Roelandslied door Onbekend

Titelbeschrijving: Titel: Het Roelandslied (Chanson de Roland) Auteur: Anoniem
Vertaald door: Hessel Adema
Druk: 3e
Jaar van uitgave: 1997
Plaats: Leeuwarden
Uitgever: Uitgeverij taal & Teken
Ik heb dit boekje gekozen omdat we de middeleeuwse literatuur hebben behandeld dit blok. Er niet veel middeleeuwse boekjes meer over waren in de schoolbibliotheek en dit leek me wel een makkelijk boekje want hij was niet zo dik. Ik had nog nooit eerder boeken gelezen uit de middeleeuwse tijd. Mijn verwachtingen van het boekje waren niet erg hoog, in de klas hadden we al een stukje middeleeuwse tekst gelezen. Dit vond ik totaal niet boeiend, omdat er niet fijn wegleest. Ik verwachtte dat dit zo ongeveer hetzelfde zou zijn. Samenvatting: Karel de Grote heeft bijna heel Spanje veroverd op de Saracenen na, die onder bevel staan van koning Marcelijs. Marcelijs besluit om Karel te bedriegen door te zeggen dat hij zich overgeeft om zo de macht terug te krijgen als Karel terug naar Aken gaat. Maar Karel vertrouwt het niet een vraagt raad aan zijn neef Graaf Roeland. Hij adviseert Graaf Ganelon te sturen om orde op zaken te stellen. Deze gaat, maar hij denkt ten onrechte, dat Roeland hem dood wil hebben. Hij pleegt verraad met koning Marcelijs uit wrok. Roeland zal namelijk bij terugtocht de achterhoede voor zijn rekening nemen en die kan door de Saracenen makkelijk uitgeschakeld worden. Dat levert het voordeel op dat Marcelijs heerser van Spanje blijft en dat Roeland zal sneuvelen. Ganelon gaat vertellen dat de laatste Saraceense troepen op zee zijn omgekomen en Karel gaat terug naar Aken. Ganelon zegt dat Roeland de Achterhoede moet nemen en hij stemt toe, ondanks een vreemd voorgevoel. Als het leger door een smalle pas bij Roncevalles in de Pyreneeën gaat, vallen de Saracenen Roeland aan. Ridder Olivier dringt er op aan dat hij op zijn hoorn moet blazen, zodat Karel weet dat ze aangevallen worden. Roeland weigert dit, omdat hij vindt dat het zijn eer als ridder schaadt. De mannen vechten zo goed als ze kunnen, maar de overmacht is té groot. Als bijna iedereen is omgekomen blaast Roeland toch op zijn hoorn, zodat Karel hen kan wreken. Karel vermoedt dat er verraad in het spel is en Ganelon wordt daarom opgepakt en gemarteld. Als Karel de hoorn hoort snelt hij te hulp. Maar het is al te laat. Iedereen is al omgekomen, ook Olivier en Roeland. Roeland stierf als laatste, hij sleepte zijn kameraden Olivier en Tulpijn zo ver mogelijk naar Spanje toe, zodat iedereen wist dat ze tot het bittere einde hadden gestreden. Hij had gebeden dat zijn zwaard, Durendale, nooit door iemand zou worden gedragen die niet dapper genoeg was. Karel wreekt Roeland en zijn kameraden door de Saracenen definitief te verslaan. De Saracenen vluchten en worden lafaards genoemd. Karel droomt twee dromen. In de eerste droom zijn er drie griffioenen die zijn leger zware verliezen toebrachten. Dan droomt hij van dertig beren die kunnen praten, zij willen een bloedverwant berechten. Deze dromen voorspellen wat Karel later zou meemaken.
