die er rijk uit ziet met zijn gouden horloge en BMW. Hij is de pooier van Anna. In Polen deed hij nog aardig tegen haar maar zodra ze in België zijn behandeld hij haar slecht. Hij is erg agressief en er is niks goeds aan hem te ontdenken, als hij aardig doet is het maar schijn. Frank
Is een hele aardige, vriendelijke en zorgzame jongen die mensen niet snel veroordeelt. Hij werkt bij de politie en wordt later ook de vriend van Anna. Hij laat haar zien dat er ook lieve mannen zijn. Samenvatting Anna kan niet wachten om met Tom, die uit België komt, weg te gaan uit Polen. Ze is Polen zat en is erg arm. Tom is rijk en heeft een groot huis in België, waar ze dus gemakkelijk met hun tweetjes in zouden kunnen wonen, en vervolgens gaan trouwen. Dus hoeft Anne niet lang na te denken om aan haar ouders toestemming te vragen. Haar ouders hebben er moeite mee, maar ze weten dat ze hier niet gelukkig is. Tom beloofd dat ze haar ouders geld op zou sturen en haar ouders besluiten om haar te laten gaan. Als ze over de Belgische grens zijn blijkt Tom ineens niet meer zo aardig te zijn. Uiteindelijk stoppen ze in een smalle straat waar ze uitstappen. Anna kijkt verbaast naar Tom. Ze ziet een donker huis met een smalle voordeur en grauwe muren. Tom zegt dat ze volgende week pas naar hun huis kunnen omdat er nu geschilderd wordt. Hij duwt haar de slaapkamer binnen waar enkel een matras ligt op de vloer. Hij trekt zijn kleren uit en zegt: ‘Ga maar op bed liggen liefje, en laat eens zien wat je kunt.’ Anne is te verbaasd om te protesteren. Ruw duwt hij haar benen uit elkaar. Ze wacht op een kus, maar die komt niet. Dit had ze niet verwacht hij doet haar pijn. Ze wacht tot het voorbij is. Tom kijkt haar nors aan. ‘Jij moet nog veel leren.’ Hij trekt zijn kleren aan en zegt voor hij vertrekt dat hij haar morgen op komt halen om kleren te kopen. Vervolgens doet hij de deur achter zich opslot. Anne is verstijfd van angst en valt met natte wangen in slaap. De volgende dag gaat hij kleren kopen. In de winkel laat hij haar rare kleding passen: korte leren rokjes, rode topjes, uitdagend ondergoed. ‘Dat kan ik toch niet dragen, Tom,’probeert ze een paar keer maar Tom beveelt alleen maar. Als ze ergens gaan eten, begint moet ze huilen. Ze wil niet terug naar Polen maar ze wil wel dat hij weer lief voor haar is en dat hij van haar houd. Als alles op is, vraagt Tom nog eens of ze wel ziet hoe goed hij voor haar is, hoeveel geld hij voor haar uitgeeft. Ze bedankt hem. ‘Je trekt die leuke kleren aan die ik voor je hebt gekocht en dan laat je eens zien wat je kunt. Is dat goed?’ Anne knikt, maar ze is geschrokken. Als ze vraagt wat hij eigenlijk van haar verwacht, zegt hij: ‘Ik verwacht dat je goed kunt neuken.’ De volgende dag begrijpt Anna wat Tom wil: dat ze op straat mannen aanspreekt en geld vraagt om met hen te gaan vrijen. Hij zegt dat ze hem veel geld heeft gekost. Anna begrijpt het en zegt alles voor hem te doen. s’Avonds gaat Tom weer weg en sluit Anna op. Ze kijkt naar de kleren die hij voor haar heeft gekocht en begint te huilen. Ze weet dat er iets n iets niet klopt, maar ze is te moe en te bang om er over na te denken. De volgende morgen maakt Tom haar op en moet ze haar gewaagde kleren aan trekken. Hij neemt haar mee naar een drukke straat in het centrum. Eerst gaan ze ergens wat drinken, Anna krijgt sterk spul naar zich toegeschoven. Na drie glazen lacht ze om alles wat ze hoort en ziet, ook al verstaat ze het niet. Tom geeft haar twaalf condooms met zoveel mannen moet ze ook naar bed gaan vannacht. Tom geeft haar nog wat instructies. Anna vraagt of hij bij haar blijft. ‘Natuurlijk niet! Ben je gek? Maar ik hou je wel in de gaten en geeft haar een harde klap op haar arm. Denk aan hoeveel geld ik voor je uit hebt gegeven. Als dat allemaal betaald is, kunnen we naar mijn huis en dan kun je geld naar je vader opsturen.’ Anna knikt trots. Ze slentert over de stoep ze weet wat ze moet doen. Opeens stopt er een auto. Luidt zegt Anna dat het zeventig euro kost en ze mag instappen. Anna denkt aan de eerste drie enge mannen en aan de walgelijke dingen die ze bij hen moest doen. De vierde is rijk en ze denkt dat het bij hem wel zou meevallen. Maar hij slaat haar met een zweepje. Ze probeert te denken aan het mooie huis. Als hij klaar is geeft de man haar een fooi. Eindelijk komt Tom eraan, hij vraagt in het Pools hoeveel ze heeft verdiend. ‘Tweehonderd negentig euro,’zegt ze met een bibberende stem. Tom is er niet blij mee en trekt haar ruw zijn auto in en rijdt naar het appartement. Thuis beveelt hij haar eten te maken en zegt dat ze morgen veel meer moet gaan verdienen, ze moet minstens tien klanten per dag. Ze weet niet hoe ze dat voor elkaar moet krijgen. Anna komt een andere vrouw tegen die ook uit Polen komt en Dana heet. Zij vertelt dat wat ze s’nachts doet tippelen heet. Anna is blij dat ze even haar moedertaal kan spreken. Maar van Tom mag ze niet met andere mensen praten want als hij er achter komt mag ze ophoepelen. Daarvoor is Anna bang want ze kent de taal nog lang niet en ze heeft ook nog geen geld. Tom neemt alles. Anna weet niet hoelang ze al tippelt, ze kan de dagen niet bijhouden. Tom geeft haar wel eens een klap in haar gezicht. Niet als ze veel verdient, dan zegt hij niets en is hij tevreden. Vannacht wil het maar niet lukken, ze heeft maar drie klanten gehad. Tom gooit haar op het matras en begint haar zo hard te slaan dat ze begint te huilen. Hij trekt haar overeind en slaat haar hoofd tegen de muur. Anna smeekt, maar hij is door het dolle heen. Hij zegt dat als het morgen niet beter gaat dat ze wat zal gaan beleven. Haar visum is verlopen en hij zal haar naar de politie brengen. ‘Ze sturen je naar de gevangenis. Daar wordt je geslagen. Je krijgt niets te eten en alle gevangen mogen met je naar bed. Als je helemaal ziek en uitgeteerd bent, sturen ze je terug naar Polen. Anna begint te huilen en hij gooit met een bons de deur achter zich dicht. Als ze naar een avond maar zeventig euro heeft verdiend dreigt Tom haar af te maken. Anna gaat snel douchen. Ze hoort Tom aan de telefoon praten. ‘Ik zal moren een ander meisje zoeken als ze niet meer brengt. Ik zie wel hoe ik van haar afkom.’ Die woorden laten haar rillen van angst. ‘Ik dump haar wel op de haven, ten slotte hebben ze dat lijk van Katya ook nooit gevonden.’ Ze begrijpt dat hij haar wil vermoorden en besluit zo snel mogelijk te gaan slapen. Ze wil terug naar Polen. Ze had daar geen goed leven, maar daar is ze tenminste een fatsoenlijke vrouw. Ze schaamt zich en zou haar ouders niet meer onder ogen durven komen. Vanavond heeft ze gelukkig genoeg geld verdiend Nu kan ze ook eindelijk naar huis bellen. Het wordt al licht en Tom heeft haar nog steeds niet opgehaald. Een vrouwtje kijkt afkeurend naar haar en er lopen al schoolkinderen voorbij. Dan grijpt een politieman haar vast en ze wordt in de boeien geslagen door twee agenten. Anne weet nog wat Tom heeft gezegd over de gevangenis en ze wordt onrustig. De politieagent, Frank, sust haar. Ze nemen haar mee naar het bureau en zorgen voor een tolk. De politieagenten ondervragen haar over Tom en ze proberen het huis van Tom te vinden door de stad door te rijden. In zijn huis begint ze te huilen. ‘Als Tom binnen is vermoordt hij me,’zegt ze tegen Roberto, de tolk. Dan ziet ze Tom dood in de badkuip liggen. Ze valt flauw en Frank kan haar nog net op tijd opvangen. Bij het bureau ondervragen de agenten haar verder maar ze kan bijna geen ene vraag beantwoorden. De rechercheur vertelt de echte naam van Tom, Michal Garenski. Hij had al eerder in de gevangenis gezeten. Anna verteld over het telefoon gesprek van Tom. Het vrouwtje die haar minachtend aankeek kan getuigen zodat Anna