Herr Biedermann und die Brandstifter door Max Frisch

1. titel boek: Herr Biedermannn und die brandstifter 2. Schrijver; Max Frisch 3. Hoeveel uren heb je aan het lezen van het boek besteed? Iets van 7 a 8 uur 4. Heb je het woordenboek gebruikt? Nee 5. Waarom heb je dit boek gekozen? (Geen antwoorden als; Dat heeft Piet me aangeraden) Geef en ter zake doende reden! Simpel; er waren nog 2 boeken van de boekenlijst in de bibliotheek, en van dit boek stond op de achterkant geschreven waar het over ging en bij dat andere boek dus niet. Dus ik heb dit boek opengeslagen op een willekeurige bladzijde en ben eens wat gaan lezen. Omdat ik het grootste gedeelte wel begreep heb ik het meegenomen. 6. Wat waren je verwachtingen over de inhoud van het boek voordat je begon te lezen. Ik had natuurlijk wel eerst de flaptekst gelezen. Dus de verwachting zou ongeveer wel kloppen. Na het lezen van de flaptekst dacht ik dat Herr Biedermann een soort hotel had en dat een van zijn gasten een brandstichter is, maar hij dat niet wilt geloven, totdat zijn hotel in de fik staat…
7. Geef een representatieve samenvatting. Ga daarbij ook op de karakters van de personages in. Het boek is in vorm van een hoorspel geschreven. Dit zorgt ervoor dat je altijd eerst de naam ziet van wie iets zegt en daarna pas wat er gezegd wordt. Als er tussendoor iets gebeurd, bijvoorbeeld dat er een glas valt, staat dat in schuinsgedrukte letters getypt. Dit maakt het lezen in het Duits natuurlijk wel weer een stuk makkelijker. Maar dit even terzijde, hieronder een samenvatting. In het boek komt 1 persoon voor die zichzelf gewoon ‘verfasser’ ofwel ‘schrijver’ noemt. Deze leidt het verhaal. Hij stelt vragen aan herr Biedermann en vat voor het publiek naar ieder hoofdstuk het verhaal een beetje samen. De echte hoofdrol in het boek is Herr Biedermann. Deze man is goed van vertrouwen en dat vind je dan ook terug in het verhaal van het boek. Op een dag zit Herr Biedermann rustig in z’n stoel als er iemand aanbelt met de vraag of hij in God geloofd. Anna, het dienstmeisje had opengedaan en deze mededeling aan herr Biedermann doorgegeven. Eerst had herr Biedermann er niet zo’n zin in, maar hij heeft hem toch binnengelaten. Ze voeren een heel gesprek met z’n tweeën. Het komt er op neer, dat de vreemde, die Schmitz heet, hem heeft horen praten over het vertrouwen in de mens. Herr Biedermann is namelijk van mening dat men meer vertrouwen in de mens heeft. In het begin lijkt het zo dat Schmitz belangstelling toont en het er mee eens is, maar later blijkt dus dat hij misbruik van de situatie maakt. De vrouw van Herr Biedermann is nogal wantrouwig over de herr Schmitz. Ze wordt nerveus als hij en hen in de buurt is en wil hem het liefst zo snel mogelijk weg hebben Dat laat ze herr Biedermann ook duidelijk merken. Ze vertelt weet ik hoeveel keer, dat ze hem wantrouwt en met best wel goede remedies. Toch zegt herr Biedermann dat ze zich niet zo aan moet stellen, dat het een beste vent is enz. Anna, het dienstmeisje, heeft ook al eens duidelijk laten merken dat ze herr Schmitz wantrouwt, en ook tegen haar heeft herr Biedermann gezegd dat ze haar mond moet houden. Tijdens het verhaal blijkt dat herr Biedermann een conflict heeft met ene Knechtling. Dit conflict gaat over haarwasmiddel wat herr Biedermann in zijn winkel verkoopt. Op gegeven moment gaat Herr Schmitz zich wat vrijer voelen in het huis van Herr Biedermann en nodigt ook een vriend uit. Deze vriend is ook een brandstichter en heet ‘Eisenring’. Dit gaat ook Herr Biederman een beetje te ver, al laat hij dit niet blijken. Hij is er niet erg blij mee, en hij weet dat zijn vrouw deze mensen gelijk op straat zou zetten. Omdat hij nog steeds heilig overtuigd is vertrouwen in de mens te hebben. Ik had dus verteld dat zijn vrouw wantrouwig is, maar die laat zich snel ompraten en alleen Anna blijft wantrouwig
