Algemene gegevens
Auteur: Cola Debrot
Titel: Mijn zuster de negerin
Verschenen in: 1935
Aantal blz.: 66
Leestijd: ongeveer 1 uur
Uitgelezen op: 14-10-01 Plot Na een veertienjarig verblijf in Europa keert Frits Ruprecht terug naar het eiland waar hij geboren is. Zijn moeder is al jaren geleden gestorven en sinds enige maanden is ook zijn vader overleden. Frits erft de nalatenschap: een huis in de stad en de plantage Miaflores met een landhuis. Als hij in de haven arriveert, krijgt hij van de notaris de sleutels. Omdat hij de witte Europese vrouwen haat, wil hij op het eiland met een zwarte vrouw leven. Hij zal haar ‘mijn zuster de negerin’ noemen. Frits gaat eerst naar het huis in de stad. Met de Ford van zijn vader rijdt hij de stad weer uit. Tegen de avond arriveert hij bij Miraflores. De oude rentmeester Wantsjo ontvangt hem. De zwarte vrouw Maria maakt een maaltijd voor hem klaar. Frits voelt zich erg tot haar aangetrokken, maar als hij in haar kamer is, gilt Wantsjo (haar grootvader); ‘Maria is de dochter van uw vader.’ Frits reageert zeer emotioneel, maar beseft dat hij ‘een zuster heeft gevonden en een minnares heeft verloren’. Spanningsopbouw Zelf vind ik dat er niet echt veel spanning in dit boek zit. Je komt steeds meer te weten over het leven van Frits, hoe hij geleefd heeft toen hij klein was en wat hij heeft meegemaakt, maar echt veel spanning komt daar niet in voor. Er zijn wel een paar kleine deeltjes waar spanning in zit. Bijvoorbeeld als hij de slaapkamerdeur van z’n ouders opent, dan is het net alsof hem iets in de oren gilt. Dit stuk is best spannend beschreven, je weet niet wat er gaat gebeuren als hij de deur van de kamer openmaakt. Ook het stuk als hij op bezoek gaat bij zijn jeugdvriend Karel, die nu districtsmeester is. Karel reageert heel erg vreemd op zijn bezoek. Hij doet helemaal niet vriendelijk tegen hem, en maakt gemene opmerkingen. Frits loopt dan ook weg. Dit verwacht je ook niet. Ik dacht dat het een gezellig gesprek zou worden, maar het is dus compleet andersom. De vertelwijze zorgt er ook een klein beetje voor dat er wat spanning ontstaat. Aan het begin van het boek gaat hij naar de plaats waar hij als kind zijnde altijd heeft gewoond en geleefd. Hij weet niet wat hem te wachten staat, en als lezer weet je dit dus ook niet. Je wordt dus nieuwsgierig naar wat hem te wachten staat na zoveel jaar ergens anders te zijn geweest. Steeds gaat hij dingen doen waarvan je nog niets weet, en steeds kom je meer te weten over zijn leven, wie hij kende, waar hij woonde, wat hij deed, wat hij nu mist enz. De ruimte geeft niet bepaald spanning vind ik. Alles speelt zich af in Nederland-west Indië. Het geeft wel een apart sfeertje aan het verhaal, wat mij trouwens wel bevalt, maar echt spanning wordt er niet mee gecreëerd. Als Frits zich in zijn ouderlijk huis bevind, dan wordt het wel iets spannender. Ik stel het me voor als een donker huis. Zijn herinneringen komen tot leven als hij bepaalde voorwerpen ziet die hij herkent van vroeger. Daar kan ik me wel iets bij voorstellen, ik heb ook wel eens een voorwerp dat je tegenkomt als je aan het opruimen bent, waar je vroeger bijv. altijd mee speelde. Dat is best gek. Het taalgebruik geeft voor mij ook geen spanning. Het boek is niet erg modern geschreven, dat is ook logisch, maar ik vind het niet echt lekker lezen. Voor mij ontstaat er hierdoor ook minder spanning. Ik denk dat het boek iets anders geschreven had moeten worden, om het wat lekkerder te laten lezen.
Eigen mening
Ik vond het niet echt een leuk boek. Het is erg eentonig geschreven, zoals ik hierboven heb vermeldt komt er weinig spanning in voor. Ik vind het een lange reeks woorden aan elkaar zonder dat het echt leuk is om te lezen. Je pikt wel iets van de cultuur daar op, dat vind ik altijd wel leuk. Andere culturen interesseren me meestal wel, maar de manier waarop alles wordt verteld, daar hou ik niet zo van. Ook het verhaal vond ik niet interessant. Ik vond het een beetje saai. Er werd steeds verteld over zijn jeugd, en de dingen die hij zich herinnerde. Het komt waarschijnlijk ook door de schrijver, hij zal heel anders gedacht hebben dan hoe wij dat tegenwoordig doen. Dat merk je echt goed in wat oudere boeken. Zijn manier van denken is zo verschillend met de meeste mensen van tegenwoordig. Alles is nog een beetje ouderwets, maar er komen wel stukjes in voor waarin je merkt hoe dingen in die tijd gebeurden. Dat is wel grappig.
