Bully door Yvonne Coppard

De achtergrond · Het verhaal speelt zich af in een dorp in Engeland. Het boek vertelt niet precies hoe het plaatsje heet. Het verhaal speelt zich af in deze tijd, niet in het verleden, of de toekomst. · Kerry is net verhuisd omdat ze in haar vorige woonplaats een ongeluk heeft gehad waardoor ze mank is geworden aan één been. Voor het ongeluk had ze veel vriendinnen, was erg vrolijk, en een topturnster. Na het ongeluk was daar niets meer van over. Ze werd stil, verlegen en raakte geen turntoestel meer aan. Hierdoor werd ze een makkelijk mikpunt van getreiter op haar nieuwe school. Billy leeft samen met zijn moeder in een armzalige woning aan de rand van het dorp. Zijn vader zit in de gevangenis doordat hij vroeger geld en waardevolle spullen van onschuldige oude mensen stal. Billy’s moeder is erg ziek. Billy zorgt voor haar en doet het huishouden, wat erg moeilijk voor hem is. Op school is hij een stoere jongen waar nergens aan te zien is hoe zijn situatie thuis is. Aan zijn vrienden vertelt hij dat zijn vader op een olietoren werkt en daarom nooit thuis is. Kerry’s moeder zat achter het stuur toen het ongeluk gebeurde. Ze had alleen een paar schrammetjes. Ze voelt zich nog steeds vreselijk schuldig en dacht dat het beter was voor Kerry om te verhuizen, zodat ze weer een nieuwe start kon maken. June is de enige echte vriendin van Kerry. Maar ze heeft het gevoel dat Kerry haar niet alles verteld, daarom vlucht ze soms naar haar andere vriendin. Wayne is de vriend van Billy, die samen met hem Kerry vaak pest. Pas later is het verhaal gaat hij een steeds grotere rol spelen in het boek. · De achtergrondinformatie is erg belangrijk voor het boek. Anders is het moeilijk te begrijpen wat al de vroegere gebeurtenissen waren, en wie vrienden of vijanden zijn. Het soort leestekst · Een verhaal over pesten. Omdat dit onderwerp centraal staat. Kerry is het mikpunt van veel pesterijen. · Het verhaal is realistisch. De gebeurtenissen zouden in het echt ook gebeurd kunnen zijn. De personen · De belangrijkste personen zijn: Kerry, Billy en Kerry’s moeder. (Voor omschrijving zie ‘achtergrond’) · Ik zou Kerry wel willen leren kennen. Ten eerste omdat ze een topturnster is, ikzelf houd ook van turnen en dus zou ik wel willen weten hoe zij dat heeft ervaren. Ten tweede omdat het me vreselijk lijkt om voor je hele leven mank te zijn en dat je daar dan ook nog mee gepest wordt, dat lijkt me vreselijk. · Ik zou niet met Wayne in contact willen komen. Billy wordt in de loop van het verhaal steeds aardiger, maar Wayne blijft gemeen. Hij wil Kerry maar niet met rust laten, hij is een echte schoft. Daar wil ik geen vrienden mee zijn. Een samenvatting van de gebeurtenissen
Iedere dag als Kerry uit school naar huis komt wachten Billy Taggart en zijn groep haar op. Ze is het mikpunt van hun getreiter. Als Kerry op een dag door een oude krant bladert valt haar blik op een artikel over meneer Taggart die veroordeeld is voor 30 jaar gevangenisstraf voor het bestelen van oude mensen. Kerry bedenkt dat dit de uitkomst zou kunnen zijn voor haar problemen. Ze confronteert Billy ermee. Billy belooft om haar niet meer te pesten en alles voor haar te doen, als ze maar niet het artikel aan de school laat zien. Zo leert Kerry een hele andere kant van Billy kennen. Wayne echter, de vriend van Billy, kan het maar niet laten rusten dat Billy van de ene op de andere dag zo van gedachten is veranderd en aardig tegen Kerry is. Hij besluit Kerry alleen onder handen te nemen. Maar dat pikt Kerry niet zomaar… De titel · Ik vind de titel niet goed gekozen. Ik vind dat de titel je een verkeerde indruk geeft van het boek. Het lijkt net alsof er maar één slechterik is, en het geeft niet aan dat Kerry ook terugvecht. · Ik zou als titel bijvoorbeeld ‘Pay Back’ kiezen. Ik vind dat je dan echt de indruk krijgt dat er ook teruggevochten wordt, en er niet één slachtoffer is. Je eigen mening · Ik heb het boek met plezier gelezen. Het is een boeiend verhaal, met veel gebeurtenissen. · Ik vond het feit dat Kerry Billy nu echt in haar macht had erg leuk. Het is leuk om eens te lezen hoe zo’n slechterik opeens zo lief en aardig tegen z’n slachtoffer is. Soms zaten er stukjes in het verhaal die heel langdradig en saai waren. Bijvoorbeeld 6 bladzijden achterelkaar wat Kerry allemaal dacht over Billy. Dat vond ik iets minder. · Het boek ‘Spijt’ heeft wel iets weg van dit boek. Het gaat ook over een groep die één persoon pest omdat diegene een slechte eigenschap heeft ( in ‘Spijt’ is het slachtoffer dik, net zoals in ‘Bully’ het slachtoffer mank is). In dat boek wordt ook veel beschreven over het pesten en de gevoelens die daarbij spelen. · Ik zou het boek afraden. Omdat er nog veel meer andere boeken zoals deze zijn en misschien dan wel veel boeiender. Dit boek heeft nogal saaie stukken erin zitten die niet echt aantrekkelijk zijn om te lezen. Keuzeopdracht: Zou je het leuker gevonden hebben als de leestekst anders was afgelopen? Schrijf in ongeveer twintig zinnen een ander slot. Aan het eind van het boek speelt een gevecht tussen Kerry en Wayne waarbij Kerry’s vader hen uit elkaar moet halen. De laatste zin is: ‘Kerry Hollis is back’. Dat vond ik geen mooi einde. In het einde dat ik bedacht heb herhaal ik eerst een stukje uit het boek en plak er dan mijn eigen creatie aan vast. Kerry flung herself on him as he turned, without even noticing the surge of pain from her knee. She gathered his spiky hair in her two fists and thumped his head against the path. Wayne swore and grabbed her – ‘at her neck. He pinched as hard as he could. Kerry face was red. She tried to scream, but Wayne’s hands were like a pair of pincers. Then she saw a big white light. There was no Wayne, no Billy and no limped leg, only that white light. ‘Kerry, Kerry??’ Kerry’s mum was sitting next to her bed, praying that her daughter would wake up. ‘Keep talking, she will hear you’, the nurse said. She looked at her eyes, but there was no movement. Suddenly, Kerry’s hand was moving. She slowly opened her eyes. Her mother cried of happiness. Her father gave her a kiss. ‘Don’t you ever scare me like that again’ he said. Three days later, when Kerry was sitting alone in her room at the hospital, she heard a knock on the door. It was Wayne. He walked towards her. ‘I don’t know what to say, I’m so sorry. You must hate me.’ he said. ‘I don’t hate you Wayne, I understand. Promise me, you will never hurt me again, I don’t think I can survive such a fight for my life again’ said Kerry. ‘I promise’, and he grabbed her hand. –‘