Splinters door Marita de Sterck

1.
Mijn eerste persoonlijke reactie is : - herkenbaar, want dit verhaal kan echt
gebeurt zijn, het kan iedereen
overkomen. Het is realiteit en daarom
herkenbaar.
- begrijpelijk, want je leeft er helemaal
op in , ik begrijp de beide personen
duidelijk over hoe ze denken, doen en
zeggen.
- nieuwsgierig, doordat er in het begin
een open plek is, die je nieuwsgierig
maakt.
- werkelijk, omdat het zo realistisch is.
- makkelijk, omdat het verhaal zonder

makkelijk te begrijpen is, dat komt
omdat er geen moeilijke woorden
instaan en rekening is gehouden met de
doelgroep.

2.
Jutta, een weggetrokken meisje, komt aan op een zomerkamp samen met haar beste vriendin Veer. Al snel merkt ze Anton op. Veer kende hem al van de vorige zomerkampen, maar voor Jutta was het de eerste keer dat ze op kamp ging en daardoor de eerste keer dat ze Anton zag. Anton merkte haar even snel op als zij hem. Anton krijgt van zijn vrienden te horen, dat hij moet oppassen voor dat meisje, maar dat vreemde, onhandige vogeltje laat hem niet meer los. Vanaf dat moment doet hij alles om haar aandacht te krijgen: Bracht ontbijt op bed, hielp haar bij het koken en hielp haar toen ze gewond was geraakt. Na een tijdje lukt het Anton om aandacht van Jutta te krijgen. Er groeide een mooie relatie tussen beide, maar naar het midden van het kampa toe kroop Jutta terug in haar schelp. De relatie werd een spel van aantrekking en afstoten. Anton begreep er niets van en als hij haar iets vraagde, gaf ze nooit duidelijk antwoord. Het afscheid op het kamp was pijnlijk, vooral voor Anton. Jutta was zomaar weggegaan zonder een woord te zeggen. Na een maand wordt hun relatie aarzelend hervat, hoewel Jutta meer en meer afzonderd van Anton. Als Anton, Jutta meenam naar een dagje dierentuin, raakte de relatie weer kapot. Anton vroeg naar haar verleden en Jutta wou daar niet over praten en liep weg. Jutta durft niemand uit een vreemde omgeving te vertrouwen, dit alles door haar vader die plotseling zonder iets te zeggen, haar en haar moeder heeft achtergelaten, waardoor ze een trauma heeft opgelopen. Anton had er toen genoeg van en probeerde Jutta uit zijn hoofd te zetten, net als Jutta Anton uit haar hoofd wilt zetten, maar bij geen van beide lukt dat. Uiteindelijk vraagt Anton hulp aan Jutta’s oma. Zij vertelde alles van Jutta’s verleden en Anton ging op zoek naar Jutta’s vader. Hij vond hem en ging met hem praten. Hij gaf Anton een boek van jutta en schreef er ‘papa’ in. De volgende dag had jutta’s oma jutta naar haar toe laten komen om daar te gaan praten met haar, maar oma had een verrassing voor Jutta. Op de gang stond Anton met een kar met allerlei spullen erop, zoals het boek, feestversiering (zo noemden ze vruchtenhagel op het zomerkamp) en het ontbijt, want het was nog vroeg in de ochtend en dankzij de oma van jutta kwamen Anton en Jutta weer bij elkaar en ze begonnen opnieuw met hun relatie en deze keer voor een hele tijd.

