Algemene gegevens Auteur: Karel Glastra van Loon
Titel: De Passievrucht, L.J. Veen, Amsterdam 2000 14e druk (eerste druk april 1999) 238 bladzijdes
Genre: Drama roman
Toen ik de literatuurlijst bekeek, zag ik de naam van dit boek staan en ik vroeg aan mijn moeder of ze het boek kon. Ze zei dat het een goed boek is en dat ik het maar moest lezen. Toen ik de samenvatting op de achterkant las, sprak het verhaal me meteen aan. Het leek me een spannend boek met verrassende situaties. Samenvatting: Op een dag komt Armin Minderhout erachter dat hij lijdt aan het syndroom van Klinefelter, een afwijking van de geslachtschromosomen. Als je dat hebt, ben je je hele leven onvruchtbaar. Dit komt als een grote schok voor Armin want hij heeft een zoon van 13 jaar! Zijn hele leven wordt overhoop gegooid. Alles waar hij in geloofde, blijkt één grote leugen. Wat er nog bij komt, is dat hij niet aan de moeder van Bo (Monika) om verduidelijking kan vragen want die is namelijk al tien jaar dood. Armin weet zich geen raad, evenals zijn partner Ellen, destijds Monika’s beste vriendin. Hij besluit het voor Bo te verzwijgen. Armin gaat op zoek naar de biologische vader van Bo. Armin gaat confrontaties aan met de mogelijke ‘daders’. Alsof het nog allemaal niet genoeg is, verslechtert de relatie met hem en Ellen. Ze zullen nooit samen kinderen kunnen krijgen. Dan besluit Armin, Ellen een tijdje te verlaten en alleen met zijn ‘zoon’ op vakantie naar Ameland te gaan. Ameland roept veel herinneringen op bij Armin. Hij ging daar vaak heen samen met Monika. Bo is dol op Ameland en haar natuur, net als Armin. Om daar even tot rust te komen leek hen dus een prima idee. Maar daar krijgen ze zo’n knallende ruzie dat Armin het uiteindelijk toch allemaal aan Bo vertelt. Op een heel ontactische manier. Wanneer Armin en Bo weer terug zijn van Ameland sterft de vader van Armin. Als Armin het huis van zijn vader opruimt komt hij een briefje van Monika tegen waarop staat: , Ik ben zwanger’. Dit zegt genoeg voor Armin. Maar ondertussen geeft Ellen een brief aan Bo van Monika waarop staat wie zijn echte vader is. Ellen heeft het dus al die tijd geweten.
Uitleg Titel: “De Passievrucht” Een vrucht is meestal het symbool voor seksualiteit en vruchtbaarheid. Ook duidt het woord “passie” op sexualtiteit. Dit onderwerp heeft een grote rol in het boek, omdat de hoofdrolspeler telkens terugdenkt aan de keren waar hij met Monika de liefde bedreef. En hij beeldt zich in hoe Monika met de vader van Bo de liefde bedreef. Een tweede verklaring is dat de passievrucht bekend staat om de lelijke buitenkant en de verrassende binnenkant. Dit kan duiden op het feit dat niet alles lijkt zoals het is. Personages: Armin Minderhout is de hoofdpersoon van het boek. Hij is erg geschrokken van het nieuws dat Bo zijn zoon niet is. Hij is voortdurend op zoek naar de dader en verdenkt iedereen. Armin is erg tot zichzelf gekeerd en trekt zich weinig aan van anderen. Hij is als beroep corrector. Hij is een erg wantrouwend persoon. Je krijgt geen beeld van hoe hij er uit ziet. Armin heeft een nogal apart karakter. Hij heeft een leuke band met zijn zoon. Toch kan hij extreem kwaad worden, ook op zijn zoon. Hij is nogal realistisch in zijn denken, je kunt zijn beweegredenen goed volgen. Alles wat hij doet lijkt goed doordacht, al is dit niet altijd zo. Af en toe wordt zijn realisme doorbroken door een periode vol impulsieve acties. Hij kan ook goed zijn gevoelens uiten. Hij zit de hele dag te filosoferen over van alles. Bo is de zoon van Monika en de ‘zoon’ van Armin, en de zoon van de vader van Armin. Je