De Passievrucht
Karel Glastra van Loon
Uitgeverij: L.J. Veen
Gebruikte druk: vijftiende druk, maart 2000. Eerste druk: april 1999 Motivatie van mijn boekkeuze Ik hoorde van een vriend dat dit een leuk literair boek was. Ik heb het boek meteen geleend en gelezen met veel plezier. Inhoud Armin Minderhout hoort, nadat hij en zijn vriendin Ellen een medisch onderzoek zijn ondergaan, dat hij al heel zijn leven onvruchtbaar is. Hij kan dus niet de vader zijn van zijn dertienjarige zoon, Bo. Dit komt als een grote schok voor Armin en het gooit zijn hele leven overhoop. Alles waar hij in geloofde, blijkt één grote leugen. Wat er ook nog bij komt, is dat hij niet aan de moeder van Bo kan vragen wie de echte vader is, de ‘dader’. Zij, Monika, is namelijk al tien jaar geleden gestorven aan een hersenvliesontsteking. Armin weet zich geen raad, evenals zijn nieuwe partner Ellen, destijds Monika’s beste vriendin. Hij besluit het voor Bo te verzwijgen, totdat hij weet wie de ware verwekker van zijn zoon is. Armin praat vaak met Dees, zijn beste vriend, in een kroeg over zijn problemen en over biologie. Armin kan niet leven met vragen als: ‘Waarom’, ‘wie’, ‘hoe’, ‘waar’ en ‘genoot ze ervan’? Hij gaat op zoek naar de biologische vader en gaat de confrontaties met mogelijke ‘daders’ aan. Alsof het nog allemaal niet genoeg is, verslechtert de relatie met hem en Ellen. Ze zullen nooit samen kinderen kunnen krijgen. Dan besluit Armin Ellen een tijdje te verlaten en alleen met zijn ‘zoon’ op vakantie naar Ameland te gaan om tot rust te komen. Ameland roept veel herinneringen op bij Armin. Hij ging daar vaak heen samen met Monika. Bo is dol op Ameland en haar natuur, net als Armin. Maar daar krijgen ze zo’n knallende ruzie dat Armin het uiteindelijk toch allemaal aan Bo vertelt. Op een heel tactlose manier. Wanneer Armin en Bo weer terug zijn van Ameland, overlijdt de vader van Armin. Als Armin het huis van zijn vader opruimt komt hij een briefje van Monika tegen waarop staat: , Ik ben zwanger’. Dit zegt genoeg voor Armin. Daarna geeft Ellen een brief aan Bo van Monika waarop staat wie zijn echte vader is. Ellen heeft het dus al die tijd geweten. Door deze verhaallijn loopt een tweede. Deze vertelt het leven van Armin met Monica voor haar dood. Armin verteld hoe ze hun zoontje Bo kregen en hem opvoedden. Ook vertelt hij van haar dood en de eerste weken daarna. De tweede verhaallijn bestaat dus uit flashbacks. Eerste persoonlijke reactie Het verhaal liet een grote indruk op mij achter, want het verhaal bestond uit heel veel tegelijk. Eerst interesse scheppend door het feit dat een vader er na 13 jaar ineens achterkomt dat hij niet de biologische vader van zijn zoon is. Sommige stukken waren heel grappig (vader-zoon relatie) en van het één op het andere moment weer heel aandoenlijk. Het was een mooi samenhangend geheel en heel knap in elkaar gezet, al werd het door de vele flashbacks soms toch erg verwarrend. Het onderwerp was origineel en mooi. Het boek liet heel veel verschillende impressies en gevoelens op me achter. Een boek met veel verschillende kanten.