Uiteindelijk wordt zijn huis in de fik gestoken en door de brandstichter (herr Schmitz) en heeft herr Biedermann zijn les geleerd. 8. Geef een persoonlijke reactie op het boek en licht deze toe. Ik vond het niet echt een moeilijk boek. Dit vooral omdat ervoor staat welke persoon nou wat zegt. Z.b: Biedermann: Sie gestatten…. Eisenring; BloB keine umstande, herr Biedermann! Zo lijkt het net of je een toneelstuk aan het lezen bent. Ik vond dit op gegeven oment nogal saai worden om het zo te lezen. Maargoed, dat is over de schrijfstijl. Het verhaal zelf was wel redelijk naar mijn mening. Er zat één belangrijke boodschap in en dat is dat je niet zo’n goed vertrouwen in iedereen moet hebben. Herr Biedermann wilde namelijk niet geloven dat hij een brandstichter onderdak had verleend, terwijl hij het aan van alles kon merken. Aan de manier zoals de man over brand praatte, z’n vrouw had een vermoeden, en zijn dienstmeisje ook… Deze hebben het ook nog tegen hem gezegd. Ja, totdat zijn huis ineens in de fik stond. 9. Zijn je verwachtingen over het boek uitgekomen, motiveer je antwoord inzichtelijk. Mijn verwachtingen over het boek zijn deels uitgekomen. Het belangrijkste wat ik dus fout had is dat herr Biedermann geen hotel heeft maar dat hij de brandstichter gewoon in huis nam. Verder had ik niet al die terugblikken in het boek verwacht. Daarmee bedoel ik de samenvattingen uit het verleden die de schrijver steeds geeft. Verder had ik wel verwacht dat het over een brandstichter zou gaan en dat de hoofdpersoon niet wilde geloven dat het echt een brandstichter was. Dit kwam vooral door de titel en de flaptekst. 10. Zijn er open plekken in het boek? JA, er zijn er heel veel zelfs. Er worden namelijk eerst allerlei vragen aan Herr Biedermann gesteld door de schrijver en een hoofdstuk later worden deze vragen pas beantwoord. 11. Wat zijn de belangrijkste spanningsmomenten en hoe worden die opgebouwd? Ik vond het boek eigenlijk helemaal niet spannend. Over het algemeen werd het saai verteld en de antwoorden op de vragen die eerst worden gesteld krijg je vrijwel meteen. Het enige wat op zich nog wel spannend was, is waarom hij nou eigenlijk die vreemde mannen in huis neem. Het antwoord op deze vraag krijg je niet meteen, maar het wordt door de hoofdstukken heen opgebouwd. Het is dan ook geen vraag wat door de schrijver aan de hoofdpersoon verteld wordt, maar meer iets wat ik mezelf af ga vragen tijdens het lezen van het boek. Uiteindelijk is het antwoord niet erg spectaculair; hij is te goed van vertrouwen in mensen. 12. Beschrijf of je je met een of meerdere personen hebt kunnen identificeren en leg uit waarom. Als ik écht één van de personen moet uitkiezen waarmee ik me heb kunnen identificeren wordt dat niet de hoofdpersoon. Zo goed van vertrouwen om een totaal vreemde in huis te nemen ben ik nou ook weer niet. Ook niet de ‘verfasser’ (schrijver) want daarvan worden geen karaktertrekken beschreven. Zeker niet met Herr Schmitz en zijn maten, want wat heeft het voor zin om een huis in de fik te steken. Van het dienstmeisje weet ik niet genoeg af, dus dan maar Frau Biedermann. Ze is wat meer wantrouwig dan haar man over de vreemdeling in haar huis, en dat zou ik in haar plaats ook zijn. Verder bemoeit ze zich er veel mee en heeft ze snel haar mening klaar. Ikzelf bemoei me ook graag overal mee, mn mening heb ik niet altijd even snel klaar, maar in deze situatie zou ik dat wel hebben, dus vandaar dat ik voor deze personage heb gekozen.