maakt hem mee van peuter tot puber. Hij zegt in het boek niet veel. Hij heeft een sterke band met zijn ‘vader’. Hij is ook erg gek van de natuur (net als Armin). Monika was de vriendin van Armin. Ze had een hele bleke huid en rode haren. Ze was een erg spontane vrouw die veel van haar vriend hield. Om haar draait een groot deel van het verhaal. Je ziet hoe Armin dacht dat haar uiterlijk en karakter was. Ze is leidend en dominant. Haar dwingendheid en er is hier ook goed te zien dat Armin erg afhankelijk van Monika was. Thematiek Vaderschap is het onderwerp van het boek. Het motto van het verhaal is dat er vanaf het begin van de eerste mens af, bij elk gebroken hart, een man de schuld had. Dit motto wordt door het verhaal ondersteund. Structuur Het verhaal speelt zich af in deze tijd. Dit is te merken aan de onderwerpen waar Armin met Dees over praat, zoals genetische ontwikkeling en klonen. De plaatsen waar het verhaal zich afspeelt zijn in Amsterdam en dan vooral in het huis van Armin, in het café waar hij vaak met Dees komt, de Ceintuurbaan. Ook speelt het verhaal zich af op Ameland. Er zitten heel veel flashbacks in het verhaal, omdat Armin vaak terugdenkt aan de tijd dat Monika nog leefde. Maar het eigenlijke verhaal begint dat Armin erachter komt dat hij niet de biologische vader van Bo is en eindigt op het moment dat hij erachter komt dat zijn vader de echte vader van Bo is. Het verhaal is in een soort dagboek vorm geschreven. Het heeft dan ook een ik-perspectief. De schrijfstijl veranderd telkens, het ligt eraan hoe Armin zich voelt. Beoordeling De schrijver maakt regelmatig sprongen in de tijd, maar zorgt er toch voor dat dit duidelijk te volgen is voor de lezer. Het boek is ook erg goed realistisch geschreven waardoor je je goed kan inleven in de gevoelens, gedachten, handelingen en situaties van de hoofdpersoon. Wat het boek ook zo aantrekkelijk maakt is het onderwerp. Het is op zo’n manier geschreven dat je er echt over na gaat denken. Hoe jij er zelf mee om zou gaan, of je boos zou zijn of verdrietig. De schrijver laat je problemen zien die bij de situatie komt kijken waar je in eerste instantie helemaal niet aan zou denken.De stijl van dit boek wasgoed te volgen. Het taalgebruik was makkelijk, de zinnen waren niet te kort en niet te lang, het was gewoon makkelijk om door dit boek heen te komen. Van langdradigheid was al helemaal geen sprake. Dit is een schrijfstijl die ik goed kan volgen. Kortom: ik vond het een geweldig boek en ik zou het zeker aan anderen aanbevelen. Karel Glastra van Loon is geboren in 1962. Hij is behalve schrijver freelance journalist en televisiemaker. Een ander boek van hem is “Vanacht is de wereld gek geworden”, die werd genomineerd voor de ‘ECI-prijs voor schrijvers van nu’. De passievrucht won de Generale Bank Literatuurprijs in 1999. Glastra van Loon vertelt dat hij het fijn vindt als zijn boek vraagstukken kan creëren, die na afloop nog enige tijd rondhangen in het hoofd van de lezer. Dit is hem heel goed gelukt, daar is hij echt bewust op uit geweest. Ook is Glastra van Loon actueel ingesteld. Dat moet ook wel, als journalist zijnde. Dit actuele heeft hij toegepast bij zijn hoofdpersoon, Armin, die freelancer is en zijn werk als corrector thuis doet. Hij heeft zijn leven in de hand. Door Armin’s interesse voor wetenschap kon Glastra van Loon hem een collega geven die de evolutietheorie onder vuur neemt. Die actuele discussie vond Glastra van Loon een mooie aansluiting bij het thema van het boek. Ook een hedendaags issue is dat Armin zichzelf opnieuw uit moet vinden. (uit: de Volkskrant)