niet meer verdacht wordt op de moord van Tom. Nu moet ze wel binnen 14 dagen terug naar Polen. Frank neemt Anne terug naar het appartement. Frank is zorgt goed voor haar en Anne voelt zich al wat meer op haar gemak. Dan wordt er aangebeld, Anna moet opendoen. Frank doet alsof hij er niet is. Alleen zo kunnen ze achter de moordenaar komen. Een een of andere Barbara staat voor de deur. Ze zegt dat ze haar aan Tomasz zal voorstellen, een pooier. Geen denken aan dat ze daar in meegaat en slaat het verzoek af. Barbara geeft haar nummer. Frank zegt dat ze moet bellen. Ze spreekt met haar af bij het café. Van Frank moet ze buiten met haar praten. Barbara verteld dat Michal vermoord is omdat ze haar liet tippelen op het terrein van Jakub, een grote baas. Volgens haar wou Michal niet luisteren en heeft Jakub hem toen laten vermoorden. Verder geeft ze Anna nog autopapieren van de auto die Michal huurde. Barbara zegt dat ze die naar de politie moet brengen. Ze hebben in Toms auto bewijzen gevonden over de vermoorden Katya en Toms mobiele telefoon. En het moordwapen: een mes, waar nog bloed aan zit. Op dat ogenblik realiseert Anna zich dat het opgezet spel is. Dat Barbara en Tomasz die Jakub de moord op Tom in de schoenen willen schuiven. Anders hadden ze nooit gezegd dat ze de papieren naar de politie moesten brengen. Anna vertelt het tegen de politie. ‘Ik denk dat er twee pooierbendes zijn: de bende van Tomasz en de bende van Jakub. Tom, of Michal, werkte voor Tomasz, met verschillende Poolse meisjes, waaronder ik, Katya, Barbara en Dana. Die twee bendes hebben een eigen terrein. Toen Michal zag dat ik niet genoeg verdiende en hij door Tomasz onder druk werd gezet, heeft hij me op het terrein van Jakub laten werken. Dat was mijn laatste nacht. Tomasz is naar Michal gegaan om hem terecht te wijzen, maar ze kregen ruzie en Tomasz vermoorde Michal. Om niet beschuldigd te worden maakt Tomasz bewijzen om Jakub verdacht te maken en verstopt ze in de BMW van Michal. Ik ben er zeker van dat jullie vingerafdrukken van Jakub of een van zijn mensen zullen vinden.’ Alles wat ze zegt wordt op geschreven. Frank vertelt Anna dat de zaak opgelost is en dat er vannacht een inval van de politie komt om alle tippelende meisjes en hun pooiers op te pakken. Morgenvroeg vertrekt ze met de bus terug naar Polen. Maar ze gaat Frank wel heel erg missen. Maar Frank zegt dat hij in juli naar Polen komt. Dat hij haar ouders ook leert kennen en dat ze dan weer terug naar België kan komen. Ze weet dat Frank een goed mens is en helemaal anders dan Tom. En dat haar ouders van hem zullen houden. Frank heeft haar een foto van zichzelf gegeven die ze thuis aan iedereen zal laten zien. Ze zal vertellen dat het haar verloofde is. Niemand hoeft iets te weten over wat ze meegemaakt heeft. Ze zal alleen zeggen dat Tom vermoord werd door iemand die hem geld schuldig was. Ze zal alles proberen te vergeten en een nieuw leven met Frank beginnen. Eigen mening Ik vond het een heel mooi boek. Er werd niets overbodigs verteld en ik las het boek in adem uit. Ook was het boek makkelijk te lezen doordat er geen moeilijke woorden in stonden. Ik denk dat de schrijfster dit expres heeft gedaan omdat het meisje zelf Pools was en de Nederlandse taal nog niet beheerste. Het boek trok mijn aandacht omdat ik een keer op tv heb gezien dat meisjes die uit het buitenland op straat gaan tippelen om aan geld te komen. Of meisjes die een droomvriend hadden en dat die dan opeens niet meer zo aardig bleek te zijn en dan gedwongen werd de prostitutie in te gaan. In dit boek worden de situaties en de gevoelens van Anna goed weergegeven en het is daardoor een zeer realistisch boek. Je krijgt een realistisch, hard en duidelijk beeld van vrouwenhandel en beseft wat voor onmacht deze meisjes hebben. Het laat je stil staan bij die werkelijkheid. Kortom een aanrader.