Ik ben misschien erg negatief over dit boek, maar het is echt niet mijn stijl.
Titel: Mijn zuster de negerin
Verschenen in: 1935
Aantal blz.: 66
Leestijd: ongeveer 1 uur
Uitgelezen op: 14-10-01 Plot Na een veertienjarig verblijf in Europa keert Frits Ruprecht terug naar het eiland waar hij geboren is. Zijn moeder is al jaren geleden gestorven en sinds enige maanden is ook zijn vader overleden. Frits erft de nalatenschap: een huis in de stad en de plantage Miaflores met een landhuis. Als hij in de haven arriveert, krijgt hij van de notaris de sleutels. Omdat hij de witte Europese vrouwen haat, wil hij op het eiland met een zwarte vrouw leven. Hij zal haar ‘mijn zuster de negerin’ noemen. Frits gaat eerst naar het huis in de stad. Met de Ford van zijn vader rijdt hij de stad weer uit. Tegen de avond arriveert hij bij Miraflores. De oude rentmeester Wantsjo ontvangt hem. De zwarte vrouw Maria maakt een maaltijd voor hem klaar. Frits voelt zich erg tot haar aangetrokken, maar als hij in haar kamer is, gilt Wantsjo (haar grootvader); ‘Maria is de dochter van uw vader.’ Frits reageert zeer emotioneel, maar beseft dat hij ‘een zuster heeft gevonden en een minnares heeft verloren’. Spanningsopbouw Zelf vind ik dat er niet echt veel spanning in dit boek zit. Je komt steeds meer te weten over het leven van Frits, hoe hij geleefd heeft toen hij klein was en wat hij heeft meegemaakt, maar echt veel spanning komt daar niet in voor. Er zijn wel een paar kleine deeltjes waar spanning in zit. Bijvoorbeeld als hij de slaapkamerdeur van z’n ouders opent, dan is het net alsof hem iets in de oren gilt. Dit stuk is best spannend beschreven, je weet niet wat er gaat gebeuren als hij de deur van de kamer openmaakt. Ook het stuk als hij op bezoek gaat bij zijn jeugdvriend Karel, die nu districtsmeester is. Karel reageert heel erg vreemd op zijn bezoek. Hij doet helemaal niet vriendelijk tegen hem, en maakt gemene opmerkingen. Frits loopt dan ook weg. Dit verwacht je ook niet. Ik dacht dat het een gezellig gesprek zou worden, maar het is dus compleet andersom. De vertelwijze zorgt er ook een klein beetje voor dat er wat spanning ontstaat. Aan het begin van het boek gaat hij naar de plaats waar hij als kind zijnde altijd heeft gewoond en geleefd. Hij weet niet wat hem te wachten staat, en als lezer weet je dit dus ook niet. Je wordt dus nieuwsgierig naar wat hem te wachten staat na zoveel jaar ergens anders te zijn geweest. Steeds gaat hij dingen doen waarvan je nog niets weet, en steeds kom je meer te weten over zijn leven, wie hij kende, waar hij woonde, wat hij deed, wat hij nu mist enz. De ruimte geeft niet bepaald spanning vind ik. Alles speelt zich af in Nederland-west Indië. Het geeft wel een apart sfeertje aan het verhaal, wat mij trouwens wel bevalt, maar echt spanning wordt er niet mee gecreëerd. Als Frits zich in zijn ouderlijk huis bevind, dan wordt het wel iets spannender. Ik stel het me voor als een donker huis. Zijn herinneringen komen tot leven als hij bepaalde voorwerpen ziet die hij herkent van vroeger. Daar kan ik me wel iets bij voorstellen, ik heb ook wel eens een voorwerp dat je tegenkomt als je aan het opruimen bent, waar je vroeger bijv. altijd mee speelde. Dat is best gek. Het taalgebruik geeft voor mij ook geen spanning. Het boek is niet erg modern geschreven, dat is ook logisch, maar ik vind het niet echt lekker lezen. Voor mij ontstaat er hierdoor ook minder spanning. Ik denk dat het boek iets anders geschreven had moeten worden, om het wat lekkerder te laten lezen.
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden