Plaats van uitgave: Amsterdam
Uitgever: Vassallucci
Jaar van uitgave: 2000
Bladzijden: 298
Genre:roman
Personages:
De hoofdpersoon is Lea.
-Lea: Ze is erg egoïstisch en arrogant. Dit veranderd in de loop van het verhaal een beetje, als ze meer na gaat denken over haar verleden. Maar ze vindt nog altijd dat zij de belangrijkste is.

De bijpersonen zijn: Harry, Harry junior en Lea’s vader.
-Harry: Hij is de man van Lea. Harry is een geslaagde zakenman en werkt in vast goed. Als Harry junior wordt geboren schenkt hij Lea bijna geen aandacht meer.
-Harry junior: Hij is heel belangrijk in het verhaal, het gaat heel veel over hem. Maar niet als persoon zelf, dat komt omdat hij een nog baby is.

-Lea’s vader: Hij is een vreemde man. Lea ziet hem alleen als een man die zijn gezin heeft verpest. Zij kent hem eigenlijk alleen uit de verhalen van haar moeder en denkt dat de man niets om haar heeft gegeven. Later ziet ze in dat hij zichzelf zag als een mislukking, en dat hij heel veel om Lea heeft gegeven.

Titelverklaring:
Het boek heet de gelukkige huisvrouw. Het gaat over een vrouw die zelf zegt: ‘Ik ben een gelukkige huisvrouw’ in het begin van hoofdstuk 3. Maar ik denk dat ze pas echt gelukkig is aan het eind van het verhaal als ze de dood van haar vader heeft verwerkt.

Is het verhaal chronologisch?
Het verhaal is voor een groot deel wel chronologisch. De tijd staat bijna niet aangegeven dus weet ik het ook niet zeker. Alleen de tijd in de kliniek word precies aangegeven. En op den duur gaat Lea iedere week naar de psychiater. Dus voor een groot deel is het verhaal wel chronologisch.

Waar speelt het verhaal zich af?
Het speelt zich af in het huis van Lea en Harry in Aerdenhout.
De behandelkamer van psycholoog Beau van Kooten en de kliniek waar ze in opgenomen werd.

Samenvatting:
Lea Meyer-Cornelissen is een 31-jarige ‘kakmadam’ uit Aerdenhout en haar man Harry zit in het vastgoed. Op een dag besluit Harry dat hij een kind wil. Eerst denkt Lea aan een adoptiekindje, maar Harry wil dat het kind van Lea zelf moet komen.
Lea’s lesbische voedvrouw, Machteld, zei dat een thuisbevalling beter was. Dus wou ze een thuisbevalling, maar de weeën zetten niet door en moet Lea alsnog naar het ziekenhuis. De baby wordt met veel moeite langs de ‘natuurlijke’ weg geboren.

Iedereen in Lea’s omgeving is in de wolken over Harry junior, behalve zij zelf. Ze belandt in een postnatale depressie en raakt helemaal de weg kwijt. Ze beeld zichzelf in dat ze een belangrijke boodschap heeft, een soort tweede Jezus, en dan probeert ze Harry Junior te doden. Ze wordt opgenomen in een kliniek en uiteindelijk beland ze in de behandelkamer van de psycholoog Beau van Kooten. Hij probeert haar ervan te overtuigen dat de zelfmoord van haar vader, twintig jaar geleden, de oorzaak is van haar crisis.

Om dit te verwerken moet Lea gaan rouwen. Ze moet daarvoor verschillende fasen doorlopen. In de laatste fase verbeeldt ze zich dat ze haar vader hoort. Ze gaat in haar bruidsjurk naar de plaats waar haar vader zichzelf had verdronken. Ook zij gaat het water in. Dit is het slot van het verhaal.

Hoofdstuk 42 is het enige hoofdstuk dat niet begint met een stukje uit het babyboek van de schrijfster, maar uit het babyboek dat Lea voor Harry maakt. Hierin beschrijft Lea hoe volmaakt gelukkig het gezin is.
In het verhaal wordt ook verteld hoe haar moeder min of meer de dood van haar man verwerkt zij doet d.m.v. een droom dit droomt ze : De politie staat voor de deur. Uw man zit op het bureau. Hij vraagt of u wilt komen. Dat kan niet, mijn man is al tien jaar dood.
Hij is niet dood, hij zit bij ons, in een cel. Hij wil dat u hem komt halen.
Ik heb nu geen tijd. Zeg maar dat ik morgen langskom. De volgende dag staat de politie weer voor de deur. U hoeft niet meer te komen, mevrouw Cornelissen, uw man is vannacht overleden.
Het boek eindeigt met een happy end Lea is klaar met de therapie en heeft de dood van haar verwerkt door alle therapien. Het verhaal eindeigt met een brief die ze aan haar zoontje schrijft: dit schrijft ze: Dag lieve Harry, hier is je mama. We zijn vandaag met z’n drietjes nar het concultatiebuereau geweest. Je weegt 8200 gram en je bent al 71 centimeter! Alles gaat goed met je, mannetje. Ik zit aan papa’s bureau. Jij bent buiten in de tuin met papa aan het voetballen. Papa holt achter de bal aan en jij zit op het gras. Je snapt niet goed wat papa doet, geloof ik. O… nu rol je om. Je gaat huilen. Ik ga maar gauw naar beneden. Morgen schrijf ik verder.

Schrijver:
Op 9 maart 1965 wordt de schrijfster Heleen van Roijen geboren ze is de jongste in een gezin van 5, ze heeft nog 2 oudere zussen. Ze is gedoopt in een Rooms - Katholieke kerk.
De familie Kroon verhuist in 1976 naar een andere woning , een flat een paar straten verderop, Heleen kreeg daar haar eigen kamer waar ze heel blij mee was als ze alleen wilde zijn sloot ze zich vaak op in de voorraadkast.
In 1978 scheiden Heleen haar ouders. Een paar weken naar de scheiding maakt Heleen haar vader een einde aan zijn leven. Heleen laat zich op haar 19 de jaar uitschrijven bij de Rooms- Katholieke kerk.
Tijdens haar jaren op de middelbare school schreef ze al stukken voor de schoolkrant.

In 1983 doet Heleen eindexamen VWO haar laagste cijfer is een 7 en haar hoogste een 9 voor engels.
Later gaat ze na haar eindexamen de journalistiek in, tijdens haar studie loopt ze 3 maanden stage bij de redaktie van het Haarems Dagblad.
Nadat ze afgestuurdeert was voor journalistiek heeft ze veel gedaan voor de radio en jongerentijdschriften. Daaruit volgde op 21 april 2000 de debuutroman ‘De gelukkige huisvrouw’.

Mening:
Ik vond het boek niet zo geweldig, maar het gaat.
Ik had er eigenlijk wel iets meer van verwacht.
Op de achterflap van het boek stond dat in het verhaal veel droge humor en ironie voorkwam, maar ik vond dat heel erg tegenvallen. Soms moest ik me echt concentreren om het boek te lezen en om mijn gedachte er bij te houden. Maar dat moet toch eigenlijk vanzelf gaan als je een goed boek aan het lezen ben.
Ik kon me ook niet goed inleven in de personages, het is niet mijn soort boek.
Ik denk dat je gewoon van dat soort humor moet houden.