3.
De personages van de hoofdpersonen.
Jutta: Jutta is een vrouwelijke hoofdpersoon en ze is een hoofdpersoon die ouder is dan ik. Ze is namelijk 16 jaar en ik ben 15 jaar. Ze is best een bijzonder persoon. Ze wendt zich gauw af van de mensen met wie ze een close relatie heeft, omdat ze bang is dat ze over haar vader en over haarzelf moet praten, bijvoorbeeld waarom ze zo in haar zelf leeft. Veel mensen kom je daar niet van tegen en dus daarom best een bijzonder persoon. Ze is gewoon een Nederlander en heeft ook Nederlandse ouders. Verder is Jutta een verlegen meisje, maar tegelijkertijd ook weer niet. Haar vader heeft Jutta en haar moeder in de steek gelaten voor een andere vrouw en daardoor is Jutta een kwetsbaar meisje geworden, dat niet snel mensen in har eigen kleine wereldje binnen laat. In de loop van het verhaald verandert dat beetje bij beetje, doordat Anton haar heel liefdevol behandelt.
Anton: Anton is een mannelijke hoofdpersoon en hij is ook ouder dan mij. Hij is twee jaar ouder dan Jutta. Hij is een heldhaftige hoofdpersoon in een ander opzicht. Hij wist Jutta te redden van haar onzekerheid met andere mensen en hij heeft haar geholpen door met haar vader te praten en zo de relatie weer normaal gemaakt tussen vader en dochter. Hij is eigenlijk een jongen van weinig woorden en veel daden. Hij wordt verliefd op Jutta, die voor hem zo onbereikbaar is. Hij probeert van alles om Jutta voor hem te winnen, maar dat gaat hem niet gemakkelijk af. Langzamerhand lukt het hem om Jutta’s muur voorzichtig af te breken, hoewel het met veel moeite gaat. Verder heeft hij ook gewoon Nederlandse ouders en is zelf ook een Nederlander.


De hoofdpersonen beschrijven door begrippen.
Jutta: Jutta zelf is betrouwbaar maar ze vertrouwt zelf niet gauw iemand. Ze is dus verlegen en soms alles over zich lopen. Ze is ongelukkig in het begin van het verhaal , maar aan het eind is ze gelukkig omdat alles goed is afgelopen met haar vader en met haar vriend Anton. Ze is heel rustig en geeft het gauw op. Ze is snel in paniek als de relaties met haar te close worden. Jutta is eerlijk en behulpzaam, verder is ze grappig en serieus tegelijk, alleen als ze gelukkig is doet ze grappig anders niet. Ze kan vrolijk zijn, maar ook heel somber. Ze is erg gesloten, mar wel nuchter.
Anton: Anton is betrouwbaar en is wel zelfverzekerd. Hij komt voor zichzelf op en heeft een goed doorzettingsvermogen. Hij is evenwichtig en eerlijk. Verder is hij erg behulpzaam en is heel zacht voor Jutta. Hij is nieuwsgierig naar Jutta, omdat ze nooit zoveel over zichzelf verteld, en daarom nieuwsgierig naar haar achtergrond enzovoort. Hij is ook nuchter en vriendelijk en probeert problemen op te lossen, wat erg merkbaar was in het verhaal.

De personages van de bijpersonen.
Veer: Zij is een goede vriendin van Jutta en is in heel veel dingen
het tegenovergestelde van Jutta. Veer is een flapuit en altijd in voor een geintje.
Jutta’s moeder: Jutta’s moeder heeft het moeilijk sinds haar man haar in de steek heeft gelaten en daarom werkt ze veel om haar verdriet te vergeten. Ze komt niet zoveel in het verhaal voor en daarom weet ik ook niet zoveel van haar.
Jutta’s vader: Hij is indirect aanwezig in het verhaal, doordat hij zijn vrouw en dochter in de steek liet, is Jutta kwetsbaar geworden. Later in het verhaal zoekt Anton contact op met hem en krijg je een beetje een andere inzicht van Jutta’s vader.
Jutta’s oma: Zij is al oud en zit in een bejaardenhuis. Zij zet Anton ertoe het goed het maken met Jutta als ze in een dipje zit. Zij probeert Jutta te helpen het voorval met haar vader te verwerken en er voor haar te zijn wanneer ze het moeilijk heeft. Ook Anton vindt bij haar steun wanneer hij niet meer weet hoe hij het met Jutta moet goedmaken.

Open plekken.

Vanaf het begin van het verhaal komt er telkens de zelfde open plek weer terug. De vraag die bij die open plek hoort is: “Wat was er gebeurd vroeger met de vader?”. Deze open plek wordt pas duidelijk aan het einde van het verhaal. Er wordt wel steeds iets meer informatie gegeven, doordat de gedachten van de personen kunt lezen. Het uitstellen van informatie geven komt in het verhaal tot stand door een vertraging en door terugblikken/herinneringen in te lassen. De terugblikken/herinneringen krijg je vooral te lezen als je door de ogen van Jutta kijkt en de vertraging bij Anton. Jutta haalt af en toe herinneringen op in haar gedachten en bij Anton is het juist vertraging omdat je elke keer denkt dat Anton en ikzelf ook, het antwoord krijgt op deze open plek, maar dat die toch weer wordt uitgesteld. Een voorbeeld hiervan is dat als Anton vraagt waar ze mee zit en dat hij haar wilt helpen, dat Jutta het in haar gedachten wilt zeggen maar dat ze het er niet uitkrijgt en dat ze dan toch zegt dat er niets is of dat ze er niet over wilt praten.

Spanning.
Er zit niet veel spanning in, maar af en toe ben je toch geneigd om het antwoord op de open plek zelf te bedenken en dat ik dus een vermoeden krijg. Maar meestal dacht ik dan toch al bij me zelf dat de vader weggelopen was bij zijn vrouw en dochter om bij een andere vrouw te kunnen zijn en dit antwoord was dus ook achteraf goed geweest, dus er was weinig spanning in. De schrijfster verhoog de spanning dus niet door nog meer vermoedens te wekken of door dwaalsporen aan te brengen.

4.
Het onderwerp spreek me best wel aan, het gaat over vriendschap en liefde. Ik kan mezelf goed in het verhaal verplaatsen, niet dat ik dit verhaal zo precies heb meegemaakt, maar toch leef je gauw mee met de hoofdpersonen, je voelt je aangetrokken tot de personen, omdat het zo werkelijk is. Ik heb niet echt zo over dit onderwerp nagedacht, maar toch beleef je het dagelijks mee. Ik heb er misschien wel eens over nagedacht maar dan zonder echt bedoelingen, denk ik. Natuurlijk praat je er wel over met vriendinnen, maar het is niet zo dat ik een relatie stop zet als die te close wordt. Het boek heeft me geen andere kanten van het onderwerp laten zien, het meeste wist ik toch al wel en het was dus niet nieuw voor me.
Ik heb er wel wat van geleerd, maar eigenlijk wist ik dat aan ene kant ook wel.
Je wilt zekerheid hebben van mensen, maar je moet er zelf niet echt onder gaan lijden. Je moet er met andere mensen over gaan praten en dat is misschien wel het moeilijkst, maar Jutta praatte met niemand, zoals met vriendinnen, alleen aan het eind begon ze met haar oma te praten, omdat die ook dit alles heeft meegemaakt, maar dan op een andere manier. Ik ben niet echt anders over het onderwerp gaan nadenken. Ik kan me best wel voorstellen dan mensen relaties soms te eng vinden enzovoort, maar daar denk ik niet echt over na. Ik had wel verwacht dat Jutta en Anton bij elkaar zouden komen, dus dat was wel een beetje voorspellend, maar ik had niet verwacht dat daar zo’n omweg voor moest komen. Ik had ook niet verwacht dat de vader nog in het boek aanwezig zou komen en dat gebeurde wel, want Anton ging naar Jutta’s vader toe. Dat was dus eigenlijk wel verrassend.
Er staat niet echt een mening in het boek over het onderwerp, maar als bijvoorbeeld de mening zou zijn dat scheiden van ouders met kleine kinderen niet goed is, dan ben ik daar mee eens. Kleine kinderen kunnen daar trauma’s van krijgen, net zoals Jutta. Dus ik vind het dan gewoon zielig voor die kinderen waarvan ouders scheiden. Geen van beiden onderwerpen, vriendschap en liefde, hebben te veel of te weinig aandacht gekregen.
Het verhaal heeft volgens mij voldoende gebeurtenissen om boeiend te blijven. Ten minste dat vind ik, ik ben steeds geïnteresseerd gebleven in het verhaal, dus voor mij was het voldoende. De gebeurtenissen waren gemakkelijk te volgen, het boek bestaat telkens ui hoofdstukken, waarin de ene keer wordt verteld hoe Jutta de gebeurtenissen beleefd en de andere keer over hoe Anton dezelfde gebeurtenissen beleefd. Daardoor bleef het ook boeiend, je las telkens twee gedachten enzovoort.

De gebeurtenissen zijn: * boeiend, want je leest de gebeurtenissen van twee
kanten dus bijvoorbeeld twee verschillende
gedachten over een bepaalde gebeurtenis.
* herkenbaar, want de gebeurtenissen komen ook voor
in het dagelijkse leven, bijvoorbeeld de
moeilijkheden in de vriendschappen en de liefdes,
die komen nog steeds voor.
* verrassend (sommige gebeurtenissen), want ik had
dan verwacht dat er wat anders zou gebeuren,
bijvoorbeeld toen Anton een keer zin had om Jutta te
zoenen, dat hij zich toen inhield om haar vertrouwen
te winnen en te wachten tot zij zelf zegt/wilt dat zij
wil zoenen met hem.
Ik vind het boek dus herkenbaar, omdat vriendschap bij heel veel mensen voorkomt (en dit ook bij Jutta en Anton en hun vrienden het geval was) en liefdes komen ook veel voor in het dagelijkse leven en ook als daar moeilijkheden bij zijn komen kijken. Ook heb ik begrijpelijk gekozen, omdat ik me helemaal in het verhaal kan verplaatsen, ik snap de personen goed. Zoals toen Anton nieuwsgierig was naar Jutta’s verleden maar dat Jutta daar niets kwijt over wou en dat Anton dat na een poosje zat was geworden en de relatie beëindigde. En ik heb ook voor werkelijk gekozen, dit komt omdat het zo realistisch is en zoveel op het dagelijkse leven lijkt en nieuwsgierig heb ik ook gekozen omdat je in het begin nog niets wist wat er met de vader was gebeurt en die later in het verhaal werd uitgelegd, dus die nieuwsgierigheid was vooral in het begin van het verhaal.
De gebeurtenissen hebben me verder niet echt aan het denken gezet, alleen dam van “wat zal er nu zo gaan gebeuren” enzovoort, meer van die dingen die gaan over hoe zal het verder gaan met Jutta en Anton, niet echt over het verhaal zelf dus. De gebeurtenis die het laatst gebeurde heeft de meeste indruk op me gemaakt. Dat was dat Anton de kamer van oma binnenkwam en dat Jutta weer helemaal opvrolijkte en opnieuw wou beginnen met Anton. Dat stuk laat eigenlijk zien hoeveel Jutta vertrouwen heeft gekregen in Anton en andere mensen en dat Anton zijn doel heeft bereikt om Jutta gelukkig te maken en zo die muur om haar heen wist te breken. Dat vond ik dus een zeer bijzondere gebeurtenis en heeft dat indruk op me gemaakt. Een andere gebeurtenis die ik wel leuk vond, was op het kamp en dat Anton alle aandacht probeerde te krijgen van Jutta door alles voor haar doen en zo dicht mogelijk in haar buurt proberen te zijn.

