Het schnitzel paradijs Khalid Boudou
2001 1ste druk
Malmberg, Den Bosch Waarom is het boek gekozen? : Toen er in de klas voor het eerst werd gezegd wanneer we een boek uit moesten hebben hadden we in de klas dit boek gekozen, maar het boek was te dik voor een te korte tijd en we gingen verder in het boek: de Grot. Daar heeft iedereen een verslag van gemaakt. Toen we het volgende boek moesten gaan lezen ben ik weer begonnen in Het schnitzel paradijs want daar had ik al een stuk van gelezen, dus dat kende ik al een beetje. Mijn verwachting van het boek? : Ik had wel verwacht dat het iets met vlees had te maken en een paradijs, of iets wat daar mee te maken had, dus een plek waar de hoofdpersoon zich helemaal thuis voelde.
Ik vind het werk: Spannend: erg
Meeslepend: beetje
Ontroerend: niet
Grappig: erg
Realistisch: erg
Fantasierijk: beetje
Interessant: erg
Origineel: erg
Goed te begrijpen: beetje ( af en toe een beetje te snel van de ene persoon naar en anderen en weer terug, is best verwarrend.) Dit werk heeft me aan het denken gezet? : Ja, de mensen in de keuken hadden het over een spel en ik vroeg me steeds af wat dat spel was. Ik heb iets aan dit werk gehad? : Nee, niet speciaal, het is gewoon een leuk verhaal om in je vrije tijd te lezen. Dit boek spreekt mij wel aan? : Ja, het is een boek met een leuk verhaal waar je wel om kan lachen, en ik houd wel van dat soort boeken. De titel verklaring: Nordip, de hoofdpersoon van dit verhaal werkt in een schnitzelrestaurant. Misschien is dat zijn paradijs. Het rare is dat hij helemaal niet zo van zijn werk houdt. Dus snap ik niet echt waarom hij het zijn paradijs vindt. Misschien omdat hij zegt dat hij jaren in een slaap is geweest en dat hij nu wel actief wordt en een leven gaat zoeken, ontmoet hij nieuwe vrienden, en praat veel en leert daarom veel over de grote wereld waartegen hij als kleine Nordip tegenaan kijkt. Misschien is zijn werk daarom wel zijn paradijs.
Genre: Dit boek is een Roman. De personages: Nordip Doenia: Een dromerige Marokkaanse jongen van 19 jaar die droomt van een ander leven. Nadat zijn grote jeugdliefde Tsjoepita hem verlaten heeft en hij 2 jaar niks gedaan heeft, gaat hij op zoek naar werk. Daar tussen de pannen en gestreste mensen is Nordip de rust zelf. Als zijn collega’s ergens mee zitten, kunnen ze Nordip altijd opzoeken. Hij staat voor ze klaar en ze kunnen hun hartje luchten. Vader van Nordip: Dit is een droeve man, die een vreemd leven heeft geleid. Altijd was hij op zoek naar een beter bestaan en toen hij zijn gezin naar Nederland haalde was hij ervan overtuigd dat het voor hen de beste stap was. Hij is teleurgesteld in Nordip, maar toch zegt hij vaak: “wat heb ik te verliezen, Nordip, kleine shjodimieter?” Mevrouw Malade: Dit is de eerste Nederlander waar Nordip mee in contact komt. Ze is de buurvrouw in het dorp Opdeinen waar Nordip en zijn gezin zijn gaan wonen. Krimo: De dromerige neef van Nordip die na zijn uithuwelijking naar Nederland is gekomen. Het huwelijk strandde en Krimo werkt nu in de keuken van De Blauwe Gier. Toch heeft hij heimwee naar zijn geboortedorp en daar schrijft hij gedichten over die alleen Nordip mag lezen bijvoorbeeld: na jaren van verveling kwam ik thuis
ik peddelde met mijn voeten
door het rode zand
groette Salam de herder
liep beschouwend verder
Wilhelm: Hij is de chef-kok van het restaurant. Het is een klein driftig mannetje dat langzaam aan moet zien dat Nordip steeds meer waard is dan de ‘sopkop’ van de keuken te zijn. Toen Nordip er pas kwam werken, werd hij zwaar vernederd door Wilhelm. Maar als Nordip na 2 jaar vertrekt, heeft hij Wilhelm wel duidelijk gemaakt dat hij meer in zijn mars heeft! Amimoen: Hij schreeuwt en scheld heel vaak, maar ondanks alles heeft hij maar een klein hartje. Hij probeert Nordip duidelijk te maken dat aanpassen aan de Nederlandse cultuur je trots krenkt. Het Thema: Het thema is de ontwikkeling van een Marokkaanse jongen in Nederland.