Onderwerp Het thema in het boek is helder: twijfel aan het vaderschap. Het onderwerp is erg contemporain en komt dan ook in meerdere boeken naar voren, hoewel niet als hoofdthema. Een dieper liggend vraagstuk zou het feit kunnen zijn dat wij, de mens, denken de realiteit te kennen, maar dat die toch anders is; je moet niet te gauw denken dat jouw opvattingen kloppen met de werkelijkheid. Het onderwerp spreekt mij wel aan, vooral omdat het erg reëel is. Door het boek ben ik niet van mening veranderd, wel ben ik er meer over gaan nadenken. Over hoe bedrogen je je wel niet zou voelen en hoe je zou denken dat er nooit echt van je gehouden is. Gebeurtenissen In dit boek zijn niet echt veel belangrijke gebeurtenissen. Het gaat meer om de denkbeelden, gevoelens en emoties van Armin. Het boek draait eigenlijk op één feit: Armin is niet de biologische vader van Bo. Dus wie dan wel? De gebeurtenissen blijven boeiend. Armin gaat op zoek naar de vader van zijn zoon en tijdens zijn zoektocht wil je dolgraag weten of hij deze zal vinden en wie het zal zijn. Ondertussen lees je allerlei flashbacks die het een en ander duidelijk maken. Bijvoorbeeld wat er zo speciaal was aan Monika en hoe Armin de persoon is geworden die hij in het verhaal is. De gebeurtenissen worden gedetailleerd verteld. Maar de ene keer meer dan de andere keer, want sommige dingen zijn gewoon niet interessant en zullen dat ook nooit worden. Personages Ik vind de hoofdpersoon een held. Hij weet goed om te gaan met de situatie waarin hij zich bevindt. Armin is erg tot zichzelf gekeerd en trekt zich weinig aan van anderen. Hij heeft als beroep corrector van biologische teksten. Hij is een erg wantrouwend persoon. Je krijgt geen beeld van hoe hij er uit ziet. Hij reageert niet altijd naar verwachting, waardoor het verhaal soms onverwachte wendingen krijgt. Je ziet de wereld door zijn ogen, met zijn visie erop en met zijn commentaar. Ik kan me goed plaatsen in de reactie van Armin. De beslissingen die hij neemt en zijn handelwijze zijn gewoonweg logisch. Alle andere personen die in het boek voorkomen, zouden naar mijn idee echt wel gebaseerd kunnen zijn op levende personen, al is Bo een iets te makkelijke jongen voor een puber. Ik vind het een beetje stom van Ellen dat zij de waarheid niet verteld als ze deze wel weet en als haar man er onderdoor gaat. Maar aan de andere kant zou ze daarmee een ruzie kunnen veroorzaken tussen Armin en zijn vader, waardoor Armin dit feit misschien wel nooit zou aanvaarden. Opbouw Het verhaal bestaat uit 45 hoofdstukken. Die hoofdstukken zijn weer onderverdeeld in kleinere delen, die aangegeven worden met witregels. Elk hoofdstuk heeft een beetje apart onderwerp. Het verhaal is geschreven in de ‘ik-vorm’. Je weet wat armin ziet, denkt en voelt, maar dat weet je niet van de overige personages. Als dit niet zo was, had je al eerder geweten wie de biologische vader van Bo was en dus was het hele complot dan verandert. Er zijn in het boek twee verhaallijnen. Het verleden, het leven dat Armin had met Monika en Bo en het heden, het leven dat Armin nu heeft met Ellen en Bo. Het verband tussen deze twee verhaallijnen is de relatie tussen Armin en Bo vroeger en nu. Deze verhaallijnen zijn niet gelijkwaardig, het verleden is onderworpen aan het heden. Het verhaal komt best ingewikkeld over tijdens het lezen door alle flashbacks. Soms kom je er pas na een tijdje achter door een naam (Monika) van een persoon die niet meer voorkomt in het heden. Maar de flashbacks zijn eigenlijk wel belangrijk, want zoals eerder gezegd kun je zo beter begrijpen hoe Armin zich voelt, de handelingen die hij verricht etc. Het boek heeft een gesloten einde, dat vind ik altijd fijn omdat je dan niet met vragen blijft zitten. Taalgebruik
De taal in het boek was niet moeilijk. Over het algemeen was alles goed te begrijpen. Alleen als Armin stukken van zijn werk als corrector voor een wetenschappelijke uitgeverij gaat citeren, is de tekst niet te begrijpen voor iemand die niet thuis is in dat vak. Ook de stukken die hij leest uit het voorwetenschappelijk Evangelie van Philippus waren wat moeilijker om te snappen. In de meeste gevallen heb ik er dus ook maar overheen gelezen, want ik vond niet dat deze stukken veel invloed hadden op de rest van het verhaal. In het boek zaten ook geen ingewikkelde beeldspraak, symbolische verwijzingen of ‘duister’ taalgebruik, dus daar had ik ook geen problemen mee. Het boek bevat veel dialogen, vooral tussen Armin en zijn beste vriend Dees. Ik vond ze kortweg vaak niet interessant.
Evaluatie Mijn beargumenteerde eindoordeel van het boek is dat ik het een heel goed boek vind. Het is heel ingrijpend en heel goed verteld. Je kunt je goed inleven en het heeft ook de juiste portie spanning. Dat maakt het boek helemaal af. Het beschrijft een dramatische ervaring waar Armin mee om moet leren gaan, dat komt duidelijk naar voren in het verhaal. Naast de wetenschappelijke termen en de flashbacks vond ik niets moeilijk, verwarrend of onduidelijk aan het boek. Het gaat over een duidelijk onderwerp en het wijkt er ook niet vanaf. Erg realistisch en bij de tijd.