Ik zou misschien wel op de hoofdpersonen willen lijken, ik weet het niet zo goed, het zijn eigenlijk gewone mensen die wat meemaken. Aan de ene kant zo ik niet op Jutta willen lijken, omdat die zo weinig vertrouwen had in mensen en ook nog wel iets heeft, maar op Anton zou ik bijvoorbeeld wel willen lijken, omdat die zo’n groot doorzettingsvermogen heeft, ik heb die wel maar af en toe geef ik het toch iets te snel op, maar dat is meer op het gebied van vrije tijd.
Zoals ik al zei, ik vind de personages gewoon en de eigenschappen die ze hebben ook. Het zijn ook maar mensen, alleen deze hebben wat problemen maar die worden ook weer opgelost. Het kunnen gewoon mensen uit onze buurt zijn. Alle personages lijken op echte mensen, maar Jutta en Anton gingen voor me leven, dat komt omdat zij de hoofdpersonen zijn en je komt alles te weten over hen door wat ze zeggen, denken, doen en voelen, enzovoort.
De bijpersonen gingen wat minder voor me leven, maar als die vaker voor zouden komen in het verhaal dan gingen die nog meer voor me leven.
De personages reageren verschillen, soms juist weer voorspelbaar, maar soms juist ook weer niet. Ik vind dat wel goed aan zo’n verhaal, het maakt het werkelijk, want zo zit een mens gewoon in elkaar.
Ik kom het meeste te weten van Jutta en Anton, dat komt door wat ze zeggen, denken, doen en voelen, enzovoort en dat is voldoende om hun gedrag te kunnen begrijpen. Van de andere personen krijg ik alleen maar informatie door wat ze zeggen en doen. Die blijven een beetje op de achtergrond. Ik ben het oneens met de beslissing van Jutta, dat ze weg gaat lopen als Anton naar haar verleden vraagt. Ik denk er zo over, het is maar een vraag en je hoeft er niet veel van te zeggen en anders zeg je dat je daar nu nog niet met hem er over wil praten, maar Jutta doet dat niet en neemt de beslissing van weglopen. Ik zou dan of met hem verder lopen en ergens anders over praten of zeggen dat ik weg wil naar huis of zo iets. Ik ben het met de beslissing van Anton eens, dat hij hulp gaat vragen bij Jutta’s oma, omdat hij er niets van snap en haar oma kon dat misschien voor hem uitleggen, want dat is familie van haar en dat kon ze.
Ik vind het een goede manier van oplossen van problemen, door de ogen van Anton dan gezien, want hij wil haar vanaf het begin al helpen, maar Jutta laat dat eerst niet toe omdat ze bang is voor de relatie. Later laat ze het gelukkig langzamerhand beetje bij beetje toe en zo wordt dan het probleem van Jutta en haar vertrouwen in Anton opgelost. Ik denk toch dat ik, als ik Jutta was, het zelfde had gedaan, die jongen was in het begin echt een vreemde, maar je leert het toch beter kennen en dan zou je het misschien met hem er over kunnen praten. Als ik in de schoenen van Anton had gestaan, had ik ook denk ik hetzelfde gedaan, wel als ze eerst mij ook leuk vond, maar dan plotseling niet meer, dan is er wel wat aan de hand en dan wil ik er ook wel achter komen en dan haar helpen.
De verschillen en overeenkomsten van leefregels tussen mij en de hoofdpersonen.

verschillen Overeenkomsten

- proberen te praten over - zelfde manier/gedachten van problemen
de problemen oplossen
- vrienden helpen
Ik vind dat de opbouw goed met elkaar samenhangt. Soms lees je een stukje verleden, mar dat is dan een gedachten/herinnering van een van de personen, meestal is dat in dit geval van Jutta.
Het verhaal is niet vaak spannend, maar wel boeiend. Het verhaal is alleen (bijna) aan het eind spannend, dat Jutta wegloopt van Anton vandaan bij de dierentuin en dat Anton dan kwaad wordt omdat hij er genoeg van heeft dat ze zwijgt over haar verleden en dat hij er een punt achter de relatie zet. Het boek is wel erg boeiend geweest, want je leest de gebeurtenissen van twee verschillende kanten. Bijvoorbeeld dat je een gebeurtenis eerst van Jutta’s kant leest en hoe ze er over denkt, enzovoort en in het volgende hoofdstuk lees je dezelfde gebeurtenis, mar dan van de kant van Anton en hoe hij er over denkt, enzovoort. Of je leest wat ze over elkaar denken, een gedachten/herinnering van een stukje verleden of wat ze samen gaan doen.
De opbouw vind ik dus goed, het is makkelijk te begrijpen en ik vind dat de schrijfster het goed heeft aan gepakt om elk hoofdstuk van ieders kant te laten zien en dat daar het verhaal dan verder loopt. Daarom vond ik het boek ook wel interessanter om te lezen.