Motieven: - Het ‘spel’ dat Nordip moet gaan spelen. - Af en toe komen er stukjes terug uit zijn tijd met Tsjoepita. Vertel situatie: Het verhaal wordt verteld vanuit Nordip, de ik vorm. Soms worden de gedachten van Nordip cursief tussen de tekst gezet bijvoorbeeld: ‘Ik begrijp Amimoem soms wel, o boy’. Het verhaal begint met een krantenkop over een brand in De Blauwe Gier, de lezen weet dan nog niet waar het verhaal over gaat. Op het eind van het verhaal wordt dat wel duidelijk. Verder is het verhaal chronologisch verteld, op een paar uitzonderingen na wanneer Nordip over het verleden in Marokko verteld. Tijd: Het verhaal begint op het moment dat Nordip besluit iets met zijn leven te doen en solliciteert bij De Blauwe Gier, tot het moment dat hij daar weggaat, op zoek naar een nieuwe uitdaging. De tijd die dit verhaal in beslag neemt is ongeveer 2 jaar. Er is een zeker volgorde in het verhaal. Het chronologische in het verhaal zijn de werkdagen van Nordip etc. Maar er wordt wel gebruik gemaakt van flashbacks. Als Nordip namelijk ergens over wegdroomt in het verhaal, gaat hij altijd terug naar het verleden en beschrijft dat ook erg uitvoerig. Ruimte: Het verhaal speelt zich voornamelijk af in De Blauwe Gier. Af en toe ook bij Nordip thuis en in zijn straat. Maar ook in Marokko, waar het vooral om draait in zijn flashbacks. Spanning: De spanning wordt steeds opgevoerd doordat als er iets gaat gebeuren er net iets tussendoor komt. Maar er zat niet veel spanning in het boek maar wat erin zat was wel goed. Taalgebruik en stijl: Het taalgebruik was vrij duidelijk. Af en toe werden er buitenlandse woorden gebruikt zoals: boehali wat staat voor ‘gek’ en iwa wat ‘hé’ betekent. Door middel van de woordenlijst (woorden uit het Riffijns) achter in het boek waren die woorden toch duidelijk. De waardering en Recensie: Ik vind het een leuk boek maar ik vind dat de hoofdstukken meer verdeeld moesten zijn, en dat er nog meer mocht gebeuren in de tijd die er verloopt door het boek. Dat is eigenlijk het enige wat ik jammer vond aan het boek, verder was het een erg goed boek.
Het onderwerp: Het thema is de ontwikkeling van een Marokkaanse jongen in Nederland. De bouw: Het boek bestaat uit 4 hoofdstukken die weer uit een aantal kleinere hoofdstukjes bestaan. Hoofdstuk 1: gaat over hoe hij zijn leven veranderde. Hoofdstuk 2: hier werkt hij al in De Blauwe Gier. Hoofdstuk 3: gaat over zijn verleden, hoe hij in Nederland is gekomen. Hoofdstuk 4: gaat weer over zijn werk, en hoe hij dus een betere baan kreeg. De gebeurtenissen: Het verhaal gaat over een jongen genaamd Nordip. Nadat hij een bende heeft gemaakt aan zijn schoolcarrière besluit hij om niks te doen. Nadat hij twee jaar niks heeft gedaan besluit hij iets te doen met zijn leven. Hij belandt bij een restaurant ( Blauwe Gier) waar hij stage wilt lopen om zoveel mogelijk te leren. Zijn werk houdt in als een sopjongen oftewel sopkop waarbij hij de hele dag de vuile pannen moet schoonmaken zonder ervoor betaalt te worden. Intussen wordt er steeds gesproken over het spel wat hij dus niet mag meespelen. Zo gaat dat een tijdje door totdat het restaurant een slechte reputatie krijgt wegens belastingsfraude en illegale werknemers. Vele werknemers nemen ontslag en sommige moeten weg omdat ze zwart werkten. Op een goede dag als het een puinhoop is in het restaurant wordt Nordip geroepen door de baas genaamd Meerman. Meerman kondigt hem aan dat hij het spel moet spelen om te kunnen zien hoe slim hij is, want Meerman wilt Nordip in een hoger positie zetten maar eerst moet hij