Persoonlijke reactie: Ik vind het boekje een beetje belachelijk. Er zijn zoveel dingen die niet kunnen, op een gegeven moment staat er dat het einde van Roeland nabij is, zijn hersenen liepen hem de oren uit omdat hij zijn trommelvliezen kwijt was. Of dat Olivier een lans zo hard door zijn rug gestoten kreeg dat hij door zijn borst weer naar buiten kwam, maar dat hij toch dapper verder streed. Dit is allemaal nogal lachwekkend, vooral omdat het zo serieus bedoeld is. Verder vind ik het heel irritant dat de hele tijd staat ‘dat verzeker ik u’ en ‘dat kan ik u vertellen’. Dat zorgt ervoor dat je helemaal uit het verhaal raakt. Mijn verwachtingen kwamen dus uit. Het boekje is niet interessant omdat het niet een echt verhaal is, het leest niet lekker weg. Verdiepen: 1. Onderwerp: Het onderwerp van de tekst is de slag bij Roncevale. Dit onderwerp interesseert mij niet echt, ik hou niet zo van riddelverhalen. Na het lezen van het boek sta ik er niet anders tegenover. 2. Gebeurtenissen: De belangrijkste gebeurtenis is volgens mij dat Roeland dood gaat, door het verraad van zijn stiefvader Ganelon. Dit is ook de gebeurtenis die het meeste indruk op mij gemaakt heeft. Wat ook wel een belangrijke gebeurtenis is, is dat Roeland toch op zijn hoorn blaast, zodat Karel hen kan wreken. De gebeurtenissen worden gedetailleerd beschreven, vooral als er weer eens iemand doodgaat. Zulke gebeurtenissen heb ik wel eens eerder gezien in films, maar daarin is het een stuk boeiender. 3. Personages
De hoofdpersoon Roeland wordt wel gezien als een held, omdat hij zich opoffert voor zijn vaderland, maar ik vind hem gewoon dom. Als hij op tijd op zijn hoorn had geblazen, zoals Olivier had aangeraden, hadden ze de sarecenen zo verslagen. Maar het was belangrijk in de middeleeuwen dat je je eer niet verliest. Er wordt beschreven dat Roeland heldhaftig en trouw is aan zijn koning en aan God. De personages zijn niet herkenbaar, omdat het zich in een andere tijd afspeelt. Ik vind Olivier sympathiek, omdat hij alle schuld op zich wou nemen als Roeland op de hoorn zou blazen. Maar als Roeland dat later wel wil doen, zegt Olivier dat het nu te laat is en dat hij daarmee alleen maar zijn koning verraadt, omdat de Sarecenen dan weten dat hij hulp inroept. Dat is wel goed van hem en hij heeft gelijk. Niet sympathiek vind ik Ganelon, omdat hij zijn Koning verraadt. 4. Opbouw
De opbouw van het boek is vrij makkelijk te volgen, het is gewoon in chronologische volgorde. Alleen je valt wel midden in het verhaal, maar gelukkig zit er een inleiding voor. Je ziet de gebeurtenissen door de ogen van de alwetende verteller. Ik vind het boekje niet spannend omdat er geen echte verhaallijn is, het wordt echt verteld. Dus je kan niet echt meeleven met de personages. Aan het einde van het verhaal zijn geen onduidelijkheden. Dit boekje heeft mij helemaal niet geboeid. 5. Taalgebruik
Ik vind het taalgebruik in het boekje niet zo heel erg moeilijk, maar dat komt omdat het vertaald is. De verhouding dialoog en beschrijvingen is wel goed, ondanks het grote gevecht praat Roeland toch vrij veel met zijn kameraden. De tekst leverde wel problemen doordat er tussendoor wordt gezegd ‘dat verzeker ik u’ en meer van dat soort dingen. Dat zorgt ervoor dat je helemaal uit het verhaal raakt. Het taalgebruik past bij de personages, want hoe zij praten doen wij nu niet meer. De politieke, sociaal-economische en culturele achtergrond: Het Roelandslied heeft geen duidelijke relaties met politieke achtergronden. Wel het het een relatie met de sociaal-economische achtergronden. Roeland is ontzettend trouw aan zijn koning. Ook doet hij er alles voor om zijn eer en de eer van zijn koning niet te verliezen. De oorspronkelijke tekst is handgeschreven. In het boek dat ik heb gelezen is de oorspronkelijke tekst is uitgetypt. Dit staat telkens op de linkerpagina, en de vertaling staat op de rechterpagina. Wat opviel is dat Roeland zijn zwaard en hoorn namen gaf, namelijk Durendale en Olifant. Ik heb geen duidelijke symboliek opgemerkt, het voornaamste schrijfdoel was denk ik dat de mensen lessen leerden uit het verhaal. Literatuur aan het hof Het is heel duidelijk dat dit boek te maken heeft met de hoofse cultuur, er wordt vrij veel gesproken van trouw en eer. Dit kan je zien in de volgende passages: ”Ik sterf liever eervol dan schande over Frankrijk te brengen” (r.102/103), “Frankrijk zal zijn eer verliezen” ( r.333/334), “...dat gaat ten koste van zijn eer” (r. 545) en “...ik heb u immers heel mijn leven trouw gediend” (r.584/585). Dit verhaal behoort tot het Karelepiek, want Roeland zit in het leger van Karel de Grote. Karel speelt ook een vrij grote rol in het boek. Er is een duidelijke les in dit verhaal dat het loont om trouw te zijn aan je koning en aan God. Dat kan je duidelijk merken in deze passage: “God stuurde persoonlijk een engel naar de plaats waar Roeland stierf.” (r. 829/830) Roeland was zo trouw, dat hij daarvoor dus werd beloont door God. Ook als het verhaal is geëindigd, zegt de verteller: “Laten we nu allemaal tot Christus en de Heilige Maria bidden dat Zij ons van zonden verlossen, zodat onze zielen bij de aartsengel Michael worden aanbevolen als God zal oordelen over de doden en de levenden.” (r. 1032/1037). Dit is een duidelijke les voor diegenen die luisterden.