13. Beschrijf het verloop van het lezen van het boek (heb je gorte stukken achter elkaar gelezen; stoorde het woordenboekgebruik je; heb je internet gebruikt bij het lezen etc.etc.) Zoals al bij vraag 4 vermeld staat heb ik geen woordenboek gebruikt, om de heel eenvoudige reden dat ik op vakantie was en die niet had meegenomen. In ons vakantiehuisje was ook geen internet dus daar kon ik ook geen gebruik van maken. Verder verschilde het of ik grootte of kleine stukken las. Soms maar 2 bladzijden en soms 10 blz. Het zijn er niet echt veel achter elkaar, maargoed, dit alleen om het verschil aan te geven. Ik heb trouwens wel 1 keer een ‘wandelend woordenboek’ gebruikt (Een Duits meisje die daar woont en ik nog ken van een uitwisseling van vorig jaar) Maar dat waren slechts 3 woordjes geloof ik. Dit stoorde me niet echt, vond ik juist wel makkelijk. 14. Wat waren de moeilijkheden bij het lezen van het boek? Er waren 2 moeilijkheden die ik ben tegengekomen. 1. Ik snapte sommige woorden echt niet, en ik had geen woordenboek mee om deze op te zoeken. Maar uiteindelijk loste dat probleem zichzelf weer op, omdat die woorden niet echt iets toevoegden aan het verhaal (de woordenlijst die in het boek hoorde te zitten ontbrak trouwens ook) 2. Ik vond het boek nogal saai om te lezen omdat het is ‘hoorspelvorm’ is geschreven. 15. Heb je voldoende leesvaardigheid om een boek als dit te lezen. Licht je antwoord toe! In principe heb ik wel genoeg leesvaardigheid om dit boekje te kunnen begrijpen. Ondanks dat ik een aantal woorden niet begreep, lukte me het toch daarover heen te lezen en de meeste zinnen te begrijpen. Bij de woorden die in de (ontbrekende) woordenlijst hoorde te staan stond een rondje, maar dat waren juíst de worden die ik wél begreep… Deze vragenlijst vind ik ook niet erg moeilijk te beantwoorden, dus ik denk dat ik voor dit boek in ieder geval wel genoeg leesvaardigheid heb. 16. Stemt de titel van het boek met de inhoud overeen? Licht je antwoord toe! Ja, ze hadden geen simpelere titel kunnen verzinnen. Ze zeggen precies waar ht op slaat. Aan de andere kant noemen ze alleen de hoofdrolspeler en dat er een brandstichter in voorkomt, maar op zich zegt dat genoeg over het verhaal. Waarschijnlijk was het de bedoeling geweest de lezer gelijk te laten weten waar het boek over gaat, anders hadden ze misschien ‘Wie niet horen wil moet voelen’ (maar dan in het Duits, als dat gezegde bestaat) kunnen nemen, dan hadden ze niet gelijk de hele inhoud verraden. 17. Geef een goede reden waarom je dit boek wel of nit aan anderen zou aanbevelen en licht deze reden toe. Dat verschilt per persoon die mijn mening vraagt. Als iemand het vraagt met de reden dat hij/zij nog even snel een Duits boek uit moet lezen zou ik het zeker aanraden omdat het niet al te dik is en vrij makkelijk te begrijpen. Als iemand het me vraagt met de bedoeling een goed boek te lezen zou ik het niet aanraden omdat het mijzelf al snel verveelde.
18. Geef tenslotte een gemotiveerd eindoordeel over het boek? Mijn oordeel is u volgens mij ondertussen wel vrij duidelijk geworden, maar ik zal het nogmaals toelichten. Ik vind het boek - te langdradig - te veel op een toneelstukachtige/hoorspelachtige manier geschreven waardoor het als snel saai wordt. - Ik vond het positief dat er een duidelijke boodschap in naar voren kwam - Ik werd niet echt met de hoofdpersoon meegesleept, eerder met zijn vrouw. 19. Bedenk 5 vragen, die jij aan de hoofdpersoon zou willen stellen? - Waarom heb je die mensen in huis genomen? - Hoe was uw relatie met uw vrouw aangezien u niet zoveel van haar aan schijnt te trekken? - Waarom luisterde je niet toen iedereen je waarschuwde voor de mensen die in uw huis overnachten? - Heeft u er uiteindelijk wat van geleerd? - Vindt u het moeilijk hierover te praten