zichzelf bewijzen. Het spel daarmee wordt potje dammen bedoeld hij moet een potje dammen tegen de baas. De uitslag, Nordip wint van Meerman en krijgt de positie eerste kok. Meerman is natuurlijk verbaasd, want dit was niet eerder voorgekomen dat iemand van een lager positie van hem won. Op dat moment is Nordip erg blij maar hij beseft dat het spel uit is en besluit om weg te gaan op zoek naar andere uitdagingen.. En zo eindigt het verhaal. Eindwaardering: Ik vind het een goed en spannend boek dus geef ik het boek een 7,5. Werkblad 18: Naam persoon: Nordip. Leeftijd: 19jaar na 2 jaar niets doen. Dus hij was 17 toen hij dacht laat ik eens lekker niets gaan doen, dat staat zo in het boek. Lengte & Lichaamshouding: tussen de 1,50 meter en 1,90 meter. Want dat zijn de gemiddelde mensen rond de19 jaar, het staat niet ergens in het boek. Ogen, mond, haren & huidskleur: ogen donker, wordt niet in het boek verteld maar de meeste Marokkanen hebben donkere ogen. De mond gewoon normaal, donkere haren en licht bruine huidskleur, ook dit wordt niet verteld maar dat zijn de eigenschappen van de meeste Marokkanen. Karakter: Nordip is een rustige jongen maar heeft soms van die uitbarstingen en dan is hij niet meer te houden. Hij kan er goed tegen als hij onder druk staat en kan zich goed formuleren, maar hij heeft soms wel eens zijn twijfels. Samenvatting: Nordip Doenia besluit na twee jaar slapen weer tot de wereld toe te treden. Zijn neef Krimo raadt hem aan naar het restaurant 'De Blauwe Gier' te gaan, waar Nordip zich aanmeldt als 'stagiaire' om af te wassen. Zo komt Nordip als Sopkop soppen in de Pannenhoek van het grote restaurant temidden van Amimoen, Wilhelm, Krimo, Agnes, Sofie en nog veel meer gekken. De keuken is een turbulent geheel van stressen en schelden en knoeien en stoeien. Maar iedereen die er komt werken moet eerst 'het spel' spelen. Vreemd genoeg weet Nordip van niets en komt hij er niet achter over welk spel het gaat. Hij doet een soort stage, dus geen wonder dat hij het spel niet speelt. Maar de anderen vinden het maar vreemd en bekijken hem wantrouwig: misschien is hij wel een spion. Maar Nordip hoeft alleen maar alle pannen uit te soppen, te kijken hoe de wereld om hem heen draait, en hij heeft een grote pan klaarstaan, voor een ieder die even bij hem wilt uitblazen. Zijn T-shirt met Bob Marley erop zit onder de mayonaise en andere keukentroep, hij heeft plastic zakken om zijn schoenen, anders drijft al die keukenprut erin, zwaait met de afwasborstel, probeert koffie van Agnes te krijgen en kijkt met grote ogen hoe de heksenketel in de keuken zich ontpopt. Te laat komen is zijn handelsmerk en hij heeft voor elke dag wel een andere smoes in de trend van: "Ik was mijn schoenen in de moskee vergeten." Zo houdt Nordip of de Sopkop het nog wel even uit en wordt hij weer een beetje mens. Maar na een inval van de FIOD breekt de echte hel los in de keuken. Zijn neef Krimo heeft 'De Blauwe Gier' verlaten, en steeds meer mensen verlaten het zinkende schip, zodat de baas Meerman beslist dat de Sopkop uit de Pannenhoek maar eens moet laten zien wat hij kan. Dan is het de beurt aan Nordip om 'het spel' te spelen. Tot Nordip zijn grote verbazing is het een spel tegen de baas Meerman. Het is een spelletje dammen. Nordip wint! Meerman vindt dat helemaal niet leuk en denkt dat Nordip zich als stageloper dommer voordeed dan hij was. Uit het verhaal blijkt dat het nog nooit gebeurd is dat iemand van Meerman won en Nordip krijgt een andere baan. Hij mag eerste kok worden, de baan van zijn neef Krimo dus overnemen.