Het onderwerp vind ik de bouw goed passen, je leest nu hoe ze over elkaar denken en hoe die vriendschap en liefde groeit tussen Jutta en Anton en aan het eind lees je ook nog hoe ze erachter komen dat hun relatie heel sterk is geworden en dat ze allebei opnieuw willen beginnen.
Er zitten wel wat herinneringen/terugblikken in, maar niet veel. Het is juist goed dat ze er wel inzitten, want dat weet je ook hoe het ongeveer is gelopen met Jutta en haar vader.
Het eind vind ik wel goed, hoewel ik liever had dat er geen open einde in zat, maar je kon er zo bij denken hoe het verhaal afloopt en anders kun je het er zo bij fantaseren. De schrijfster heeft het zo gedaan dat er wel een open einde in is maar er zijn haast geen onduidelijkheden, dus dat heeft ze goed gedaan.
Het verhaal is niet lastig te lezen, dat komt doordat de opbouw makkelijk is en je kunt alles gemakkelijk begrijpen, doordat je het verhaal van twee kanten ziet.
De verhouding tussen beschrijving, gesprekken en weergave van gedachten/gevoelens is ook goed en de taal past goed bij de personages en het onderwerp, want her is gewoon Nederlands en er worden geen moeilijke woorden gebruikt, want die gebruiken jongeren van die leeftijd niet.

5.
Bij deze opdracht heb ik gekozen voor de verwerkingsopdracht nummer 6. Bij deze opdracht moest ik mijn mening vergelijken met die van een boekbespreker.
Mijn mening: Ik vond het een leuk en goed boek, omdat het ene hoofdstuk geschreven is door de ogen van Jutta en het andere hoofdstuk door de ogen van Anton. Ook vond ik de gebeurtenissen boeiend en de manier waarop de schrijfster de gevoelens van de hoofdpersonen toont, vond ik zeer goed en realistisch. Het verhaal is erg werkelijk en nieuwsgierig makend tegelijk. Als ik eenmaal begon met lezen, wou ik het boek zo uitlezen, doordat je wilt weten wat de personages gaan doen, enz. Het boek dwingt je haast tot doorlezen en sommige boeken hebben dat niet. Daarom vond ik het ook een goed boek, het is dus een teken dat het verhaal een aantrekkingskracht heeft en meestal betekent dat bij mij dat ik het een leuk boek vind.
De recensie: De boekbespreker vond het een zeer goed boek. Zij kon, na een tijdje lezen van het boek, ook niet meer stoppen met lezen. Ze vond het in het begin wel ingewikkeld hoe Marita (de schrijfster van het boek) de hoofdstukken in deelde, door de hoofdstukken door de ogen te laten zien van Jutta en Anton, maar later was dat duidelijk voor haar geworden. Alles werd goed voorgesteld, alleen vond ze het jammer dat het boek een open einde heeft.

Conclusie: De meningen zijn dus aardig hetzelfde wat betreft het lezen, maar zijn vond het jammer dat het een open einde heeft en ze vond het ingewikkeld van de hoofdstukken. Ik had geen moeite met beide punten. Meestal houd ik niet zo van open eindes, maar deze keer kon je haast al wel voorspellen wat het einde uiteindelijk werd, zonder dat je dat kon lezen. Verder begreep ik, in tegenstelling tot haar, wel de hoofdstuk indelingen. Ik kon aan het woordgebruik opmerken, dat ik een hoofdstuk las door de ogen gezien van Jutta of die van Anton. Een voorbeeld hiervan zijn de vrienden van de hoofdpersonen. Jutta had Veer als haar vriendin, waar ze mee optrok en Anton had zijn vrienden Mark, Peter en Paul waar hij mee optrok. Zo kon ik de indelingen al snel begrijpen.